Turcja Cukurova

Turcja
Stolica:
Ankara
Powierzchnia:
783 562 km²
Ludność:
77 804 tys.
Waluta:
lira turecka (TRY), 1 TRY = 100 kuruszy
Napięcie:
220 V
Język:
turecki
Wiza:
wiza turystyczna jest wymagana (płatna na lotnisku lub granicy)
Regiony:
Alanya, Anatolia Centralna, Anatolia Południowo - Wschodnia, Anatolia Wschodnia,
Ankara, Antalya, Ayvalik, Belek, Bodrum, Cesme, Cukurova, Dalaman - Fethiye,
Istambuł , Izmir, Karadeniz, Kemer, Kusadasi, Marmara, Marmaris, Side, Tracja
Cukurova
Krótka informacja
Średniowieczne zamki, błękitne morze i arabska atmosfera.
Informacje ogólne
Turkusowe wybrzeże Morza Śródziemnego dzieli się na kilka obszarów. Jednym z nich jest Cukurova – region położony w historycznej części
Wschodniej Cylicji. Obecnie wybiera się tam mnóstwo turystów traktujących interesującą krainę jako odskocznię od najpopularniejszych kurortów
zachodniej części śródziemnomorskiego wybrzeża Turcji. Można tam bez ograniczeń korzystać z upojnych chwil sielankowego spokoju, chociaż sam
przepiękny krajobraz zaburzony jest przez wysokie klify i przed wiekami zdominowany był przez zawzięte boje. Co prawda nie ma tam zbyt wielu
starożytnych ruin, ale doskonale zachowały się średniowieczne zamki, które można zwiedzać w czasie wolnym od wypoczywania na kilku ciekawych
plażach. Region jest również interesujący pod tym względem, że na jego wschodnich rubieżach panują wyraźne wpływy arabskie.
W krajobraz Cukurovy na stałe wpisały się kręte drogi przecinające plantacje bananowców i cytrusowe gaje, między którymi podróż może pozytywnie
zaskoczyć. Gliniane domy wznoszą się tam na krawędziach urwisk porośniętych sosnami, a dzika przyroda niekiedy utrudnia dostęp do otwartego
morza. Pokonywanie bezludnych przestrzeni dostarcza niemałych wrażeń, podobnie jak wizyta w przydrożnej gospodzie serwującej owoce morza. Od
południowego-wschodu Cukurova graniczy z Syrią, od wschodu z Anatolią Południowo-Wschodnią, od północy z Anatolią Centralną, natomiast od
zachodu z wakacyjnym regionem Alanya.
Pod względem historycznym Cukurova podlega pod historyczną krainę Cylicji, która przynależała do Azji Mniejszej, gdzie skaliste przylądki doskonale
nadawały się do budowy naturalnych portów. Dlatego bardzo szybko zaczęli się tam osiedlać Hetyci, Asyryjczycy, Persowie, Rzymianie i
Bizantyjczycy, a od 710 r. n.e. pojawili się Arabowie. Przez ważne strategicznie tereny przebiegał także perski szlak królewski łączący Anatolię z Syrią
i wybrzeżem cylicyjskim. W okresie średniowiecza powstało tam niezależne królestwo ormiańskie, natomiast w 1515 r. ta część wybrzeża
śródziemnomorskiego została podbita przez Turków osmańskich. Mieszkańcy zajmowali się głównie handlem morskim, niemniej prowincja Hatay
przez wieki była najbardziej narażona na ataki ze strony świata arabskiego.
Stolicą regionu jest czwarte co do wielkości miasto Turcji – Adana, w którym załatwia się wszystkie interesy w tej części kraju. Najważniejszy węzeł
komunikacyjny i centrum przemysłu otwiera także swoje podwoje przed turystami, którzy nie tylko mogą zatrzymać się w hotelach o różnym
standardzie, ale także zwiedzić kilka interesujących miejsc. Fascynujące jest z pewnością nowoczesne oblicze Turcji, widoczne na każdym kroku
prężnie rozwijającego się miasta z wysokimi biurowcami, gdzie dominuje szalony ruch uliczny i setki mieszkańców kłębią się codziennym chaosie.
Warto zobaczyć historyczną ekspozycję Muzeum Archeologicznego opowiadającego o losach regionu na przestrzeni wieków oraz futurystyczny
meczet Sabanci Merkez Camii – jedną z największych świątyń na świecie o marmurowych ścianach i potężnej kopule. Równie piękny jest XVIwieczny meczet Ulu Camii zbudowany w stylu syryjskim z białego i czarnego marmuru, a duże wrażenie na turystycznych oczach robi rzymski most
wsparty na szesnastu łukach, wzniesiony w II w. n.e. za rządów cesarza Hadriana II. Podróżników przyciąga jeszcze jeden skarb Adany – ogromne,
sztuczne jezioro umożliwiające uprawianie sportów wodnych, kąpanie i łowienie ryb.
