D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Goleniowie

Sygn. akt II K 352/15
WYROK ŁĄCZNY
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 października 2015 r.
Sąd Rejonowy w Goleniowie w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Aleksandra Krukar – Leśniak
Protokolant: asystent sędziego Marta Bajor
w obecności Prokuratora Doroty Pietras – Salitry
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22.10.2015 r.
sprawy K. Z.
syna E. i E. z domu C., (...). w N., karanego
skazanego:
1. wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 15.06.2010 r. za czyn kwalifikowany z art. 278 § 1 k.k. na karę 6
(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 (czterech) lat próby,
której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 6.12.2012 r. oraz karę grzywny w wymiarze 60 (sześćdziesięciu)
stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda, którą następnie zamieniono postanowieniem z dnia 14.06.2012
r. na 2 (dwa) miesiące prac społecznie użytecznych w wymiarze po 20 (dwadzieścia) godzin – sygn. II K 327/10;
2. wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 11.05.2011 r. za czyn kwalifikowany z art. 178a § 1 k.k. popełniony
w dniu 4.01.2011 r. na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na
okres 4 (czterech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 8.11.2012 r. oraz karę grzywny w
wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda, którą następnie zamieniono postanowieniem z
dnia 25.04.2012 r. na 10 (dziesięć) miesięcy prac społecznie użytecznych w wymiarze po 20 (dwadzieścia) godzin –
sygn. akt II K 214/11;
3. wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 27.06.2012 r. za dwa czyny kwalifikowane z art. 244
k.k. w zb. z art. 178a § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 244 k.k. popełnione odpowiednio w dniu 29.03.2012 r. oraz
w dniu 14.05.2012 r. na kary 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,
które zostały objęte karą łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz zakaz prowadzenia rowerów na okres
3 (trzech) lat – sygn. II K 502/12;
4. wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 2.12.2014 r. za czyn kwalifikowany z art. 244 k.k. w zw. z art. 64
§ 1 k.k. popełniony w dniu 7.07.2014 r. na karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności – sygn. II K 809/14;
5. wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 8.01.2015 r. za czyn kwalifikowany z art. 244 k.k.
popełniony w dniu 15.05.2014 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności – sygn. II K 595/14;
6. wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 26.02.2015 r. za czyn kwalifikowany z art. 244 k.k.
w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 15.11.2014 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności – sygn.
II K 1004/14;
I. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec K. Z. wyrokami
wymienionymi w punkcie 4, 5 i 6 części wstępnej wyroku i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch)
miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 572 k.p.k. w pozostałym zakresie postępowanie o wydanie wyroku łącznego umarza;
III. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków.
Sygn. akt II K 352/15
UZASADNIENIE
K. Z. zwrócił się z wnioskiem o wydanie wyroku łącznego i orzeczenie kary łącznej. K. Z. był uprzednio skazany na
podstawie:
7. wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 15.06.2010 r. za czyn kwalifikowany z art. 278 § 1 k.k. na karę 6
(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 (czterech) lat próby,
której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 6.12.2012 r. oraz karę grzywny w wymiarze 60 (sześćdziesięciu)
stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda, którą następnie zamieniono postanowieniem z dnia 14.06.2012
r. na 2 (dwa) miesiące prac społecznie użytecznych w wymiarze po 20 (dwadzieścia) godzin – sygn. II K 327/10;
8. wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 11.05.2011 r. za czyn kwalifikowany z art. 178a § 1 k.k. popełniony
w dniu 4.01.2011 r. na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na
okres 4 (czterech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 8.11.2012r. oraz karę grzywny w
wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda, którą następnie zamieniono postanowieniem z
dnia 25.04.2012 r. na 10 (dziesięć) miesięcy prac społecznie użytecznych w wymiarze po 20 (dwadzieścia) godzin –
sygn. akt II K 214/11;
9. wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 27.06.2012 r. za dwa czyny kwalifikowane z art. 244 k.k.
w zb. z art. 178a § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 244 k.k. popełnione odpowiednio w dniu 29.03.2012 r. oraz
w dniu 14.05.2012r. na kary 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,
które zostały objęte karą łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz zakaz prowadzenia rowerów na okres
3 (trzech) lat – sygn. II K 502/12;
10. wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 2.12.2014 r. za czyn kwalifikowany z art. 244 k.k. w zw. z art. 64 §
1 k.k. popełniony w dniu 7.07.2014 r. na karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności – sygn. II K 809/14;
11. wyroku zaocznym Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 8.01.2015 r. za czyn kwalifikowany z art. 244 k.k.
popełniony w dniu 15.05.2014 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności – sygn. II K 595/14;
12. wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 26.02.2015 r. za czyn kwalifikowany z art. 244 k.k. w
zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 15.11.2014 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności – sygn. II
K 1004/14.
