pulgran - Zakłady Azotowe Puławy
Transkrypt
pulgran - Zakłady Azotowe Puławy
WARUNKI TECHNICZNE PULGRAN® WT-2016/ZA-34 MOCZNIK 1. PRZEDMIOT WARUNKÓW TECHNICZNYCH Przedmiotem Warunków Technicznych jest mocznik w postaci półsferycznych pastylek, nawóz azotowy otrzymywany ze stopu na rotoformerach. 2. WYMAGANIA 2.1. WYMAGANIA OGÓLNE PULGRAN® produkowany jest w postaci białych półsferycznych pastylek bez widocznych zanieczyszczeń mechanicznych. Właściwości fizykochemiczne produktu powodują możliwość łączenia pastylek w konglomerat, który podczas wysypu z opakowania ulega rozpadowi na pojedyncze pastylki. W momencie wysypywania produktu z opakowania wyczuwalny jest zapach amoniaku. PULGRAN® spełnia wymagania ustanowione w Rozporządzeniu (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13.X.2003 w sprawie nawozów. 2.2. WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE wg Tabeli 1. Tabela 1 Lp. Wymagania Jednostka Wartość - % (m/m) 46,0 1. Zawartość azotu całkowitego 2. Zawartość biuretu max % (m/m) 1,2 3. Zawartość wody max % (m/m) 0,5 4. Straty suszenia w temp. 65-70oC max % (m/m) 0,3 5. Zawartość pastylek o wymiarach od 3,0 mm do 5,0 mm min % (m/m) 90 PULGRAN® zawiera dodatek substancji przeciwzbrylających. PULGRAN® (mocznik) może być zwolniony do obrotu w przypadku spełnienia następujących parametrów: zawartość biuretu max 1,2% i zawartość azotu min 44%. Dopuszcza się tolerancję zawartości azotu całkowitego zgodnie z Rozporządzeniem WE nr 2003/2003. 3. ELEMENTY OZNAKOWANIA Oznakowanie opakowania musi być umieszczone w miejscu widocznym, pozostawać nieusuwalne oraz wyraźnie czytelne. Do każdej partii produktu przewożonego luzem należy dołączyć dokument towarzyszący dostępny do celów kontroli, zawierający oznakowania identyfikacyjne produktu. Oznakowanie opakowania nawozowego oraz dokument towarzyszący zawierają informacje zgodne z Rozporządzeniem (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13.X.2003 w sprawie nawozów. Oznakowanie opakowania zawierać może inne elementy wynikające ze specyfiki produktu lub rodzaju opakowania. 4. PAKOWANIE PULGRAN® pakowany jest w: • worki polietylenowe o pojemności 25 kg netto • kontenery elastyczne typu big-bag o pojemności 500 oraz 600 kg netto • przewożony luzem w wagonach/samochodach • inny rodzaj opakowań po uzgodnieniu z odbiorcą i przewoźnikiem zabezpieczający produkt przed zmianą jakości i mający wymiary zgodne z PN-O-79021:1989. Grupa Azoty Zakłady Azotowe „Puławy” S.A. Strona 1 z 8 WARUNKI TECHNICZNE PULGRAN® WT-2016/ZA-34 MOCZNIK 5. PRZECHOWYWANIE Ze względu na higroskopijność produkt należy przechowywać w czystych i suchych budynkach magazynowych lub pod wiatami w stosach do wysokości 12 warstw worków wg PN-C-87001:1998 p. 4.2.1., 4.2.2., 4.2.3. . Kontenery elastyczne typu big-bag należy magazynować w stosach złożonych maksymalnie z dwóch warstw. PULGRAN® luzem należy przechowywać w pryzmach w zadaszonych magazynach. Nieprzestrzeganie powyższych zasad może spowodować zbrylanie się produktu. 6. TRANSPORT PULGRAN® należy przewozić krytymi środkami transportowymi zgodnie z PN-C-87001:1998 p. 5.1., 5.2. oraz obowiązującymi przepisami transportowymi. W każdym przypadku środki transportu powinny być czyste i suche. Produkt nie podlega przepisom RID i ADR. 7. BADANIA 7.1. PROGRAM BADAŃ wg Tabeli 2. Tabela 2 L.p. Rodzaj badań Opis badań wg 1. Sprawdzanie wymagań ogólnych 7.4. 