grudzień w bibliotece - BUW-u

GRUDZIEŃ W BIBLIOTECE
Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, ul. Dobra 56/66, 00-312 Warszawa
Tel.: 5525660, fax 5525659, e-mail: [email protected]
http://www.buw.uw.edu.pl
grudzień 2008 r.
SPOTKANIE ŚWIĄTECZNE…
.. pracowników BUW i bibliotek wydziałowych, współpracowników, przyjaciół odbyło się
w przedświąteczny piątek, 19 grudnia. śyczenia w imieniu władz UW złoŜył zebranym
prof. Włodzimierz Lengauer, prorektor UW. Spotkanie miało podwójnie uroczysty
charakter; poza świętowaniem nadchodzącego BoŜego Narodzenia cieszyliśmy się tego
dnia takŜe z faktu, Ŝe nasi koledzy-bibliotekarze, zostali uhonorowani odznaczeniami
państwowymi.
Dwa dni wcześniej w Sali Złotej Pałacu Kazimierzowskiego, w obecności JM Rektor prof.
Katarzyny Chałasińskiej-Macukow sekretarz stanu w kancelarii Prezydenta Ewa JunczykZiomecka wręczyła odznaczenia nadane przez Prezydenta RP zasłuŜonym pracownikom
Uniwersytetu Warszawskiego. Wśród odznaczonych znaleźli się: mgr Marek Michalski —
Srebrny KrzyŜ Zasługi, GraŜyna Krychowska (Biblioteka Instytutu Germanistyki) – Medal
Złoty za Długoletnią SłuŜbę, mgr Izabella Migalska (Biblioteka Wydziału Nauk
Ekonomicznych) – Medal Złoty za Długoletnią SłuŜbę oraz mgr Wiesława Nowak
(Biblioteka Wydziału Psychologii) – Medal Srebrny za Długoletnią SłuŜbę.
Po oficjalnych przemówieniach i gratulacjach rektorsko-dyrektorskich, strona nagrodzona
wygłosiła następujące oświadczenie:
W związku z licznymi gratulacjami składanymi w ostatnich dniach na moje ręce,
przedstawiam wyjaśnienie w sprawie przyznania mi przez prezydenta RP srebrnego krzyŜa
zasługi.
Kilka tygodni temu, w tej sali (316) podsłuchiwałem obrady „Pierwszego roboczego
spotkania bibliotekarzy UW”. W powietrzu latały:„bufory”, „połączenia domyślne”, a
nawet „migracje systemów”.
Zapytałem moją kierowniczkę Anię – „co ja takiego zrobiłem, Ŝe muszę tego słuchać”.
Przyznaną mi nagrodę – z naleŜnym dystansem i szacunkiem – moŜna by porównać do
pokojowej nagrody Nobla przyznanej przewodniczącemu „Solidarności”. Od 25 lat trwa
spór – kto tego Nobla tak naprawdę otrzymał.
Tu sporu nie ma – moja nagroda nie jest nagrodą dla mnie, lecz jest nagrodą dla BUW. –
Dlaczego? – PoniewaŜ, w tej sali, na wigilii pracowniczej, gromadzi się wspólnota
całoroczna, a nie społeczność jednorazowa - wigilijna.
Kilka razy na dzień słyszę pytania i sam je zadaję: „kto moŜe to wiedzieć”, „kto się na tym
zna”, „kto to potrafi zrobić”?
Codziennie jeden drugiemu podpowiada, „robi” za drugiego, a ten drugi odwzajemnia się
tym samym. – Dlaczego? – PoniewaŜ, tylko wspólnym działaniem moŜliwe jest
„ogarnięcie” - jak mówi młodzieŜ – informacji, co nas otacza.
Ten srebrny krzyŜ nie zagościłby w BUW, gdyby w BUW nie było od zawsze — jak
sięgnę pamięcią w czasy RWPG — „wzajemnej współpracy”.