Dowód: - akta sprawy SR w Goleniowie sygn. akt II K 327/10
• akta sprawy SR w Goleniowie sygn. akt II K 214/11
• akta sprawy SR w Goleniowie sygn. akt II K 502/12
• akta sprawy SR w Goleniowie sygn. akt II K 809/14
• akta sprawy SR w Goleniowie sygn. akt II K 595/14
• akta sprawy SR w Goleniowie sygn. akt II K 1004/14
K. Z. przebywa obecnie w Zakładzie Karnym w G., gdzie odbywa kary pozbawienia wolności orzeczone mu wyrokami
wydanymi w sprawie o sygn. akt II K 809/14, II K 595/14 i II K 1004/14. Data zakończenia wykonywania kolejno
wprowadzonych do wykonania kar pozbawienia wolności przypada na dzień 6 grudnia 2016 r.
Jak wynika z opinii o skazanym w gronie współosadzonych funkcjonuje on bezkonfliktowo, a do przełożonych
odnosi się właściwie. Nie sprawia problemów wychowawczych, ani porządkowych. Nie deklaruje przynależności
do podkultury przestępczej. Dotychczas nie był ani karany dyscyplinarnie, ani nagradzany regulaminowo. Karę
odbywa w systemie programowego oddziaływania. Nie jest zatrudniony jednak czyni starania w tym zakresie. Kontakt
zewnętrzny utrzymuje z matką, siostrą i dziećmi. W zajęciach kulturalno – oświatowych i sportowych uczestniczy
biernie. W stosunku do popełnionych przestępstw jest umiarkowanie krytyczny.
W miejscu zamieszkania K. Z. nadużywał alkoholu i utrzymywał kontakty z osobami zdemoralizowanymi. Skazany
ma obecnie (...)lat.
Dowód: - opinia k. 17
• dane o karalności k. 19-20
Sąd zważył, co następuje:
Przepis art. 569 § 1 k.p.k. (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. zgodnie z treścią przepisu art.
19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw) stanowi, że
jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych
sądów, to Sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji właściwy jest do wydania wyroku łącznego.
Warunki wydania wyroku łącznego opisuje przepis art. 85 k.k. (również w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1
lipca 2015 r. zgodnie z treścią przepisu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz
niektórych innych ustaw) stanowiąc, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy
wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego
rodzaju albo inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za
zbiegające się przestępstwa.
W niniejszej sprawie, kierując się wskazaniami opisanymi powyżej, możliwym było jedynie połączenie kar orzeczonych
M. Z. w wyrokach numer 4 (sygn. akt II K 809/14), numer 5 (sygn. akt II K 595/14) i numer 6 (sygn. akt II K
1004/14) wydanych odpowiednio w dniu 2.04.2014 r., w dniu 8.01.2015 r. oraz w dniu 26.02.2015 r. Z uwagi na daty
popełnionych przez skazanego czynów objętych wyrokami numer 4, 5 i 6 nie było możliwym połączenie orzeczonych
tymi wyrokami kar jednostkowych z żadną z kar orzeczonych skazanemu wcześniej wydanymi wyrokami, tj. ani z karą
orzeczoną skazanemu wyrokiem numer 1 (sygn. akt II K 327/10), który to wyrok został wydany w dniu 15.06.2010
r., ani z karą orzeczoną skazanemu wyrokiem numer 2 (sygn. akt II K 214/11), który to wyrok został wydany w dniu
11.05.2011 r., ani też ani z karą orzeczoną skazanemu wyrokiem numer 3 (sygn. akt II K 520/12), który to wyrok
został wydany w dniu 27.06.2012 r. Popełnione zatem przez skazanego odpowiednio w dniu 7.07.2014 r. czyn objęty
wyrokiem numer 4, w dniu 15.05.2014 r. czyn objęty wyrokiem numer 5 i w dniu 15.11.2014 r. czyn objęty wyrokiem
numer 6 zostały popełnione już po wydaniu wyroków numer 1, 2 i 3. Ponadto z uwagi na daty popełnienia przez
skazanego czynów, za które został skazanym wyrokami wymienionymi w punktach 1, 2 i 3 nie było także możliwym
ich połączenie między sobą.
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r. wydanym w sprawie V KK 425/07 (publ. Lex 353339) wskazał, że
granice kary łącznej wyznacza z jednej strony najwyższa z kar orzeczonych za jedno ze zbiegających się przestępstw
(dolna granica kary łącznej), a drugiej strony suma kar jednostkowych orzeczonych za poszczególne przestępstwa oraz
wskazany w przepisie art. 86 § 1 k.k. maksymalny wymiar kar poszczególnego rodzaju (górna granica kary łącznej).
Połączenie kar wymierzonych K. Z. wyrokami numer 4 (kara 7 miesięcy pozbawienia wolności), numer 5 (kara 6
miesięcy pozbawienia wolności) i numer 6 (kara 6 miesięcy pozbawienia wolności) przy zastosowaniu zasady pełnej
absorpcji prowadziłoby do wymierzenia skazanemu kary łącznej 7 miesięcy pozbawienia wolności, natomiast przy
zastosowaniu zasady kumulacji kary łącznej 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności.
