wyniki 2-letniej obserwacji - Dental Tribune International

Badania _ Zastosowanie implantów
Wieloośrodkowe badanie prospektywne
dotyczące zastosowania implantów
MG-Osseous – wyniki 2-letniej obserwacji
Autorzy _ dr Eduardo Serrano, dr Rafael Martín-Granizo
Ryc.1_Wykres kołowy pokazujàcy
stan higieny jamy ustnej pacjentów
bioràcych udział w badaniu.
Ryc. 2_Wykres kołowy
przedstawiajàcy wyst´powanie
chorób przyz´bia u pacjentów
obj´tych badaniem.
Ryc. 1
_Wstęp
Implantologia stomatologiczna jest obecnie
jedną z najczęściej stosowanych form leczenia, mających na celu odbudowę uzębienia. Być może, zostało utracone właściwe postrzeganie tejże techniki, co często owocuje nieuzasadnionym jej stosowaniem na podstawie niespójnych badań klinicznych o wątpliwej wartości naukowej, niekiedy
motywowanym niejasnymi względami natury finansowej.
Nie upłynęło jeszcze pół wieku od roku 1965,
w którym prof. Brånemark, chirurg i ortopeda rozpoczął wprowadzanie implantów u pacjentów po
zadziwiającym odkryciu, którego dokonał przypadkowo podczas pracy z materiałem zwierzęcym
(wraz ze wszystkimi problemami, wywołanym
przez tę nie do końca bezpieczną technikę, z którymi musieli się zmierzyć dentyści i pacjenci
szwedzcy w tamtym czasie) oraz zaledwie 30 lat od
Harvard Consensus Conference, na której określono następujące kryteria powodzenia wszcze-
Ryc. 2
pów: resorpcja kości poniżej 1/3 długości implantu
i ruchomość implantu w granicach 1 mm (Albrektsson i Wennerberg, 2005).
Wiele firm opublikowało badania własne poświęcone implantom stomatologicznym, jednakże
ze względu na znaczne zróżnicowanie prac, wyników i metodologii trudno jest wyciągnąć na ich
podstawie wiarygodne wnioski wolne od cech komercji.
W opisanym w artykule wieloośrodkowym badaniu prospektywnym dotyczącym implantów
MG-Osseous (Mozo-Grau S.L., Valladolid, Hiszpania) z uczestniczyła grupa lekarzy specjalistów,
którzy przeprowadzili zabiegi implantologiczne
w sposób dokładnie zaplanowany i odpowiedzialny, bez stosowania ryzykownych technik i procedur. Wniosek taki można wyciągnąć na podstawie wyczerpującej analizy ankiet wypełnionych
przez wspomnianych specjalistów, w których dokładnie opisano wszystkie szczegóły dotyczące wyboru odpowiedniego leczenia implantologicznego
Ryc. 3-4_Wykres kołowy pokazujàcy
przyczyny niepowodzenia implantacji.
Ryc. 3
16 implants
1_ 2011
Ryc. 4
Badania _ Zastosowanie implantów
Ryc. 5
dla każdego pacjenta. Celem niniejszego artykułu
jest przekazanie wyników pośrednich (po 2-letniej
obserwacji), jakie uzyskano przy wprowadzeniu
implantów MG-Osseous w różnych sytuacjach
w latach 2005-2006. W badaniu wykorzystano
implanty stożkowe, samogwintujące, wykonane
z czystego tytanu o powierzchni piaskowanej biokompatybilnymi ceramicznym środkami resorbowalnymi (RBM) na bazie fosforanu wapnia zaopatrzone w heksagonalne połączenie zewnętrzne.
Autorzy pragną, by niniejsza praca stanowiła
skromny wkład w określenie i uporządkowanie
wskazań do podejmowania zakończonych sukcesem zabiegów implantologicznych na podstawie
stałych kryteriów i rzetelnych badań.
