PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA w SP 88
Transkrypt
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA w SP 88
WYMAGANIA PRZEDMIOTOWE PRZEDMIOT: PLASTYKA NAUCZYCIEL: KATARZYNA PIOTROWSKA PODRĘCZNIK: „Bliżej sztuki” S. Stopczyk, wyd. WSiP OGÓLNE ZASADY: 1. Na plastykę wymagany jest zeszyt przedmiotowy 32 - kartkowy w kratkę, podręcznik oraz materiały i narzędzia stosownie do realizowanego zadania ( podawane z tygodniowym wyprzedzeniem i zapisywane w zeszycie ). 2. Ocena cząstkowa jest zindywidualizowana oraz zależna od możliwości ucznia. Oceniane są przede wszystkim zaangażowanie ucznia, starania i wkład w pracę na lekcji. 3. Ocena na półrocze i końcoworoczna jest nie tylko średnią ważoną ocen cząstkowych wyliczaną automatycznie przez system LIBRUS. Podczas wystawiania oceny brane są pod uwagę również takie czynniki jak stosunek ucznia do przedmiotu i jego systematyczna praca. Jeśli uczeń poprawił swoje osiągnięcia w drugim semestrze, wówczas ocena końcoworoczna jest stawiana wyższa, jeśli pogorszył - niższa. 4. W stosunku do ucznia, u którego stwierdzono, na podstawie pisemnej opinii poradni psychologicznopedagogicznej lub innej poradni specjalistycznej, trudności w uczeniu się lub deficyty rozwojowe uniemożliwiające sprostanie wymaganiom edukacyjnym wynikającym z programu nauczania, obniżam wymagania programowe stosownie do posiadanej opinii o czym informuję rodziców ucznia. 5. Prace plastyczne uczniowie wykonują samodzielnie i w określonym terminie. 6. Materiały do wykonywania prac plastycznych organizują uczniowie we własnym zakresie. 7. W semestrze można być dwukrotnie nieprzygotowanym - brak zeszytu, pracy domowej bądź materiałów koniecznych do wykonania pracy plastycznej (odnotowywane w dziennikach znakiem „- ”) po zgłoszeniu przed rozpoczęciem lekcji. Za niezgłoszony przed lekcją brak zeszytu lub materiałów uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną. Po wykorzystaniu limitu nieprzygotowań za trzecim i każdym kolejnym razem wstawiana jest ocena niedostateczna. Uczeń nieprzygotowany obowiązany jest wykonać zadanie na lekcji w technice uzgodnionej z nauczycielem. Maksymalną oceną za pracę jest wówczas „czwórka”. Uczeń, który jest nieprzygotowany i nic nie robi przez całą lekcję otrzymuję ocenę niedostateczną, bez możliwości poprawy 8. Prace plastyczne przechowywane są przez nauczyciela jako dokumentacja pracy ucznia do końca semestru. ZA CO UCZNIOWIE MOGĄ BYĆ OCENIANI? Podstawą są prace plastyczne wykonane na zajęciach ( zgodność z tematem, zawartość w nich wiadomości teoretycznych, estetyka pracy, twórczość swobodna, indywidualne zaangażowanie). Uczeń nieobecny na pracy obligatoryjnej uzupełnia ją po zapoznaniu się u nauczyciela co do techniki i celu zadania. Przy tym ocenianiu najważniejszym czynnikiem jest zaangażowanie i wkład w pracę na lekcji, postęp jaki uczeń robi, a nie talent czy zdolności. Ocenie towarzyszy wyjaśniający komentarz słowny. odpowiedzi ustne ( z historii sztuki z trzech ostatnich lekcji; na ocenę semestralną z całego semestru) kartkówki - zapowiadane z tygodniowym wyprzedzeniem będą dotyczyć materiału z historii sztuki. Są obowiązkowe. zadania teoretyczne, dotyczące np. analizy dzieła sztuki. przygotowanie do zajęć i aktywność na lekcji (chęć pomocy , trafność odpowiedzi, własna inwencja twórcza). prace plastyczne wykonywane w domu – wg potrzeb bądź chęci ucznia. DODATKOWO SĄ OCENIANE: udział w konkursach plastycznych działalność w kołach zainteresowań twórcza działalność na rzecz klasy i szkoły własny rozwój twórczy – konsultacja teczki prac lub wystawa prac WAGI OCEN: Waga 3: zwycięstwo w konkursie, działania twórcze ucznia (j.w.), osiągnięcia w dziedzinie plastyki, działania dekoracyjne na rzecz szkoły Waga 