Anamur – raj turystyczny nie do końca odkryty przez masową turystykę zapewnia bazę noclegową na przyzwoitym poziomie i turecki urok. Turyści
poszukujący spokoju znajdą tam długie, piaszczyste plaże, na które rzadko kto zagląda i krystalicznie czystą wodę morską zasilaną przez strumienie z
okolicznych gór. W wakacyjnej oazie można także skorzystać z doskonałej bazy gastronomicznej znajdującej się w niewielkim centrum oddalonym od
morza lub zakupić świeże ryby sprzedawane na cotygodniowym targu, podobnie jak soczyste owoce i warzywa. Większość hoteli i pensjonatów
znajduje się w portowej dzielnicy Iskele, gdzie również nie brak kilku restauracji i ożywających wieczorami dyskotek. Jeżeli ktoś uważa się za
prawdziwego podróżnika będzie chciał w wolnym czasie zwiedzić kilka okolicznych atrakcji, takich jak starożytne miasto Anamurium i najlepiej
zachowany zamek na wybrzeżu śródziemnomorskim – Mamure Kalesi. W wolnej chwili można także wybrać się na leniwy rejs statkiem wzdłuż
wybrzeża. Tureckiego kolorytu kurortowi dodają także meczety, a miło można spędzić wolny czas na wizycie w Parku Jurajskim czy zabawie na
corocznym, wakacyjnym tygodniu kultury.
Narlikuyu – kameralny kurort z ładną, skalistą plażą i okolicznymi zatoczkami kąpielowymi, w których bez opamiętania można nurkować z maską.
Poza kilkoma pensjonatami o różnym standardzie i restauracjami, znajdują się tam pozostałości rzymskiej łaźni, do których woda spływa z
wapiennych jaskiń.
Silifke – chociaż spokojne miasto oddalone jest od morza kilka kilometrów, można znaleźć tam hotele o różnym standardzie i knajpki serwujące
świeżo złowione ryby. Starożytna Seleucja została założona w czasach Aleksandra Wielkiego, w III w. p.n.e. i do dziś nosi historyczne korzenie za
sprawą zamku górującego nad okolicą z czasów bizantyjskich. Interesująca jest także świątynia Jowisza z II w. n.e., kamienny most na rzece Goksu
oraz miejscowe muzeum prezentujące między innymi zbiory z czasów Seleucydów. Turyści wypoczywający w mieście korzystają najczęściej z
niemalże bezludnych plaż niedaleko Tasucu lub jeżdżą do ustronnych zatoczek kąpielowych w kierunku Kizkalesi, gdzie można uprawiać snorkeling.
Wydruk ze strony http://ventustravel.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 1/5
Kizkalesi – najstarszy w tej części wybrzeża kurort wypoczynkowy ma wiele turystycznych zalet. Przede wszystkim dysponuje szeroką, piaszczystą i
dobrze zagospodarowaną plażą zastawioną leżakami i parasolami w okresie wakacyjnym. Aktywny wypoczynek natomiast zapewnia doskonała
infrastruktura przygotowana dla turystów lubiących wyszaleć się na deskach windsurfingowych, skuterach wodnych, spadochronach i bananach
holowanych za motorówką. Drugim atutem jest doskonała baza noclegowa z hotelami, pensjonatami i rezydencjami na każdą kieszeń, natomiast
trzecim wspaniałe atrakcje turystyczne wypełniające wolny czas. Kurort bowiem ma bogatą historię sięgającą czasów starożytnych, kiedy rządzili tam
Rzymianie i Bizantyjczycy, pozostawiający po sobie tajemnicze płaskorzeźby na skałach, z kolei ormiańscy królowie wybudowali zamki. Jeden z nich
zajmuje wyspę widoczną z brzegu, na której mieszka antyczny gad związany z pewną przepowiednią, według której królewska córka miała umrzeć od
ukąszenia węża. Przesądny ojciec zamknął dziewczynę w murach zamku na wyspie, ale ktoś przemycił gada w koszu owoców i przepowiednia stała
się faktem. Warto zwiedzić także bliźniaczy zamek Korykos i starą nekropolię. Przy nadmiarze wolnego czasu można wybrać się na zwiedzanie: tzw.
Ludzkiej Skały, wykopalisk Elaiussa-Sebaste z czasów cesarza Augusta i ruin starożytnego Kanytelis.
Mersin – duże miasto i jednocześnie największy port śródziemnomorskiej Turcji nie ma wielu atrakcji, ale jest najlepszym miejscem wypadowym na
Cypr. Jeżeli ktoś ma czas może zwiedzić muzeum ze znaleziskami archeologicznymi i etnograficznymi, spędzić miło czas na nadmorskiej
promenadzie lub wybrać się na barwny targ z egzotyczną żywnością. Jak przystało na ogromne miasto, nie brakuje tam biurowców i ekskluzywnych
hoteli, w których najczęściej zatrzymują się biznesmani, aczkolwiek z nieco tańszej, ale również utrzymanej na wysokim poziomie bazy korzystają
turyści zwiedzający Tars, Kizkalesi, Adany czy Silifke.
Kuchnia
Kuchnia Turecka, mimo wielu tradycji i popularności na świecie jest kuchnia dość zróżnicowaną w zależności od regionu. Tradycyjna kuchnia
wybrzeża egejskiego różni się, choć w nieznacznym stopniu od kuchni południowo-wschodniej części kraju, a jeszcze większe różnice zauważymy
przemieszczając się wgłąb kraju i na wschód.