_Materiały i metody
Projekt i ostateczny kształt niniejszego badania
wieloośrodkowego stworzyła niezależna agencja –
Scientific Management in O&SS S.L. (Barcelona,
Hiszpania) – wyspecjalizowana w tego typu działaniach, niepowiązana w żaden sposób z producentem analizowanego materiału. W badaniu wykorzystano implanty stomatologiczne MG-Osseous
(Mozo-Grau S.L., Valladolid, Hiszpania).
Po przeprowadzeniu analizy wybranych zmiennych opracowano szczegółową ankietę. Przesłano
ją specjalistom, którzy wyrazili zgodę na bezinteresowny udział w badaniu. Ankieta posłużyła do
zebrania szczegółowych danych obejmujących
następujące kwestie:
_Zdrowie pacjenta (przebyte choroby i stan jamy
ustnej).
Ryc. 8
Ryc. 6
_Badania wykonane przed zabiegiem (analizy dodatkowe, określenie typu kości wg klasyfikacji Lekholma i Zarba (1989), badania szczęki, której uzębienie miało ulec odbudowie, stosowanie szyn
zgryzowych, rodzaj zaplanowanej protezy).
_Implantacja (długości i średnice wszczepów,
szczegółowy opis zastosowanych technik, rodzaje
szwów).
_Przeszczepy towarzyszące implantacji (kości, tkanek miękkich, miejsca pobrania materiału do
przeszczepu).
_Prace protetyczne (wykorzystane materiały, przewidywane trudności, pobranie wycisków, model
protezy).
_Zadowolenie pacjenta i implantologa (wyrażone
za pomocą zobiektywizowanej i powtarzalnej
skali).
_Szczegóły dotyczące powikłań, do których doszło
w trakcie leczenia i po jego zakończeniu.
_Uwagi dodatkowe dotyczące każdego przypadku.
Specjaliści biorący udział w badaniu wypełniali
odrębną ankietę dla każdego pacjenta. Implanty
objęte badaniem zostały wprowadzone w okresie
od maja 2005 r. do czerwca 2006 r. Wszyscy pacjenci pozostają pod obserwacją do chwili obecnej.
Nie zgłoszono żadnych nowych incydentów. Dane
umieszczone w ankietach zostały zebrane przez
2 osoby i wprowadzone do specjalnych tablic opracowanych na potrzeby niniejszego badania. Jedna
z tych osób nic nie wiedziała o implantologii, dzięki
czemu porównanie zebranych i wprowadzonych
danych umożliwiało wykazanie ewentualnego
braku bezstronności w przedstawianiu wyników
lub obserwacji. Dane były przetwarzane w sposób
obiektywny, bez ekstrapolacji ani założeń co do wyników. Aby zachować kryterium obiektywizmu,
Ryc. 7
Ryc. 5_Dane dotyczàce Êrednicy implantów, których wprowadzenie zakoƒczyło si´ niepowodzeniem, ze
szczególnym uwzgl´dnieniem stabilizacji pierwotnej
w momencie wprowadzania wszczepu.
Ryc. 6-7_Dane dla protez zaprojektowanych w badaniu: PPF – stałe
protezy cz´Êciowe (2-4); SDS –
protezy nakładkowe umieszczone
w szcz´ce (4); SDI – protezy nakładkowe umieszczone w ˝uchwie (2-4);
HS – protezy hybrydowe umieszczone w szcz´ce (5-6); HI – protezy
hybrydowe umieszczone w ˝uchwie
(4); CCS – stałe odbudowy całkowite
szcz´ki (6-10); CCI – stałe odbudowy
całkowite ˝uchwy (4 All-on-four) (8).
Ryc. 8_Rozkład implantów
poekstrakcyjnych z przedstawieniem
miejsca wszczepu (szcz´ka/˝uchwa
i pozycja w łuku z´bowym) wyra˝ony
w liczbach bezwzgl´dnych
i w procentach.
