autor programu Beata Kaj

SPIS TREŚCI
autor programu Beata Kaj
1.Wstęp do programu.
================================================
PROGRAM EDUKACJI MUZYCZNORUCHOWEJ
„ Wesołe pląsy i zabawy”
2.Założenia psychopedagogiczne edukacji ruchowej i muzycznej
dzieci przedszkolnych.
Zadania wynikające z podstawy programowej dotyczącej
wychowania fizycznego i wychowania przez muzykę. Wybrane
koncepcje pedagogiczne do programu.
b).Organizacja zajęć w rozkładzie tygodniowym.
3. Cele , metody i formy pracy objęte programem.
4.Propozycje działań edukacyjnych z dziećmi.
przeznaczony do użytku wewnętrznego w Przedszkolu
Niepublicznym Tęczowe Nutki
5.Spodziewane umiejętności dzieci wynikające z realizowanego
programu.
6.Sposoby ewaluowania wiedzy i umiejętności zdobytych w toku
realizacji programu.
7.Wykorzystana literatura.
GŁOGÓW 2013r
„Ruch jest w stanie zastąpić każdy lek,
ale wszystkie leki razem wzięte
nie zastąpią ruchu”.
dr Wojciech Oczko
I.
WSTĘP
Okres przedszkolny wiąże się z licznymi zmianami dokonującymi
się w rozwoju dziecka.
Charakteryzuje się znaczną potrzebą zaspokajania aktywności
ruchowej. Nauczyciel ma za zadanie stworzenie dziecku dogodnych
warunków sprzyjających rozwojowi różnych kategorii ruchu ,takich
jak : - ruch prowadzący do poznawania własnego ciała,
- ruch kształtujący związek jednostki z
otoczeniem,
- ruch prowadzący do współdziałania z drugą
osobą i grupą
- ruch w połączeniu z muzyką,
- ruch kreatywny,
- ruch umożliwiający swobodne relaksowanie się.
W związku z tym ,ze nasze przedszkole nosi nazwę „Tęczowe
Nutki” i jest nastawione na rozwijanie u dzieci zainteresowań i
talentów muzycznych. Dlatego też postanowiłam w sposób
przemyślany uporządkować swoje myśli i działania pedagogiczne
integrujące zabawy ruchowe z zabawami przy muzyce, a także
zaplanować i uporządkować wybrane rodzaje zabaw wytyczonych w
metodyce wychowania muzycznego i fizycznego dla dzieci
przedszkolnych, ze szczególnym uwzględnieniem metod twórczych,
ekspresyjnych. Będę starała się organizować dzieciom ciekawe
formy relaksacji z muzyką. Rodzicom podczas spotkań i zebrań i
uroczystości będę eksponowała swoje efekty pracy z dziećmi. Mam
nadzieję , że realizacja tego programu przyczyni się do podniesienia
jakości mojej pracy i przyniesie dzieciom wiele radości i satysfakcji
ze wspólnych zabaw w gronie rówieśników i dorosłych.
II. ZAŁOŻENIA PSYCHOPEDAGOGICZNE
PROGRAMU.
Przedszkole jako instytucja opiekuńczo-wychowawcza wspiera
rozwój i wczesną edukację dziecka ,a także przygotowuje go do
podjęcia nauki w szkole.
Głównym celem edukacji przedszkolnej jest dbałość o
wszechstronny rozwój dziecka ,zarówno umysłowy jak też
psychomotoryczny , społeczny i uwrażliwienie na różnego
rodzaju formy umuzykalnienia. Zwracając uwagę na potencjał i
możliwości indywidualne tkwiące w każdym dziecku. W trosce
o kształtowanie postawy ciała dziecka ,przedszkole ma
obowiązek organizować i zapewnić podstawowe i niezbędne
warunki do zaspokajania
potrzeb muzyczno-ruchowych, zgodnie z podstawą programową
i wybranym programem edukacji dzieci w przedszkolu.
Nauczyciel powinien prowadzić zabawy ruchowe oparte na
prostych formach ruchów motorycznych , takich jak : chód, bieg,
skok, czworakowanie, pełzanie , rzucanie, celowanie, chwyt,
kształtujące prawidłową postawę ciała. W ramach niniejszego
programu będą realizowane treści programu wychowania
fizycznego dla dzieci w wieku przedszkolnym wybrane z
obszarów edukacyjnych zawartych w podstawie programowej
wychowania przedszkolnego :
1).Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci,
porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi , zgodne
funkcjonowanie w zabawie i w sytuacjach zadaniowych.