Kuchnia Turecka jest swego rodzaju spuścizną kuchni Imperium Osmańskiego, w którego skład wchodziła przez wiele stuleci między innymi Azja
Mniejsza. Uważa się, że jej kolebką była kuchnia Pałacu Topkapi, gdzie urzędujący sułtani najmowali najlepszych mistrzów sztuki kulinarnej. Ze
względu na dość dużą ekspansywność Turcji kultura, ale także i tradycyjna kuchnia znalazła uznanie w wielu krajach Bliskiego Wschodu, na
Bałkanach, a także w centralnej Europie. Przenikanie tradycji kulinarnych odbywało się jednak w obie strony, toteż obecna kuchnia turecka
wzbogacona jest o
tradycje greckie czy tez orientalne. W miejscowościach nadmorskich
zauważyć można też silne wpływy kuchni
śródziemnomorskiej bogatej w warzywa i aromatyczne przyprawy.
Mimo wpływów tylu kultur kuchnia turecka nie jest zbyt skomplikowana i bazuje na prostych połączeniach smaków. Podstawą jest świeże mięso –
zwykle jagnięcina lub baranina, świeże warzywa i owoce i aromatyczne przyprawy: papryka, chili, świeża mięta czy pietruszka oraz przyprawy
korzenne (cynamon).
Najpopularniejszą potrawą, która rozpowszechniła się już w wielu krajach jest kebab, jednak tutejsza kuchnia to również wiele potraw, które można
zjeść tylko w określonych regionach Turcji. Na wybrzeżach do tradycji kuchennych należą ryby i owoce morza, a tereny górzyste, gdzie w dużej
mierze wypasane są owce, słyną z produkcji serów, jagnięciny i baraniny, a także warzyw.
Największa popularnością cieszy się, wspomniany wcześniej kebab – jest to baranina skrawana w pionowego rożna, podawana przeważnie z
chlebkiem pita z warzywami lub surówką. Typowe tureckie śniadanie składa się z chleba, nabiału w postaci serów owczych (beyaz peynir) lub żółtych
(kasar), miodu, oliwek i czasem warzyw. Dużą popularnością, zwłaszcza w obrębie miejscowości nadmorskich cieszą się przekąski (meze)
popularne również w innych krajach Morza Śródziemnego. Tureckie przekąski to głównie sałatki na bazie świeżych warzyw, warzywa zapiekane z
serem i tureckie placki pide lub lahmacun. Dla tego obszaru charakterystyczne są zupy, podawane jako drobna przekąska lub pierwsze z dań
obiadowych, a zwłaszcza, popularna również w Polsce zupa pomidorowa. Inne, cieszące się uznaniem to zupa rybna – balik oraz zupa z zielonego
groszku – bezelye.
Główny posiłek obiadowy opiera się na mięsie, do którego podawany jest ryż i warzywa. Ciekawym połączeniem jest też ryż duszony z mięsem
jagnięcym w rosole z dodatkiem cynamonu oraz pistacji. Innym daniem mięsnym, które króluje w kuchni tureckiej są pulpeciki Kofte, serwowane z
warzywami i chlebkiem pita, ryżem lub ziemniakami. Mimo wielu różnorodnych dań mięsnych uznaniem cieszą się tez gulasze warzywne.
Najważniejszym ich składnikiem jest bakłażan, który ma zastosowanie w sałatkach, marynuje się go w oliwie, zapieka, dusi z mięsem, czy serwuje
jako puree. Inne ważne składniki potraw to pomidory, papryka, cukinia, ogórki i oliwki.
Kuchnia turecka słynie również ze słodyczy, na których czele jest wytwarzana z masy sezamowej chałwa, a dzięki wpływom bałkańskim i arabskim
pełno w niej orzechów, bakalii, miodów i syropów dodawanych do ciast i ciastek. Na tureckich straganach spotkać też można rachatłukum – kolorowe
pudrowe galaretki.
Narodowym napojem, spożywanym w dużych ilościach jest cay – czarna, przeważnie słodzona herbata. Do trunków zalicza się popularną anyżową
wódkę raki o lekkim lukrecjowym smaku, którą nazywa się też „mlekiem lwa” ze względu na biały kolor, który ma po zmieszaniu z wodą.
Na wschód od Antalyi rozciągają się plantacje bananów, z których słynie region. Im dalej na wschód tym więcej tym więcej potraw z dodatkiem
czosnku, ostrzejszych przypraw i rukoli. Jako dodatek do potraw pojawia się też rzeżucha, szczaw i portulaka. Popularny w regionie owczy ser o
ostrym smaku – tulum – podaje się z orzechami włoskimi, a sałatkę pasterską, powszechną na południowym wybrzeżu, mocniej doprawianą.
