Henryk Rogoziński
Transkrypt
Henryk Rogoziński
Henryk Rogoziński fot.Maciej Ostaszewski Urodził się 2 lipca 1934 roku w Grabowcu koło Bielska Podlaskiego, a od lat mieszkał i tworzył w Białymstoku gdzie zmarł po długiej chorobie 3 czerwca 2004 r. Ukończył Technikum Poligraficzne w Warszawie, zaliczył także 4 lata na SGGW w Warszawie. Posiadał uprawnienia instruktora fotografii kat. „S”, oraz tytuł: „Zasłużony dla twórczości polskiej” – za twórczość w technice gumy. Był członkiem założycielem, rzeczywistym i honorowym oraz członkiem Kapituły Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej. Był również członkiem rzeczywistym Związku Polskich Artystów Fotografików /Okręg Świętokrzyski/. Z fotografią zetknął się już w szkole podstawowej w Bielsku Podlaskim, a będąc w liceum ogólnokształcącym wykonał swój pierwszy skrzynkowy, jednosoczewkowy aparat. Odbitki wykonywał wówczas w kopioramce metodą stykową. Później wraz kolegą urządził pracownię na strychu piekarni gdzie – jak wspominał – było zawsze ciepło. Gdy podjął studia w Warszawie ma SGGW na wydziale melioracji, po ukończeniu kursu uzyskał członkostwo w Warszawskim Towarzystwie Fotograficznym, a po przerwaniu studiów na melioracji i zmianie na kierunek poligraficzny – został członkiem Białostockiego Towarzystwa Fotograficznego. Henryk Rogoziński – jak sam często przyznawał – nieustannie eksperymentował. Fotografię traktował jak hobby i z benedyktyńską cierpliwością szukał takich metod i środków, które jak najlepiej mogłyby oddać jego twórczy zamysł. Swą pierwszą wystawę przygotowywał aż przez 10 lat, a roboczo nazwał ją ” wszystkie chwyty dozwolone”. Pokazał ją po raz pierwszy w Białymstoku w 1973 roku – były to portrety i pejzaże. Serią tych prac uzyskał później członkostwo w ZPAF. W okresie następnych 30 lat zaprezentował przeszło 50 wystaw autorskich – w kraju i za granicą. Lubił uczyć fotografii i miał w tej dziedzinie wielu utalentowanych wychowanków. Wspominał z uśmiechem, że prowadzi „młodzież” od lat 7-miu do 70-ciu, bo przy uprawianiu hobby wiek nie gra roli. Do jego pracowni przy ul. Mickiewicza w Białymstoku przychodzili uczniowie ze szkół podstawowych i spotykali się ze starszymi kolegami w wieku swoich dziadków. Wcześniej opiekował się jeszcze dwoma zespołami fotograficznymi działającymi przy Białostockiej Społdzielni Mieszkaniowej i Wojewódzkim Domu Kultury /obecnie Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury/ – gdzie w latach 1966-1977 pracował jako instruktor fotografii. Był niezwykle pracowity: oprócz własnej pracy artystycznej i zawodowej jako poligraf, organizował rozmaite kursy, plenery, warsztaty, seminaria i konsultacje. Brał aktywny udział w licznych plenerach krajowych i wystawach. Był także współorganizatorem Ogólnopolskiego Festiwalu Amatorskich Filmów Publicystycznych w Białymstoku, a przez trzy kadencje sprawował funkcję prezesa lub wiceprezesa Białostockiego Towarzystwa Fotograficznego. Osoby, które miały sposobność zetknięcia się z Henrykiem Rogozińskim wspominają jego wielką kulturę osobistą, dobroć, skromność i szacunek jaki przejawiał dla drugiego człowieka. Kochał ludzi i sztukę. żródło: http://www.bialystok.pl/ Wystawy autorskie Henryka Rogozińskiego: Białystok 1973, 1974, 1977, 1986, 1994, 1996; Biała Podlaska 1999; Bielsk Podlaski 1995; Busko Zdrój 1996; Bydgoszcz 1987; Ciechanowiec 1996; Cisna 1998; Jastrzębie 2001; Katowice 1976; Kielce 1987, 1989; Końskie 1996; Kraków 2000; Łomża 1977, 1991; Miechów 1996; Międzyzdroje ”POL FOTO” 1999; Mikołajki 1993; Ostrołęka 1997, 1998; Ostrowiec Świętokrzyski 1997; Olecko 1998; Oleśnica 1999; Olsztyn 1990; Przasnysz 1998; Rzeszów 1999; Sanok 1997; Sokołów Podlaski 1998; Toruń 1991; Warszawa 1974, 1995; Węgorzewo 1997, 1998; Zamość 1995; Zielona Góra 2000; Litwa: Wilno 1986; Kowno 1987; Białoruś: Grodno 1987, 1989, 1992, 1994, 1998; Mińsk 1990; Świetłogorsk 1989; Ukraina: Mariupol 1992; Niemcy: Hamburg-Hochheide 1992; Udział w targach: ”Interart” Poznań 1987, 1988, 1989; Targi Sztuki – Florencja – Włochy 1991 – Paderborn – Niemcy 1991.