docKwoczenie u indyków - Hybrid Turkeys Resources
download 
Reklamacja Transkrypt
Kwoczenie u indyków - Hybrid Turkeys Resources
KARTA INFORMACYJNA Kwoczenie u indyków [email protected] www.hybridturkeys.com KWOCZENIE U INDYKÓW Pytanie: Czym jest kwoczenie? Kontrola kwoczenia u indyków Odpowiedź: S kłonność indyczki do wysiadywania jaj do momentu ich wyklucia. Według Hybrid, pojęcie „kontrola kwoczenia” jest nietrafione. Kiedy ptak zaczyna kwoczyć, jest już za późno, by „kontrolować” sytuację. Dlatego wolimy mówić raczej o „zapobieganiu” i pracy z „potencjalnymi kwokami”, by powstrzymać problem, zanim dojdzie do jego rozwinięcia na szerszą skalę. Niezaprzeczalnym faktem jest, że obecnie wszystkie odmiany indyczek wciąż posiadają silny instynkt „kwoczenia”. W naturze dzikie indyczki składają 10-14 jaj w lęgu już od około połowy kwietnia, w zależności od szerokości geograficznej. Po złożeniu jaj indyczka odczuwa naturalny wewnętrzny przymus, by je wysiadywać (zmiana poziomu prolaktyny we krwi). W tym okresie indyczka przestaje składać jaja i poświęca się wyłącznie ich wysiadywaniu (a więc jest tylko jeden lęg). Po 28 dniach z jaj wykluwają się pisklęta i rozpoczyna się życie nowego pokolenia. Po przesileniu letnim (21 czerwca) dzień zaczyna stopniowo stawać się coraz krótszy. Młode ptaki mają około 7-8 tygodni. Skracający się dzień prowadzi w końcu do pierzenia się ptaków po około 3 tygodniach zmniejszonego dopływu światła. Ptaki mają wtedy 10-11 tygodni, a pióra wypadają po około 6 tygodniach. W wieku 12-14 tygodni, ptak wchodzi w fazę młodzieńczego pierzenia. Niektóre pióra wypadają, a wyrastają nowe przy jednoczesnym odkładaniu się pokładów tłuszczu, co przygotowuje zwierzęta na zimę. Proces ten trwa do końca października. Wydłużające się dni na wiosnę powodują fotostymulację indyczek, co wywołuje zmiany hormonalne i w końcu uruchamia produkcję jaj. Ptaki mają wtedy około 11 miesięcy. Niestety w naszym dzisiejszym świecie wszystko musi dziać się o wiele szybciej. Warunki ekonomiczne dyktują nam konieczność przyspieszenia tempa procesu lęgowego. Długi „naturalny” proces zdecydowanie nam nie odpowiada, dlatego zdecydowaliśmy się poddać go różnym sztucznym modyfikacjom. Stworzyliśmy takie warunki hodowlane, w których ptak odczuwa, że powinien zacząć składać jaja we wrześniu lub grudniu (lub w dowolnym innym miesiącu) i w ten sposób zaburzyliśmy naturalne wzorce lęgowe zwierząt. Pomimo to indyczki wciąż mają naturalną tendencję do kwoczenia i musimy mieć wpływ na to zachowanie, by w jakiś sposób móc je regulować. Zamiast stopniowego zwiększania ilości światła, robimy to nagle i w ten sposób inicjujemy produkcję jaj w jednakowym momencie. Indyczka składa swoje pierwsze 10-14 jaj i jest gotowa na wysiadywanie lęgu. W tej sytuacji potrzebne są odpowiednie umiejętności hodowlane, by móc skutecznie kontrolować kwoczenie. Osoba obsługująca indycznik powinna być wyczulona na zmiany behawioralne swojego stada. Nie wszyscy pracownicy potrafią sobie z tą kwestią radzić, dlatego niezbędne jest odpowiednie szkolenie! Bardzo trudno jest zidentyfikować „potencjalną kwokę” indyczkę, ponieważ nie ma ona wykształconego żadnego spójnego wzorca zachowań. Identyfikacja „potencjalnej kwoki” musi rozpocząć się w pierwszym tygodniu produkcji jaj raczej niż w momencie, gdy stado osiągnie szczyt możliwości produkcyjnych. Niektóre indyczki będą bronić swoich gniazd, co będzie