Ta część wybrzeża charakteryzuje się kuchnią używającą dużej ilości oliwy z oliwek, ryb i owoców morza, po których najczęściej konsumuje się
pyszne pomarańcze z Finike czy banany z Anamuru. W pobliżu nadmorskich restauracji unosi się zapach smażonych tuńczyków bonito, barwen,
błękitków czy czerwonych brzan, niemniej w wielu miejscach można dostać tandir kebapi – kebaba widywanego najczęściej w jadłodajniach Antalyi. W
okolicach Adany można trafić na sztandarowe danie, jakim jest Adana kebapi – przyprawione, mielone mięso, opiekane nad ogniem i podawane
przykładowo z ryżem. Z racji tego, że w regionie znajduje się mnóstwo pól uprawnych, na każdym targu można kupić soczyste mango, awokado czy
papaje. Podobno skutki upału najlepiej łagodzi lokalny sok z rzepy – salgam suyu. Jeżeli ktoś będzie miał okazję zawitać do Hatay w pobliżu Syrii, z
pewnością trafi na humus przygotowany z ciecierzycy z dodatkiem oleju sezamowego oraz słodycze zawierające orzechy włoskie, a nie jak w innych
regionach pistacje.
Wydruk ze strony http://ventustravel.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 2/5
Obyczaje
Powszechnym zwyczajem jest dawanie napiwków każdej osobie wyświadczającej nam przysługę lub za dobrze wykonaną pracę, np. portierowi,
kelnerowi czy sprzątającym w hotelu. Przyjęte jest dawanie ok. 10-15% wartości usługi. Wyjątkiem są taksówkarze, którym nie daje się napiwku, ale
zawsze można zaokrąglić rachunek.
Przed wejściem do meczetu zawsze należy zdjąć buty – wierni klękają i dotykają czołem dywanów, dlatego zwracana jest duża uwaga na
zachowanie czystości. Jeżeli jednak nie ma dywanów można wejść do środka w butach. Wchodząc do meczetu, podobnie jak do innych obiektów
kultu różnych religii, należy mieć ubiór zasłaniający ramiona i kolana. W niektórych meczetach przy wejściu można wypożyczyć pelerynę, którą
ukryje nieodpowiedni ubiór. Piątek jest uznawany przez muzułmanów za święty dzień, dlatego zwiedzający w ten dzień nie są mile widziani.
W związku z dominującym w Turcji islamem, turyści muszą dostosować się do niektórych miejscowych zwyczajów. Podczas Ramadanu, kiedy
muzułmanie od świtu do zmierzchu wstrzymują się od spożywania potraw, nie należy jeść w miejscach publicznych. Bardziej jest to przestrzegane
we wschodniej części kraju, jednak w nadmorskich kurortach nie jest mile widziane spożywanie potraw w tym czasie poza wnętrzem restauracji.
Większość z nich jest jednak wtedy zamknięta do zachodu słońca.
W Turcji, podobnie jak w krajach arabskich istnieje zwyczaj targowania się, który jest elementem tradycji zwłaszcza na bazarach. Cena specjalnie
jest zawyżana, a niepodjęcie próby jej obniżenia czasem może zostać źle odebrane.
Aktywny wypoczynek
Aktywne spędzanie wolnego czasu z racji dostępu do Morza Śródziemnego polega na uprawiania sportów wodnych, natomiast górzysty charakter w
głębi lądu i wiele zabytkowych miejsc sprzyja turystyce pieszej i wyprawom rowerowym.
Wycieczki Fakultatywne
Mamure Kalesi– wizyta w tym miejscu pozytywnie zaskoczy i zafascynuje nawet turystów nieinteresujących się historią. Zamek wybudowany nad
samym morzem jest najlepiej zachowaną i największą tego typu twierdzą nad Morzem Śródziemnym, i pochodzi z okresu XII wieku, kiedy rządzący na
Cyprze krzyżowcy rozbudowali pierwotną warownię wzniesioną jeszcze przez Rzymian. Kolejni władcy obsadzali zamek wojskiem, chociaż w X
stuleciu stacjonowali tam także piraci łupiący kupieckie statki. Twierdza zdobyta przez Turków w 1469 r. pełniła funkcje obronne również w okresie I
wojny światowej. Na dziedzińcu potężnej budowli nadal stoi meczet, w którym odbywają się modły, wzrok przyciąga ponad trzydzieści doskonale
zachowanych wież obronnych, a widok z murów zapada w pamięć szczególnie podczas zachodów słońca.
Anamurium – nieopodal Anamuru znajdują się starożytne ruiny, do których prowadzi malownicza droga wybudowana przez Fenicjan w III w. n.e., w
celu założenia potężnej osady. Na zwiedzaniu antycznych ruin można spędzić wiele godzin, przy jednoczesnym delektowaniu się widokami na morski
błękit. Anamarium, oprócz Fenicjan, rządzili także Rzymianie i Bizantyjczycy i właśnie z okresu ich panowania pochodzi najwięcej budowli. Miasto,
które przed wiekami biło nawet własne monety, rozkłada się na przepięknych wzgórzach i oferuje zabytki w postaci akweduktów, zbiorowiska wolno
stojących grobowców czy ruin bizantyjskich kościołów. Spoglądając na pozostałości łaźni z mozaikami podłogowymi czy palestry przeznaczonej do
ćwiczeń można wyobrazić sobie codzienne życie dawnych mieszkańców, którzy wieczorami udawali się do potężnego teatru. Przy dobrej widoczności,
z najdalej wysuniętego w morze punktu Turcji, widać góry odległego Cypru. Po zwiedzeniu niezwykłego miejsca warto zaplanować sobie orzeźwiającą
kąpiel w morskiej topieli czy wizytę w restauracji z widokiem na bezkresny błękit.
