D - Sąd Rejonowy w Olsztynie

Sygn. akt IX W 4414/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 27 lutego 2015 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka
Protokolant: sekretarz sądowy Kalina Pawełko
w obecności oskarżyciela publ. A. K.
po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2014r., 12, 18 i 27 lutego 2015 r. sprawy
M. B. (1)
s. J. i D. z domu K.
ur. (...) w O.
obwinionego o to, że: w dniu 13.10.2014r. około godziny 13:00 w O. na skrzyżowaniu ulic (...) z ul. (...) dokonał
kradzieży telefonu N. (...) czym spowodował straty o wartości około 200 zł na szkodę E. B.,
- tj. za wykroczenie z art. 119§1 kw
ORZEKA:
I. obwinionego M. B. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od 13.10.2014r. do 15.10.2014r. samowolnie używał
telefonu N. (...) dokonując zaboru z pamięci telefonu zdjęć i nagrań na szkodę E. B. i za to na podstawie art. 126 § 1
kw i art. 127§1 kw w zw. z art. 9§1 kw skazuje go, wymierzając na podstawie art. 126§1 kw w zw. z art. 9§1 kw karę
500 (pięćset) złotych grzywny;
II. na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża
obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w
kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych.
Sygn. akt IX W 4414/14
UZASADNIENIE
M. B. (1) obwiniony został o wykroczenie z art. 119§1 kw polegające na tym, że w dniu 13.10.2014r. około godziny
13:00 w O. na skrzyżowaniu ulic (...) z ul. (...) dokonał kradzieży telefonu N. (...) czym spowodował straty o wartości
około 200 zł na szkodę E. B..
Obwiniony M. B. (1) mieszka w O., prowadzi działalność gospodarczą - lombard , deklaruje osiąganie dochodu
miesięcznego około(...) , na utrzymaniu ma syna lat 17, jest rozwiedziony .
M. B. (1) i E. B. byli małżeństwem do grudnia 2014, posiadają syna lat 17. Postępowanie rozwodowe trwało ponad dwa
lata. W październiku 2014r mieszkali razem we wspólnym mieszkaniu.
W dniu 13 października 2014r między godziną 12.00 a 13.00 obwiniony poruszał się samochodem marki M. na
terenie S. w O.. Towarzyszyła mu kobieta o nieustalonych danych personalnych. Samochód obwinionego zauważyła
jego małżonka E. B.. Zaczęła nagrywać go swoim telefonem komórkowym . Pojechała za nim do skrzyżowania ul
(...), gdzie obwiniony zatrzymał się na prawym pasie z uwagi na emitowany sygnał czerwony dla jego kierunku
ruchu. Pokrzywdzona zatrzymała się równolegle z nim na pasie lewym. Wysiadła z pojazdu, trzymając telefon w
rękach podeszła do samochodu męża, kontynuowała nagrywanie obwinionego i towarzyszącej mu kobiety. M. B.
przez otwarte okno od strony kierowcy wyciągnął rękę, chwycił telefon pokrzywdzonej i trzymając go cofnął rękę do
samochodu wyrywając go z rąk E. B., wrzucił aparat do samochodu. Pokrzywdzona nachyliła się w kierunku okna,
włożyła głowę do środka pojazdu. Doszło do szarpaniny pomiędzy nią a mężem , żądała zwrotu telefonu. Nie odzyskała
go. W tym czasie zmieniły się światła sygnalizacji świetlnej . Dla kierunku obwinionego emitowany był sygnał zielony.
Obwiniony ruszył odjeżdżając z miejsca zdarzenia. Pokrzywdzona odskoczyła od jego pojazdu.
O godzinie 14.00 E. B. złożyła w Komendzie Miejskiej Policji w O. żądanie ścigania i zawiadomienie o dokonaniu
na jej szkodę kradzieży telefonu komórkowego N. L. o wartości 200zł przez męża M. B. (1). Dwa dni po zdarzeniu
pokrzywdzona znalazła zabrany jej w dniu 13 października telefon pod poduszką na łóżku w swoim łóżku. Zostały z
jego pamięci skasowane zdjęcia i nagrania jakie gromadziła między innymi na potrzeby postępowania rozwodowego.
M. B. (1) złożył w dniu 15 października 2014r zawiadomienie po pełnieniu przez E. B. przestępstwa - naruszenia dóbr
osobistych i znieważenia , napaść słowną i fizyczną . Postanowieniem zatwierdzonym przez prokuratora w dniu 26
listopada odmówiono wszczęcia dochodzenia w niniejszej sprawie.
