Złamanie kości łódeczkowatej (Scaphoid fracture)
Transkrypt
Złamanie kości łódeczkowatej (Scaphoid fracture)
Złamanie kości łódeczkowatej (Scaphoid fracture) opracował: lek. Maciej Klich Złamanie kości łódeczkowatej jest najczęstszym złamaniem kości nadgarstka. Stanowi ono ok. 70% złamań. Najczęściej dochodzi do niego w wyniku upadku na przeprostowaną rękę. W badaniu stwierdza się bolesność uciskowa w „tabakierce anatomicznej” i osiowy nacisk na kciuk. Rozpoznanie potwierdza się wykonaniem badania rtg w standardowych i dodatkowych projekcjach. W przypadku wątpliwości stosuje się unieruchomienie w opatrunku gipsowym na dwa tygodnie i ponowną kontrolę lub wykonuje się badanie rezonansem magnetycznym. Niewłaściwa diagnoza i w konsekwencji brak leczenia złamania kości łódeczkowatej może prowadzić do powstania stawu rzekomego i wczesnych zmian zwyrodnieniowych w obrębie nadgarstka (Scaphoid Non-union Advanced Collapsed). Dodatkowy problem stanowi fakt, że kość łódeczkowata otrzymuje unaczynienie od strony swojego dalszego bieguna, co w przypadku złamania bliższego bieguna może prowadzić do jego martwicy. W zależności od typu złamania (stabilne, niestabilne) stosuje się leczenie zachowawcze lub operacyjne, które polega na przezskórnym wprowadzeniu śruby zespalającej złamanie. Zespolenie to nie wymaga usuwania. W okresie pooperacyjnym nie stosuje się unieruchomienia. Skuteczność leczenia operacyjnego w zależności od badań waha się pomiędzy 90 i 100%.