1
Tym krzyŜem prezydent nagrodził BUW. Bibliotekarze BUW zostali uhonorowani
„srebrnym krzyŜem zasługi”.
Moja rola w otrzymaniu nagrody jest taka, Ŝe w Sali Złotej Pałacu Kazimierzowskiego
udostępniłem klapę marynarki zakupionej na „Jarmarku Europa”. [Szkoda, Ŝe będzie
Stadion Narodowy, bo drugiej chyba sobie juŜ nie kupię].
Na zakończenie - powtórzę za prezydentem Stanów Zjednoczonych – „niech was Bóg
błogosławi”
Marek Michalski
RADA BIBLIOTECZNA…
…. zebrała się na posiedzeniu w dniu 16 grudnia.
Na posiedzeniu:
- pozytywnie zaopiniowała wniosek Dyrekcji BUW dot. zatrudnienia Anny Wołodko na
stanowisku kustosza dyplomowanego z pominięciem procedury konkursowej;
- postanowiła kontynuować prace nad zeszłoroczną ankietą „Badanie systemu
biblioteczno-informacyjnego UW”; ankieta została przeprowadzona, jej wyniki
opracowane, ale do tej pory nie przedstawione władzom wydziałów ani uczelni;
- zaakceptowała przedstawiony i omówiony przez Dyrekcję BUW i Przewodniczącego
ramowy program pracy na bieŜącą kadencję: BUW po 10 latach – stan i perspektywy
rozwoju; ponadto w najbliŜszym czasie Rada powinna zająć się kwestią regulaminu
udostępniania zbiorów BUW oraz zmianą kryteriów oceny okresowej bibliotekarzy
dyplomowanych.
Anna Wołodko
SENACKA KOMISJA DS. BIBLIOTEK I SYSTEMÓW INFORMACYJNYCH UW…
… zebrała się na pierwszym posiedzeniu w nowej kadencji w dniu 12 grudnia.
RozwaŜając kwestie, którymi warto się zająć w bieŜącej kadencji wspomniano
następujące:
- retrokonwersja katalogów kartkowych, szczególnie w niektórych bibliotekach
wydziałowych; zdaniem Przewodniczącego Komisja powinna zaangaŜować się w
pozyskiwanie środków na tę działalność zarówno z UW, jak i zewnętrznych, w takim
wymiarze, aby w pełni wykorzystać potencjał sieci bibliotek UW;
- stworzenie spójnej bazy danych o pracownikach UW; w tej chwili regularnie pojawia się
konieczność potwierdzania zatrudnienia w UW, aby przedłuŜyć waŜność karty
bibliotecznej,
- wspieranie inicjatyw tworzenia baz prac pracowników i studentów UW.
Dalsza dyskusja nad programem prac będzie prowadzona na stronie internetowej Komisji.
Anna Wołodko
WYSTAWA PRAC ANDRZEJA DUDZIŃSKIEGO
Najnowsze prace Andrzeja Dudzińskiego, pokazywane od 15 listopada do 15 grudnia
w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie są dowodem na wyraźną dominację fotografii
w palecie artysty.
Dudziński tak mówi o tym cyklu: — Obrazy cyfrowe, prądem, pod lekkim napięciem,
malowane. — Ma na myśli niskie napięcia towarzyszące przekazywaniu informacji.
W jego przypadku informacji kolekcjonowanych przy pomocy aparatu cyfrowego. Te
zdjęcia są elementami powstających kolaŜy. Ulubiona technika dadaistów zawsze była
bliska Dudzińskiemu. Wydawała się idealną formą przekazu na czas dekonstrukcyjnego
2
myślenia. Jego pierwsza okładka dla „Ty i Ja" była kolaŜem. Tymczasem komputer wyparł
noŜyczki, skalpel i klej, a obraz powstający w wirtualnej przestrzeni pozbawiony został
fizycznego formatu − moŜe być wielkości kartki ze szkicownika i równie łatwo stać się
czterometrowym bilboardem.
