ŚW. SZYMONA Z LIPNICY

18 lipca 2016r. – Poniedziałek
ŚW. SZYMONA Z LIPNICY
Wyznawcy
Wspomnienie św. Kamila de Lellis, Wyznawcy,
św. Symforozy i siedmiu jej synów, Męczenników,
B. Simonis de Lipnica Conf. - III classis
Commemoratio S. Camilli de Lellis Conf. ,
Ss. Symphorosæ et septem eius filiorum Mm.
18 lipca2016r. – kolor szat biały - Poniedziałek – Św. Szymona z Lipnicy,
Wyznawcy.( 3. kl.) Msza wł. w Proprium (Iustus ut palma), Gloria,
w Mszach czytanych 2. modlitwa: Wspomnienie św. Kamila de Lellis,
Wyznawcy, 3. modlitwa: Wspomnienie św. Symforozy i siedmiu jej synów,
Męczenników, bez Credo, prefacja zwykła.
Szymon urodził się około 1438-1440 r. w Lipnicy. Znane są nam
imiona jego rodziców: Grzegorz i Anna. Nie znamy natomiast ich nazwisk.
Ojciec był piekarzem. Fakt wysłania Szymona na studia uniwersyteckie
wskazywałby na pewną zamożność rodziców, gdyż to suponuje także
ukończenie szkół niższych. Jednak zamożność ta była względna, skoro
w 1454 r. Szymon wpłacił do kasy Akademii Krakowskiej zaledwie 1 grosz,
a więc zaledwie jedną czwartą już i tak skromnej rocznej opłaty. Zapisał
się na wydział nauk wyzwolonych (artium). Był to wydział wstępny
i najliczniej obstawiony, gdyż dawał przygotowanie do trzech wydziałów
pozostałych i udzielał najogólniejszych wiadomości z zakresu siedmiu
nauk wyzwolonych. Akademię Krakowską Szymon ukończył w roku 1457
tytułem bakałarza.
W tym samym roku wstąpił wraz z dziesięcioma swoimi kolegami
akademickimi do bernardynów, których cztery lata wcześniej sprowadził
do Polski i założył ich pierwszy klasztor w Krakowie św. Jan Kapistran.
Niewykluczone, że Szymon widział go i słuchał osobiście, kiedy Jan przez
osiem miesięcy przebywał w Krakowie na zaproszenie króla Kazimier
za Jagiellończyka. Po roku nowicjatu Szymon złożył śluby zakonne (1458).
W Krakowie odbywał swoje studia teologiczne i po roku 1460 otrzymał
święcenia kapłańskie.
Szymon musiał wyróżniać się cnotą, wiedzą i powagą, skoro już w
roku 1465 - w kilka lat po święceniach - został wybrany gwardianem
konwentu w Tarnowie. Z tego powodu wziął udział w kapitule prowincji w
Krakowie. W dwa lata później pełnił w Krakowie urząd kaznodziei. Urząd
ten w zakonie franciszkańskim był zawsze w wysokim poważaniu.
Wybierano na to stanowisko wyjątkowo zdolnych zakonników. Według
relacji, jakie nam pozostawiły źródła, Szymon był nie tylko kaznodzieją z
urzędu, ale przede wszystkim z powołania. Obowiązek ten miał sprawować
przez kilkanaście lat, bo aż do śmierci (1467-1482). Szymon był nie tylko
kaznodzieją zakonnym, ale przede wszystkim katedralnym. Dotąd ten
zaszczytny i odpowiedzialny urząd pełnili wyłącznie dominikanie
i profesorowie teologii Akademii Krakowskiej. Szymon był pierwszym,
który przełamał tę tradycję jako bernardyn. Kazania w katedrze
wygłaszano do elity umysłowej Krakowa w języku łacińskim. To dowodzi,
że Szymon doskonale opanował ten język.
Święty Szymon z Lipnicy O wielkiej powadze, jaką się cieszył
Szymon wśród swoich współbraci, świadczy i to, że został wybrany wraz
z kilkunastoma innymi bernardynami delegatem prowincji polskiej, aby
uczestniczył w uroczystościach przeniesienia relikwii św. Bernardyna do
nowego kościoła wystawionego ku jego czci w Akwilei (1472).
W roku 1474 został wybrany na kapitule prowincji dyskretem, czyli
delegatem na kapitułę generalną do Pawii. Wyruszył na nią wraz
z ówczesnym prowincjałem Chryzostomem z Ponieca i gwardianem
z Krakowa, Marianem z Jeziorka. Przez pewien czas Szymon pełnił także
funkcję komisarza prowincjała i w jego imieniu wizytował niektóre
konwenty prowincji. Poważnym wydarzeniem w jego życiu była
pielgrzymka do Ziemi Świętej (1478/1479). Odbył ją korzystając z okazji, że
był uczestnikiem kapituły generalnej w Pawii. Stamtąd udał się do ziemi
Chrystusa Pana.