Ryc. 9_Dane szczegółowe
dotyczàce Êrednicy wprowadzonych
implantów poekstrakcyjnych.
Ryc. 10_Odbudowy protetyczne
umieszczone na implantach
poekstrakcyjnych.
Ryc. 9
Ryc. 10
implants
1
_ 2011
17
Badania _ Zastosowanie implantów
Ryc. 11_Dane dotyczàce Êrednicy
implantów, których wprowadzenie
zakoƒczyło si´ niepowodzeniem.
Ryc. 12_Przedstawienie pozycji
w łuku implantów obcià˝onych natychmiastowo w szcz´ce i ˝uchwie
Ryc. 11
Ryc. 12
odrzucono 49 implantów, podczas wprowadzania
których nie odnotowano wprawdzie niepowodzeń, ale ankiety na ich temat nie zostały dostatecznie szczegółowo wypełnione.
Ponadto, w badaniu nie można było określić proporcji między biorącymi w nim udział mężczyznami i kobietami ze względu na to, że uczestnictwo było anonimowe, a ponad 45% ankiet nie zawierało informacji wskazujących płeć pacjenta.
Definiując pojęcie niepowodzenia dla potrzeb
niniejszego badania, autorzy uznali, że będzie ono
oznaczało wypadnięcie lub utratę stabilności implantu, uwzględnili również kryteria określone
przez Smitha i Zarba w 1989 r.
Protokół badania stosowany w każdym przypadku był bardzo szczegółowy i obejmował:
Ryc. 13_DługoÊç implantów (w mm)
obcià˝onych natychmiastowo.
Ryc. 14_Ârednice implantów
(w mm) obcià˝onych
natychmiastowo.
Ryc. 15_Protezy zaprojektowane
do obcià˝enia natychmiastowego.
Ryc. 13
_wykonanie zdjęcia pantomograficznego,
_wykonanie tomogramu (dentascan) w przypadku
wykonywania przeszczepów oraz w sytuacjach
wymagających obejrzenia kanału nerwu zębodołowego dolnego. Nie wykonywano tomogramów
u pacjentów z zadowalającym stanem tkanki kostnej.
_studium modelu odbudowy protetycznej we
wszystkich przypadkach, w których wykonywano
protezy całkowite lub hybrydowe, jak również w
razie obciążenia natychmiastowego stałych protez
częściowych, całkowitych lub hybrydowych.
_zabieg chirurgiczny przeprowadzany na fantomie w przypadku obciążenia natychmiastowego
Ryc. 14
18 implants
1_ 2011
stałych protez częściowych, stałych protez całkowitych lub hybrydowych,
_stosowanie szyn chirurgicznych w obciążeniu natychmiastowym lub odroczonym (17,4% implantów).
Celem niniejszego badania jest ocena przetrwania wprowadzonych implantów. Badaniem objęto
1.475 implantów, stanowiących całą populację N,
które zostały wprowadzone na podstawie różnych
wskazań i z wykorzystaniem zróżnicowanych technik. Wyniki poddano bardzo dokładnej analizie
statystycznej, której szczegóły podano w dalszej
części artykułu.
Pierwszym zadaniem było wykonanie obliczeń,
które pozwoliły na wyodrębnienie z populacji N
wszystkich implantów, prób zależnych (n) z wystarczającą liczbą implantów w każdej z nich tak, by
uzyskać dane statystycznie prawdziwe i niezależne
od populacji początkowej. Miało to służyć przeprowadzeniu badań przetrwania implantów niezależnie od zróżnicowania badanych prób, obciążenia
natychmiastowego (ni) i wprowadzenia poekstrakcyjnego (np). W tym celu posłużono się następującymi założeniami (Pita, 1995):
_Aby obliczyć wielkość próby, należy określić, jaki
będzie błąd standardowy, aby na tej podstawie
określić wariancję i fluktuację ≡ (wartość średnia
jednej zmiennej) w odniesieniu do a # (wartość
średnia tej samej zmiennej w populacji N).
