Uchwały Zgromadzenia Izby Gdańskiej z 30 czerwca 2007 r

Uchwały Zgromadzenia Izby Adwokackiej w Gdańsku z 30 czerwca 2007 r.
Uchwała nr 1.
Zgromadzenie Adwokatów Izby Gdańskiej zwraca się z wnioskiem do Krajowego Zjazdu
Adwokatury o niepodejmowanie uchwały w przedmiocie połączenia samorządu adwokatów
i samorządu radców prawnych do momentu ustalenia:
1. jednolitej definicji zawodu zaufania publicznego,
2. zasad wykonywania nowopowstałego zawodu,
3. zasad funkcjonowania nowego jednolitego samorządu,
4. rozwiązań związanych z istniejącym majątkiem obu samorządów.
UZASADNIENIE
Dnia 22 kwietnia 2007 roku Krajowa Rada Radców Prawnych podjęła uchwałę o
zaproszeniu adwokatów do rozmów na temat połączenia obu samorządów oraz wspólnego
przygotowania projektu ustawy o połączeniu. Według Krajowej Rady Radców Prawnych
integracja radców prawnych z adwokaturą prowadziłaby do uporządkowania sytuacji na
rynku usług prawniczych, na którym wkrótce pojawić ma się nowy zawód - licencjonowany
doradca prawny z uprawnieniami podobnymi do uprawnień radców prawnych i adwokatów.
Odnosząc się do inicjatywy radców prawnych stwierdzić naleŜy, Ŝe mając na uwadze
aktualnie obowiązujące przepisy prawa jest ona przedwczesna.
Do chwili obecnej, pomimo licznych prób ustawodawcy, polskie prawo nie zawiera definicji
„zawodu zaufania publicznego". Przedmiotowa kwestia ma znaczenie kluczowe dla kwestii
ewentualnego połączenia obu samorządów, jako, Ŝe oba samorządy Ŝądzą się odmiennymi
prawami, a zakres uprawnień i obowiązków ich członków jest róŜny. Dla przykładu
wskazać naleŜy na kwestię moŜliwości zatrudniania adwokatów i radców prawnych oraz
zakresu ich niezaleŜności. Zgodnie z przepisem art. 4 b ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o
adwokaturze adwokat nie moŜe wykonywać zawodu, jeŜeli pozostaje w stosunku pracy.
Przepis § 7 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu (Kodeksu Etyki
Adwokackiej) stanowi natomiast, Ŝe w czasie wykonywania czynności zawodowych
adwokat korzysta z pełnej swobody i niezawisłości. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6
lipca 1982 roku o radcach prawnych, radca prawny moŜe wykonywać zawód, w
szczególności w ramach stosunku pracy. Jeśli idzie zaś o kwestię niezaleŜności osób
wykonujących zawód radcy prawnego, to wskazać naleŜy przepis art. 11 Zasad Etyki
Radcy Prawnego, które zobowiązują radcę prawnego do chronienia swej niezaleŜności oraz
kierowania się prawem.
Uchwała nr 2
Zgromadzenie Adwokatów Izby Gdańskiej zwraca się z wnioskiem do Naczelnej Rady
Adwokackiej o przedstawienie Ministrowi Sprawiedliwości oraz organom Sejmu negatywnej
opinii w zakresie procedury tworzenia, a w szczególności braku naleŜytej konsultacji,
projektów aktów prawnych zmieniających ustawy Kodeks karny i Kodeks postępowania
karnego.
UZASADNIENIE
W myśl art. 58 pkt 9 ustawy Prawo o adwokaturze, do zakresu działania Naczelnej Rady
Adwokackiej naleŜy udzielanie opinii o projektach aktów prawodawczych oraz przedstawianie
wniosków i postulatów w zakresie tworzenia i stosowania prawa.
W chwili obecnej trwają prace legislacyjne nad projektami ustaw, dotyczących /mian w
ustawach Kodeks karny i Kodeks postępowania karnego,
Abstrahując od treści przedmiotowych zmian wskazać naleŜy, iŜ realizowany proces
legislacyjny, odbiega od przyjętych standardów.
Projekty przedmiotowych ustaw przygotowane zostały z całkowitym pominięciem konsultacji,
czy choćby dyskusji ze środowiskami prawniczymi. Ministerstwo nie umoŜliwiło
wypowiedzenia się co do planowanych zmian środowisku adwokatów, czy sędziów, ale
równieŜ środowisku polskiej nauki prawa karnego.
Działania Ministerstwa Sprawiedliwości są tym bardziej niepokojące, iŜ przedstawiciele
Ministerstwa wprost wskazują, iŜ projekt nowelizacji kodeksu karnego jest kolejną wersją
zawetowanej ustawy z 2001 roku i stanowi nową kodyfikację, ze względów pragmatycznych
przedstawioną w formie nowelizacji obowiązującego kodeksu.
Skoro proponowane przez Ministerstwo zmiany mają charakter kluczowy dla prawa karnego,
tym bardziej wskazać naleŜy, iŜ zmiany te stanowić winny przedmiot szerokiej debaty
środowisk prawniczych. Debata taka sianowi standard Państwa demokratycznego i przynieść
moŜe wyłącznie korzyści w zakresie jakości tworzonych aktów prawnych.
Mając na względzie powyŜsze, stwierdzić naleŜy, iŜ podjęcie przedmiotowej uchwały uznać
naleŜy za zasadne i konieczne.