− Czy moŜliwa jest symbioza wody z papierem? A przyjaźń ognia z drewnem?? Harmonia
w kolizji??? Te pytania, tylko z pozoru absurdalne, od dawna nie dawały mi spokoju.
Wiara
w jakieś tajemnicze wzajemne przyciąganie rzeczy i Ŝywiołów sprowokowała mnie do
rozpoczęcia serii wielkoformatowych kolaŜy cyfrowych, w klasycznej formie dyptyku.
Początkowo chodziło o wygodną zasadę kompozycyjną, pozwalającą w przejrzysty sposób
łączyć ze sobą przeciwstawne, albo nie mające ze sobą związku, tematy. Potem ta formuła
zaczęła się rozmywać i linia demarkacyjna między zestawianymi wyobraŜeniami przestała
być wyraźna. A wreszcie podział na dwie połowy przestał mi wystarczać i poszerzyłem
przestrzeń do, równieŜ klasycznej, konwencji tryptyku, wraz z jego geometrycznym
dostojeństwem
i sakralnymi odniesieniami... (Andrzej Dudziński)
Spora część wystawy Andrzeja Dudzińskiego poświęcona była ksiąŜce. Artysta od wielu
lat opiekuje się artystycznie prestiŜowymi seriami znanych wydawnictw. Dla
Wydawnictwa Literackiego projektuje okładki dwujęzycznej serii poezji oraz cyklu
Pisarze języka niemieckiego. Dla Znaku Dudziński zaprojektował okładki Biblioteczki
poezji anglojęzycznej pod redakcją Stanisława Barańczaka oraz serii Dramaty Szekspira w
tłumaczeniu Stanisława Barańczaka. Na wystawie zostało zaprezentowanych kilkadziesiąt
ksiąŜek ze zbiorów BUW, do których artysta wykonał ilustracje oraz projekty graficzne.
Dudziński mówi : – Te tomy z wyraźnymi śladami „uŜycia” są dowodem na to, Ŝe ksiąŜki
są czytane. W gablotach pokazywane są egzemplarze nowe jeszcze nieczytane. To próŜność
artysty kaŜe mi eksponować te ksiąŜki nietknięte, jak dzieła sztuki. Jest to dla mnie okazja
szczególna bo recenzenci niezwykle rzadko zwracają uwagę na projektantów okładek.
Myślę, Ŝe poza środowiskiem wydawniczym mało kto się tym interesuje. Szkoda bo mamy
wielu wybitnych projektantów, a przecieŜ okładka często sprzedaje ksiąŜkę. Wiedzą o tym
dobrze przedstawiciele działów handlowych wydawnictw, często usiłując wpływać na
ostateczny kształt projektu-„Czy zamierza pan utrzymać całość serii w tonacji brązowej?
Bo wie pan, brąz się gorzej sprzedaje!” Ciekawe, w Ameryce uwaŜają, Ŝe zieleń.Dodatkową atrakcję wystawy stanowiły unikalne egzemplarze archiwalne ksiąŜek
Dudzińskiego z lat 70’ m.in. kultowy Dudi Superptak, Księga Zdziwień (wspólnie
z Jonaszem Koftą) oraz Pokrak, ksiąŜki dla dzieci a takŜe okładki pism z tamtego okresu
(„Ty i Ja”, „Szpilki”, „Nowy Wyraz”).
Wszystkie ksiąŜki (ok. 20 tytułów) udostępnione na wystawę przez Wydawnictwo
Literackie zostały przekazane do zbiorów biblioteki.
Wystawa została przygotowana przez Galerię Miejską w Tarnowie we współpracy z BUW.