_Po ustaleniu, czy z populacji N implantów można
stworzyć subpopulacje niezależne i reprezenta-
Ryc. 15
Badania _ Zastosowanie implantów
tywne, poddano analizie niepowodzenia implantacji w każdej z subpopulacji, posługując się analizą wariancji (test ANOVA), przyjmując jako parametry porównawcze 2 czynniki dokładnie opisane w ankiecie: higienę jamy ustnej pacjenta i typ
kości wg klasyfikacji Lekholma i Zarba (1985).
Na tej podstawie określono w odniesieniu do tych
samych parametrów w populacji N, czy niepowodzenie implantacji w subpopulacjach (ni, np) jest
przypadkowe, czy też ma nań wpływ którykolwiek z wymienionych parametrów.
_Wyniki
W okresie od maja 2005 r. do czerwca 2006 r.
wprowadzono ogółem 1.475 implantów u 480 pacjentów, których średnia wieku wyniosła
53,7 lat (najmłodszy pacjent miał 15 lat, a
najstarszy 88). Po obciążeniu implantów
poddano ich obserwacji obejmującej badania kliniczne i radiologiczne przez średnio
2 lata (19-29 miesięcy).
Dobrą lub bardzo dobrą higienę jamy
ustnej miało 80% pacjentów (Ryc. 1) a jedynie u 18% występowały choroby przyzębia (Ryc. 2). Przeważającym typem kości
(wg klasyfikacji Lekholma i Zarba, 1995)
był typ II (51%) i III (26%).
jest w przypadku stanu higieny jamy ustnej (wyrażonego procentowo w stosunku do liczby wszystkich implantów wprowadzonych u każdego pacjenta), jako że analiza wariancji (test ANOVA) odrzuca równowartość tych przeciętnych. Niniejsze
badanie pozwala stwierdzić, iż stan higieny jamy
ustnej pacjenta stanowi czynnik, który ma wpływ
na niepowodzenie implantacji.
Brak osteointegracji był przyczyną niepowodzenia 77% wprowadzonych implantów, zaś
zapalenie tkanek wokół przyzębia (periimplantitis) odpowiadało za pozostałe 23%. Dane
szczegółowe dotyczące szczęki i żuchwy uwidaczniają, że 16 implantów, których wszczepienie zakończyło się niepowodzeniem wprowaAD
Koncentrat do rozcieńczania
Zebrano dane dotyczące długości implantów wprowadzonych w określonej pozycji w łuku zębowym (Ryc. 5) oraz ich
średnicy (Ryc. 6). Dane te prezentują liczby
bezwzględne. Najczęściej stosowano implanty o długości 13mm, (40,5%) i 5mm
(27%) oraz średnicy 3,4mm (36,3%),
3,75mm (31%) i 4,25mm (31%). W przeważającej liczbie przypadków zastosowano implanty o najmniejszej średnicy,
wprowadzane w każdej pozycji w jamie
ustnej, włączając w to okolice zębów trzonowych. W szczęce implanty te były drugie w kolejności, wprowadzane najczęściej
po implantach o średnicy 4,25mm.
Po średnio 2-letnim okresie obserwacji
odnotowano utratę 26 implantów u 24 pacjentów, co stanowi 1,8%. Analizie poddano 3 zmienne subpopulacji implantów,
których wprowadzenie zakończyło się
niepowodzeniem: higienę jamy ustnej,
typ kości w miejscu wszczepu i choroby
przyzębia (Ryc. 3-4). Z analizy statystycznej wariancji (test ANOVA) wynika, iż żaden z 2 ostatnich parametrów nie stanowi
czynnika zależnego, czy też warunkującego niepowodzenie implantacji. Inaczej
Wyjątkowy
skład
www.eludril.pl
Szerokie
zastosowanie
Potwierdzona
skuteczność
Pierre Fabre Médicament Polska Sp. z o.o.
ul. Belwederska 20/22, 00-762 Warszawa, tel. 22 559 63 00
e-mail: [email protected]
implants
1
_ 2011
19
Badania _ Zastosowanie implantów
Ryc. 16
Ryc. 17
Ryc. 16_Rodzaje przeszczepów
uj´tych w badaniu.
