Metodologia pracy naukowej

KARTA KURSU DLA STUDIÓW DOKTORANCKICH- FIZYKA
Nazwa
Metodologia pracy naukowej
Nazwa w j. ang.
Methodology od Scientific Work
Kod
Punktacja ECTS
Koordynator
Dr hab. W. Błasiak, Prof. UP
Zespół dydaktyczny
Dr hab. W. Błasiak, Prof. UP
2
Opis kursu (cele kształcenia)
Zapoznanie słuchaczy z najwaŜniejszymi osiągnięciami metodologii badań przyrodniczych
w historii nauki.
Efekty kształcenia
Efekt kształcenia dla kursu
Doktorant:
Wiedza
Odniesienie do efektów
dla studiów
doktoranckich
DKW01
zna zasady metodologii nauk przyrodniczych.
D_W01 - D_W03
DKW02
zna główne tezy teorii indukcjonizmu,
dedukcjonizmu i mechanicyzmu.
D_W06, D_W07
DKW03
wie co oznacza determinizm oraz zna jego
sukcesy i ograniczenia. Indeterminizm.
Deterministyczny chaos; zna redukcjonizm
w naukach przyrodniczych (przykłady).
D_W09, D_W018
D_W019
DKW04
Efekt kształcenia dla kursu
Doktorant:
Odniesienie do efektów
dla studiów doktoranckich
DKU01
potrafi stosować metodologię nauk
przyrodniczych w Ŝyciu codziennym
D_U04, D_U05, D_U08
DKU02
potrafi omówić główne tezy teorii
indukcjonizmu, dedukcjonizmu i
mechanicyzmu.
potrafi przedyskutować sukcesy i ograniczenia determinizmu i indeterminizmu,
potrafi omówić chaos deterministyczny
D_U010 - D_U013
potrafi podać kilka przykładów redukcjonizmu
w naukach przyrodniczych
D_U09,D_U011
Umiejętności
DKU03
DKU04
D_U014,
D_U017 - D_U021
1
Efekt kształcenia dla kursu
Doktorant:
Kompetencje
społeczne
Odniesienie do efektów
dla studiów doktoranckich
DKSK01
Korzysta z róŜnych źródeł informacji w celu
podnoszenia poziomu wiedzy i umiejętności,
ma nawyk permanentnego uzupełniania
swojej wiedzy
DKSK02
Posiada umiejętność prezentowania oraz
uzasadniania i obrony swoich poglądów
naukowych
D_K01 – D_K17
D_K01 – D_K17
DKSK03
Wykazuje umiejętność rozumienia i
stosowania w praktyce zdobytej wiedzy
D_K01 – D_K17
DKSK04
Ma świadomość znaczenia podejmowania
badań naukowych w dziedzinie fizyki dla
rozwoju nauki i rozwoju cywilizacyjnego
D_K01 – D_K17
Organizacja
Forma zajęć
zajęcia w grupach
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
Z
15
Opis metod prowadzenia zajęć
Wykład z elementami dyskusji.
Forma zaliczenia
kursu
Kryteria oceny
Uwagi
Egzamin
Zaliczenie z oceną
Zaliczenie
X
Aktywność na zajęciach. Opracowanie rozprawki czy eseju na zadane
zagadnienie.
Warunkiem zaliczenia kursu jest aktywny udział studenta w zajęciach oraz
*)
przygotowanie kilkustronicowej rozprawki na jeden z podanych niŜej tematów :
1. Mój ranking najwybitniejszych przyrodników w historii ludzkości.
2. Mój ranking na temat najwybitniejszych fizyków w historii ludzkości.
3. 20 najwaŜniejszych eksperymentów przyrodniczych w historii ludzkości.
4. 10 najwaŜniejszych eksperymentów w historii fizyki.
5. 10 najpiękniejszych eksperymentów w historii fizyki.
6. 5 najwaŜniejszych teorii fizycznych.
*) w rozprawce naleŜy przedstawić własne kryteria wyboru, uzasadnić swoje wybory oraz skonfrontować je
z literaturą światową na ten temat.
2
Treści merytoryczne (wykaz tematów)
Metodologia nauk przyrodniczych. Indukcjonizm. Dedukcjonizm. Mechanicyzm.
Determinizm, jego sukcesy i ograniczenia. Indeterminizm. Deterministyczny chaos. Redukcjonizm
w naukach przyrodniczych (przykłady).
NajwaŜniejsze postacie w historii nauk przyrodniczych.
NajwaŜniejsze eksperymenty w historii nauk przyrodniczych.
Rola modeli w badaniu rzeczywistości. Przykłady modelowania zjawisk przyrodniczych na róŜnych
poziomach nauczania.
Repetytorium z metod opracowywania danych pomiarowych i planowania eksperymentów przyrodniczych.
Istota rozumienia w naukach przyrodniczych.
Wykaz literatury podstawowej
1. Baker J., 50 teorii fizyki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008
2. Białynicki-Birula I., Białynicka-Birula I., Modelowanie rzeczywistości, Wydawnictwo NaukowoTechniczne, Warszawa 2007
3. Harre R, Wielkie eksperymenty naukowe, Wiedza Powszechna, Warszawa 1991
4. Hart Michael, 100 postaci, które miały największy wpływ na dzieje ludzkości, Świat KsiąŜki, Warszawa
1996
5. M. Heller, Filozofia przyrody, Wydawnictwo Znak, Kraków 2005
6. Rival Michel, Wielkie eksperymenty naukowe, Cyklady, Warszawa 1997
7. Wróblewski A., K., Historia fizyki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006
Wykaz literatury uzupełniającej
1. Błasiak W., RozwaŜania o nauczaniu przyrody, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego,
Kraków 2011
2. Dobre obyczaje w nauce: zbiór zasad i wytycznych. - Wyd.3 zm. - Warszawa: Polska Akademia Nauk.
Komitet Etyki w Nauce przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk, 2001
3. Heller M., Jak być uczonym, Wydawnictwo ZNAK, Kraków 2009
4. Heller M., Usprawiedliwienie wszechświata, Wydawnictwo ZNAK, Kraków 1995
5. Newton I., Matematyczne zasady filozofii przyrody, Copernicus Center , Press, Warszawa 2011
6. Ronney A., Fascynująca fizyka. Od filozofii naturalnej do zagadki ciemnej materii, Bellona, Warszawa
2013
3