Magda Dygat
ORBIS PICTUS
W dniach 17 grudnia 2008 – 15 stycznia 2009 r pod Wielkim Świetlikiem mogliśmy
oglądać (i czytać!) wystawę Orbis pictus, świat malowany Jana Amosa Komeńskiego
(1592-1670). Wydział Pedagogiczny UW i BUW przypomniały w ten sposób 350.
rocznicę wydania drukiem ksiąŜki pod łacińskim tytułem Orbis sensualium pictus, czyli w
tłumaczeniu Świat zmysłowy w obrazach lub krócej Świat malowany. Dzieło wydrukowane
w Norymberdze w 1658 r. w wersji łacińsko-niemieckiej, zyskało tak wielką popularność,
Ŝe do lat 30. XIX w. odnotowano ok. 200 jego wydań w kilkunastu językach.
3
Pomysłodawcą i kuratorem wystawy był dr Adam Fijałkowski, który właśnie na temat
podręcznika Komeńskiego przygotowuje pracę habilitacyjną.
Orbis pictus to ilustrowana czytanka szkolna dla dzieci, w 150 rozdziałach ukazująca, na
sposób encyklopedyczno-słownikowy, wszystkie potrzebne im wiadomości o świecie
duchowym i materialnym.
Ekspozycja składała się z 16 plansz przedstawiających Ŝycie i dzieło wielkiego pedagoga,
źródła jego wiedzy oraz – przede wszystkim – świat według Komeńskiego: od astronomii
przez anatomię, pracę fizyczną i sztuki wyzwolone po sprawiedliwość, religię i BoŜą
Opatrzność. W BUW nie mogliśmy pominąć rozdziałów o sztuce pisania i typografii
(drukarni), szkole i muzeum (tj. pracowni uczonego).
Materiały wykorzystane do fotografii na planszach pochodzą w większości ze zbiorów
Gabinetu Starych Druków BUW. Posiadamy 68 woluminów róŜnych dzieł Komeńskiego:
teologicznych, religijnych, historycznych i politycznych; większość (40) stanowią jednak
jego podręczniki.
W 2 gablotach wystawiono nasze najciekawsze komeniana dydaktyczne. Nie pokazano
oryginału pierwszego wydania Orbis pictus, gdyŜ w zbiorach polskich nie zachował się
Ŝaden jego egzemplarz. Norymberska oficyna Endterów przez blisko 130 lat wypuszczała
w świat wielojęzyczne wydania Orbis... Zaprezentowano m.in. wydanie łacińskoniemiecko-włosko-francuskie z 1755 r., do którego nieznany nam właściciel dokleił
marginesy, zawierające tekst w języku angielskim.
Mogliśmy oglądać 3 najwaŜniejsze edycje polskie. W 1667 r. w Brzegu na Śląsku ukazało
się pierwsze wydanie łacińsko-polsko-niemieckie. Autorem wersji polskiej był Maciej
Gutthäter Dobracki (zm. 1681), pisarz śląsko-polski i gramatyk. W II połowie XVIII w.
podręcznik Komeńskiego był uŜywany w polskich szkołach, ale edycje zakonu pijarów
słuŜyły jedynie do nauki łaciny i nie posiadały ilustracji. W 1770 r. z inspiracji księcia
Adama Kazimierza Czartoryskiego (1734-1823), komendanta Szkoły Rycerskiej i wkrótce
działacza Komisji Edukacji Narodowej, Michał Gröll (1722-1798), królewski księgarz i
niebawem drukarz, zorganizował wydanie warszawsko-norymberskie. Zawierało ono tekst
łaciński, polski, francuski i niemiecki oraz ilustracje drzeworytowe, do których częściowo
wykorzystano klocki Endterów. Natomiast w duchu oświeceniowym podręcznik
Komeńskiego poprawił Jerzy Samuel Bandtkie (1768-1835), historyk i bibliolog, dyrektor
Biblioteki Jagiellońskiej; ostatnie pełne polskie wydanie, równieŜ łacińsko-polskofrancusko-niemieckie, ukazało się we Wrocławiu w 1818 r. u Wilhelma Bogumiła Korna.
