Aktywność ruchowa dziecka niezbędna we wszechstronnym jego

1
Aktywność ruchowa dziecka niezbędna we wszechstronnym jego rozwoju.
Aktywność fizyczna w dzieciństwie jest niezbędna dla prawidłowego
wszechstronnego rozwoju.
Sprawność fizyczna to nie tylko cechy motoryki – siła, zręczność, gibkość,
wytrzymałość, to zasób nawyków ruchowych decydujących o zdolności
podejmowania wysiłku.
Wychowanie fizyczne realizowane przez nauczycieli przedszkola ma na
celu
wzmocnienie
organizmu
dziecka,
hartowanie,
gromadzenie
wielu
doświadczeń psychoruchowych, podniesienie ogólnej sprawności ruchowej,
rozwijanie inwencji twórczej za pomocą ruchu oraz nabywanie umiejętności
rekreacyjnych i sportowo – użytkowych.
Sprawność
fizyczna
jest
bardzo
istotnym
czynnikiem
zdrowia
psychicznego: daje dziecku wiarę we własne siły, zaszczepia optymizm oparty na
konkretnych umiejętnościach, jest atutem w zdobywaniu pozycji społecznej
w grupie rówieśników.
Jako nauczycielki przedszkola każdego dnia staramy się troszczyć
o prawidłowy i wszechstronny rozwój umiejętności i sprawności ruchowej.
Wyniki naszej pracy zależą od bazy materialnej, skuteczności oddziaływań
pedagogicznych (treści i form pracy wychowawczej)
oraz podatności
wychowanków (ich uzdolnień, aktywności uczestniczenia itp.).
Podczas organizowania codziennych zabaw ruchowych staramy się
dostarczyć dzieciom dużej i urozmaiconej dawki wysiłków fizycznych.
Zajęcia ruchowe starannie planujemy, zachowujemy konsekwencje w ich
realizacji. W toku programowych zajęć, dzieci uczą się nowych ruchów, biorą
udział w rozgrywkach, zabawach i ćwiczeniach, posługują się sprzętem,
współdziałają z innymi itd.
Zajęcia ruchowe zawsze organizujemy w formie zabawowej, żeby dzieci
wykonywały je z radością i swobodą.
2
Dzieci w wieku przedszkolnym często podejmują zabawy ruchowe
z własnej inicjatywy, występuje zjawisko samorzutnego uczenia się, doskonalenia
ruchowego, szukania okazji do sprawdzenia się w działaniu.
Dzieci bawiące się w sposób nieskrępowany i swobodny stawiają same
sobie (lub także rówieśnikom, gdy się bawią wspólnie) nieraz bardzo trudne
zadania.
W swojej praktyce wykorzystujemy metody gimnastyki twórczej Rudolfa
Labana i Karla Orffa.
Stosując metodę ekspresji twórczej R. Labana stawiamy dzieci w sytuacji
zadaniowej, którą dzieci rozwiązują, każde rozwiązanie uznajemy za poprawne.
Dzieci wyrażają swoje stany psychiczne, nastroje, doznania i odczucia za
pośrednictwem ekspresji ruchowej; w tym także motoryki wyrazowej (mimika,
gestykulacja, pantomima). Stosując tę metodę łączymy ruch z muzyką, rytmem,
wprowadzamy także taniec, zabawy i ćwiczenia ruchowe, opowieść ruchową,
dramę.
Drugą metodę jaką stosujemy z gimnastyki twórczej to metoda Karla Orffa.
W swym ogólnym charakterze zbliżona jest do metody R. Labana. Jednak tu
eksponujemy trzy elementy, które stanowią filar tej metody: muzykę, słowo, ruch.
Kulturę rytmiczno – muzyczną dzieci rozwijają w ścisłej korelacji z kulturą słowa
i estetyką ruchu. Zachęcamy dzieci do komponowania własnych melodii
z użyciem instrumentów perkusyjnych w oparciu o teksty wyliczanek,
wierszyków, przysłów interpretowanych ruchem.
Jako nauczyciele przedszkola organizujemy zabawy i ćwiczenia poza
terenem, stosujemy kilka rozwiązań;
- spacer, przechadzkę z dokonywaniem po drodze różnych obserwacji
w terenie,
- wprowadzamy w odmienne środowisko, w którym organizujemy ćwiczenia
lub zabawy z wykorzystaniem właściwości terenowych,
3
- organizujemy dłużej trwające wycieczki, urozmaicamy program ćwiczeń,
zabaw i gier terenowych.
Dzieci podczas obserwacji przyrody uświadamiają sobie potrzebę ochrony
przyrody, szkodliwość zanieczyszczenia środowiska.
Podczas organizowania zabaw i ćwiczeń terenowych staramy się
wykształtować u dzieci spostrzegawczość i orientację (wzrokową, słuchową,
terenową), praktyczną sprawność w zakresie podstawowych czynności (biegi,
skoki, rzuty, ćwiczenia równoważne).
Jako nauczyciele przedszkola widzimy rozległą i wszechstronną skalę
różnorodnych ruchów dziecka, a zarówno bogaty materiał specjalnych rodzajów
zabaw, dlatego prowadzimy je w ciągu całego roku na powietrzu, przy pełnym
wyzyskaniu powietrza, słońca – co sprzyja hartowaniu dziecka.
Udział
w
zabawach
pozwala
dziecku
ocenić
swoje
możliwości
w porównaniu z innymi dziećmi a wynik budzi wiarę we własne siły, staje się
źródłem zdrowego optymizmu. Duże znaczenie wychowawcze mają zabawy
dobrze zorganizowane i dobrze przeprowadzone, gdyż kształtują cechy charakteru
i utrwalają nawyki konieczne w życiu społecznym.
Opracowały:
Aleksandra Bober
Elżbieta Wroniewicz