(d. zawiadomienie k 3, 27, zeznania E. B. k 41-41v, 5v-6, 72-72v, nagranie k 11, odpis wyroku k 21- 25,wyjanienia
obwinionego k 40-40v,69-69v, 72v, postanowienie k 56, 66, zażalenie k57-58)
Obwiniony nie przyznał siędo popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż w dniu zdarzenia jechał
samochodem z kobietą która chciała wynająć od niego lokal na działalność gospodarczą. Nie zna jej imienia i nazwiska.
Zauważył samochód żony jadący za nimi. Ulicą (...) do jechał do ul (...) , gdzie zatrzymał sie przed skrzyżowaniem.
Żona stanęła równolegle z nim na sąsiednim pasie ruchu, wyszła z samochodu i zaczęła go nagrywać, podeszła do
jego samochodu. Miał otwarte okno od strony kierowcy, żona zaczęła wchodzić przez to okno do samochodu chcąc
sfilmować jego pasażerkę. Wywiązała się szamotanina, chciał ją wypchnąć. Zapaliło się zielone światło wówczas
ruszył. Oświadczył, iż nie zabrał żonie sprzętu którym nagrywała zdarzenie. Wyjaśnił, iż w tym czasie trwała sprawa
rozwodowa.
Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, uznając je za przejaw przyjętej przez niego linii obrony zmierzającej
do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie. Twierdzenia obwinionego pozostają w oczywistej
sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonej oraz nagraniem zdarzenia zarejestrowanym przez monitoring .
E. B. zeznała , iż w dniu zdarzenia zauważyła męża jadącego z nieznaną jej kobietą. Według pokrzywdzonej kobieta
była młoda , wyzywająco ubrana. W tym czasie trwała sprawa rozwodowa zainicjowana przez obwinionego. Chciała
by orzeczono rozwód z winy męża . Uznała, że potrzebuje dowodu na przebywanie męża w towarzystwie innych
kobiet. Nie stać jej było na detektywa, więc postanowiła sama to udokumentować . Przypadkowo zauważyła samochód
męża, pojechała za nim nagrywając go telefonem komórkowym. Obwiniony zaczął uciekać gdy zorientował się, że
jest nagrywany. Uznała, że ma coś do ukrycia. Chciała nagranie wykorzystać w sądzie. Przed skrzyżowaniem ul (...)
zatrzymała się równolegle z pojazdem męża. Wyszła z samochodu nagrywając telefonem komórkowym męża i siedzącą
w pojeździe kobietę. Stanęła przed pojazdem. Mąż wyciągnął rękę i chwycił telefon, wyrwał go jej z rąk, po czym
wrzucił go do samochodu , a pasażerka pojazdu ukryła go. Wówczas wsunęła głowę do pojazdu przez okno prosząc o
zwrot telefonu. Mąż ruszył nie zważając na to, iż jest pochylona nad jego pojazdem. Telefonu nie miała przez dwa dni.
Znalazła go w swojej pościeli pod poduszką. Zostały z niego wykasowane zdjęcia i nagrania . Oświadczyła, iż telefon
został zwrócony przez męża, który miał dostęp do jej pokoju. Chciał on pozbyć się zgromadzonego przez nią materiału
dowodowego.
Sąd podzielił zeznania pokrzywdzonej uznając je za logiczne, rzeczowe i konsekwentne. Znajdują one potwierdzenie
w nagraniu z monitoringu. Wynika z niego, iż pokrzywdzona podeszła do samochodu obwinionego trzymając w
rękach przedmiot, którym dokonywała nagrania. Stanęła najpierw przed maską pojazdu , a następnie z boku przy
drzwiach kierowcy. O godzinie 12.55.58 widoczny jest moment, jak obwiniony wystawił przez otwarte okno rękę,
chwycił za przedmiot trzymany przez pokrzywdzoną, po czym cofnął z nim rękę do samochodu wciągając do środka
pokrzywdzoną. Pokrzywdzona dopiero wówczas pochyliła się w kierunku wnętrza pojazdu. O dynamicznym przebiegu
sytuacji oraz szarpaninie pomiędzy uczestnikami zdarzenia świadczyć może zarejestrowany obraz pokrzywdzonej
nachylającej się coraz głębiej nad pojazdem . Następnie obwiniony dynamicznie rusza i odjeżdża. Pokrzywdzona
odchodząc od jego pojazdu nie trzyma już w rękach żadnego przedmiotu.
