JAK ZAGONIC DZIECKO DO SPRZĄTANIA I
Transkrypt
JAK ZAGONIC DZIECKO DO SPRZĄTANIA I
JAK ZAGONIC DZIECKO DO SPRZĄTANIA I SPRAWIC, BY MIAŁO TAKI NAWYK? Byłoby okrucieństwem powiedzieć, że walka o wyrobienie nawyku utrzymania porządku u 7 – latka to musztarda po obiedzie. Jednak to musztarda przed samym deserem. Ostatni dzwonek. Do nauki porządku trzeba zabrać się wcześniej, a nie o 7.30 rano, gdy okazuje się, że córka nie może znaleźć długopisu czy zeszytu. Im starsze dziecko tym trudniej wyrobić w nim nawyk porządku i sprzątania po sobie. Zanim dziecko nie poszło do szkoły, bałaganiarstwo nie drażniło tak rodzica, bo był w stanie sam wiele rzeczy zrobić za swoją pociechę. Rozpoczęcie nauki szkolnej wiąże się jednak z przeniesieniem bałaganiarstwa na naukę, co nie ułatwia jej a wręcz utrudnia. Rodzice powinni asystować dziecku w sprzątaniu, mówić o potrzebie kładzenia wszystkiego na swoje miejsce. Jednak, jeśli to nie pomaga rodzic powinien czasem pozwolić dziecku otrzymać złą ocenę w szkole za nie wykonanie zadania domowego, do którego przyczyniło się jego bałaganiarstwo. Może będzie to dla dziecka nauczka na przyszłość. Wyrobienie nawyku sprzątania i przebywania w uporządkowanym otoczeniu daje poczucie bezpieczeństwa i wewnętrznej harmonii. Dziecko wie gdzie, co jest położone, szybko odnajduje potrzebną rzecz, nie musi tracić czasu na wykonywanie niepotrzebnych czynności. Pokój, w którym panuje porządek daje schronienie dziecku. Bałagan to hamulec rozwoju. Bez względu na to, czy dzisiejszy pierwszak będzie w przyszłości pedantycznym księgowym, mechanikiem precyzyjnym, muzykiem lub malarzem czującym się świetnie w artystycznym nieładzie, musi mieć porządek w swoim pokoju. Oczywiście nauka porządku uczy też szacunku do pracy swojej i innych ludzi. Obowiązki dotyczące sprzątania, jakie nakładamy na dziecko muszą być dostosowane do wieku i sił dziecka i co najważniejsze realizowane systematycznie, aby stały się nawykiem a nie przykrym zadaniem. POZWÓL DZIECKU BAŁAGANIC, ALE EGZEKWUJ TEŻ SPRZĄTANIE. Propozycje ciekawych pozycji książkowych do tematu wychowania: 1. 2. 3. 4. „Wychowanie bez porażek” T. Gordon Warszawa 2000, „Wychowanie bez porażek w praktyce” T. Gordon Warszawa 2004, „Jak wychować szczęśliwe dziecko” W. Fichelberger Warszawa 2000, „Być rodziną, czyli jak budować życie swoje i swoich dzieci” D. Terakowska, J. Bomba Wydawnictwo Literackie 2003. 5. „ Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły” A. Faber, E. Mazlish Media Rodzina 2001, Opracowanie pedagog szkolny: Małgorzata Krawczyk