2: prace plastyczne wykonane na lekcji, kartkówki 1 Waga 1: odpowiedź ustna, , ocena bardzo dobra uzyskana z pięciu plusów i ocena niedostateczna powstała z trzech minusów, ocena niedostateczna - jako efekt przekroczonej liczby nieprzygotowań. ZASADY POPRAWIANIA OCEN: Na ocenę końcową (semestralną i roczna) mają wpływ wszystkie w/w czynniki. Nie ma poprawy ocen cząstkowych za prace plastyczne wykonane na lekcji. Uczeń może, w przypadku oceny niesatysfakcjonującej, wykonać pracę domową – dodatkową na temat realizowany w szkole w terminie na następną lekcję – obie oceny są liczone). Uczeń może poprawić ocenę niedostateczną za brak pracy lub zadania domowego, jeżeli je dostarczy w terminie do tygodnia od daty wystawienia oceny. Poprawa kartkówki z historii sztuki jest możliwa pod warunkiem napisania przynajmniej 25% sprawdzianu. Poprawa może mieć formę ustną lub pisemną. Ocenę niedostateczną z odpowiedzi lub kartkówki może uczeń poprawić, jeżeli zgłosi chęć poprawy w ciągu tygodnia od podania oceny przez nauczyciela. Termin poprawy ustala nauczyciel i informuje ucznia. KRYTERIA DLA POSZCZEGÓLNYCH OCEN Z PLASTYKI Celujący ( 6) - Uczeń: w pełni przyswoił wiadomości objęte programem przedmiotu i potrafi zastosować poznaną wiedzę w sytuacjach problemowych. Korzysta z innych, samodzielnie dobranych lub wskazanych przez nauczyciela, źródeł wiedzy na temat stanowiący przedmiot nauczania, przejawia dużą aktywność na lekcjach i dyskusjach związanych z prezentowanymi obiektami pod kątem ich formy, znaczeń i emocjonalnego oddziaływania. Staranne i z zaangażowaniem wykonuje ćwiczenia obligatoryjne, a jego prace cechuje: opanowanie warsztatu plastycznego, pomysłowość rozwiązań formalnych, oryginalne pomysły, własna, twórcza interpretacja tematu. wykonał w terminie wszystkie prace przewidziane programem i zostały one ocenione na ocenę bardzo dobrą lub celującą Brał udział w konkursach plastycznych szkolnych i pozaszkolnych. Wykorzystywał swoją wiedzę plastyczną przy tworzeniu dekoracji okolicznościowych – o charakterze plastycznym, na terenie szkoły Wykonał w semestrze dodatkowe prace ocenione na ocenę bardzo dobrą lub celującą, stanowiące pomoce dydaktyczne ( plansze, makiety, gry i inne). Bardzo dobry ( 5) – Uczeń w pełni przyswoił wiadomości objęte programem, korzysta z innych, samodzielnie dobranych lub wskazanych przez nauczyciela, źródeł wiedzy na temat stanowiący przedmiot nauczania, przejawia dużą aktywność na lekcjach i dyskusjach związanych z prezentowanymi obiektami pod kątem ich formy, znaczeń i emocjonalnego oddziaływania. Staranne i z zaangażowaniem wykonuje ćwiczenia obligatoryjne, a jego prace cechuje pomysłowość rozwiązań formalnych i opanowany warsztat plastyczny. Dobry ( 4) - Uczeń w pełni przyswoił wiadomości objętych programem; jest skupiony na lekcjach i przejawia gotowość i zdolność zabierania głosu w dyskusjach o prezentowanych obiektach. Starannie i z zaangażowaniem wykonuje ćwiczenia obligatoryjne niekiedy po zachęcie, „podpowiedzi” ze strony nauczyciela. Dostateczny ( 3) - Uczeń średnio opanował materiał objęty programem (ma luki w wiadomościach o charakterze szczegółowym). Zabiera głos w dyskusjach o prezentowanych obiektach, przede wszystkim w odniesieniu do ich formy, Jego wypowiedzi są poprawne, ale ubogie w treści i w formie. Ćwiczenia obligatoryjne wykonuje po zachęcie ze strony nauczyciela. Dopuszczający ( 2) - Uczeń ma spore luki w wiadomościach objętych programem, z szansą ich wypełnienia (ewentualnie przy pomocy nauczyciela). Jest bierny podczas dyskusji o prezentowanych obiektach. Jego wypowiedzi są zgodne z postawionym tematem, a wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych niestaranne i niechlujne. 