Zmiany radiologiczne w trzpieniach Zweymüller drugiej I trzeciej

Zmiany radiologiczne w trzpieniach Zweymüller drugiej I trzeciej generacji
M. Wick, D. K. Lester
From the Ruhr-University of Bochum, Bochum, Germany
Trzpienie udowe Alloclassic i Endoplus mają tą samą napylaną, ziarnistą
powierzchnię i są wykuwane na gorąco z tego samego stopu tytanowego. Różnią się
tylko nieznacznie zewnętrzną powierzchnią. Naszym celem było zbadanie różnic w
radiologicznej odpowiedzi kostnej pomiędzy trzpieniami Alloclassic (drugiej
generacji) i Endoplus (trzeciej generacji). Porównaliśmy 79 protez u 70 pacjentów
przez okres minimum 2 lat. W strefach Gruena oceniano linie zwiększonej
przezierności dla promieni rtg., adaptacyjną przebudowę kostną, zanik kostny,
kostnienie ektopowe i osteolizę.
Strefy zwiększonej przezierności dla promieni rtg. Stwierdzano głównie w strefach 1
i 7 lecz w większym stopniu w grupie Endoplus niż Alloclassic (p < 0.001 w strefie 1,
p < 0.05 w strefie 7). Wykryliśmy linie przezierności w trzech lub więcej strfach
Gruena u siedmiu pacjentów, wszyscy z nich należeli do grupy Endoplus (p < 0.05).
W grupie Endoplus występowanie obszarów przeziernosci było częstsze w strefach 2
i 6 (p < 0.001). Natknęliśmy się na kombinację proksymalnych linii przezierności w
strefach 1 i 7 z dystalną hipertrofią warstwy korowej kości w strefach 2, 3, 5 i 6 u
ośmiu pacjentów, wszystkich z grupy Endoplus (p < 0.05). U innych pacjentów
atrofia kości w strefach 2 I 6 widziana była cześciej w grupie Endoplus niż
Alloclassic (p < 0.001). W żadnej grupie nie było radiologicznych cech osteo lizy.
Kostnienie heterotpowe i osiadanie kości występowały z podobną częstością w obu
grupach.
Nasza praca pokazuje, że niewielkie zmiany formy implantu udowego mogą
powodować statystycznie znamienne zmiany radiologiczne w przebudowie kostnej.
Nie wiadomo, czy ma to znaczenie kliniczne. Jakkolwiek, wydaje się prawdopodobne
że trzpień Endoplus zachowuje się inaczej, niż Alloclassic.
J Bone Joint Surg [Br] 2004;86-B:1108-14.