Na gruncie przedmiotowej sprawy granice kary łącznej możliwej do orzeczenia skazanemu po połączeniu kar
orzeczonych wyrokami numer 4, 5 i 6 kształtują się więc następująco: od 7 miesięcy (najwyższa z kar orzeczonych za
jedno ze zbiegających się przestępstw) do 1 roku i 7 miesięcy (suma kar jednostkowych orzeczonych za poszczególne
przestępstwa).
Orzekając karę łączną w ramach wyroku łącznego Sąd rozważa czy przestępstwa, za które sprawca został prawomocnie
skazany różnymi wyrokami pozostają ze sobą w związku czasowym, jak i przedmiotowym. W zależności od tego jak
silny jest ten związek, ma on wpływ na wymiar kary łącznej. Postępowanie o wydanie wyroku łącznego służy więc temu,
by orzeczone wcześniej kary za popełnione przestępstwa tak zmiarkować, by sytuację skazanego na ogół poprawić, nie
oznacza to jednak, że za każdym razem należy stosować zasadę absorpcji. Sąd procedując w sprawie o wydania wyroku
łącznego musi uwzględnić wiele okoliczności wpływających na wymiar kary łącznej. Kara łączna będzie zwykle inaczej
ukształtowana w przypadku jednorodzajowego zbiegu przestępstw, niż w przypadku wielorodzajowego zbiegu, kiedy
to sprawca dopuszcza się kilku przestępstw godzących w różne dobra chronione prawem. Istotnym jest również czy
popełnione przez skazanego czyny pozostają w bliskim związku czasowym i miejscowym.
W niniejszej sprawie popełnione przez K. Z. czyny (tj. czyny z art. 244 § 1 k.k.), orzeczone za popełnienie których
kary pozbawienia wolności podlegają łączeniu, godzą w to samo dobro chronione prawem (wymiar sprawiedliwości)
i tym samym pozostają w bliskim związku przedmiotowym. Należy też zauważyć, że czyny te zostały popełnione
przez skazanego w stosunkowo niedługim okresie czasu, bo na przestrzeni pół roku (od maja 2014 r. do listopada
2014 r.). Pozostają one zatem również w bliskim związku czasowym. Z drugiej strony należy mieć na uwadze, że
popełnione przez K. Z. czyny nie miały charakteru incydentalnego, o czym świadczy nie tylko ich ilość, ale i uprzednia
karalność skazanego. K. Z. mimo młodego wieku wielokrotnie wchodził już w konflikt z prawem. W dodatku jak
wynika z opinii o skazanym sporządzonej przez administrację zakładu karnego, w którym przebywa, prezentowany
przez niego stosunek do popełnionych przestępstw jest jedynie umiarkowanie krytyczny. Okoliczności powyższe
sprzeciwiają się więc wymierzeniu kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji, która stanowiłaby w tej
sytuacji nieuzasadnione premiowanie skazanego. Z drugiej strony w ocenie Sądu, nieuzasadnionym byłoby również
wymierzanie K. Z. kary łącznej przy zastosowaniu zasady kumulacji. Na jego korzyść należy bowiem przyjąć poprawne
zachowanie w placówce penitencjarnej, w której obecnie przebywa. Jak wynika z opinii o skazanym nie stwarza on
problemów wychowawczych, utrzymuje kontakt z bliskimi. Karę odbywa w systemie programowego oddziaływania.
Świadczy to o tym, że jego proces resocjalizacji przebiega prawidłowo, choć należałoby oczekiwać, że K. Z. będzie
przejawiał w tym zakresie większą aktywność. Wprawdzie nie sprawia on problemów wychowawczych, nie był
dotychczas karany dyscyplinarnie, z drugiej jednak strony w trakcie obecnego pobytu w zakładzie karnym nie otrzymał
on też żadnej nagrody regulaminowej, a w zajęciach kulturalno – oświatowych i sportowych uczestniczy jedynie
biernie.
Mając na uwadze całokształt powyższych okoliczności, w ocenie Sądu należało połączyć kary orzeczone K. Z. wyrokami
numer 4, 5 i 6 i wymierzyć mu karę łączną przy zastosowaniu zasady asperacji (częściowej absorpcji) w wysokości 1
roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.
W pozostałym zakresie z uwagi na brak podstaw do wydania wyroku łącznego Sąd zgodnie z treści przepisu art. 572
k.p.k. postępowanie umorzył.
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalniając K. Z. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu
Państwa wydatków z uwagi na jego obecną sytuację materialną i pobyt w zakładzie karnym uznając, że ich poniesienie
przez skazanego byłoby dla niego zbyt uciążliwe.