2 Niedostateczny ( 1) - Jako ocenę cząstkową uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną Uczeń nie oddał pracy w terminie. Praca i zachowanie autora noszą znamiona ignorancji i lekceważenia. Uczeń oddaje do oceny pracę wykonaną niesamodzielnie. Uczeń zataił swoje nieprzygotowanie do lekcji W ocenie semestralnej ocena niedostateczna świadczy o tym, iż poziom opanowanych treści nie umożliwia podjęcia nauki na następnym etapie edukacyjnym, że brak jest jakiegokolwiek zainteresowania przedmiotem, uczeń przejawia bierność w zajęciach lekcyjnych, notoryczne jest nie przygotowywany do lekcji, nie wykonuje ćwiczeń obligatoryjnych, są luki w wiadomościach objętych programem, trudne do uzupełnienia, a uczeń nie próbuje ich uzupełniać pomimo starań i pomocy ze strony nauczyciela. TREŚCI NAUCZANIA I. Dzieje sztuki Sztuka starożytnej Grecji i Rzymu, sztuka romańska, gotycka, odrodzenie, manieryzm, barok, klasycyzm, romantyzm, realizm, polskie malarstwo historyczne, Impresjonizm, postimpresjonizm, secesja, zjawiska w malarstwie polskim przełomu XIX i XX wieku, malarstwo 1. połowy XX wieku – fowizm, ekspresjonizm, kubizm, abstrakcjonizm, unizm, surrealizm, kapizm , malarstwo po II wojnie światowej - action painting, taszyzm, informel, op-art., neofiguracja, hiperrealizm, tendencja zerowa , sztuka polska po II wojnie światowej, realizm socjalistyczny, wybrane zjawiska w sztuce II połowy XX wieku i początku XXI wieku - pop-art., happening, konceptualizm, asamblaż, environment i instalacje, performance, land art (sztuka ziemi), sztuka video, multimedia, sztuka publiczna. II. Poczet wielkich artystów III. Tajemnice plastyki Porównanie zwykłego spostrzegania i widzenia artystycznego, umiejętność widzenia jako element wrażliwości niezbędnej podczas poznawania dzieł sztuki i samodzielnej ekspresji plastycznej. Powtórzenie znanych i poznawanie nowych pojęć z dziedziny plastyki pozwalających na analizowanie elementów dzieł plastycznych wybranego artysty, kierunku, okresu, epoki. Znajomość pojęć: barwy podstawowe, pochodne, dopełniające, zjawisko powidoku, barwy czyste i złamane, łamanie barw, względność barw, szeroka gama kolorystyczna, wąska gama barw ciepłych i zimnych, akcent kolorystyczny. Pojęcie plamy barwnej oraz faktury plamy. Układ plam jako sposób budowania obrazu. Walor, różnice walorowe jako podstawa uzyskiwania wrażenia przestrzenności przedmiotów na płaszczyźnie. Modelunek światłocieniowy i cieniowanie. Różne sposoby ukazywania przestrzeni na płaszczyźnie (przypomnienie) ze szczególnym uwzględnieniem rodzajów perspektywy linearnej (centralna, ukośna, z lotu ptaka, żabia), a także perspektywy malarskiej i powietrznej. Zasady komponowania dzieł sztuki, równowaga kompozycyjna, rodzaje kompozycji (statyczna, dynamiczna, otwarta, zamknięta, rytmiczna, symetryczna). Analizowanie czynników zewnętrznych i wewnętrznych determinujących kształt dzieł sztuki różnych dziedzin i okresów. Interpretacja świata w dziełach sztuki różnych epok, realistyczne ujęcie a ekspresja, deformacja oraz synteza jako środki wyrazu artystycznego podkreślające przekaz, wymowę dzieł. Przemiany kolorystyki i faktury obrazów w sztuce dawnej i nowoczesnej. Wielokulturowość w sztuce polskiej. Fotografia jako dziedzina torująca drogę do sztuki nowoczesnej. Teatr i film, ich forma plastyczna. Przemiany w rzeźbie i architekturze od połowy XIX wieku do czasów współczesnych. Plakat jako forma reklamy wizualnej, jego przeobrażenia, rodzaje, oddziaływanie i przesłanie. Wystawa plastyczna, wernisaż jako wydarzenie artystyczne, społeczne i osobiste artysty. Znaczenie mediów. Pojęcie i rola awangardy w sztuce, porównywanie awangardowych i tradycyjnych dzieł sztuki tworzonych w tym samym czasie. IV. Własna działalność plastyczna oparta o twórcze działania artystyczne. 3