Pokazano równieŜ kilka wydań drugiego popularnego podręcznika Komeńskiego do nauki
języków: Janua linguarum resarata, czyli Drzwi języków otworzone. Najcenniejszym
prezentowanym obiektem była inna ksiąŜka do nauki łaciny, światowy unikat: Latinae
linguae vestibulum nova, wydana w Lesznie przez Daniela Vettera w 1641 r. 16
nierozciętych kart prof. Alodia Kawecka Gryczowa wydobyła niegdyś z oprawy innego
leszneńskiego druku.
Wydaje się, Ŝe wystawa i towarzysząca jej polsko-niemiecka publikacja dr. Adama
Fijałkowskiego ukazując źródła, genezę oraz znaczenia podręcznika, w którym znalazła
doskonałe zastosowanie złota zasada pedagogiki Komeńskiego, tzn. potrzeba
poglądowości i wizualizacji wiedzy, same stały się jej współczesnym przykładem.
ElŜbieta Bylinowa
PÓŁ WIEKU ARCHIWUM KOMPOZYTORÓW POLSKICH
Posypały się nam jubileusze. Po obchodzonym dosyć okazale jubileuszu Karola
Szymanowskiego (2007), na rok bieŜący przypada 50. rocznica powstania Archiwum
Kompozytorów Polskich. A Ŝe dwie waŜne rocznice blisko siebie trudno naleŜycie uczcić,
4
zdecydowaliśmy się przenieść obchody półwiecza na rok 2009 i połączyć je z obchodami
20. rocznicy śmierci Romana Palestra.
Historia powstania AKP jest w środowisku naszej Biblioteki dobrze znana, dlatego nie ma
potrzeby jej po raz kolejny powtarzać. Warto natomiast pochwalić się nowymi nabytkami,
jakie stale wzbogacają to Archiwum. OtóŜ po anonsowanych na łamach biuletynu
rękopisach IV Symfonii K. Szymanowskiego (notatka Piotra Maculewicza, listopad 2006) i
spuściźnie Witolda Rudzińskiego (notatka Magdy Borowiec, czerwiec 2006) do Archiwum
w roku 2007 wpłynęła spuścizna Marii Dziewulskiej (1909-1981), pedagoga i
kompozytorki muzyki dla dzieci i młodzieŜy, uczennicy Karola Szymanowskiego,
materiały z działalności ukochanej siostrzenicy kompozytora — Krystyny Dąbrowskiej, a
takŜe fragment spuścizny Konstantego Regameya (1907–1982), kompozytora i filologa.
We wszystkich trzech przypadkach materiały pochodziły z darów rodzin.
Rok 2008 nie był pod tym względem gorszy. JuŜ w styczniu otrzymaliśmy propozycję
przyjęcia spuścizny Wojciecha Łukaszewskiego (1936-1978), kompozytora, pedagoga i
publicysty związanego bardzo mocno z Częstochową. Przejęliśmy ją wiosną tego roku. W
tym samym czasie rozpoczęliśmy pertraktacje w sprawie zakupu kilku autografów
muzycznych poznańskiego kompozytora muzyki chóralnej Andrzeja Koszewskiego (ur.
1922), który zaoferował nam jednocześnie w darze swoje materiały biograficzne. Obecnie
jesteśmy juŜ w posiadaniu zarówno tych autografów (Muzyka Fa-Re-Mi-Do-si, SeriosoGiocoso, Miserere), jak i kompozytorskiego dossieur. Otrzymaliśmy takŜe drobniejsze
kolekcje — materiały uzupełniające do spuścizny Mieczysława Mierzejewskiego oraz
fragment spuścizny Stanisława Szychowskiego.
