J2 - Pratulin

Męczennicy w “Naszej Arce” w styczniu
W styczniu ukazał się miesięcznik “Nasza Arka”
w całości poświęcony Sanktuarium w Pratulinie oraz wydarzeniu Męczeństwa.
Zachęcamy do zainteresowania się tą problematyką i podajemy adres internetowy
“Naszej Arki”
Życzenia na Boże Narodzenie 2013 i
Nowy Rok
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Adwentowe czuwanie prowadzi nas do Tajemnicy Bożego Narodzenia.
Przygotowujemy się do uwielbienia Boga Jezusa Chrystusa, który stał się
jednym z nas, by nas ubóstwem ubogacić. Doświadczamy wielkiego Miłosierdzia
Boga, którym jesteśmy ogarnięci każdego dnia i Nim chcemy dzielić się z
wszystkimi ludźmi.
Drodzy Czciciele Błogosławionych Męczenników Podlaskich i Przyjaciele
tworzącego się Sanktuarium z racji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia i
Nowego Roku życzymy Wam Bożej Miłości, która wszystko zwycięży, mocnej
Nadziei, która przetrwa wszelkie cierpienie i zło i głębokiej Wiary, która
doprowadzi Was do życia z Bogiem na ziemi i w wieczności.
Dziękujemy Wam za wasze dobre serce, za obecność w Pratulinie, za modlitwę i
Wasze wsparcie materialne. Zapraszamy Was do Pratulina i dalszego tworzenia
naszego Sanktuarium.
Z Chrystusowym Błogosławieństwem i Pozdrowieniem Księża z Sanktuarium
Męczenników Podlaskich w Pratulinie
Proboszczowie Hornowa i Pratulina
1.Ks. Grzegorz Jasiewicki- kapelan Hornowski od 1684-1686.
2.Ks. Albert Jasieński- najpierw kapelan, a potem proboszcz 1686-1691.
3. Ks. Jakub Rynkiewicz- proboszcz Hornowski 1691-1692.
4. Ks. Stanisław Strus- „ „ 1692-1703.
5. Ks. Franciszek Zatorski „ „ 1703-1706.
6. Ks. Wojciech Stanisław Niemyski „ „ 1706-1716.
7. Ks. Franciszek Zembrowski „ „ 1716-1728.
8. Ks. Stanisław Chrzanowski” „ 1728-1739.
9. Ks. Wojciech Jaworski – proboszcz Pratuliński 1739-1754.
10. Ks. Michał Czarnecki „ „1754-1758.
11. Ks. Jan Buczyński „ „ 1758-1768.
12. Ks. Michał Maniewski „ „ 1768-1769.
13. Ks. Franciszek Zaścieński „ „ 1769-1778.
14. Ks. Walenty Szepietowski „ „ 1778-1822.
15. Ks. Paweł Dworakowski „ „ 1822-1823.
16. Ks. Franciszek Szemioth- wybudował obecny kościół 1823-1851.
17. Ks. Paweł Szukalski- pisarz konsystorza krzyczewskiego admin. par. 1851
r.
18. Ks. Tomasz Bujalski- prob. Pratulina 1851-1875. W roku 1875 ks. Bujalski
został przez rząd rosyjski usunięty i przeniesiony przez władzę duchowną w
polskie strony do Radoryża w powiecie łukowskim i tam umarł.
19. Ks. Piotr Metelski był tylko parę miesięcy w 1875 r.
20. Ks. Józef Pruszkowski – dziekan Janowski po usunięciu ks. Metelskiego
miał powierzoną administracje w 1875 i 6 r.
21. Ks. Wiktor Szaniawski z Terespola administrator do roku 1884
Od roku 1884 do roku 1908 parafia Pratulin była przyłączona do parafii
Janowskiej.