Z zeznań pokrzywdzonej i nagrania z monitoringu wynika jednoznacznie , iż E. B. dokonywała nagrania pojazdu
obwinionego i osób w nim znajdujących się przy użyciu telefonu komórkowego. Gdy podeszła do samochodu męża
trzymała aparat w obu dłoniach. Został on jej wyrwany przez męża. Dopiero wówczas chcąc odzyskać telefon pochyliła
się do wnętrza pojazdu. Wcześniej nagrywała męża i towarzyszącą mu kobietę stojąc przed samochodem i przy
drzwiach kierowcy.
Twierdzenia obwinionego jakoby pokrzywdzona wchodziła do środka pojazdu przez okno aby nagrać jego pasażerkę,
a także, iż nie zabrał jej telefonu , którym dokonywała nagrania, w świetle powyższych dowodów nie zasługują na
podzielenie.
Obwiniony nie wskazał danych towarzyszącej mu kobiety , która była świadkiem przedmiotowego zdarzenia,
co uniemożliwiło wysłuchanie relacji istotnego świadka zdarzenia. Mając na uwadze, iż miała to być osoba
zainteresowana wynajmem lokalu użytkowego od obwinionego , tłumaczenie obwinionego, iż nie zna jej danych budzi
zdziwienie.
Obwinionemu zarzucono dokonanie kradzieży telefonu na szkodę E. B. . Przedmiotem ochrony wykroczenia z art.
119§1kw jest własność i posiadanie rzeczy. Strona przedmiotowa w/w wkroczenia polega na dokonaniu zaboru, a zatem
wyjęcia rzeczy spod władztwa pokrzywdzonego, w celu przywłaszczenia , czyli objęcia władztwa nad rzeczą.
Mając na uwadze okoliczności przedmiotowego zdarzenia nie sposób przypisać obwinionemu działania z powyższym
zamiarem. Z relacji samej pokrzywdzonej wynika, iż telefon zabrany jej przez obwinionego w dniu 13 X 2014r
odzyskała dwa dni później . Zostały z niego wykasowane zdjęcia i nagrania, które gromadziła dla potrzeb postępowania
rozwodowego. Zdaniem pokrzywdzonej mąż chciał pozbyć się obciążającego go materiału dowodowego.
Mając na uwadze dokonane ustalenia Sąd uznał obwinionego M. B. (1) za winnego tego, że w okresie od 13.10.2014r.
do 15.10.2014r. samowolnie używał telefonu N. (...) dokonując zaboru z pamięci telefonu zdjęć i nagrań na szkodę E.
B. . Czyn ten wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 126 § 1 kw i art. 127§1 kw .
Wykroczenie z art. 127§1kw penalizuje samowolne używanie cudzej rzeczy ruchomej. Działanie sprawcy różni się od
kradzieży z art. 119§1kw tym ,że sprawca nie ma zamiaru przywłaszczenia rzeczy, tylko użycia jej , skorzystania z niej ,
z zamiarem oddania. Używanie rzeczy jest zazwyczaj krótkotrwałe. O tym w jakim zamiarze działa sprawca decydują
wszystkie okoliczności sprawy w ich wzajemnym powiązaniu( por wyrok SN z 17 05 1062r VK162/62, Komentarz do
Kodeksu Wykroczeń pod redakcją T.Grzegorczyka , wydawnictwo Lex Warszawa 2013). Bezsporne jest, iż obwiniony
nie posiadał zgody pokrzywdzonej na korzystanie z jej telefonu oraz wszedł w jego posiadanie w bezprawny sposób .
Pokrzywdzona żądała oddania aparatu , który został jej zabrany przez obwinionego . Z okoliczności niniejszej sprawy
wynika, iż motywem działania obwinionego nie była chęć przywłaszczenia samego telefonu , lecz zapoznania się z
dokonanym przez pokrzywdzoną nagraniem i usunięcia go z pamięci aparatu. Taki motyw obwinionego przedstawiła
w swoich zeznaniach pokrzywdzona. Potwierdza go odzyskanie telefonu w krótkim czasie z wykasowanymi zdjęcia
i nagraniem przedmiotowego zdarzenia. Nagrania te i zdjęcia przemawiały wartość niematerialną. Ich usunięcie
wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 126§1kw.
Sąd orzekł wobec obwinionego karę grzywny w wysokości 500 złotych. Orzeczona kara, w ocenie Sądu, jest
współmierna do stopnia zawinienia obwinionego i społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu i nie może być
postrzegana jako rażąco surowa.
Sąd na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciążył
obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania i opłatą w łącznej kwocie 150 złotych, uznając, iż osiągane
przez niego dochody pozwalają mu na ich uiszczenie.