W
zakonie
odznaczał
się
surowością
życia,
nabożeństwem
do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Umarł posługując chorym
podczas zarazy w Krakowie 18 lipca 1482 r. Pogrzeb odbył się w tym samym
dniu w godzinach wieczornych. Ciało pochowano w kościele klasztornym
pod wielkim ołtarzem, umieszczając je wraz ze szczątkami Tymoteusza
i Bernardyna, zmarłych w opinii świętości. W 1488 r. bł. Władysław z
Gielniowa, sprawujący wówczas funkcję prowincjała, na podstawie
specjalnego breve papieża Innocentego VIII dokonał przeniesienia relikwii
Szymona do osobnej kaplicy kościoła, co było wówczas uważane
za formalną beatyfikację. Odtąd bowiem można było słudze Bożemu
oddawać cześć publiczną. Grobowiec Szymona nawiedzali liczni
pielgrzymi, a nagromadzone wota były dowodem jego skutecznego
orędownictwa. Zaraz po jego śmierci miało miejsce aż 377 cudownych
uzdrowień i łask. Długie zabiegi o formalną beatyfikację doszły do skutku.
24 lutego 1685 roku bł. Innocenty XI ogłosił dekret beatyfikacyjny.
Dnia 3 czerwca 2007 r. papież Benedykt XVI kanonizował Szymona
z Lipnicy.
W ikonografii św. Szymon przedstawiany jest jako głoszący
kazanie.
Szaty biały
Ps 91,13n
Iustus ut palma florébit:
sicut
cedrus
Líbani
multiplicábitur: plantátus in
domo Dómini: in átriis
domus Dei nostri.
Ps 91,2
Ps. Dobrze jest wysławiać Pana Ps. Bonum est confitéri
i śpiewać imieniu Twemu, Dómino: et psállere nómini
o Najwyższy. V. Chwała Ojcu
tuo, Altíssime. V. Glória
Patri.
ORATIO:
B. Simonis de Lipnica Conf.
Wszechmogący, wieczny Boże, Omnipotens
sempiterne
który wsławiłeś błogosławionego Deus: qui beatum Simonem
Szymona, Twego Wyznawcę, Confessorem
tuum
darem
głoszenia
Ewangelii, evangelicae praedicationis
spraw łaskawie, abyśmy żywieni gratiam sublimasti: concede
pokarmem
jego
zbawiennej propitius; ut eius salutaris
nauki, wypełniając to, co się doctrinae pabulo nutriti,
Tobie
podoba,
zdołali
po quae
tibi
sunt
placita
ścieżkach sprawiedliwości dojść exsequentes, per semitas
szczęśliwie
do
niebieskiej iustitiae
ad
caelestem
3klasy
INTROITUS:
Sprawiedliwy
zakwitnie
jak
palma, rozrośnie się jak cedr na
Libanie, zasadzony w domu
Pańskim, w przedsionkach Boga
naszego.
ojczyzny. Przez Pana.
Boże, który wyróżniłeś świętego
Kamila
szczególnym
darem
miłości, by niósł pomoc duszom
zmagającym
się
w przedśmiertnej walce, prosimy
Cię przez jego zasługi, napełnij
nas duchem Twojej miłości,
abyśmy w godzinę naszej śmierci
zdołali pokonać wroga i dojść do
korony niebieskiej. Przez Pana.
Boże, który nam pozwalasz
obchodzić narodziny dla nieba
świętych Męczenników Twoich
Symforozy i jej synów; daj nam w
wiecznej szczęśliwości radować
się ich towarzystwem. Przez
Pana.
LECTIO:
Bracia: Wydaje mi się bowiem,
że
Bóg
nas,
apostołów,
wyznaczył jako ostatnich, jakby
na śmierć skazanych. Staliśmy
się bowiem widowiskiem światu,
aniołom i ludziom; my głupi dla
Chrystusa,
wy
mądrzy
w Chrystusie, my niemocni, wy
mocni; wy doznajecie szacunku,
a my wzgardy. Aż do tej chwili
łakniemy i cierpimy pragnienie,
brak nam odzieży, jesteśmy
policzkowani i skazani na
tułaczkę, i utrudzeni pracą rąk
własnych. Błogosławimy, gdy
nam złorzeczą, znosimy, gdy nas
prześladują; dobrym słowem
odpowiadamy,
gdy
nas
spotwarzają. Staliśmy się jakby
śmieciem tego świata i odrazą
dla wszystkich aż do tej chwili.
patriam feliciter pervenire
valeamus. Per Dominum.