Delta Goksu– część środowiska naturalnego tej części wybrzeża przekształcono w rezerwat przyrody, dzięki czemu swobodnie żyją tam
najrozmaitsze gatunki ptactwa wodnego, mewy i żółwie. Jest to zatem idealne miejsce na rozprostowanie nóg i wypatrywanie skrzydlatych gości
odwiedzających piaszczyste mierzeje i błękitne laguny. Do podglądania ptaków władze rezerwatu przystosowały specjalne domki i platformy
widokowe.
Wykopaliska Uzuncaburc
– między malowniczymi ruinami rozłożyła się zwykła turecka wioska słynąca z wyrobu toreb i ręcznie tkanych dywanów. Na krótkim spacerze można
zwiedzić kilka ciekawostek pochodzących głównie z okresu hellenistycznego, takich jak: teatr, monumentalna brama kolumnowa, nimfeum włączone
do systemu wodociągowego czy świątynia Zeusa Olbijskiego. Nieopodal tego miejsca znajduje się także Wysoka Wieża i nekropolia, w której
dominują sarkofagi, grobowce wykute w skale i mauzolea.
Alahan – ruiny starożytnego klasztoru przyciągają wzrok turystów podróżujących w kierunku Konyi. Wśród przepięknie położonych budynków
zwiedzić można między innymi dwie bazyliki datowane na V i VI w. oraz intrygujący monastyr.
Jaskinie Cennet ve Cehennem
– niedaleko miejscowości Narlikuyu można odwiedzić „niebo i piekło”, czyli najpiękniejsze w tej części wybrzeża podziemne groty powstałe po
zapadnięciu się sklepienia podziemnego kanionu. Legendy głoszą, że Jaskinia Tyfona jest jednym z wejść do Hadesu, gdzie Zeus uwięził Tyfona –
ziejącego ogniem potwora o stu głowach i wężach zamiast nóg. W pozostałych grotach można oddychać leczniczym powietrzem i podziwiać
najróżniejsze formy skalne.
Tars – miasto znane jest bardziej z historii niż obfitości atrakcji, niemniej warto poświęcić parę chwil na wizytę. Według legend założycielem
starożytnego Tarsus miał być syn biblijnego Adama – Set, na świat przyszedł tam św. Paweł, Kleopatra spotkała i zauroczyła Marka Antoniusza, a
starożytni inżynierowie stworzyli jeden z najważniejszych górskich szlaków wszechczasów, wykuwając przejście przez północne góry aż do przełęczy
zwanej Wrota Cylicyjskie. Chociaż po czasach świetności pozostało niewiele, najważniejszymi atrakcjami są: rzymska Brama Kleopatry, studnia św.
Pawła i Stary Meczet Eski Cami. Po zobaczeniu tych kilku miejsc warto udać się na skraj miasta do parku Selale, gdzie odpocząć można w
atrakcyjnych kawiarniach i herbaciarniach, dla których tłem jest woda spływająca kaskadowym wodospadem.
Karatepe Arslantas Milli Parki
– spacerując po niezwykłym parku narodowym można podziwiać między innymi kamienne rzeźby powstałe jeszcze w czasach hetyckich,
hellenistyczne kolumny ruin Hierapolis Castabala i bramy ze starożytnymi posągami.
Hatay – interesującą prowincję tworzy pas ziemi wciśnięty między morze a Syrię, który więcej ma wspólnego z sąsiednim krajem niż z Turcją, tworząc
tym samym przedsionek Bliskiego Wschodu. Znajduje się tam kilka interesujących miast takich jak Antakya czy Iskenderun, które na stałe zapisały się
w historii regionu należącego od 1517 r. do imperium osmańskiego. Po I wojnie światowej tereny te trafiły do Syrii, chociaż mieszkający tam Turcy
zachowali swobody językowe i kulturowe. Po licznych perturbacjach politycznych obszar Hatay powrócił co prawda do Turcji w 1939 r., ale przez
kolejne dziesięciolecia był oknem na świat dla świata arabskiego. Przetrwało tam wiele zamków wybudowanych przez krzyżowców i Ormian, z których
Wydruk ze strony http://ventustravel.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 3/5
najciekawszy jest Zamek Węży Yilan Kalesi zbudowany przez króla Leona III zarządzającego krainą w latach 1270-1289. Legenda głosi, że zamek
zamieszkiwał pół-człowiek, pół-wąż, który dopóki nie został zgładzony, ostrzył sobie zęby na królewską córkę z Tarsu i terroryzował okolicę. Warto
także zwiedzić Iskenderun – miasto wzniesione przez Aleksandra Wielkiego na cześć jednego ze zwycięstw. Na turystów czeka tam kilka
zabytkowych świątyń, promenada i restauracje rybne z charakterystyczną, wschodnią atmosferą. Ciekawsza jest jednak Antakya z arabskim klimatem
i kosmopolitycznym wyglądem. Miasto założył jeden z wodzów Aleksandra Wielkiego i nazwał na cześć swojego ojca Antiocha. Najciekawsza jest
starówka z labiryntem wąskich uliczek rozłożonych u stóp starożytnej góry Silpius, chociaż na pozostałych arteriach można znaleźć ciekawe bazary,
świątynie i muzea. Najsłynniejszym miejscem, do którego turyści zaglądają najchętniej jest grota-kościół poświęcona św. Piotrowi, w której apostoł
miał wygłaszać kazania.