Ryc. 17-18_Przeszczepy tkanki
kostnej – podział na inlay/onlay.
dzono w szczęce, a 10 w żuchwie. Rycina 5
przedstawia analizę średnic tych implantów
wraz z oceną ich stabilizacji pierwotnej dokonaną przez lekarza w chwili implantacji. Chociaż najliczniej stosowano implanty o średnicy
3,4mm, nie należały one do grupy wszczepów,
których wprowadzenie kończyło się najczęściej
niepowodzeniem osteointegracji. W niniejszym badaniu poddano również analizie inne
czynniki, które jednak nie miały wpływu na niepowodzenie implantacji.
W sumie wykonano 654 odbudowy protetyczne wsparte na implantach, średnio 1,4 protezy na pacjenta i 2,2 implanta na protezę. Na rycinie 7 przedstawiono szczegóły (procentowo
i w liczbach bezwględnych) dotyczące rodzaju
protezy: 46% stanowiły stałe protezy częściowe,
a 36% uzupełnienia jednopunktowe. Stwierdzono tylko 1 przypadek niepowodzenia odbudowy protetycznej spowodowany złamaniem
śruby. Wskaźnik przetrwania protez w badaniu
wyniósł 99,8%.
_Implanty poekstrakcyjne
Implanty poekstrakcyjne nazwano subpopulacją np. Na podstawie wyliczeń statystycznych wariancji i fluktuacji ≡w stosunku do a # wykonanych
na podstawie populacji N implantów ogółem ustalono, iż subpopulacja np jest reprezentatywna dla
populacji N, co pozwoliło na uzyskanie wielu wyników i sformułowania na ich podstawie pewnych
wniosków.
W sumie wprowadzono 215 implantów poekstrakcyjnych (np), co stanowi 14,6% wszystkich implantów, u 79 osób (16,4%) pacjentów biorących
udział w badaniu i wykonano 83 protezy (12,7%
wszystkich protez) wsparte na tych implantach.
W szczęce wprowadzono 67% implantów, a 33%
w żuchwie. Na rycinie 8 przedstawiono ich podział
na implanty zainstalowane w szczęce i żuchwie
oraz pozycje w jamie ustnej.
Najczęściej wprowadzano implanty o średnicy
3,75 mm i 3,4 mm (Ryc. 9). Zakładano głównie
20 implants
1_ 2011
Ryc. 18
stałe protezy częściowe i odbudowy jednopunktowe (po 36%), (Ryc. 10).
Podczas 2-letniej obserwacji wprowadzenie
7 implantów zakończyło się niepowodzeniem,
co daje wskaźnik przetrwania np 96,8%. 4 przypadki niepowodzeń dotyczyły implantów wprowadzonych w szczęce, a 3 w żuchwie. Wszystkie
były spowodowane brakiem osteointegracji. Rycina 11 przedstawia dane dotyczące implantów,
których wprowadzenie zakończyło się niepowodzeniem – implanty o średnicy 4,25mm w subpopulacji np stanowią 7,3%, ale w skali wszystkich
implantów badanych tylko 1,5%. Nasuwa to przypuszczenie, iż średnica stanowi czynnik mający
wpływ na niepowodzenie implantacji poekstrakcyjnych.
Analizie poddano również inne czynniki, aby
określić ich wpływ na niepowodzenie implantacji
poekstrakcyjnych (np), czyli typ kości i higienę
jamy ustnej pacjentów. Zastosowanie ustalonego
parametru statystycznego ANOVA pozwoliło na
wyciągnięcie wniosku, iż czynniki te nie mają decydującego wpływu na niepowodzenie implantacji
poekstrakcyjnych.