2.Przestrzeganie reguł obowiązujących w społeczności
dziecięcej( stara się współdziałać w zabawach i w sytuacjach
zadaniowych).
3.W miarę samodzielnie radzi sobie w sytuacjach życiowych i
próbuje przewidywać skutki swych zachowań.
2).Kształtowanie czynności samoobsługowych ,nawyków
higienicznych i kulturalnych.
Wdrażanie dzieci do utrzymania ładu i porządku.
1.Samodzielnie ubiera się i rozbiera, dba o rzeczy osobiste i nie
naraża ich na zgubienie .
2.Utrzymuje porządek w swym otoczeniu.
5).Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej
dzieci.
1.Dziecko jest sprawne fizyczne ,lub jest sprawne w miarę
swoich możliwości.
2.Uczestniczy w zajęciach ruchowych i w grach w ogrodzie
przedszkolnym w ogrodzie, w parku, w sali zajęć.
6).Wdrażanie dzieci do dbałości o bezpieczeństwo własne oraz
innych.
1.Próbuje samodzielnie i bezpiecznie organizować sobie czas
wolny w domu i w przedszkolu, ma rozeznanie ,gdzie może się
bezpiecznie bawić.
Program ten posiada skorelowane cele, metody i formy pracy z
wychowania fizycznego i muzycznego przeznaczone dla dzieci w
wieku przedszkolnym. Muzyka także prowadzi do harmonijnego
rozwoju i współdziałania różnych sfer organizmu człowieka fizycznych i duchowych. Przyczynia się do rozwoju myślenia ,
emocji i uczuć, jak też uwrażliwia na piękno dźwięków z otoczenia ,
umożliwia lepsze porozumiewanie . Ma więc znaczenie
wychowawcze, terapeutyczne i lecznicze. Uczy słuchania muzyki,
zaprasza do zabaw ruchowych, pozwala na rytmiczne jej
odtwarzanie, a także inspiruje do tworzenia rytmu, tekstu i
improwizacji wokalnych.
Ten program także uwzględnia treści edukacji muzycznej które
są realizowane w ramach zadań podstawy programowej w
obszarze 8 ). Wychowanie przez sztukę – muzykę, śpiew, pląsy
i taniec.
1.Śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru oraz łatwe piosenki
ludowe, uczestniczy w zbiorowym śpiewie, w tańcach i w
muzykowaniu.
2.Dostrzega zmiany dynamiki ,tempa i wysokości dźwięku
utworu muzycznego, w pląsie i tańcu.
3.Tworzy muzykę korzystając z instrumentów perkusyjnych (
przedmiotów), a także improwizuje ją ruchem.
4.W skupieniu słucha muzyki, a także muzyki poważnej.
Twórcy koncepcji wychowania fizycznego R .Laban, K. Orff,
A. K. Kniessowie , dostrzegli związek metod wychowania
fizycznego z muzyką, która wprowadza harmonię , stwarza
odpowiedni nastrój w trakcie zabaw i ćwiczeń , tak samo
wskazuje na wykorzystanie rozmaitych przyborów, które
uatrakcyjniają zabawy i ćwiczenia , inspirują dziecko i
nauczyciela prowadzącego do działań kreatywnych .Ruch w
powiązaniu z muzyką wyzwala i zaspakaja naturalną u dzieci
potrzebę aktywności .Daje radość i odprężenie , a jednocześnie
jest istotnym czynnikiem rozwoju wrażliwości , zainteresowań i
zdolności sportowych i talentów muzycznych.
Dlatego w ramach realizacji programu w planowaniu pracy
miesięcznej uporządkuję i zaplanuję systematyczną pracę
edukacyjną z dziećmi w której będę organizowała zintegrowane
zajęcia z wychowania fizycznego i muzycznego oparte na
metodach aktywizujących dziecko w grupie , oraz wyzwalające
jego aktywność twórczą.
III .CELE , METODY I FORMY PRACY OBJĘTE
PROGRAMEM.
METODY I FORMY PRACY Z EDUKACJI MUZYCZNORUCHOWEJ.
Cele wychowania fizycznego.
