Dojrzałość szkolna" w formacie pdf

Transkrypt

Dojrzałość szkolna" w formacie pdf
Kiedy dziecko osiąga
dojrzałość szkolną?
Moment, w którym dziecko pierwszy raz idzie do szkoły jest
przeżyciem nie tylko dla niego samego, ale również dla jego
rodziców. Jest to moment przełomowy, moment radości i dumy.
Rodzice, nauczyciele mają różnorakie obawy czy dziecko
poradzi sobie z tak wielką zmianą? Czy będzie potrafiło
podporządkować się szkolnej dyscyplinie? Czy wejdzie w pozytywne
relacje z rówieśnikami i nauczycielami? Czy wreszcie da sobie radę
z przyswajaniem materiału szkolnego.
DEFINICJA DOJRZAŁOŚCI
SZKOLNEJ:
Dojrzałość szkolna według znanego polskiego pedagoga
Stefana Szumana to poziom rozwoju w sferach:
fizycznej, umysłowej, emocjonalnej i społecznej,
który czyni dziecko wrażliwym i podatnym na nauczanie
i wychowanie w pierwszej klasie szkoły podstawowej.
Zapoznajmy się zatem pokrótce z każdą
z wyżej wymienionych sfer:
Sfera motoryczna - dobra koordynacja ruchów, w szczególności rąk
i palców, co jest ważne w nauce pisana. Dziecko pretendujące do
pójścia do szkoły powinno być odporne na zmęczenie i dysponować
odpowiednim dla swojego wieku zasobem sił fizycznych. Dobra
sprawność rąk, koordynacja ruchowa oraz koordynacja ruchowo –
wzrokowa będą szczególnie potrzebne podczas bardzo różnorodnych
zajęć w szkole, od pisania począwszy, po przez kolorowanie, na
wycinaniu i wydzieraniu skończywszy.
Sfera umysłowa - dziecko dojrzałe umysłowo interesuje się nauką
szkolną i wszystkim co jej dotyczy, czyli czytaniem, pisaniem,
liczeniem. Potrafi skupić uwagę przed dłuższy czas na jednej czynności
i co ważne potrafi rozpoczęte zadanie doprowadzić do końca. Dziecko
dojrzałe umysłowo potrafi bez problemu porozumiewać się z innymi,
zaś jego mowa jest poprawna artykulacyjnie. Bez problemu rozumie
przekazywane mu polecenia, instrukcje czy wiadomości .
Sfera emocjonalna - dziecko dojrzałe emocjonalnie odczuwa
więź ze swoim najbliższym otoczeniem. Odpowiednio reaguje
na pozytywne bądź negatywne uwagi dotyczące zachowania lub
nauki. Nie ma napadów złości, nie płacze z błahego powodu, nie
popada w częste konflikty z rówieśnikami. Znaczy to, że potrafi
odpowiednio do swojego wieku panować nad swoimi emocjami,
potrafi je kontrolować.
Sfera społeczna - dziecko dojrzałe w sferze społecznej bez
problemów nawiązuje kontakty z innymi. Nie ma problemów
z przestrzeganiem zasad i reguł panujących w klasie, potrafi współżyć
w grupie. Jest samodzielne w podstawowych czynnościach, a więc –
myciu się, ubieraniu, pakowaniu plecaka czy odrabianiu zadania
domowego. 6 latek powinien umieć odróżnić co dobre, a co złe. Powinien
też wiedzieć jak należy prawidłowo przechodzić przez jezdni.
Aby próg szkolny dziecko przekroczyło w miarę spokojnie, bez stresu należy je
do tego przygotować.
Oto kilka praktycznych wskazówek:
- nigdy nie wolno straszyć dziecka szkołą i nauczycielami;
- dziecko powinno się cieszyć, że idzie do szkoły;
- powinno uczestniczyć w zakupach przyborów szkolnych, wybrać to, co mu się podoba;
- wcześniej przygotujmy biurko, półkę na książki i przybory szkolne, stałe miejsce do pracy;
- należy pamiętać, że dla prawidłowego rozwoju dziecka potrzebne są odpowiednie warunki:
- ład, spokój i pogodna atmosfera w domu;
- utrzymanie kontaktu emocjonalnego z dzieckiem;
- przestrzeganie stałego rozkładu dnia;
- wdrażanie do samodzielności, obowiązkowości i punktualności;
- zapewnienie kontaktów z rówieśnikami.
gdy dziecko już zacznie chodzić do szkoły:
- rozmawiajmy z nim o tym, co się tam działo, czego ciekawego się dowiedziało;
- przeglądajmy jego zeszyty;
- chwalmy, zachęcajmy do pracy;
- nie krzyczmy jeśli czegoś nie potrafi, ale spróbujmy mu pomóc;
- współpracujmy z nauczycielami;
- nie wyręczajmy dziecka z obowiązków szkolnych.
Pamiętajmy!
Im pełniejsza dojrzałość psychiczna, emocjonalna,
społeczna, fizyczna, umysłowa dziecka
przekraczającego próg szkoły, tym większa
gwarancja jego powodzenia w nauce.
Proszę zastanowić się poważnie nad wszystkimi czynnikami
gwarantującymi sukces.
Jeśli potrzebna będzie pomoc specjalisty, proszę nie obawiać się i po
nią sięgnąć.
Serdecznie dziękuję za uwagę
mgr Kinga Weis – psychopedagog szkolny