Pracownia Rysunku Warsztatowego i Ilustracyjnego

Rysunek Warsztatowo/ilustracyjny
Kształcenie
Prowadzący
Asystent
Katedra
Nazwa Pracowni
Rodzaj zajęć
Status zajęć
Kierunek
Forma zaliczenia
Warunki przyjęcia
Opis
Metody kształcenia
Metody oceny
Kształcenie kierunkowe
Waldemar Marszałek
Katedra Grafiki Warsztatowej
Pracownia Rysunku Warsztatowego/Ilustracyjnego
Ćwiczenia
Obowiązkowy
Grafika I stopnia niestacjonarne
Zaliczenia I, II semestru studiów - ocena
Celem pracowni jest nauka wyrażania idei z pomocą rysunku, tak by
środki wykorzystywane w tym medium były równie ważne jak
wypowiadana myśl. Pracownia ma dawać możliwości takiemu
rodzajowi kreacji, w którym opowiadać o świecie można nie tylko z
wykorzystaniem czystych środków rysunkowych, ale również za
pomocą anegdoty, groteski, publicystyki, poezji czyli wszystkiego tego
co nazywamy literaturą. Wykonywane ćwiczenia mają dodatkowo
umożliwić studentom określenie własnej odrębności artystycznej.
Programem pracowni jest wykonywanie form rysunkowych na
proponowane tematy. Anegdota zawarta w tematach ma być
pretekstem do poszukiwania różnorakich rozwiązań. Dlatego istotna
jest pierwsza faza pracy, w której studenci sporządzają szkice i
zastanawiają się nad sposobami realizacji. Temat ma być impulsem do
przemyślanych aranżacji, zestawiania przedmiotów - symboli,
zastanowienia się nad relacją miedzy przedmiotem a przestrzenią,
określenia pożądanego nastroju i do zgłębiania innych możliwości jakie
daje „literatura” w połączeniu z środkami rysunkowymi.
Ważnym elementem kształcenia
jest doświadczanie warsztatu,
narzędzi i środków w obszarze rysunku w całej swej złożoności.
Odkrywanie jego tajników przez doświadczanie inspirowane tematem i
określane obligatoryjnym użyciem narzędzi. Poznawanie możliwości
kreacyjne narzędzi. Ćwiczenia mają zadania /tematy/ doprowadzić do
takiego etapu, by „przemawiały” swoją treścią, finezją wykonania i jak
najwyższą jakością artystyczną. Ćwiczenia są
omawiane i
konsultowane przed i w trakcie pracy. Ważnym elementem są
poszukiwania właściwej anegdoty–idei /pomysłu/ i łączenia z formą
rysunku w taki sposób aby treść uzupełniała formę, a forma treść.
Na ocenę studenta wpływa jego postawa. Dotyczy ona zarówno
uczestnictwa, jak zaangażowania i efektów pracy. Ważna jest
obecności na zajęciach, która pozwala poznać postępy w wykonywaniu
ćwiczeń i emocjonalnego do nich stosunku. Istotnym elementem jest
również wartość artystyczna prac. Stopień opanowania materiału z
teorii i historii dotyczącej istoty grafiki artystycznej. Umiejętność
podejmowania samodzielnych decyzji i działań artystycznych.
Kreatywność, pomysłowość, sumienność, wartość techniczna
/estetyczna/poszczególnych ćwiczeń. Ważnym czynnikiem jest również
określenie stopnia szacunku do własnej pracy. Umiejętność
przyswajania podstawowych wartości i wiedzy. Ogólna ocena
/porównanie/ wzajemnych relacji grupy studentów.
Bibliografia: „Współczesny Rysunek Polski” Wiesława Wierzchowska
„Historia Rysunku” Terisio Pignattti, Arkady
I inne opracowania dotyczące współczesnego rysunku i jego historii.