Metoda to wypróbowany i systematycznie stosowany układ
czynności nauczycieli i uczniów w celu spowodowania
założonych zmian w osobowości dziecka.
Dbałość o harmonijny rozwój dziecka.
Kształtowanie cech motorycznych (siła, zręczność,
wytrzymałość, zwinność).
Wyrabianie charakteru i cech społecznych.
Doskonalenie estetyki ruchu.
Wzbogacanie zasobu sprawności wykonywanych ruchów.
Cele wychowania muzycznego.
Rozwijanie prawidłowego oddychania .
Wyrabianie bystrości i koordynacji narządów zmysłowych.
Uczenie koncentrowania uwagi na zadaniach.
Doskonalenie wrażliwości emocjonalnej i przeżywanie różnych
uczuć.
Rozwijanie poczucia rytmu i słuchu muzycznego.
Wyrabianie emisji głosu potrzebnego do śpiewania .
Zapoznanie z repertuarem piosenek na różne okazje.
Inspirowanie do improwizacji wokalnych, rytmicznych, oraz
ruchowych.
Wdrażanie do słuchania muzyki z repertuaru dziecięcego ,
klasycznej.
Formą nazywamy czynniki i zabiegi determinujące
organizacyjno-przestrzenne warunki nauczania. Formy są
częścią składową metod pracy.
W realizowaniu treści programowych nacisk będzie położony na
metody aktywizujące
każde dziecko w grupie.
Burza mózgów, dla utrwalenia zdobytych wiadomości.
Praca w zespołach , wyznaczenie ról w grupie.
Technika zdań niedokończonych.
Techniki dramowe – rzeźba, dialogi słowne i wokalne.
METODA R. LABANA
W Polsce rozpowszechniona przez W. Gniewkowskiego. U
podstaw tej metody leży naturalna ruchliwość oparta na różnych
formach ruchu i ekspresji. Zawiera :
ćwiczenia muzyczno-ruchowe, taniec improwizowany,
opowieści ruchowe, pantomimę, groteskę, inscenizacje, scenki
dramowe
W zajęciach należy dobrać odpowiednią muzykę , sięgnąć po
utwory klasyczne, ludowe , wykorzystywać instrumenty
perkusyjne. Każdy wykonuje ćwiczenia na swój sposób,
uruchamiając fantazję i pamięć z przeżytych doświadczeń.
Treść ćwiczeń zebrana wokół 5 tematów.
1).Wyczucie własnego ciała.
2).Wyczucie ciężaru (siły).
3).Wyczucie przestrzeni.
4).Rozwijanie płynności ruchów i ciężaru ciała w czasie i w
przestrzeni
5).Współpraca z partnerem, lub grupą.
METODA A.M. KNIESSÓW
Zwana” gimnastyką rytmiczną. „ bazuje ona na ruchu
rytmizowanym do różnego rodzaju muzyki, a najlepiej do (Pop,
Rege, Latynoamerykańska). Z koniecznym wykorzystaniem
dwóch jednakowych przyborów,( szarfa, wałek z piaskiem, pałka
gimnastyczna, kręgle…)
W trakcie ćwiczeń należy jednocześnie uderzać , podrzucać,
pocierać, stukać przyborami o części ciała, o podłogę, a także o
różne przedmioty i o same przybory.
Należy ćwiczyć w różnych pozycjach – stanie , siad, klęk,
leżenie bokiem itp…
METODA C.ORFFA
METODA W.SHERBORNE
Autor połączył kulturę fizyczną z kulturą rytmiczno-muzyczną,
oraz językową ,opartą na tekstach zaczerpniętych z folkloru –
rymowanki, wierszyki, stare przysłowia.
W zajęciach tą metodą dzieci będą tworzyły proste rytmy z
wykorzystaniem swego ciała, instrumentów perkusyjnych i
niekonwencjonalnych wydających rozmaite dźwięki.
Będzie wiele okazji edukacyjnych do tworzenia melodii do
podanych tekstów, oraz odwrotnie improwizowanie tekstów do
znanych melodii, lub samodzielnie stworzonych.
Dzieci w tych zajęciach będą też tworzyły różne kombinacje
ruchowe do słuchanej muzyki.
Twórczyni tej metody oparła swą koncepcję ćwiczeń i zabaw na
założeniach R. Labana.