Termessos – miasto położone ok. 34 km od Antalyi w wysokich górach, którego fortyfikacje odstraszyły w 330 r. p.n.e. Aleksandra Wielkiego. Nawet
dziś stroma droga i ruiny murów robią ogromne wrażenie na zwiedzających. Miasto zbudowano między szczytami górskimi na wysokości ok. 900 m
n.p.m. i nazwano je „Orlim Gniazdem”. Miasto zostało zniszczone podczas trzęsienia ziemi w VI w. a o dawnej świetności przypomina agora,
gimnazjon, odeon i 5 ukrytych w skałach zbiorników wodnych. Na zboczu góry zwieńczonej wieżą obserwacyjną znajduje się ponad 1000 grobowców
wykutych w skale.
Kocain Magarasi – Miejsce gdzie znajduje się największa dostępna dla turystów jaskinia w Turcji. Posiada ona bardzo bogatą szatę naciekową, a jej
imponujące rozmiary (633 m długości, 35 m wysokości) robią ogromne wrażenie.
Perge – już w 1300 r. p.n.e., jako Hetytom, było ważnym ośrodkiem handlowym, słynęło z pragmatycznych mieszkańców i aż do II w. p.n.e. nie
posiadało murów obronnych. Najeźdźcy woleli współpracować z miastem niż je podbijać, a przybyłego tu Aleksandra Wielkiego powitano z niezwykła
gościnnością. Dopiero w czasach bizantyjskich miasto podupadło, gdyż zamulenie rzeki odcięło port od morza. Imponujące ruiny miasta należą do
najokazalszych w południowej Turcji, a do najważniejszych zabytków należą: Brama Triumfalna z czerwonymi wieżami, agora, teatr na 14 tys. miejsc,
stadion – jeden z najlepiej zachowanych tego typu obiektów w Europie, łaźnie i ulica z kolumnadą.
Aspendos – miejscowość położona ok. 45 km od Antalyi, w której ruiny antycznego miasta należą do najlepiej zachowanych w regionie. Warto
zobaczyć znajdujący się tutaj jeden z najwspanialszych rzymskich teatrów na 15 tys. widzów. Obiekt zaskakuje niesamowitą akustyką, dzięki której w
galeriach złychać nawet dźwięk upuszczonej monety w miejscu dla chóru. Przez 1800 lat teatru nie uszkodziły znacznie żadne wojny, trzęsienia ziemi
ani upływający czas. Dziś odbywają się tu koncerty, a w czerwcu i lipcu festiwale operowe i baletowe. W Aspendos znajduje się także zabytkowa
agora, ruiny akropolu, nimfeum i jeden z lepiej zachowanych rzymski akwedukt.
Sillyon – na tutejszym wysokim akropolu wznosiło się niegdyś imponujące miasto z fortyfikacjami niezdobytymi przez Aleksandra Wielkiego. W 1969
r. obsunęła się tu ziemia i ruiny miasta zostały zniszczone.
Konya – miasto słynące w XIII w. jako imperium seldżuckiego sułtana Rum, będące do dziś celem pielgrzymek sunnitów. Kilkakrotnie gościł tu św.
Paweł, a niegdyś bogate w zabytki miasto jest dziś nieco przytłoczone betonowymi budynkami. Mieszkańcy słyną z pobożności, a samo miasto z
największego w Turcji browaru, jednak w sklepach obowiązuje zakaz sprzedaży alkoholu. Na szczycie kopca wznoszącego się nad miastem ocalała
ostatnia ściana Pałacu Sułtanów Seldżuckich oraz meczet Alaeddin Cami. Ważnym zabytkiem miasta jest też szkoła religijna Karatay Medrese, gdzie
obecnie mieści się muzeum ceramiki. Warto udać się do Mevlana Tekkesi gdzie znajduje się ośrodek wirujących derwiszów sięgający tradycjami XIII
w. Derwisze dążyli do mistycznego zjednania z Bogiem, a pomóc miał im w tym taniec w białych szatach. Zakon został rozwiązany w 1925 r. na
rozkaz Ataturka, jednak do dziś działa ośrodek zrzeszający derwiszy, a w grudniu odbywa się Słynny w całej Turcji Festiwal Wirujących Derwiszy.
Kapadocja – to unikalna w skali świata magiczna kraina słynąca z księżycowego krajobrazu, podziemnych miast i imponujących kościołów z
bizantyjskimi freskami. Krainę została ukształtowana miliony lat temu wskutek aktywności wulkanów Erciyes, Hasan i Gollu. Ziemie w promieniu setek
kilometrów ziemię przykryła lawa, która po zastygnięciu, pod wpływem działania wiatru i licznych powodzi przekształciła się w głębokie wąwozy i
doliny, a wzgórza zamieniły się w stożki i kolumny. Teren ten był też jednym z najżyźniejszych w kraju, co docenili pierwsi mieszkańcy tych ziem.
