docWyjaśnienia Grupy ONET S
download 
Reklamacja Transkrypt
Wyjaśnienia Grupy ONET S
Wyjaśnienia Grupy ONET S.A. dotyczące sposobu implementacji obowiązku retencji danych w telekomunikacji W odpowiedzi na pytania przedstawione przez Polską Izbę Informatyki i Telekomunikacji wyjaśniany co następuje: 1. zdefiniowanie podmiotów, które podlegają obowiązkowi retencji, a w szczególności: określenie kryteriów świadczącego ogólnie kwalifikowania dostępną podmiotu usługę z jako podmiotu zakresu łączności elektronicznej, określenie sposobu traktowania dostawców usług o charakterze globalnym (transgranicznych); W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na zagadnienie używanego aparatu pojęciowego – w polskim systemie prawnym nie istnieje bowiem pojęcie ogólnie dostępnej usługi z zakresu łączności elektronicznej, które stanowi centralne pojęcie pakietu dyrektyw telekomunikacyjnych i które zostało zdefiniowane w art. 2 lit. c) dyrektywy ramowej (Dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej). Odpowiednikiem tego pojęcia w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjnej jest termin „usługa telekomunikacyjna” (art. 2 pkt 48 ustawy). W świetle powyższego, skoro dyrektywa w sprawie retencji danych (Dyrektywa 2006/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r., w sprawie zatrzymywania generowanych lub przetwarzanych danych w związku ze świadczeniem ogólnie dostępnych usług łączności elektronicznej lub udostępnianiem publicznych sieci łączności oraz zmieniającej dyrektywę 2005/58/WE) posługuje się określonym pojęciem na określenie katalogu podmiotów zobowiązanych do zatrzymywania danych, a pojęcie to ma odpowiednik w prawie polskim („usługa telekomunikacyjna”), to należy uznać, że właśnie to pojęcie stanowi punkt wyjścia dla rozważań zakresu podmiotowego obowiązku retencji. Jednocześnie odpowiednikiem pojęcia „usługi ogólnie dostępnej” jest „usługa publicznie dostępna” – stąd wniosek, że podmioty zobowiązane do zatrzymywania danych to w istocie dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych. Kryteria uznania danego przedsiębiorcy za dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych określone są w art. 2 ustawy Prawo telekomunikacyjne. Odnosząc się natomiast do zagadnienia transgranicznego świadczenia usług telekomunikacyjnych należy stwierdzić, że to ustawa Prawo telekomunikacyjne jako akt prawa krajowego znajduje zastosowanie wyłącznie do podmiotów mających siedzibę na terenie Polski bądź wykonujących działalność, która na podstawie szczególnego przepisu podlegać będzie przepisom prawa polskiego. Przedsiębiorcy zagraniczni tylko wtedy powinni być zobowiązani do zatrzymywania danych, jeżeli na terenie Polski, we własnym imieniu, będą świadczyć publicznie dostępne usługi telekomunikacyjne. Jeżeli natomiast przez teren Polski będzie dochodziło wyłącznie do przesyłu danych przez przedsiębiorców mających siedzibę poza granicami Polski i nie świadczących usług dla polskich użytkowników, wówczas podmioty te nie powinny być zobowiązane do zatrzymywania danych. 2. określenie szczegółowego katalogu usług podlegających retencji, w tym: szczegółowej definicji usługi telefonii internetowej zasadności retencji danych w odniesieniu do usług innych niż telefonia internetowa i e-mail, świadczonych z wykorzystaniem Internetu np. komunikatorów internetowych; Dyrektywa w sprawie retencji danych nie określa usług, które podlegają obowiązkowi zatrzymywania danych. Dyrektywa wskazuje natomiast podmioty zobowiązane do zatrzymywania danych (art. 3 ust. 1) oraz dane, które podlegają zatrzymywaniu (art. 5). Po drugie, ze względu na dynamiczny rozwój środków komunikacji elektronicznej nie wydaje się zasadnym, aby w ustawie określać katalog usług, których dotyczy retencja danych. Zamiast tego zasadnym wydaje się poprzestanie na pojęciu publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej, a więc usługi polegającej głównie na przekazywaniu danych w sieciach, która jest dostępna dla ogółu użytkowników oraz na określeniu katalogu zatrzymywanych danych. Z tego względu nie istnieje ani możliwość, ani konieczność definiowania usługi telefonii internetowej, czy innych specyficznych usług objętych obowiązkiem retencji danych. Odnosząc się natomiast do kwestii zasadności retencji danych w odniesieniu do usług świadczonych z wykorzystaniem sieci Internet należy podkreślić, że obowiązkiem Polski jest dokonanie transpozycji dyrektywy do wewnętrznego porządku prawnego. Stąd w chwili obecnej pytanie o zasadność retencji danych dotyczących niektórych usług nie wydaje się zasadnym. W naszej ocenie, tak usługi telefonii internetowej i poczty elektronicznej, jak i usługi komunikatorów internetowych powinny zostać uznane za usługi telekomunikacyjne, co po spełnieniu wymogu ich dostępności dla ogółu użytkowników będzie prowadzić do wniosku, że w świetle postanowień dyrektywy, usługi te są objęte obowiązkiem zatrzymywania danych.