Jak zatem widać, „leciwe” juŜ Archiwum ma się dobrze i nadal jest rozwojowe. Nie moŜe
narzekać ani na brak zbiorów, ani na brak czytelników, którzy interesują się nie tylko
Karolem Szymanowskim. Temat Szymanowskiego jest jednak ciągle Ŝywy, a poświęcona
mu jubileuszowa wystawa planszowa do tej pory wędruje po świecie. Jesienią jej
ekspozycja otwarta została w Centrum Kultury MłodzieŜowej w Skierniewicach, a obecnie
ma ona swoją podwójną odsłonę (wersje angielska i polska) na lotnisku w Katowicach. Na
tym nie koniec, gdyŜ zgłoszono juŜ zapotrzebowanie na jej obcojęzyczne wersje z
Kopenhagi, Tuluzy i Nowego Jorku.
ElŜbieta Jasińska-Jędrosz
WARSZTATY Z OPRACOWANIA BIBLIOGRAFICZNEGO I PRZEDMIOTOWEGO
DOKUMENTÓW AUDIOWIZUALNYCH
zorganizowane przez Bibliotekę Jagiellońską wraz z Centrum NUKAT, odbyły się w
dniach 11-12 grudnia w Krakowie. Wysoka frekwencja przedstawicieli bibliotek z całej
Polski potwierdziła potrzebę prowadzenia szkoleń z katalogowania tego typu dokumentów,
inicjowania dyskusji nad zaproponowanymi w instrukcji Format MARC 21 rekordu
bibliograficznego dla filmu rozwiązaniami oraz dzielenia się wątpliwościami i problemami
przy katalogowaniu dokumentów audiowizualnych. Tytułem wstępu, o najwaŜniejszych
regułach katalogowania filmów, powiedziała autorka polskiej instrukcji, Krystyna Sanetra.
Następnie w programie przewidziane były prezentacje i dyskusja nad poszczególnymi
zagadnieniami opisu bibliograficznego: doborem źródeł do opisu bibliograficznego,
wyborem oznaczeń odpowiedzialności, sposobem postępowania z dokumentami
towarzyszącymi,
audiowizualnymi
współwydanymi,
seriami
i dokumentami
wieloczęściowymi. Dyskusję moderowali organizatorzy i prowadzący warsztaty oraz
autorka instrukcji do formatu.
Osobnym zagadnieniem, o którym mówiła Anna Kucewicz z Ośrodka Języka i Kartoteki
Wzorcowej KABA, było katalogowanie przedmiotowe filmów. Spotkanie podsumowała
5
Magdalena Rowińska z Centrum NUKAT wystąpieniem na temat miejsca i sposobu
prezentacji danych o dokumentach audiowizualnych w katalogu NUKAT.
Warsztaty były cenną i potrzebną inicjatywą, mającą na celu, nie tylko szkolenie
bibliotekarzy w ramach katalogowania określonego typu dokumentów, ale równieŜ
zachęcanie do katalogowania dokumentów nieksiąŜkowych w katalogu NUKAT.
Dokumenty audiowizualne stanowią nieliczną grupę wśród zbiorów nietekstowych
polskich bibliotek reprezentowanych w katalogu centralnym. Instrukcja Format MARC 21
rekordu bibliograficznego dla filmu dostępna jest na stronie NUKAT od kwietnia 2008 r.,
więc stosunkowo od niedawna, a spotkania tego typu mają szansę zintensyfikować prace
nad katalogowaniem zbiorów specjalnych w polskich bibliotek i zapewnianiem
czytelnikowi centralnej informacji. W Centrum NUKAT trwają obecnie prace nad redakcją
ustaleń i wniosków z warsztatów, które będą wkrótce dostępne na stronie
www.nukat.edu.pl
Kamila Grzędzińska
DZIEŃ DOMENY PUBLICZNEJ W BIBLIOTECE NARODOWEJ
Od kilku lat 1 stycznia obchodzony jest na całym świecie jako Dzień Domeny Publicznej,
czyli dzień, w którym wygasają prawa do dzieł autorów zmarłych 70 lat wcześniej. Ich
utwory mogą być od tego momentu swobodnie wykorzystywane, m.in. publikowane bez
