Pobierz tekst - Akademia Bajki Kaszubskiej

Najpiękniejsze bajki i baśnie kaszubskie
część 4
Czyta: Ewa Warmowska
oprac. Grzegorz J. Schramke
Ò tim, jak wilk z człowiekã chcôł sã spróbòwac
Spòtkôł rôz wilk lësa, i mù rzekł:
– Lësu, të wiész, że jô jem mòcny. Jô bë le sã chcôł rôz z człowiekã spróbòwac, chto
je mòcniészi, ale jô nie wiém, chto to je człowiek.
A lës mù rzekł:
– Pùdzemë w krze nad drogą, to ce powiém, chto to je człowiek.
Jak òni w tich krzach sedzelë, tej szło jedno dzéwczątkò, a wilk sã pitô:
– Lësu, je to człowiek?
A lës rzekł:
– Nié, to le jesz bãdze człowiek.
Za sztërk szedł stôri chłop przë krëkwi, a wilk sã zôs pitô:
– Je to człowiek?
– Nié, to ju béł człowiek.
Jak òni jesz sztërk żdalë, tej szedł młodi lesny z flintą, a lës rzekł:
– Wilkù, to je człowiek. Terô mòżesz sã z nim spróbòwac.
Jak òn to rzekł, tak wilk zarô sënął prosto na lesnégò, ale lesny wzął i wpôlił mù
z flintë, le gò nie zabił, bò miôł szrót na ptôchë. A pòtemù jesz kòlbą mù przësmarowôł, tak że wilk mùszôł ùcékac. Jak òn przëszedł, tej lës gò sã spitôł:
–
Në, chtëż je mòcniészi, të czë człowiek?
A wilk rzekł:
– Widzysz lësu, jak wëzdrzi mój łeb, jednak człowiek je mòcniészi òd mie.
www.akademiabajkikaszubskiej.pl
8