2. Oznaczanie zawartości azotu całkowitego 7.5. 3. Oznaczanie zawartości biuretu 7.6. 4. Oznaczanie zawartości wody 7.7. 5. Oznaczanie strat suszenia w temp 65-70oC 7.8. 6. Oznaczanie zawartości granulek o wymiarach 3,0-5,0 mm 7.9 7.2. WIELKOŚĆ PARTII Partia nie powinna zawierać więcej niż 1000 t produktu. 7.3. POBÓR PRÓBEK Próbki należy pobierać zgodnie z PN-EN 1482-1:2008. 7.4. SPRAWDZANIE WYMAGAŃ OGÓLNYCH Zgodność z wymaganiami ogólnymi sprawdzić organoleptycznie. 7.5. OZNACZANIE ZAWARTOŚCI AZOTU CAŁKOWITEGO Metody oznaczania zawartości azotu: • Metoda destylacyjna – do bieżącej kontroli • Metoda formalinowa 7.5.1 METODA DESTYLACYJNA 7.5.1.1. Zasada metody Metoda polega na redukcji mocznikowej formy azotu do siarczanu amonowego przez ogrzewanie ze stężonym kwasem siarkowym w obecności katalizatora a następnie oddestylowaniu amoniaku z alkalicznego roztworu i absorpcji w znanej objętości mianowanego kwasu siarkowego. Nadmiar kwasu siarkowego odmiareczkowuje się mianowanym r-rem wodorotlenku sodowego stosując jako wskaźnik czerwień metylową lub wskaźnik mieszany. Grupa Azoty Zakłady Azotowe „Puławy” S.A. Strona 2 z 8 WARUNKI TECHNICZNE PULGRAN® WT-2016/ZA-34 MOCZNIK 7.5.1.2. Odczynniki i roztwory a) mieszanina katalityczna do mineralizacji: tlenek glinu, tabletki Kjeldahla lub przygotować następująco: zmieszać 1000g siarczanu potasowego, 250g siarczanu miedziowego pięciowodnego i dobrze wymieszać b) kwas siarkowy o d = 1,84 g/ml c) wodorotlenek sodu – r-r 40% d) wodorotlenek sodu – r-r mianowany o stężeniu 0,5 N e) kwas siarkowy – r-r mianowany o stężeniu 0,5 N f) wskaźnik – czerwień metylowa (0,1g czerwieni metylowej rozpuszczone w 50 ml etanolu 95%), wskaźnik Taschiro lub mieszany przygotowany następująco: 0,2% alkoholowy r-r czerwieni metylowej zmieszany z 0,2% alkoholowym r-rem błękitu metylowego w stosunku 1:1. 7.5.1.3. Wykonanie oznaczania Do probówki destylacyjnej (kolby Kjeldahla) dodać 0,25g mocznika zważonego na wadze analitycznej z dokładnością do 0,0001g (lub 5 ml r-ru zawierającego 5g mocznika w 100 ml wody). Dodać 1 tabletkę Kjeldahla lub 1g tlenku glinu oraz ostrożnie 10 ml stężonego kwasu siarkowego. Prowadzić mineralizację pod wyciągiem około 25 minut do momentu zanikania białych dymów oddzielających się od lustra cieczy na około 3 cm. Po ostudzeniu przeprowadzić destylację absorbując amoniak w 25 ml 0,5 N kwasu siarkowego. Odmiareczkować nadmiar kwasu 0,5 N r-rem wodorotlenku sodu. Przeprowadzić próbę porównawczą (ślepą) stosując te same odczynniki i ten sam sposób postępowania, ale nie wprowadzać próby badanej. 7.5.1.4. Obliczanie wyników oznaczania Zawartość azotu całkowitego obliczyć w % wagowych według wzoru: %N = (V1 − V2 ) ⋅ f ⋅ 0,007 100 m Gdzie: V1 – objętość 0,5 N NaOH zużyta na miareczkowanie ślepej próby V2 – objętość 0,5N r-ru NaOH zużyta na miareczkowanie badanej próby f - faktor 0,5 N roztworu NaOH m – masa badanej próbki 0,007 – ilość azotu odpowiadająca 1 ml 0,5 N kwasu siarkowego 7.5.1.5. Wynik końcowy oznaczania Za wynik końcowy należy przyjąć średnią arytmetyczną wyników co najmniej dwóch równoległych oznaczeń, między którymi różnica nie powinna przekraczać 0,1% (m/m). 