ograniczeń w bibliotekach cyfrowych. 1 stycznia 2009 r. wygasają prawa do twórczości
osób zmarłych w roku 1938. Dzieła blisko 500 twórców przechodzą do domeny publicznej
– są wśród nich utwory Karela Czapka, Władysława Grabskiego, Edmunda Husserla,
Brunona Jasieńskiego, Osipa Mandelsztama, Aleksandra Świętochowskiego czy
Kazimierza Wóycickiego. Z tej okazji Koalicja Otwartej Edukacji (KOED) zorganizowała
30 grudnia konferencję prasową w Bibliotece Narodowej. Zebranych powitał i słowo
wstępne wygłosił dyrektor BN, dr Tomasz Makowski. Program spotkania obejmował
następujące wystąpienia przedstawicieli KOED: Cele i idee Dnia Domeny Publicznej
(Jarosław Lipszyc, Fundacja Nowoczesna Polska), O Koalicji Otwartej Edukacji (Tomasz
Ganicz, Stowarzyszenie Wikimedia Polska), Domena publiczna w polskich bibliotekach
cyfrowych oraz Bruno Jsieński w domenie publicznej – lista polskich autorów, którzy
przechodzą do domeny publicznej w roku 2008 (BoŜena Bednarek-Michalska,
Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich), Projekt Communia i międzynarodowy Dzień
Domeny Publicznej (Alek Tarkowski, ICM). Konferencję zakończyła recytacja wiersza
Brunona Jasieńskiego But w butonierce, w wykonaniu Marka Siudyma, który zadeklarował
takŜe, Ŝe uwalnia prawa do swojej interpretacji tego utworu.
Koalicja Otwartej Edukacji (KOED) jest porozumieniem organizacji pozarządowych i
instytucji działających w obszarze edukacji, nauki i kultury, które zostało załoŜone przez
Fundację Nowoczesna Polska, Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, Stowarzyszenie
Wikimedia Polska oraz Interdyscyplinarne Centrum Modelowania Matematycznego
Uniwersytetu Warszawskiego / Creative Commons Polska. Więcej informacji na stronie
KOED http://koed.org.pl , tam takŜe pełna lista autorów polskich i zagranicznych zmarłych
w 1938 r. http://koed.org.pl/?p=45
Wanda Rudzińska
JUBILEUSZ KSIĄśNICY KOPERNIKAŃSKIEJ W TORUNIU
W dniach 11 – 12 grudnia odbyły się uroczyste obchody 85–lecia Wojewódzkiej Biblioteki
Publicznej – KsiąŜnicy Kopernikańskiej w Toruniu. W siedzibie Biblioteki odsłonięto
tablice pamiątkowe trzech szczególnie zasłuŜonych dyrektorów ksiąŜnicy – Zygmunta
Mocarskiego, Ottona Freymutha i Alojzego Tujakowskiego, otwarto takŜe poświęconą im
6
wystawę Ordo Curatorum Bibliotecae Patriae Thoruniensis. W Sali Mieszczańskiej
Ratusza Staromiejskiego uczestnicy uroczystości obejrzeli prezentację multimedialną
KsiąŜnica Kopernikańska w Toruniu – skarby gromadzone przez wieki oraz wystawę
Cimelia Torunensia, na której pokazano m.in. De laudibus Bibliotecae Budensis epistola
ad Matthiam Corvinum Pannoniae regem, iluminowany rękopis z połowy XV
w.(wierszowany inwentarz kolekcji ksiąŜek króla węgierskiego Macieja Korwina), jedyny
zachowany egzemplarz Der kleine Catechismus Marcina Lutra z 1536 r. oraz pierwsze
wydanie dzieła Mikołaja Kopernika De revolutionibus orbium coelestium z 1543 r.
WaŜnym momentem oficjalnej części uroczystości było przekazanie na ręce pani Teresy
Szymorowskiej, dyrektor Biblioteki, inkunabułu Rosarium sermonum predicabilium,
additionibus Illuminati Novariensis et Samuelis Cassinensis. Pars prima, wydanego w
1498 roku w Wenecji, daru dla ksiąŜnicy od Urzędu Marszałkowskiego Województwa
Kujawsko-Pomorskiego.