Odkryli oni również, że okoliczne skały wykazują niespotykane właściwości – zachowują miękkość do zetknięcia z powietrzem, co pozwoliło na
żłobienie w nich domostw, spichlerzy czy pomieszczeń dla zwierząt. Przykładem takiego „skalnego” miasta jest Kaymakli oraz Goreme – gdzie
znajduje się skansen obejmujący ponad 30 kościołów wydrążonych w miękkiej skale. Ogromne wrażenie robią również dzieła natury takie jak głębokie
wąwozy. Pamiątką wizyty w Kapadocji są produkowane w Avanos naczynia z czerwonej glinki oraz znacznie tańsze niż na wybrzeżu dywany.
Antalya - miasto założone jako Antallia w 150 r. p.n.e. przez króla Pergamonu, które po śmierci jego potomka przeszło pod rządy rzymskie. Według
Dziejów Apostolskich miejscowość tą odwiedził Paweł z Tarsu, który po przekazaniu nauk wraz ze świętym Barnabą odpłynęli stąd do Antiochii. W
czasach Cesarstwa Bizantyjskiego miasto bardzo szybko się rozwijało i stało się siedzibą biskupstwa. Mimo wielu najazdów arabskich miasto szybko
się bogaciło, gdyż założono tu komorę celną – każdy statek płynący ze wschodu na zachód musiał uzyskać tu płatne zezwolenie na dalszą podróż.
Miasto pełniło również funkcję obronną dla południowej Anatolii przed najazdami muzułmanów. Antalya przechodziła przez wiele lat pod panowanie
różnych narodów: od Persów, Wenecjan i Genueńczyków po włączenie jej do Turcji Osmańskiej. Antalya jest najważniejszym miastem Riwiery
Tureckiej gdyż posiada międzynarodowy port morski i lotniczy. Najbardziej charakterystyczne zabytki miasta to: cytadela Kaleici, Wieża Zegarowa
znajdująca się przy wejściu na Stare Miasto, ozdobiony płytkami ceramicznymi Minaret Yivli i meczet Eski Camii. Uwagę zwiedzających przyciąga
również Brama Hadriana będąca potrójnym łukiem z białego marmuru, która powstała w 130 r. na pamiątkę wizyty cesarza. Nieco dalej warto
zobaczyć Ścięty Minaret (Kesik), który jest pozostałością starego meczetu zniszczonego w połowie XIX w. przez uderzenie pioruna. Na szczycie klifów
podziwiać można mury obronne zbudowane przez Greków oraz Hidirlik Kulesi – wieżę, która pierwotnie była używana jako latarnia morka, a potem
zaadoptowano ja do celów obronnych. Ważnym punktem zwiedzania miasta jest bez wątpienia Muzeum Archeologii uważane za jedno z
najciekawszych w Turcji.
Side – malowniczo położone miasto sięgające historią VII w. p.n.e., które od czasów Aleksandra Wielkiego słynęło z dużego portu handlowego i
piractwa. Pojmanych przez piratów ludzi sprzedawano na tutejszej agorze jako niewolników, skąd trafiali przeważnie na wyspę Delos słynącą w
średniowieczu jako centrum handlu żywym towarem. W mieście cennymi zabytkami jest rzymski teatr na 25 tys. widzów, bizantyjska bazylika i mury
miejskie za którymi rozciąga się plaża. Warto udać się do Muzeum Miejskiego utworzonego w rzymskich łaźniach, gdzie znajduje się wiele zbiorów z
okolicznych wykopalisk. Charakterystycznymi budowlami Side są ruiny bliźniaczych świątyń Apollina i Ateny. Side jest kurortem turystycznym leżącym
w niedużej odległości miasta Manavgat, gdzie warto wybrać się na zakupy, zwłaszcza w poniedziałek, który jest tu dniem targowym. Odbywają się
stąd wycieczki i rejsy w górę rzeki Manavgat, gdzie można podziwiać przepiękne wodospady.
Wydruk ze strony http://ventustravel.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 4/5
Najczęściej Zadawane Pytania
Kiedy najlepiej lecieć do regionu Cukurova?
Sezon turystyczny w tej części wybrzeża rozpoczyna się już w połowie kwietnia i trwa średnio do połowy października. Na wiosnę i na jesień pogoda
jest łagodniejsza i mimo zdarzających się rzadko opadów zachęca do zwiedzania. Najwięcej turystów przybywa tu od połowy czerwca do końca
sierpnia, kiedy temperatura powietrza przekracza 30°C, choć dzięki morskiej bryzie i pobliskim lasom sosnowym nie jest tak uciążliwa. Udając się na
wycieczki w głąb kraju warto pamiętać, że w lecie temperatura rośnie wraz z odległością od morza. Z kolei zwiedzając centralne części kraju i
pobliskie góry na wiosnę i jesień należy zabrać cieplejsze ubrania, bo w górach może zalegać śnieg.
Jaka waluta obowiązuje w Turcji i jakie są orientacyjne ceny?