_Implanty obciążone natychmiastowo
Kolejną grupą poddaną w badaniu szczegółowej analizie stanowią implanty obciążone natychmiastowo (Hourichi i wsp., 2000; Malo i wsp.,
2003). W badaniu za implanty obciążone natychmiastowo uznano te, na których wsparto protezy
w ciągu pierwszych 24-48 godz. po wszczepieniu,
zgodnie z kryteriami przyjętymi na World Congress Consensus Meeting w Barcelonie w roku
2002 (Aparicio i wsp., 2003; Cochran i wsp., 2004).
Obciążeniu natychmiastowemu poddano w niniejszym badaniu 58 implantów (ni), co stanowi
3,9% ogółu. Ta niewielka reprezentatywność w odniesieniu do całkowitej wielkości subpopulacji
sprawia, iż wyniki otrzymane dla tej subpopulacji
nie znajdują potwierdzenia w wyliczeniach statystycznych i z tego względu autorzy ograniczają się
jedynie do przedstawienia wyników bez żadnych
Badania _ Zastosowanie implantów
konkretnych wniosków. W żuchwach wprowadzono 41 implanty (71%), (Ryc. 12). Długość
wszystkich implantów przekraczała 10mm, dominowały implanty o długości 13mm (Ryc. 13).
W niemal wszystkich przypadkach zastosowano
implanty o średnicy 3,75mm i 4,25mm (Ryc. 14).
Zaprojektowano 32 odbudowy protetyczne na
implantach obciążonych natychmiastowo, 50%
z nich stanowiły stałe protezy częściowe, 44%
odbudowy jednopunktowe, a pozostałe – protezy
hybrydowe i stałe odbudowy całkowite szczęki
(Ryc. 15). Protezy cementowane stanowiły 97%
wszystkich odbudów protetycznych. Wprowadzenie 1 implantu o średnicy 4,25mm i długości
13mm zakończyło się niepowodzeniem (1,7%
w stosunku do ni). Był to implant poekstrakcyjny,
który nie wykazywał wprawdzie ruchomości, ale
wywoływał dolegliwości bólowe u pacjenta z bruksizmem. Wskaźnik przetrwania implantów poddanych obciążeniu natychmiastowemu stwierdzony w niniejszym badaniu na podstawie 2-letniego okresu obserwacji wyniósł 98,3%.
_Przeszczepy tkanki kostnej
Wprowadzeniu 107 implantów (no), (7,2%
wszystkich implantów) towarzyszyły zabiegi przeszczepu kości przeprowadzone u 55 pacjentów
(11,5% wszystkich pacjentów). Przeszczep kości
autologicznej wykonano w 76% przypadków (Ryc.
16). Przeszczepy tkanki kostnej typu onlay stanowiły 61% (Ryc. 17-18). Wśród przeszczepów kostnych kości autologicznej dominowały przeszczepy
rozdrobnionej tkanki kostnej 82%. Ryciny 19 i 20
prezentują szczegółowe rodzaje tkanek kostnych
i miejsca, z których zostały pobrane.
_Dyskusja
Biorąc pod uwagę przyjętą metodę obliczeń statystycznych, autorzy zdecydowali się pominąć analizowanie danych dotyczących implantów obciążonych natychmiastowo ze względu na to, iż na podstawie analizy wariancji i fluktuacji subpopulacji
ni, wyniki te nie mogą być ekstrapolowane ani po-
wtarzalne i z tego względu wysoki wskaźnik przetrwania (98,7%) po okresie 2-letniej obserwacji nie
jest istotny. W odniesieniu do wyników niniejszego badania szczególnie istotne wydają się 2 kwestie.