Istotą tych zajęć jest wspomaganie rozwoju dziecka poprzez
kontakt emocjonalny , fizyczny i ruch przestrzenią i drugą osobą.
Siła metody polega na prostocie i naturalności
bowiem wywodzi się z zabaw rodziców z dziećmi zwanych
„baraszkowaniem”.
W założeniach metody leży kształcenie świadomości własnego
ciała, nawiązywanie kontaktu z drugą osobą i grupą poprzez
wspólne działania ruchowe w przestrzeni.
Metoda wspomaga rozwój emocjonalno-społeczny. Schemat
ćwiczeń i zabaw w tej metodzie jest następujący :
1).ćwiczenia rozwijające świadomość swego ciała i przestrzeni
,która nas otacza, a także istnienia innych osób w tej przestrzeni.
2).ćwiczenia z partnerem , grupą – budujące zaufanie do siebie i
do partnera, oraz grupy.
3).Ćwiczenia przeciwko przestrzeni, grupie.
4).Ćwiczenia „razem” – z uczestnikami rówieśnikami,
dorosłymi.
ZABAWY ZE ŚPIEWEM PIOSENEK I PRZY MUZYCE
1).Zabawy rytmiczne – chód, bieg, klaskanie, tupanie,
pstrykanie, podskoki , granie.
2).Zabawy ilustrowane ruchem – naśladowanie prowadzącego,
który pokazuje rożne
kombinacje ruchowe do tekstu piosenki.
3).Zabawy inscenizowane – z rekwizytami i z podziałem na role
do piosenek.
4).Zabawy taneczne- z figurami tanecznymi ,w parze, w kole, w
różnym ustawieniu.
5).Zabawy w formie opowieści ruchowej oparte na improwizacji.
IV.PROPOZYCJE DZIAŁAŃ EDUKACYJNYCH Z
DZIECMI.
ORGANIZACJA ZAJĘĆ W ROZKŁADZIE MIESIĘCZNYM
Lp
1
2
3
4
5
NAZWA METODY
Metoda W.Sherborne
Metoda C.Orffa
Metoda Kniessów
Metoda R.Labana
Zabawy ze śpiewem
MIESIĘCZNA ILOŚĆ ZAJĘĆ
2 razy w miesiącu
3 razy w miesiącu
4 razy w miesiącu
2 razy w miesiącu
W każdym tygodniu wplatane
do innych zajęć dydaktycznych.
Wyżej wymienione zabawy będą inspirowały dzieci do wyzwalania
własnej pomysłowości
dostarczą im wiele satysfakcji z osiągniętych sukcesów.
RODZAJE ORGANIZOWANYCH DZIAŁAŃ
DYDAKTYCZNYCH .
1).Systematyczne zajęcia dydaktyczno-wychowawcze w pracy
codziennej.
2).Zajęcia otwarte z udziałem rodziców.
FORMY ORGANIZACYJNE
1).Z całą grupą
2).Zabawy i ćwiczenia w zespołach.
3).Praca indywidualna.
UMIEJĘTNOŚCI Z EDUKACJI MUZYCZNEJ.
V.SPODZIEWANE UMIEJĘTNOŚCI DZIECI
WYNIKAJĄCE
Z REALIZOWANEGO PROGRAMU.
UMIEJĘTNOŚCI W ZAKRESIE AKTYWNOŚCI RUCHOWEJ.
*Chętnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych i zabawach
ruchowych w sali i na powietrzu.
*Orientuje się w schemacie ciała, zna nazwy części ciała, wskazuje
lewe i prawe części ciała.
*Chodzi i biega w różnym tempie, ze zmianą kierunku ruchu i
przeszkód.
*Wykonuje serie podskoków odbijanych w miejscu i w ruchu
(galopowe, dostawne,
rozkroczno-zwarte).
*przeskakuje przeszkody płaskie i wysokie oraz zeskakuje w głąb .
*utrzymuje równowagę podczas stania na jednej nodze, z
przeszkodami.
*Czworakuje w linii prostej , w slalomie i przekraczając przeszkody.
*Chwyta i rzuca piłkę oburącz i rękoma na zmianę.
*Pokonuje przestrzeń zwracając uwagę na obecność innych osób.
*Wspina się na drabinki i przyrządy .
*Uważnie słucha poleceń i wykonuje zadania.
* Zgodnie ćwiczy z partnerem i grupą.