oznaczało kwoczenie, podczas gdy inne będą robić to instynktownie, tak więc nie jest to zachowanie jednoznacznie wskazujące na kwoczenie. Kwoczenie jest zjawiskiem naturalnym po pierwszym lęgu, który miał miejsce w komfortowym i znajomym otoczeniu. Jednak może się to zmieniać w zależności od warunków pogodowych i stosowanych metod zarządzania stadem. Jeżeli rutyna indyczki zostanie zmieniona i zostanie ona zmuszona do przebywania w innym otoczeniu, często straci chęć do przesiadywania w gnieździe i będzie w dalszym ciągu znosiła jaja. Umiejętne zarządzanie kwoczeniem wymaga systemu, który szybko „złamie” potencjalne kwoki bez inicjowania procesu przepierzania czy szkód dla reszty stada. Nie da się przecenić wartości, jaką dobrze funkcjonujący program kontroli kwoczenia ma dla producenta i jego pracowników. Odpowiedni program kontroli kwoczenia zawsze będzie dobrą inwestycją, służącą rentowności stada reprodukcyjnego. W swoich staraniach należy pamiętać, aby nadmiernie nie stresować stada, ponieważ zbyt duży nacisk na zwierzęta może zaszkodzić dobrym nioskom. Należy pamiętać, że prawdziwa kwoka (ptak, którego nie można zmusić do zmiany zachowania lub nie znosi jaj) generalnie nie nadaje się do dalszej hodowli – powinna być oddzielona od stada i przeznaczona na ubój. Symptomy świadczące o kwoczeniu: • Wydłużony czas spędzany w gnieździe • Zaprzestanie produkcji jaj • Agresywna ochrona gniazda (np. dziobanie) • Głośniejsze zachowanie (syczenie) • Zmniejszony pobór paszy • Ptaki poruszają się sztywno i powoli, gdy coś naruszy ich przestrzeń KARTA INFORMACYJNA | KWOCZENIE U INDYKÓW | 2 KWOCZENIE U INDYKÓW Symptomy kwoczenia, których obsługa indycznika nie jest w stanie rozpoznać: • Podwyższony poziom prolaktyny we krwi • Zaprzestanie owulacji • Regresja jajników • Niektóre kwoki indyczki nie wykazują żadnych symptomów kwoczenia Czynniki sprzyjające kwoczeniu: • Upały (pora roku) • Brak jednolitego oświetlenia • Niska intensywność światła • Niewystarczająco częsty zbiór jaj • Pozwalanie indyczkom, by siedziały na jajach (np. w nocy) • Wiele zakamarków czy zacisznych kątów w zagrodzie • Pozwalanie, by po każdym zbiorze jaj indyczki zostawały w gnieździe • Niewystarczająco wczesne rozpoczęcie kontroli kwoczenia • Przedwczesne przysiadanie reprodukcyjnych indyczek zastępczych • Składanie jaj poza gniazdem Metody radzenia sobie z kwoczeniem: • Zarządzanie • „Trening” indyczek rozpoczyna się, gdy zwierzęta zaczynają być stymulowane światłem. • W miarę możliwości dostęp do gniazd powinien być całkowicie swobodny, dopóki stado nie osiągnie 50% produkcji lub indyczki nie zaczną dublować się w pojedynczym gnieździe • Materiał ściółkowy w gnieździe powinien być inny niż ściółka podłoża • Należy usunąć wszelkie stosy słomy, drzwi czy cokolwiek innego, co mogłoby stworzyć zaciszny kąt i pobudzić indyczki do składania jaj poza gniazdem • Jednolite światło w zagrodzie zapobiegnie tworzeniu się zaciemnionych kątów • Formą szkolenia dla indyczek, które mają tendencje do składania jaj na ściółce, powinno być umieszczanie ich gnieździe • Należy zbierać jaja spoza gniazda przed i po każdym zbiorze z gniazd • Przy każdym zbiorze jaj należy najpierw zabrać jaja, a potem całkowicie wypchnąć indyczkę z gniazda • Jaja należy zbierać często (7-9 razy dziennie; w przypadku gniazd automatycznych nawet częściej) • Zagrody powinny być tak zaprojektowane, aby drzwi wejściowe nie