Szczególną uwagę zwracają dane dotyczące implantów poekstrakcyjnych obciążonych natychmiastowo, a zwłaszcza wysoki wskaźnik niepowodzeń implantacji wszczepów o dużej średnicy
(4,25mm i platformie 4,1mm) oraz stosowanie implantów wąskich (3,4mm z platformą standardową 4,1mm) w dowolnej pozycji w jamie ustnej,
co można wywnioskować na podstawie ich najczęstszego użycia (36,3% wszystkich implantów).
Trudno znaleźć najnowsze publikacje analizujące
stosowanie szerokich implantów poekstrakcyjnych obciążonych natychmiastowo. Istnieje tylko
jedno badanie stwierdzające, że w przypadku stosowania takich implantów resorpcja kości grzbietu
wyrostka jest większa niż w razie użycia implantów o średnicy standardowej (Davarpanah, 2001).
Analizując zmiany morfologiczne w miejscu
wszczepu, do których doszło w tkance kostnej po
wykonaniu ekstrakcji, można zauważyć, iż odległość w płaszczyźnie poziomej lub ustno-językowej uległa zmniejszeniu o 5-7mm w okresie 6-12
miesięcy, co stanowi niemal 50% początkowej szerokości wyrostka. Większość tych zmian zachodzi
w trakcie pierwszych 4 miesięcy gojenia (Lam,
1960). Wymienione dane biologiczne sugerują
przestrzeganie pewnych zaleceń dotyczących wykonywania zabiegu chirurgicznego, w którym dokonuje się ekstrakcji, a następnie wprowadza implant obciążany natychmiastowo. Należy zatem dążyć do zachowania możliwie najszerszych ścian
wyrostka zębodołowego, zwłaszcza od strony
przedsionkowej w szczęce oraz od strony językowej w żuchwie (Peñarrocha i wsp., 2004). Umieszczając implant w zębodole poekstrakcyjnym, należy dążyć do zapewnienia możliwie najlepszej
stabilizacji pierwotnej poprzez nawiercanie co najmniej 3-5mm powyżej wierzchołka zębodołu oraz
stosując implanty o średnicy nieznacznie większej
od istniejącego wyrostka zębodołowego (Becker
Ryc. 19-20_Dane szczegółowe
dotyczàce sposobu i miejsca
pobrania przeszczepu koÊci
autologicznej stałej i rozdrobnionej.
Ryc. 19
Ryc. 20
implants
1
_ 2011
21
Badania _ Zastosowanie implantów
i Becker, 1996). Na skutek ekstrakcji dochodzi do
osłabienia ścian wyrostka. Jeśli dodatkowo zastosuje się implanty o dużej średnicy w celu zmniejszenia odległości między tkanką kostną a powierzchnią implantu, to należy sądzić, że wystąpi większe
prawdopodobieństwo resorpcji kości na skutek
kompresji jednej ze słabych ścian wyrostka. Może
to stanowić jedną z przyczyn wysokiego poziomu
niepowodzeń poekstrakcyjnych implantów o
większej średnicy obciążanych natychmiastowo.
Z tego względu wskazane byłoby uzyskanie stabilizacji pierwotnej implantów poekstrakcyjnych
poprzez nawiercanie bardziej w kierunku wierzchołkowym zębodołu zamiast kompresji ścian
wyrostka implantami o większej średnicy.
Wielu autorów opowiada się za pozostawieniem niewielkiej przestrzeni (poniżej 1,5mm) między powierzchnią implantu a ścianami wyrostka
i posłużeniem się technikami sterowanej odbudowy kości do jej wypełnienia. Autorzy tacy jak
Brugnami i wsp., 1996 czy też Dealemans i wsp.,
1997 zalecają stosowanie przeszczepów autologicznej tkanki kostnej w celu poprawy osteoindukcji. Inni (Moscovitch, 2001) obstają za wykorzystaniem implantów o mniejszych średnicach (głównie 3,5mm), co pozwala na odbudowę poekstrakcyjnego miejsca wszczepu w okolicy zębów
trzonowych, uniknięcie kompresji ścian wyrostka
i wykorzystanie technik regeneracji kości.