*Potrafi opiekować się drugą osobą w trakcie zabaw i ćwiczeń.
*Reaguje na sygnały wzrokowe, słuchowe i ruchowe.
*Tworzy indywidualne ćwiczenia ,oraz ruchy do podanych
tematów.
-Chętnie i uważnie słucha muzyki.
-Śpiewa poznane w przedszkolu piosenki.
-Rytmicznie porusza się przy muzyce.
-Wykonuje poznane układy taneczne
-Odtwarza podany rytm za pomocą części ciała.
-Odtwarza usłyszany rytm za pomocą instrumentów perkusyjnych.
-Rozpoznaje tempo, dynamikę i nastrój w utworach muzycznych ,
piosenkach.
-Tworzy krótkie teksty do podanej melodii.
-Tworzy własne melodie do tekstów.
-Tworzy proste rytmy.
-Tworzy opowiadania ,tańce do usłyszanej muzyki.
-Wyraża za pomocą plastyki usłyszany utwór muzyczny.
-Identyfikuje rodzaje dźwięków z otoczenia.
-Potrafi zaśpiewać tekst wg dźwięków gamy c-dur.
-Odważnie występuje na forum grupy ,a także podczas uroczystości.
-Estetycznie porusza się w przestrzeni.
-Obiera różne role w zabawach muzyczno-ruchowych.
VI .SPOSOBY EWALUOWANIA ZDOBYTYCH
UMIEJĘTNOŚCI .
Nauczyciel powinien pamiętać o tym ,że dobre zabawy i zajęcia
powinny być zorganizowane w miłej atmosferze . Należy też dobrać
właściwe cele i tematy zajęć, do zainteresowań dzieci i ich
aktualnych przeżyć. Stosować umiejętnie przybory i potrzebny
sprzęt. Ważny jest styl prowadzenia zabaw i postawa nauczyciela.
Odpowiedni dobór metod i form organizacyjnych. Stworzyć
odpowiednie warunki zdrowotne i higieniczne.
Efektywnie wykorzystać czas zabaw i ćwiczeń. Uzyskiwać od dzieci
informacje zwrotne odnośnie ich aktywności , upodobań i oczekiwań
na przyszłość. Obserwować rozwój ich sprawności , umiejętności.
W procesie ewaluacji będzie wykorzystana obserwacja każdego
uczestnika zabaw i ćwiczeń zgodnie z opracowanym arkuszem
obserwacji o dziecku zawierającym sprawdzian jego sprawności
ruchowej. Będą wykonywane zdjęcia ukazujące twórcze rozwiązania
ruchowe, muzyczne dzieci, nauczycielka stworzy album
z zapisanymi rymowankami , tekstami improwizacji słownych
i wokalnych dzieci. Zastosuje rundki indywidualne z informacjami
zwrotnymi każdego uczestnika zajęć na temat ich odczuć i upodobań
po przeżytych ćwiczeniach i zabawach – na przykład : „Które
z zabaw dziś podobały ci się najbardziej?” Którą zabawę, lub
ćwiczenie powtórzymy jeszcze kilka razy”? itp… Zorganizuje pokaz
dla rodziców z zajęć metodą A.K. Kniessów, W.Sherborne. Dwa
razy do roku na piśmie opracuje wyniki ewaluacji i zaprezentuje
efekty podczas zebrań rad pedagogicznych , ze wskazaniami do
dalszej pracy.
VII. WYKORZYSTANA LITERATURA
1).Podstawa programowa wychowania przedszkolnego Dz.U . Nr 4/
2009 .
2).Program edukacji przedszkolnej „NASZE PRZEDSZKOLE „
M.Kwaśniewska i W.Zaba-Żabińska MAC Edukacja w Kielcach.
200 9r.
3).B. Podolska „Z muzyką w przedszkolu”. Wyd. Impuls Kraków
2008 r.
4).M. Bogdanowicz. B. Kisiel, M. Przasnyska „Metoda
W.Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka”.
5).K. Malko „ Metodyka wychowania muzycznego” WSiP
Warszawa 1985 r.
6). K. Dudkiewicz. T. Konieczny „Wychowanie fizyczne w edukacji
klas młodszych. W-wa 2011 r.
7).K. Wlaźnik „Wychowanie fizyczne w przedszkolu ,Wyd . Juka
,W-wa 1999 r.