Katarzyna Smejda Uczłowieczenie miasta i zezwierzęcenie
Transkrypt
Katarzyna Smejda Uczłowieczenie miasta i zezwierzęcenie
Katarzyna Smejda Uczłowieczenie miasta i zezwierzęcenie człowieka, jako sposób opisu świata w wybranych powieściach Andrzeja Makowieckiego Niniejszy artykuł będzie prezentował treści związane ze zjawiskiem językowego obrazu świata. Poddając analizie wybrane powieści Andrzeja Makowieckiego („Ziemia nawrócona”, Wino i krew” oraz „Piotrkowska 147”) chcę wskazać, w jaki językowy sposób charakteryzowane są miasto i człowiek. Pochwała miasta (miejsca, terenu) będzie wiązała się z jego personifikacją, a czasem antropomorfizacją, więc już nie tylko ożywieniem, ale też urośnie do rangi człowieka (wartościowanie pozytywne). Z kolei człowiek reprezentujący brak urody, niezgrabność, niecieszący się aprobatą (w tym przypadku narratora) będzie opisywany np. przez proste, odzwierzęce porównania (wartościowanie negatywne). Uwidoczni się zależność: dobroć, piękno, zachwyt – człowiek, a brzydota, odrzucenie – zwierzę. Ujawnią się charakterystyczne i często wykorzystywane środki stylistyczne stosowane przy opisie wyżej wymienionych zjawisk.