D - Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim

Sygn. akt VIII K 378/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 stycznia 2015 roku
Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VIII Wydział Karny z siedzibą w Siemiatyczach w składzie:
Przewodniczący: SSR Jan Kapelka
Protokolant: Łukasz Markowski
po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2015 roku sprawy:
T. T. s. P. i J. z domu M.
ur. (...) w C.
oskarżonego o to, że:
W dniu 28 października 2014 roku o godzinie 16:20 w miejscowości O. w gminie D. w ruchu lądowym prowadził
samochód osobowy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) będąc w stanie nietrzeźwości 1,37 mg/dm3 alkoholu
w wydychanym powietrzu nie stosując się do orzeczonego przez sąd prawomocnego zakazu prowadzenia wszelkich
pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, przy czym czynu tego dopuścił się
będąc wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości
tj. o czyn z art. 178a § 4 kk
I. Oskarżonego T. T. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k.
skazuje go na karę 1 (jeden) rok pozbawienia wolności.
II. Na podstawie art. 69 § 1, 2 i 4 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza
oskarżonemu na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata.
III. Na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu grzywnę w wysokości 100 (sto) stawek dziennych przyjmując,
iż jedna stawka dzienna grzywny równoważna jest kwocie 10 (dziesięć) złotych.
IV. Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich
pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzy) lat.
V. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty i
obciąża go pozostałymi kosztami procesu w kwocie 70 (siedemdziesiąt).
Sygn. akt VIII K 378/14
UZASADNIENIE
W toku rozprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 28 października 2014 roku T. T. około godziny 16.20 będąc pod wpływem alkoholu wsiadł do samochodu
marki V. (...) nr rej. (...) i jechał nim drogą publiczną w miejscowości O..
W tym czasie drogę tę patrolowali policjanci z Komendy Powiatowej Policji w S.. Zatrzymali oni do kontroli drogowej
wskazany wyżej samochód. W trakcie kontroli stwierdzili, iż kierujący nim T. T. znajduje się pod działaniem alkoholu.
T. T. w związku z powyższym został poddany badaniom na urządzeniu Alkometr. W wyniku przeprowadzonych badań
ustalono, że miał on w wydychanym powietrzu 1,37 mg/dm3 alkoholu.
T. T. był już karany za czyn z art. 178a§1 kk (sygn. akt VIII K 429/13) i miał orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów
mechanicznych.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień oskarżonego T. T. k. 32, protokołu użycia Alkometru k.2,
karty karnej k. 8, odpisu wyroków k.10-11.
Oskarżony T. T. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. W swych wyjaśnieniach jednoznacznie
wskazał, iż kierował samochodem będąc w stanie nietrzeźwym i zrobił to pomimo tego, że był wcześniej karany za
prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych. Przyznanie się oskarżonego nie budzi wątpliwości i zasługuje na walor wiarygodności.
Protokół użycia Alkometru jak też i same badania zostały sporządzone i wykonane w zgodzie z obowiązującymi
przepisami. Jednoznacznie wynika z nich, iż oskarżony w trakcie jazdy samochodem marki V. (...) nr rej. (...) był w
stanie nietrzeźwym, a stężenie alkoholu w jego organizmie wynosiło 1,37 mg/dm3.
Z odpisu wyroku wynika, że oskarżony był już karany, za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości,
a w dniu 28 października 2014 roku miał orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.
Oskarżony T. T. w chwili czynu nie miał zniesionej ani też ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynu i
pokierowania swoim postępowaniem. Znajdował się jedynie w stanie zwykłej nietrzeźwości. Nie działał w żadnej
szczególnej sytuacji motywacyjnej. Wiedział, że obowiązujące normy prawne zakazują prowadzenia pojazdów
mechanicznych w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości oraz wbrew orzeczonemu zakazowi prowadzenia pojazdów.
Mimo tej wiedzy oskarżony złamał powyższe normy prawne.
Przepis art. 178a§4 kk stanowi, jeżeli sprawca czynu określonego z §1 był już wcześniej prawomocnie skazany za
prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości (...) albo dopuścił się czynu określonego w §1 w okresie
obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo
podlega karze. W dniu 28 października 2014 roku T. T. w O., czyli na drodze publicznej, na której odbywa się
ruch lądowy, będąc w stanie nietrzeźwości 1,37 mg/dm3 alkoholu w wydychanym powietrzu kierował samochodem
osobowym marki V. (...) nr rej. (...), będąc już uprzednio skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie
nietrzeźwości i w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Swoim zachowaniem T. T.
ostatecznie umyślnie zrealizował znamiona występku z art. 178a§4 kk.
Uznając oskarżonego za winnego dokonania zarzuconego mu czynu Sąd na podstawie art. 178a§4 kk wymierzył mu
karę 1 roku pozbawienia wolności. Wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na podstawie art. 69§1, 2 i 4 kk w
zw. z art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo Sąd zawiesił na okres próby 4 lat. Sąd uznał, iż oskarżony, który przejawił skruchę
w przyszłości będzie przestrzegał porządku prawnego i nie popełni przestępstwa. Nie utrudniał on postępowania
karnego. Jest on osobą, której nie można na chwilę obecną eliminować ze społeczeństwa wymierzając mu bezwzględną
karę pozbawienia wolności. Oskarżony mieszka wraz z żoną i dziećmi. Oskarżony utrzymuje się z renty, którą otrzymał
z uwagi na chorobę biodra – osteoporozę stawu biodrowego. Oskarżony ma na utrzymaniu dwoje dzieci. Żona
oskarżonego pracuje w gospodarstwie rolnym. W przypadku jego umieszczenia w zakładzie karnym samodzielnie nie
utrzymałaby rodziny. Wymierzenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności byłoby dla oskarżonego, a szczególnie
dla jego najbliższych nadmierną dolegliwością. Tym samym Sąd uznał, iż w stosunku do oskarżonego zachodzą
szczególnie uzasadnione wypadki, o jakich mowa w art. 69§4 kk. Z drugiej strony kara pozbawienia wolności zmusi
oskarżonego do zaniechania wkraczania na drogę przestępstwa. By uczynić karę realnie odczuwalną Sąd orzekł karę
grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, przyjmując, iż jedna stawka dzienna grzywny równoważna jest kwocie
10 zł. Orzeczona grzywna jest dla oskarżonego karą leżącą w jego możliwościach majątkowych i może on ją wykonać.
Na podstawie art. 42§2 kk Sąd orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Oskarżony
ponownie prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości i zakaz powinien obejmować wszystkie kategorie. Poziom
nietrzeźwości oskarżonego stanowił upojenie alkoholowe i musi to mieć odniesienie w wysokości zakazu prowadzenia
pojazdów. Okres 3 lat jest długotrwałym pozbawieniem możliwości kierowania pojazdami mechanicznymi.
Tak orzeczone kary i środek karny są adekwatne do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego.
Będą one spełniać swoje cele zapobiegawcze, wychowawcze i ogólno-prewencyjne.
O opłacie orzeczono na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w
sprawach karnych, zaś o pozostałych kosztach procesu na podstawie art. 627 kpk.
Mając powyższe na uwadze Sąd Rejonowy orzekł jak w wyroku.