Rewolucje społeczne i obywatelskie

Rewolucje społeczne i obywatelskie
Rewolucja goździków Wojskowy zamach stanu w Portugalii przeprowadzony w kwietniu 1974 r. W celu obalenia systemu
autorytarnej dyktatury Antonio Salazara. Wydarzenia te zapoczątkowały proces demokratyzacji systemu
politycznego w tym kraju. Nazwa pochodzi stąd, ze że zamach stanu odbył się w sposób bezkrwawy, a
żołnierzom w lufy karabinów zatykano goździki. W 1976 r. Uchwalono demokratyczną konstytucję.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Aksamitna rewolucja Wydarzenia z roku 1989 w Czechosłowacji które doprowadziły do obalenia systemu komunistycznego i
elit sprawujących władzę, a także transformacji ustrojowej.
Powodem wybuchu Aksamitnej Rewolucji były podobne wydarzenia w innych państwach Europy
Środkowo-Wschodniej. W Polsce przeprowadzono częściowo wolne wybory, władze komunistyczne
ustąpiły również w NRD i na Węgrzech.
Za początek wydarzeń w Czechosłowacji należy uznać 17 listopada 1989 r. Studenckiej organizacji udało
się na ten dzień załatwić pozwolenie na przeprowadzenie pokojowej demonstracji w 50 rocznicę
męczeńskiej śmierci czeskiego studenta, zamordowanego przez hitlerowców. Tłum narastał, zaczęto
wznosić hasła przeciwko władzom komunistycznym. 27 listopada ogłoszono strajk generalny. Mimo
ogromnej skali demonstracji i działań opozycji, premier Adamec nie zdecydowała się na większe zmiany
w elitach władzy.
Nieoczekiwanie 7 grudnia do dymisji podał się Adamec, a prezydent Husak desygnował na premiera
dotychczasowego wicepremiera Calfę. Ten poszedł na ustępstwa względem opozycji – stworzył
rząd do którego weszło wielu członków opozycji, a komuniści stali się rzadkością. 10 grudnia Husak
ustąpił ze swojego stanowiska. Nowym prezydentem został
Vaclav Havel – przywódca opozycji. 29 grudnia został uroczyście zaprzysiężony. Rozpoczęto
przeprowadzenie demokratycznych reform.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Rewolucja róż Pokojowe protesty, które doprowadziły w 2003 r. W Gruzji do ustąpienia prezydenta Eduarda
Szewardnadze i zastąpienia go przez pro zachodniego reformatora Michaiła Saakaszwili.
Wybory parlamentarne, które odbyły się w Gruzji w listopadzie 2003 r., zakończyły się według exit polls
zwycięstwem opozycji, jednak rząd ogłosił zupełnie inne wyniki. Raport obserwatorów międzynarodowych
również wskazywał na liczne nieprawidłowości. Gdy fałszerstwo stało się oczywiste, opozycja wezwała
Gruzinów do kampanii obywatelskiego nieposłuszeństwa. Sytuacja osiągnęła punkt kulminacyjny 22
listopada, gdy protestujący uniemożliwili przeprowadzenie inauguracyjnej sesji nowego parlamentu,
wdzierając się do budynku uzbrojeni w róże. Następnego dnia prezydent ogłosił stan wyjątkowy i zaczął
gromadzić wojsko, aby spacyfikować rozruchy. Po rozmowach z rosyjskim ministrem spraw
zagranicznych oraz amerykańskim sekretarzem Colinem Powellem prezydent Szewardnadze postanowił
spotkać się z przywódcami opozycji. 23 listopada podjął decyzję o dobrowolnym ustąpieniu, unikając
ewentualnego rozlewu krwi. W wyborach, rozpisanych na styczeń 2004 r., nowym prezydentem został
Michaił Saakaszwili. Nowe wybory parlamentarne odbyły się w marcu.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Pomarańczowa rewolucja
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 16:13
Rozpoczęła się 21 listopada 2004 roku na Ukrainie, od zakończenia drugiej tury wyborów prezydenckich,
w których zmierzyli się ówcześnie urzędujący premier Wiktor Janukowycz oraz kandydat opozycyjnej
Naszej Ukrainy, były premier Wiktor Juszczenko. Nazwa została nadana od pomarańczowego koloru,
który był symbolem sztabu wyborczego Wiktora Juszczenki.