W Turcji walutą jest lira turecka – TRY, wymienna na kunysze (1 lira turecka = 100 kuruszy). Często można spotkać się z płaceniem w euro lub
dolarami, ale tylko w kurortach nadmorskich. W porównaniu z cenami w Polsce droższe jest podróżowanie (wyższa cena za benzynę) i niektóre
produkty życia codziennego. Ceny jednak znacznie różnią się między sklepami w kurortach czy przy hotelach od tych, które można spotkać na
bazarach. Tam cena nie jest obowiązująca i wręcz należy się targować, gdyż jest to uważane zazwyczaj.
Gdzie i jakie pamiątki kupić w regionie Cukurova?
Najlepszym miejscem na zakup pamiątek są bazary, gdzie istnieje zwyczaj targowania się. Najczęściej kupowane są dywany, wyroby skórzane i
rzemieślnicze, fajki z pianki morskiej, przyprawy oraz ozdoby rzeźbione z zielonym onyksie. Popularną pamiątką są fajki wodne – nargile, oraz Nazar
zwany „Okiem Proroka” - amulet mający bronić przed zawistnym spojrzeniem. Najczęściej umieszcza się go przy lustrze, drzwiach czy jako ozdoba
czyli wszędzie tam gdzie wędruje ludzki wzrok. Wiele sklepików z pamiątkami znajduje się też przy promenadzie biegnącej wzdłuż plaż.
Jaki czas obowiązuje w Turcji?
Czas lokalny jest późniejszy o godzinę od obowiązującego w Polsce, więc po przylocie przestawiamy zegarek o godzinę do przodu.
Jak poruszać się po regionie Cukurova?
Popularnym i dość tanim środkiem transportu są autobusy i tzw. dolmusy (zbiorowe tanie taksówki), które jeżdżą w sezonie między większymi plażami
regionu. Można również dojechać do celu taksówką, ale trzeba najpierw upewnić się, że licznik jest włączony, gdyż czasem taksówkarze zawyżają
cenę. Ponieważ kierowcy rzadko znają inny język niż turecki, warto zapisać adres i nazwę celu podróży. Polskie prawo jazdy jest respektowane w
Turcji, ale podróżując na własną rękę, np. wynajętym samochodem, musimy zwrócić uwagę na to, że przepisy drogowe w Turcji są traktowane dość
dowolnie. Ponadto, w razie stłuczki musimy być przygotowani na to, że poza miejscowościami turystycznymi nie dogadamy się w innym języku niż
turecki. Wyjeżdżając w dalszą podróż, dla własnego bezpieczeństwa warto też powiadomić hotel o planowanej trasie i porze powrotu. Podróżując w
dalsze rejony, dzięki dogodnym połączeniom między większymi miastami, wygodnym i dość tanim rozwiązaniem jest kolej.
Jakie plaże są w regionie Cukurova?
Wśród najlepszych miejsc kąpielowych króluje Anamur z kilkukilometrowym, piaszczystym wybrzeżem idealnie nadającym się do rodzinnego
wypoczynku. Dobrze zagospodarowana, piaszczysta plaża znajduje się w Kizkalesi, natomiast wzdłuż całego wybrzeża można znaleźć ustronne
zatoczki nadające się do uprawiania snorkelingu.
Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego
wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieli dostęp.
Jakie są ograniczenia celne w Turcji?
Do Turcji można wwieźć do 200 szt. papierosów, 50 cygar, 5 l wina lub innego alkoholu.
Nie ma ograniczeń w przywożeniu ubrań, aparatów fotograficznych, żywności, sprzętu turystycznego, o ile ich ilość wskazuje, że są przeznaczone na
użytek osobisty. Z Turcji nie wolno wywozić nawet najmniejszych przedmiotów o charakterze zabytkowym czy historycznym.
Ważne informacje MSZ
Od obywateli polskich wymagane są wizy uprawniające do wjazdu i pobytu na terenie Turcji. Do złożenia wniosku o wizę do Turcji podróżnym zaleca
się posiadanie dokumentu podróży/paszportu ważnego co najmniej 6 miesięcy od daty wjazdu. Wymagana jest wiza elektroniczna dostępna na
stronie www.evisa.gov.tr lub na lotnisku po przylocie do Turcji wielokrotna wiza typu wklejka. Aby wjechać do Turcji podróżni powinni posiadać
dokument podróży/paszport ważny co najmniej o 60 dni dłużej niż „długość pobytu” wskazana na wizie, wizie elektronicznej, w przepisach
dotyczących zwolnienia z wizy czy zezwoleniu na pobyt.
Szczegółowe i aktualne informacje można uzyskać na stronie MSZ: www.msz.gov.pl
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Turcji
Turcja, Ankara, Atatürk Bulvari 241, 06-650 Kavaklidere PK-20
Tel.: +90 312 4572000+90 312 4572000, +90 312 4572001+90 312 4572001,
Tel. dyżurny: +90 312 4572000+90 312 4572000, +90 312 4572001+90 312 4572001, +90 5304691 Faks: +90 312 4678963
Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Antalya
Turcja, Antalya, Kayi Plaza, Güzeloba Mahallesi, Ay-Sokak No 1, 07230 Lara-Antalya
Tel.: + 90 242 3108537+ 90 242 3108537 Faks: +90 242 3108542
Wydruk ze strony http://ventustravel.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
Strona 5/5