7.5.2. OZNACZANIE ZAWARTOŚCI AZOTU CAŁKOWITEGO METODĄ FORMALINOWĄ 7.5.2.1. Zasada metody Oznaczanie zawartości azotu całkowitego metodą formalinową należy wykonać zgodnie z normą PN-C-87011:1999 pkt. 4.3. Metoda polega na przeprowadzeniu kwasem siarkowym (VI) azotu amidowego w siarczan (VI) amonu, a następnie dodaniu do zobojętnionego roztworu próbki roztworu formaliny i zmiareczkowaniu kwasu wydzielonego w ilości równoważnej z jonem amonowym mianowanym roztworem wodorotlenku sodu. 7.5.2.2. Odczynniki i roztwory Stosowane są następujące odczynniki i roztwory: a) Czerwień metylowa, wskaźnik, 0,1% roztwór alkoholowy (etanol). b) Formalina techniczna, roztwór 20% (m/m) zobojętniony roztworem wodorotlenku sodu o stężeniu 1 mol/l wobec wskaźnika 0,1% roztworu fenoloftaleiny. c) Wodorotlenek sodu cz.d.a., roztwory o c=5 mol/l i o c=1 mol/l. d) Kwas siarkowy (VI) cz.d.a. o d=1,84 g/ml i roztwór o c=0,5 mol/l. e) Wskaźnik mieszany, 0,1% roztwór alkoholowy tymoloftaleiny zmieszany w proporcji 1:1 Grupa Azoty Zakłady Azotowe „Puławy” S.A. Strona 3 z 8 WARUNKI TECHNICZNE PULGRAN® WT-2016/ZA-34 MOCZNIK 7.5.2.3. Wykonanie oznaczania Odważyć 1g mocznika z dokładnością do 0,0002g. Przenieść ilościowo do kolby stożkowej o pojemności 500 ml lub kolby Kjeldahla i spłukać szyjkę kolby 20 ml wody. Dodać 8 ml kwasu siarkowego (VI) o d=1,84 g/ml. Zawartość kolby ogrzewać ostrożnie, aż do zaprzestania wydzielania się dwutlenku węgla i zanikania białych dymów oddzielających się od lustra cieczy na około 3cm. Kolbę odstawić i ochłodzić. Jeśli mineralizację przeprowadzono w kolbie Kjeldahla zawartość przenieść ilościowo do kolby stożkowej pojemności 300 ml. Do kolby dodać dwie krople wskaźnika – czerwieni metylowej i nadmiar kwasu siarkowego (VI) zobojętnić roztworem wodorotlenku sodu o c=5 mol./l do zmiany zabarwienia z różowego na żółte. Następnie dodawać kroplami roztwór kwasu siarkowego o c=0,5 mol/l do ukazania się różowego zabarwienia. Do tak zobojętnionego roztworu dodać 40 ml roztworu formaliny i po upływie 2 min. pięć kropli wskaźnika mieszanego i miareczkować mianowanym roztworem wodorotlenku sodu o c=1 mol/l do ukazania się różowofioletowego zabarwienia, nie znikającego w ciągu 1 min. Badany roztwór po dodaniu roztworu formaliny ma barwę różową, która podczas miareczkowania przechodzi początkowo w żółtą, a następnie różowofioletową, co wskazuje na koniec miareczkowania. 7.5.2.4. Obliczanie wyników oznaczania Zawartość azotu całkowitego (X), wyrażoną jako procent (m/m), obliczyć według wzoru: X = 0,014 ⋅ V ⋅ f 100 m w którym: V – objętość roztworu wodorotlenku sodu o c=1,000 mol/l, użyta do miareczkowania badanego roztworu, w mililitrach; m – masa próbki wziętej do oznaczania, w gramach; 0,014 – ilość azotu odpowiadająca 1 ml roztworu wodorotlenku sodu o c=1,000 mol/l, w g/ml f – faktor NaOH użytego do miareczkowania 7.5.2.5. Wynik końcowy oznaczania Za wynik końcowy należy przyjąć średnią arytmetyczną wyników co najmniej dwóch równoległych oznaczeń, między którymi różnica nie powinna przekraczać 0,1% (m/m). 7.6. OZNACZANIE ZAWARTOŚCI BIURETU 7.6.1. Zasada metody Metoda polega na wytworzeniu barwnego kompleksu biuretu zawartego w badanej próbce z jonem miedzi (II) w środowisku alkalicznym, w obecności winianu potasowo – sodowego oraz pomiarze absorbancji badanego roztworu przy długości fali 546 nm. Żeby oznaczenie było prawidłowe należy pozbyć się z roztworu zanieczyszczeń powodujących opalizację lub zmętnienie przeszkadzających przy oznaczeniach spektrofotometrycznych. 