Warto zauważyć, że wskaźnik przetrwania wynoszący 96,8% w ciągu 2 lat obserwacji implantów
jest zbliżony do wyników metaanalizy wykonanej
przez Chena i wsp. w 2004 r. na podstawie przeglądu 18 badań, w których wskaźnik przetrwania
wynosił między 89,9% a 100%.
Drugą, wartą przeprowadzenia analizy kwestią jest wysoki procent zastosowania implantów
wąskich o średnicy 3,4mm (36,3% wszystkich
badanych implantów) w dowolnej pozycji w jamie ustnej, w tym również do wsparcia odbudowy protetycznej zębów trzonowych (najczęściej pierwszych zębów trzonowych) w szczęce
i żuchwie. Implanty wąskie zostały wprowadzone na rynek w latach 90. i były początkowo stosowane jako implanty tymczasowe (Petrungaro
i Windmiller 2001; Brown i Tarnow 2001). Obecnie są używane powszechnie do każdego rodzaju
odbudowy protetycznej. Wiele zróżnicowanych
badań wykazało, iż ulegają one takiej samej integracji, jak implanty o średnicy standardowej.
Opublikowane wyniki dotyczące okresu obserwacji 6-27 miesięcy informują o wskaźniku przetrwania od 93 do 98% (English i Bohle, 2003;
Froum i wsp., 2005; Cho i wsp., 2007; Labarre
i wsp., 2008). Badanie obejmujące 2.514 tego typu
22 implants
1_ 2011
implantów objętych obserwacją 5-letnią (Shatkin
i wsp., 2007) wykazało wskaźnik przetrwania
94,2%.
Wyniki opisywanego badania dotyczące przetrwania implantów o średnicy 3,4mm (wprowadzono 535 implantów, 9 zakończyło się niepowodzeniem, wskaźnik przetrwania wynosił 98,3% po
2 latach obserwacji) jest satysfakcjonujący. Na podstawie publikowanych w piśmiennictwie analiz
wysokich wskaźników przetrwania tych implantów można wnioskować, że ich wprowadzenie
w dowolnej pozycji w jamie ustnej jest bardzo praktyczne i gwarantuje wyniki tak dobre, jak wprowadzenie implantów standardowych 3,75mm (451
wprowadzonych implantów, 10 zakończonych niepowodzeniem, wskaźnik przetrwania 97,8% po
2 latach obserwacji) lub nawet je przewyższające.
Niniejsze badanie z użyciem implantów MGOsseous może być porównywane z innymi badaniami publikowanymi w piśmiennictwie.
_Wnioski
Właściwy protokół badania szczegółowo dostosowany do każdego wskazania zapewnia uzyskanie rzetelnych wyników końcowych.
Implanty o małej średnicy (3,4mm) wprowadzone w dowolnym miejscu w jamie ustnej włącznie z pozycją zębów trzonowych w szczęce wykazują po 2 latach obserwacji wskaźnik przetrwania
porównywalny ze wskaźnikami implantów standardowych.
Stan higieny jamy ustnej stanowi czynnik warunkujący niepowodzenie implantacji, chociaż nie
jest czynnikiem determinującym niepowodzenie
implantów poekstrakcyjnych obciążonych natychmiastowo.
Poekstrakcyjnie stosowanie implantów o dużej
średnicy (4,25mm) może stanowić czynnik ryzyka
i wpływać na niepowodzenie zabiegu._
Piśmiennictwo dostępne u wydawcy.
_Podziękowania
implants
Autorzy dzi´kujà za bezinteresowny udział w badaniu
nast´pujàcym lekarzom: Juan Luis Alonso de Dios,
Luis Antonio Hernandez Martin, Luis Naval Gías, Carlos
Orduña Domingo, Salvador Ortuño Laguia, Juan Jose
Rodriguez Ortega, Angel Sancho Garcia, Fermin Terron
Miron i Marcos Terron Gonzalez.