tworzyły rogów, w których indyczki mogłyby składać lub wysiadywać jaja • Nigdy nie należy skracać okresu składania jaj, podczas gdy indyczki są w fazie nieśności • Zaleca się stopniowe wydłużanie okresu naświetlania po szczycie nieśności maksymalnie do 17 godzin dziennie • Przy stosowaniu automatycznych i konwencjonalnych systemów gniazdowych należy wieczorem zamknąć trapy i użyć zasłon na gniazda, aby zachęcić potencjalne kwoki do poruszania się w ich zagrodzie Projekt zagrody dla potencjalnych kwok: • W tym celu należy przeznaczyć 10% powierzchni indycznika lub 0,05 m² na indyczkę • Podwójna intensywność światła w porównaniu do głównej zagrody nieśnej • Taka sama długość dnia jak w głównej zagrodzie nieśnej • Dostęp do świeżej paszy i chłodnej, czystej wody we wszystkich zagrodach • Wentylacja co najmniej na poziomie 5,6 m³/godz./kg masy ciała • Ściółka podłoża inna niż w zagrodzie nieśnej (piasek, żwir, wióry, łuski ryżowe itd.) • Odpowiednie drzwi, ułatwiające przemieszczanie się indyczek pomiędzy zagrodami • Indyczki wybrakowane i nienieśne trzymane w osobnych zagrodach (nigdy nie należy umieszczać ich z potencjalnymi kwokami) Metoda trzech zagród: • Na godzinę przed wyłączeniem oświetlenia – należy dokonać ostatniego zbioru jaj wypychając wszystkie indyczki z gniazd • Na pół godziny przed wyłączeniem oświetlenia – należy usunąć wszystkie indyczki, które wróciły do gniazda – mogą to być potencjalne kwoki, które należy umieścić w pierwszej przeznaczonej dla nich zagrodzie • Pierwsza noc – indyczki zostają w pierwszej zagrodzie dla potencjalnych kwok na noc • Następnego dnia (10:00) – należy przesunąć indyczki z zagrody 1 do zagrody 2 • Kolejnego dnia (10:00) – należy przesunąć indyczki z zagrody 2 do zagrody 3 (przysiadające indyczki nie są kwokami, więc każdego dnia należy przenosić je do zagrody nieśnej) • Ostatniego dnia (10:00) – należy przenieść pozostałe indyczki do zagrody nieśnej KARTA INFORMACYJNA | KWOCZENIE U INDYKÓW | 3 KWOCZENIE U INDYKÓW • W celu uzyskania maksymalnej skuteczności należy stosować powyższy system wychwytywania potencjalnych kwok siedem dni w tygodniu (należy pamiętać, że przysiadające ptaki nie są kwokami, a więc każdego dnia należy przenosić je z zagród dla potencjalnych kwok do zagrody nieśnej). Metoda zmieniania zagród • Należy użyć tej metody, kiedy codzienne wychwytywanie potencjalnych kwok okazuje się niewystarczające (tj. potencjalne kwoki okazują się zbyt liczne) • Zmiana zagród może być bardzo korzystna ponieważ Kluczowym słowem jest w tym przypadku „ZAPOBIEGANIE”. Techniki zapobiegania zjawisku kwok podłogowych: • Po stymulacji świetlnej w obiekcie nieśnym należy obejść całą jego powierzchnię i za pomocą kijków z flagą starać się utrzymać indyczki z daleka od ścian i rogów obiektu – należy to powtarzać co 30 minut • Na początku nieśności należy przełożyć pierwsze złożone na ściółce jaja do gniazd, by zachęcić indyczki do korzystania z gniazd wprowadza potencjalną kwokę do nowego środowiska • Indyczki, po których widać, że składają jaja na podłożu poza inseminacji indyczki • O godz. 9:00 należy oznaczyć podejrzane kwoki podłogowe • Zazwyczaj zmiana zagród ma miejsce w dniu • Zmiana zagród na zbyt wczesnym etapie produkcji może mieć negatywny wpływ na nieśność • Najlepsze wyniki osiągane są, jeśli ta metoda zostaje wdrożona po 5 tygodniu produkcji • W indycznikach z gniazdami zlokalizowanymi na obwodzie