7.6.2. Odczynniki i roztwory a) Roztwór wzorcowy biuretu cz.d.a.: 1g(± 0,001g) biuretu uprzednio wysuszonego przez 2 godz w temp 105oC, przenieść do kolby pomiarowej o pojemności 500 ml, rozpuścić w wodzie destylowanej, dopełnić do kreski i wymieszać. 1 ml tak przygotowanego roztworu zawiera 0,002 g biuretu; b) Siarczan (VI) miedzi (II) cz.d.a., roztwór: 15g 5·hydratu siarczanu (VI) miedzi (II) (CuSO4·5H2O), przenieść do kolby pomiarowej o pojemności 1 l, rozpuścić w 500 ml wody, dopełnić objętość roztworu do kreski; c) Winian potasowo-sodowy cz.d.a., roztwór alkaliczny: w kolbie pomiarowej o pojemności 1 l rozpuścić 40g wodorotlenku sodu w 500 ml wody i pozostawić roztwór do ostygnięcia. Następnie dodać 50g 4·hydratu winianu potasowo-sodowego (KNaC4O6·4H2O), dopełnić wodą do kreski i pozostawić tak przygotowany roztwór na 24h. 7.6.3. Aparatura i przyrządy Spektrofotometr. 7.6.4. Przygotowanie skali wzorców i sporządzenie krzywej wzorcowej: Do sześciu kolb miarowych o pojemności 100 ml odmierzyć precyzyjnie: 0, 20, 25, 28, 30, 35 ml roztworu wzorcowego biuretu wg 7.6.2.a. Tak przygotowane roztwory zawierają odpowiednio: 0, 40, 50, 56, 60, 70 mg Grupa Azoty Zakłady Azotowe „Puławy” S.A. Strona 4 z 8 WARUNKI TECHNICZNE PULGRAN® WT-2016/ZA-34 MOCZNIK biuretu w 100 ml. Uzupełnić wodą destylowaną do 50 ml. Następnie dodać 20 ml roztworu alkalicznego winianu potasowo-sodowego wg 7.6.2.c, wymieszać i 20 ml roztworu siarczanu (VI) miedzi (II) wg 7.6.2.b., wymieszać. Zawartość kolby dopełnić wodą destylowaną do kreski, wymieszać i odstawić na 15 minut w temperaturze 30±2oC. Po upływie tego czasu zmierzyć absorbancję przygotowanej serii wzorców przy długości fali 546 nm stosując jako odnośnik roztwór wzorcowy nie zawierający dodatku biuretu. Na podstawie otrzymanych wyników wykreślić krzywą wzorcową odkładając na osi odciętych zawartość biuretu w poszczególnych roztworach w miligramach, a na osi rzędnych odpowiadające im wartości absorbancji. 7.6.5. Wykonanie oznaczania Odważyć 25g badanej próbki z dokładnością do 0,01g, przenieść ilościowo do kolby pomiarowej o pojemności 250 ml i rozpuścić w około 150 ml wody destylowanej, dopełnić do kreski, wymieszać. W zależności od przewidywanej zawartości biuretu pobrać od 25 ml do 50 ml tak przygotowanego roztworu, przenieść do kolby pomiarowej o pojemności 100 ml. Dodać 20 ml roztworu alkalicznego winianu potasowo - sodowego wg 7.6.2.c., dobrze wymieszać, 20 ml roztworu siarczanu (VI) miedzi (II) wg 7.6.2.b, wymieszać, dopełnić wodą destylowaną do kreski, dokładnie wymieszać i odstawić na 15 minut w temperaturze 30±2oC. Po upływie tego czasu zmierzyć absorbancję badanego roztworu stosując jako odnośnik roztwór przygotowany w ten sam sposób, lecz nie zawierający mocznika. Z krzywej wzorcowej odczytać stężenie biuretu. W razie mętności roztworu mocznika w wodzie jako ślepą próbę stosujemy wodę z dodatkiem takiej samej ilości mocznika jak w próbie badanej + roztwór winianu potasowo-sodowego wg 7.6.2.c bez roztworu siarczanu (VI) miedzi wg 7.6.2.b. Do bieżącej kontroli stosujemy metodę wizualnego porównywania barwy badanego roztworu z serią wzorców. 