Powyborcze sondaże exit polls wskazywały na zwycięstwo prozachodniego Wiktora Juszczenkę. Po
zamknięciu lokali wyborczych 21 listopada, Centralna Komisja Wyborcza podała, iż po przeliczeniu 99,6%
głosów, prowadzi premier Wiktor Janukowycz z przewagą 3% nad Juszczenką. W państwowej telewizji
oraz innych środkach masowego przekazu ogłoszono zwycięstwo prorosyjskiego Janukowycza. Prezydent
Rosji Władimir Putin jako jedyny przywódca na świecie pogratulował Janukowyczowi zwycięstwa w
wyborach. Liderzy opozycyjni Julia Tymoszenko i Wiktor Juszczenko wezwali do obywatelskiego
nieposłuszeństwa Ukraińców. Odpowiedzią na ich apele były kilkusettysięczne wiece poparcia w wielu
miastach dla powtórzenia głosowania. Apele o powtórzenie głosowania poparła Unia Europejska uznając,
że wybory nie spełniały standardów demokratycznych.
Ustępujący prezydent Leonid Kuczma wprowadził na Ukrainie stan wyjątkowy i zagroził użyciem siły.
Wojsko i milicja stanęły po stronie demonstrantów nie dopuszczając do rozlewu krwi. Prezydent Ukrainy
poprosił Aleksandra Kwaśniewskiego i Valdasa Adamkusa o mediację w sprawie Ukrainy. Przez kilkanaście
dni trwały protesty opozycji, a na Ukrainę przyjeżdżali kolejni politycy. Ostateczną decyzję o powtórzeniu
wyborów podjął sąd konstytucyjny i wyznaczył wybory na 26 grudnia 2004 roku. W powtórzonych
wyborach zwyciężył lider opozycji Wiktor Juszczenko. W miesiąc później - 23 stycznia 2005 roku złożył
przysięgę i rozpoczął kadencję prezydencką. W nowo powołanym rządzie premierem została Julia
Tymoszenko.
Od momentu rozpoczęcia demonstracji w Kijowie Ukrainę wspierała Polska. Organizowane były wiece,
marsze, protesty i koncerty mające na celu wsparcie rewolucji. Kijów odwiedzili m.in. prezydenci Polski
Lech Wałęsa i Aleksander Kwaśniewski, Bronisław Komorowski (PO) i Lech Kaczyński (PiS), delegacja
polskich parlamentarzystów z Marszałkiem Sejmu Józefem Oleksym. Pomarańczową Rewolucję poparł
także legendarny ruch Pomarańczowa Alternatywa z Majorem Waldemarem Fydrychem na czele,
organizując w Polsce i kilku ukraińskich miastach happeningi w ramach akcji "Kijów - Warszawa Wspólna Sprawa".
Georgij Gongadze Ukraiński dziennikarz, porwany i zamordowany w 2000 r. Gongadze był założycielem serwisu Ukraińska
prawda, najbardziej wpływowej politycznej strony internetowej na Ukrainie. Podczas kampanii wyborczej
w jednym z programów telewizyjnych na żywo spytał Kuczmę, gdzie byli podlegli mu stróże prawa, gdy
ukraińscy urzędnicy wywozili za granicę milion dolarów.
Zniknięcie Gongadze stało się najgłośniejszą zbrodnią polityczną tego kraju. Ciało dziennikarza odnalazł
rolnik w lesie niedaleko Kijowa. Mężczyzna zawiadomił policje. Następnego dnia odbyła się ekshumacja.
Ciało zakopane w płytkiej mogile było bez głowy, w wielu miejscach brakowało też skóry. Nieznane zwłoki
zostały przewiezione do kostnicy. Wiadomości te przedostały się do mediów - wysunięto hipotezę, iż
mogą być to zwłoki Gongadze. Znaleziona przy ciele biżuteria pasowała do opisu małżonki dziennikarza.
Jednak w nocy, po rozpętaniu na ten temat burzy w mediach, ciało zostało wykradzione z kostnicy.
Następnego dnia odnalazło się w Kijowie. Wiceminister Spraw Wewnętrznych przyznał, że zwłoki zostały
wykradzione i są poddawane ekspertyzie - nie wyjaśnił jednak, dlaczego tak uczyniono. Kilka dni później
został wezwany przed parlament do złożenia wyjaśnień w tej sprawie. Jak stwierdził, „zwłoki po
badaniach DNA nie zostały zidentyfikowane”.
http://www.wos.org.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 16:13