pomieszczenia, a obiekt podzielony jest przez środek, należy przenieść wszystkie indyczki z jednego końca indycznika na drugi • W indycznikach z gniazdami zlokalizowanymi wzdłuż obiektu przez środek, należy przenieść indyczki z jednej strony na drugą • W indycznikach z gniazdami zlokalizowanymi przez środek, a obiekt podzielony jest na kwatery, należy za każdym razem przesuwać indyczki o jedną kwaterę Metoda oznaczania barwnikami spożywczymi • Należy rozmieszać ok. 50 ml barwnika spożywczego w 0,5 l wody i wlać do butelki z rozpylaczem • O godz. 9:00 należy oznaczyć wszystkie indyczki siedzące w gniazdach • O godz. 15:00 (lub 6 godzin po oznaczeniu indyczek) należy usunąć wszystkie oznaczone indyczki, które wciąż siedzą w gniazdach do zagrody dla potencjalnych kwok. Spędziły cały dzień w gnieździe, co jest wskazaniem na tendencje do kwoczenia Kwoki podłogowe Kwoka podłogowa, to indyczka, która złożyła jaja na ściółce poza gniazdem, zamiast przeznaczonego do tego miejsca, i postanowiła wysiadywać wszystkie jaja, które udało jej się pod sobą zgromadzić. Te indyczki są niezwykle niebezpieczne, ponieważ mogą nauczyć one dobre nioski, by składały jaja obok nich, na podłożu poza gniazdem. KARTA INFORMACYJNA | KWOCZENIE U INDYKÓW | 4 gniazdem powinny być fizycznie włożone do gniazda barwnikiem spożywczym. Jeżeli 6 godzin później są w tym samym miejscu, należy je usunąć i traktować jak zwykłe potencjalne kwoki • Niezwykle ważne jest, by stosowany był odpowiedni plan świetlny oraz techniki „zaciemniania” obiektu w odpowiedniej fazie życia indyczek, tak aby stado rozpoczęło produkcję jaj równo. Stado nieśne, w którym indyczki naświetlane były przedwcześnie będzie bardziej podatne na występowanie zjawiska kwok podłogowych KWOCZENIE U INDYKÓW Sposób obchodzenia się z potencjalnymi kwokami Na świecie stosowanych jest wiele systemowych rozwiązań problemu „potencjalnych kwok”. Poniższy diagram przedstawia system, który okazał się bardzo skuteczny w przypadku Hybrid. Oprócz zapobiegania chorobom, kontrola kwoczenia to jak do tej pory największy pojedynczy czynnik wpływający na ostateczny zysk generowany przez zdrowe stado nieśne. Typowybroody rozkładpen zagrody dla Typical layout: indyczek kwok: Zagroda Pen 1: 1: DrySuchy Sandpiasek Zagroda Pen 2: 2: PeaŻwir Stone PIASEK SAND PEAŻWIR STONE PIASEK SAND PIASEK SAND Dzień 1 Day 1 Dzień 2 Day 2 Dzień 3 Day 3 Zagroda dla indyczek brakowanych/nienieśnych Cull/Tight Pen Zagroda Pen 3: 3: DrySuchy Sandpiasek Zagroda dla indyczek Cull/Tight Pen: Dry Sand brakowanych/nienieśnych: Suchy piasek Karmidła Feeders Poidła Waterer Wentylacja zapewnienie przepływu świeżego Ventilation– — move ample fresh airodpowiedniej through the ilości broody pens powietrza przez zagrody dla potencjalnych kwok Intensywność światła – powinna być dwa niż w głównej zagrodzie nieśnej Light intensity — should be double the razy mainwiększa laying pen intensity Długość naświetlania – taka samabarn jak w obiekcie nieśnym Light duration — same as laying © Hybrid Turkeys Jeżeli nie zaznaczono inaczej, przedstawione w niniejszym dokumencie informacje stanowią własność Hybrid Turkeys. Powielanie lub publikacja tego materiału przy użyciu jakichkolwiek środków wymaga zgody Hybrid Turkeys – prosimy o kontakt z siedzibą główną spółki w Kitchener w prowincji Ontario w Kanadzie. [email protected] www.hybridturkeys.com KARTA INFORMACYJNA | KWOCZENIE U INDYKÓW | 5