Obchody jubileuszowe uzupełniła ogólnopolska konferencja RóŜne oblicza ksiąg, która
odbyła się w siedzibie Biblioteki, z następującym programem:
Sesja Biały kruk dla wszystkich, prowadzenie: Krzysztof Nierzwicki (Biblioteka
Uniwersytecka w Toruniu), referaty: Cymelia biblioteczne w postaci cyfrowej – nowe
szanse, nowe problemy (Katarzyna Ślaska, Biblioteka Narodowa), Pelplińskie wydania
faksymilowe, stare księgi – nowe technologie (Tadeusz Serocki, Wydawnictwo
Bernardinium), Faksymile – wierne kopie starych ksiąg. ZałoŜenia oraz metodologia pracy
(Krzysztof Młotkowski, Wydawnictwo Młotkowski).
Sesja Rajskie ptaki i kolibry, prowadzenie: Grzegorz Gauden (Instytut KsiąŜki), referaty:
Inspirują, rozwijają wyobraźnię i pozwalają oszczędzić czas. O tym, co wyjątkowego jest w
ksiąŜkach do słuchania (Krystyna Tyl, Biblioteka Akustyczna), Rola ksiąŜki artystycznej
we współczesnym marketingu (Edward Ley, Wydawnictwo Artystyczne Kurtiak i Ley),
ReŜyseria ksiąŜki (Urszula Kurtiak, Wydawnictwo Artystyczne Kurtiak i Ley). Konferencji
towarzyszyła wystawa Libri forma rari prezentująca róŜnorodne przykłady omawianych
wydań faksymilowych, audiobooków i ksiąŜek artystycznych.
Wanda Rudzińska
-
KADRY
Przestali pracować:
Katarzyna Kacprzak, mł. bibliotekarz, OUiIN, 31 grudnia,
mgr Anna Kabala-Wasil, mł. bibliotekarz, Gabinet Zbiorów Muzycznych, 31
grudnia,
mgr Agnieszka Floriańczyk, mł. bibliotekarz, Oddział Wydawnictw Ciągłych, 31
grudnia.
Z śYCIA BIBLIOTEK WYDZIAŁOWYCH
Na grudniowym zebraniu bibliotek UW (11 grudnia) dr Włodzimierz Daszewski
przedstawił informację na temat Dezynfekcja zbiorów bibliotecznych. Następnie Janina
Górka, z Biblioteki Instytutu Fizyki Doświadczalnej opowiedziała o ofercie na dezynfekcję
zbiorów bibliotecznych przysłanej jej przez Muzeum w Wilanowie.
Po raz kolejny mieliśmy okazję zobaczyć prezentację z serii Bibliotekarze BUW za
granicą. Joanna Kulicka (OGiUZ) przedstawiła swoje obserwacje i wraŜenia z pobytu w
Bibliotece Narodowej w Pradze.
Dyrektor Krystyna Kocznorowska oraz Roman Tabisz podsumowali pierwsze spotkanie
bibliotekarzy UW pracujących w systemie VTLS/Virtua. Następnie dr Włodzimierz
7
Daszewski oraz Anna Wołodko podzielili się wraŜeniami z egzaminu na bibliotekarza
dyplomowanego.
Na zakończenie Artur Wrzochalski opowiedział o planowanych szkoleniach dla
bibliotekarzy BUW i UW oraz przypomniał o zbliŜającym się terminie wypełniania
sprawozdań przez biblioteki UW.
Adam Owczarczyk
Numer zamknięty 14 stycznia 2008 r.
Uwagi, komentarze i teksty do biuletynu prosimy kierować do Anny Wołodko, pok. 235, tel.: 022 55 25 650,
601 786 494, e-mail: [email protected]
8