7.6.6. Obliczanie wyników oznaczania Zawartość biuretu (X) wyrażoną jako procent (m/m), obliczyć według wzoru: X = m1 ⋅ V ⋅ 100 m ⋅ V1 ⋅ 1000 w którym: m1 – zawartość biuretu w objętości roztworu próbki pobranej do oznaczania odczytana z krzywej wzorcowej, w miligramach; m - masa próbki wziętej do oznaczania, w gramach; V1- objętość roztworu próbki pobranej do oznaczania, w mililitrach; V- całkowita objętość roztworu próbki, w mililitrach. 7.6.7. Wynik końcowy oznaczania Za wynik końcowy należy przyjąć średnią arytmetyczną wyników oznaczeń, między którymi różnica nie powinna przekraczać 0,05%. co najmniej dwóch równoległych 7.7. OZNACZANIE ZAWARTOŚCI WODY METODĄ KAROLA FISCHERA 7.7.1. Zasada metody Oznaczanie zawartości wody metodą Karola Fischera polega na reakcji odczynnika Fischera z wodą i wyznaczaniu punktu równoważnikowego za pomocą elektrometrycznego miareczkowania; reakcja przebiega wg równania: SO2 + J2 + H2O + 3C5H5N → 2C5H5N•HJ + C5H5N•SO3 C2H5N•SO3 + CH3OH = C2H5NH•OSO2•OCH3 7.7.2. Odczynniki i roztwory a) metanol b) odczynnik Karola Fischera 7.7.3. a) Aparatura i przyrządy automatyczny aparat Karola Fischera Grupa Azoty Zakłady Azotowe „Puławy” S.A. Strona 5 z 8 WARUNKI TECHNICZNE PULGRAN® WT-2016/ZA-34 MOCZNIK b) waga analityczna c) naczynko z wykraplaczem d) naczynko + łyżeczka do ważenia badanej próbki 7.7.4. Wykonanie oznaczania Do mieszalnika napełnionego alkoholem metylowym, w którym zmiareczkowano wodę odczynnikiem K. Fischera, wkroplić wkraplaczem kropelkę wody o znanym ciężarze. Zwrócić uwagę, by kropla wpadła do metanolu a nie rozprysła się po ściankach mieszalnika. 7.7.5. Ważenie kropli Zważyć na wadze analitycznej naczynko z wodą zamknięte wkraplaczem. Następnie wkroplić kroplę wody do mieszalnika aparatu K. Fischera. Naczynko zważyć ponownie na wadze analitycznej. Różnica ciężarów stanowi ciężar kropli. Wodę zmiareczkować odczynnikiem K. Fischera i obliczyć jego miano T. T= m V m – masa dodanej wody w mg V – ilość ml odczynnika KF T – ilość mg wody z jaką przereagował 1 ml odczynnika KF Należy wykonać co najmniej dwa równoległe oznaczania, w których miano nie powinno się różnić więcej niż ±0,05 mg/ml. Do mieszalnika wlać 20-50 ml alkoholu metylowego, tak aby elektrody były całkowicie zanurzone i odmiareczkować zawartą w nim wodę odczynnikiem K.Fischera. Wprowadzić próbkę (2÷4 g mocznika) odważoną na wadze analitycznej z dokładnością ± 0,0001g. Włączyć mieszadełko i po dokładnym rozpuszczeniu próbki zmiareczkować odczynnikiem K. Fischera do punktu końcowego. Zawartość wody, wyrażoną w procentach (m/m), obliczyć ze wzoru: %H 2O = T ⋅ V ⋅ 100 T ⋅ V = 1000 ⋅ m 10 ⋅ m w którym: T – miano odczynnika KF, mg/ml; V – ilość ml KF zużyta do zmiareczkowania roztworu badanej próbki, ml; m – masa próbki, g. 7.7.6. Wynik końcowy oznaczania Za wynik końcowy należy przyjąć średnią arytmetyczną wyników oznaczeń, między którymi różnica nie powinna przekraczać 0,05% (m/m). co najmniej dwóch równoległych 7.8. OZNACZANIE STRAT SUSZENIA W TEMPERATURZE 65-70OC 7.8.1. Zasada metody Oznaczanie strat suszenia w temperaturze 65-70oC należy wykonać zgodnie z normą PN-C-87011:1999 pkt 4.6. Metoda polega na suszeniu próbki nawozu w temperaturze od 65oC do 70oC przez 2h, a następnie ochłodzeniu, zważeniu i obliczeniu strat suszenia na podstawie ubytku masy. 7.8.2. Aparatura i przyrządy Stosowana jest następująca aparatura i przyrządy: a) suszarka laboratoryjna z