22. Ks. Józef Pieńkowski, proboszcz Sławatycki, którego rząd po półrocznej
bytowości w Pratulinie kazał usunąć za szkodliwą działalność dla prawosławia
23. Ks. Jan Makulec 1909-1911.
24. Ks. Stanisław Kowalski- 1911-1919.25. Ks. Stefan Ginalski- 1919- do 1 Lipca 1920 r.
26. Ks. Sykstus Hanusowski- 1. X. 1920- 1. III. 1921 r.
27. Ks. Józef Pieńkowski powtórnie w r. 1921-1935
28. Ks. K. Izdebski – 1935-1939
29. Ks. Julian Jaszewski – 1939-1972
30. Ks. Jan Rębisz – 1972-1988
31. Ks. Andrzej Filipiuk 1988
32. Ks. Henryk Jakubowicz –
33. Ks. Marek Kot –
Spoczywają na cmentarzu: Ks. Stanisław Pawluczuk; Ks. Stanisław Kowalski,
Zmarli wikariusze: Ks. Jarosław Chibowski
Proboszczowie uniccy (spis niekompletny):
ks. Michał Mazanowski – wybudował kościół, przy którym były prześladowania.
ks. Żypowski – administrator z Krzyczewa.
ks. Józef Kurmanowicz – ostatni proboszcz.
Uroczystości patriotyczne – historia
Z kroniki parafialnej z 1929r. autorstwa ks. Józefa Kobylińskiego, dziekana
siedleckiego.
Zawsze bardzo uroczyście odbywają się rocznice 3-go Maja oraz rocznice
powstania listopadowego 1831 r. i styczniowego 1863 r. połączone z dniem
oświaty poza szkolnej. Od czasu inwazji bolszewickiej uroczyście obchodzona
jest
rocznica
cudu
nad
Wisłą
dnia
15
sierpnia.
Mogiła żołnierzy 1920 r.
Najbardziej uroczyście odbyła się tutaj uroczystość 10-lecia niepodległości
Państwa Polskiego. Potworzyły się komitet gminny i wioskowe. Na wspólne hasło
wszyscy mieli wyruszyć z wiosek i połączyć się w Pratulinie. Tutaj odznaczyli
się bracia Seredy z Łęgów. Roman Sereda na siwym koniu i w siwej sukmanie, a
za nim inni gospodarze na koniach, w sukmanach oraz kobiety i dzieci za nimi.
Dwóch gospodarzy wiozło wieńce, które zostały złożone: jeden na mogile
poległych w 1920 roku naszych bohaterów, a drugi na miejscu, gdzie się krew
męczeńska za wiarę polała. Po odpowiednim nabożeństwie w Kościele i
przemówieniu ks. proboszcza uformował się pochód, na czele którego jechali
gospodarze na koniach. Udał się na miejsce męczeństwa i tam złożono jeden
wieniec, a potem do mogiły bratniej bohaterów z 1920 roku, gdzie złożono
drugi wieniec. Były odpowiednie przemówienia. Przemawiał p. Stanisław
Kuczewski z Krzyczewa oraz gospodarze: Piotr Czerko z Łęgów i Roman Sereda z
Łęgów, którego przemówienie było bardzo udane i zrobiło na wszystkich duże
wrażenie. Wziąwszy parę sukmany w rękę Roman Sereda podnosząc ją wołał: ta
sukmana domaga się, aby w ojczyźnie był ład i porządek, aby była jedność, i
nie dzielono się na partie, aby religia była szanowana, aby związki
małżeńskie były nierozerwalne i święte. Muzyką i śpiewem pieśni „Nie rzucim
ziemi” i modlitwy „Anioł Pański” zakończono tę uroczystość, która na
wszystkich wywarła tak podniosłe wrażenie i tak byli nią przejęci, że i do
zabawy tanecznej nie mieli potem ochoty.
Odbyła się tutaj i specjalna uroczystość – wymurowanie mogiły [J2] dla
bohaterów naszym, którzy padli na polach pratulińskich w czasie inwazji
bolszewickiej w 1920 roku. Ze składek dobrowolnych wymurowano dwupiętrową
mogiłę, pozbierano po polach kości wszystkich poległych w liczbie 35 i w
dwóch
trumnach
je
złożono
i
zamurowano.
Mogiłę
wymurowali
bezinteresownie miejscowi obywatele: Danielewicz i Krzysztofowicz. Kopiec na
tej mogile usypali parafianie. Sto furmanek przez cały dzień podwoziło
ziemię, a młodzież ją rzucała i równała. Na środku kopca umieszczono duży
dębowy krzyż z napisem: bohaterom poległym za ojczyznę w r. 1920 – Rodacy, d.
4. IV. 1925 roku. Kopiec ten umieszczony jest przy drodze obok cmentarza
grzebalnego. Drzewo na krzyż ofiarował p. Rozenwerth.
Mogiła żołnierzy 1920 r.