termoregulacją; b) waga analityczna o dokładności ważenia do 0,0002g; c) naczynka wagowe o średnicy od 50mm do 60mm. 7.8.3. Wykonanie oznaczania. Grupa Azoty Zakłady Azotowe „Puławy” S.A. Strona 6 z 8 WARUNKI TECHNICZNE PULGRAN® WT-2016/ZA-34 MOCZNIK W wysuszonym i zważonym z dokładnością do 0,0002g naczynku wagowym o średnicy 5-6cm, odważyć z taką samą dokładnością 4g mocznika. Suszyć w suszarce laboratoryjnej w temperaturze 65-70oC w ciągu 2h i po ostudzeniu w eksykatorze zważyć z dokładnością do 0,0002g. 7.8.4. Obliczanie wyników oznaczania Straty suszenia w temperaturze 65-70oC (X), obliczyć w procentach (m/m) wg wzoru; X = (m − m1 ) ⋅ 100 m w którym: m – masa badanej próbki przed suszeniem, w g; m1 – masa badanej próbki po suszeniu, w g. 7.8.5. Wynik końcowy oznaczania Za wynik końcowy należy przyjąć średnią arytmetyczną wyników oznaczeń, między którymi różnica nie powinna przekraczać 0,05% (m/m). co najmniej dwóch równoległych 7.9. OZNACZANIE ZAWARTOŚCI GRANULEK O WYMIARACH 3,0-5,0 mm 7.9.1. Zasada metody Metoda polega na przesianiu, na sucho, próbki PULGRANU®, zważeniu uzyskanej frakcji ziarnowej i podaniu składu ziarnowego. 7.9.2. Aparatura a) komplet sit kontrolnych b) przesiewacz wibracyjny laboratoryjny 7.9.3. Wykonanie oznaczania a) Ręcznie 200g badanej próbki odważyć z dokładnością do 0,01g, przenieść ilościowo na górne sito. Potrząsać ręcznie w kierunku poziomym przez 5 minut. Następnie zważyć na wadze odsiew z sita o wielkości 3,0 mm z dokładnością 0,01 g. b) Z zastosowaniem przesiewacza wibracyjnego Na przesiewaczu umieścić szalkę zbierającą i sita. Odważyć 200g ujednorodnionej próbki z dokładnością 0,01 g i przenieść ją ilościowo na górne sito. Przesiewać przez okres 5 minut zgodnie z instrukcją urządzenia. Następnie zważyć na wadze odsiew z sita o wielkości 3,0 mm z dokładnością 0,01 g. 7.9.4. Obliczanie wyników oznaczania Zawartość pastylek o wymiarach 3,0-5,0mm (X) oblicza się w procentach (m/m) wg wzoru: X = m1 100 m w którym: m1 – masa odsiewu na sicie o wymiarze boku oczek kwadratowych 3,0 mm, w g; m – masa próbki, w g. 7.9.5. Wynik końcowy oznaczania Za wynik końcowy należy przyjąć średnią arytmetyczną wyników co najmniej dwóch równoległych oznaczeń, między którymi różnica nie powinna przekraczać 2% (m/m). 7.10. OCENA WYNIKÓW BADAŃ Partię PULGRANU® należy uznać za zgodną z wymaganiami Warunków Technicznych, jeżeli wyniki badań odpowiadają wymaganiom w Tabeli 1. Producent zobowiązany jest przesłać odbiorcy zaświadczenie Grupa Azoty Zakłady Azotowe „Puławy” S.A. Strona 7 z 8 WARUNKI TECHNICZNE PULGRAN® WT-2016/ZA-34 MOCZNIK stwierdzające zgodność produktu z wymaganiami WT. 8. ODWOŁANIA • PN-EN 1235:1999 Nawozy stałe. Badanie uziarnienia metodą sitową • PN-EN 1482-1:2008 Nawozy i środki wapnujące. Pobieranie i przygotowanie próbek. Część 1: Pobieranie próbek • PN-C-87001:1998 Nawozy sztuczne. Pakowanie, przechowywanie i transport. • PN-C-87011:1999 Nawozy sztuczne. Mocznik granulowany. • PN-O-79021:1989 Opakowania. System wymiarowy. • PN-O-79793:1996 Opakowania transportowe z tworzyw sztucznych. Worki polietylenowe otwarte zgrzewane płaskie. • Rozporządzenie (WE) Nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 w sprawie nawozów. 9. INFORMACJE DODATKOWE WT- 2016/ZA-34 zastępują WT-2014/ZA-34 Grupa Azoty Zakłady Azotowe „Puławy” S.A. Strona 8 z 8