S. Camilli de Lellis Conf.
Deus,
qui
sanctum
Camíllum, ad animárum in
extrémo agóne luctántium
subsídium,
singulári
caritátis
prærogatíva
decorásti: eius, quaesumus,
méritis, spíritum nobis tuæ
dilectiónis infúnde; ut in
hora éxitus nostri hostem
víncere, et ad coeléstem
mereámur
corónam
perveníre. Per Dominum.
Ss. Symphorosæ et septem
Filiorum eius Mm
Deus, qui nos concédis
sanctórumMártyrum tuórum
Symphorósæ et filiórum eius
natalítia cólere: da nobis in
ætérna
beatitúdine
de
eórum societáte gaudére.
Per Dominum.
1 Kor 4,9-14
Fratres: Spectáculum facti
sumus mundo et Angelis et
homínibus.
Nos
stulti
propter Christum, vos autem
prudéntes in Christo: nos
infírmi, vos autem fortes: vos
nóbiles, nos autem ignóbiles.
Usque in hanc horam et
esurímus, et sitímus, et nudi
sumus, et cólaphis caedimur,
et
instábiles
sumus,
et
laborámus
operántes
mánibus
nostris:
maledícimur,
et
benedícimus: persecutiónem
pátimur,
et
sustinémus:
blasphemámur,
et
obsecrámus:
tamquam
purgaménta huius mundi
facti
sumus,
ómnium
peripséma usque adhuc. Non
Nie piszę tego, żeby was
zawstydzić,
lecz
aby
was
napomnieć
jako
moje
najdroższe dzieci.
GRADUALE:
Usta sprawiedliwego głoszą
mądrość i język jego mówi to, co
słuszne. V. Prawo jego Boga
mieszka w jego sercu, a kroki się
jego nie chwieją.
Allelúia,
alleluia.
Ps.
Błogosławiony mąż, który boi się
Pana i wielką radość znajduje w
jego nakazach. Alleluia.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Rzekł Jezus
uczniom swoim: Nie bój się,
mała trzódko, gdyż spodobało się
Ojcu
waszemu
dać
wam
królestwo. Sprzedajcie wasze
mienie
i dajcie jałmużnę!
Sprawcie sobie trzosy, które nie
niszczeją, skarb niewyczerpany
w niebie, gdzie złodziej się nie
dostaje ani mól nie niszczy.
Bo gdzie jest skarb wasz, tam
będzie i serce wasze.
OFFERTORIUM:
Z potęgi Twej, Panie, weseli, się
sprawiedliwy, i z pomocy Twojej
bardzo się cieszy: spełniłeś
pragnienie jego serca.
SECRETA:
Wspominając Twoich Świętych,
składamy Ci, Panie, ofiarę
chwały i ufamy, że ona wybawi
nas
od
złego
teraz
i w przyszłości. Przez Pana.
Boże Ojcze wszechmogący, niech
ut confúndant vos, hæc
scribo, sed ut fílios meos
caríssimos móneo: in Christo
Iesu, Dómino nostro.
Ps 36,30n
Os
iusti
meditábitur
sapiéntiam, et lingua eius
loquétur iudícium. V. Lex
Dei eius in corde ipsíus: et
non
supplantabúntur
gressus eius
Ps 111,1
Allelúia, alleluia. V. Beátus
vir, qui timet Dóminum: in
mandátis eius cupit nimis.
Allelúia.
Łk 12,32-34
In illo témpore: Dixit Iesus
discípulis suis: Nolíte timére,
pusíllus
grex,
quia
complácuit Patri vestro dare
vobis regnum. Véndite quæ
possidétis,
et
date
eleemósynam. Fácite vobis
sácculos,
qui
non
veteráscunt, thesáurum non
deficiéntem in coelis: quo fur
non apprópiat, neque tínea
corrúmpit.
Ubi
enim
thesáurus vester est, ibi et
cor vestrum erit.
Ps 20,2n
In virtúte tua, Dómine,
lætábitur iustus, et super
salutáre tuum exsultábit
veheménter:
desidérium
ánimæ eius tribuísti ei.
B. Simonis de Lipnica Conf.
Laudis tibi. Dómine, hóstias
immolámus
in
tuórum
commemoratióne Sanctórum
quibus nos et præséntibus
éxui malis confídimus et
futúris. Per Dominum.
S. Camilli de Lellis Conf.
Hóstia immaculáta, qua illud
ta niepokalana ofiara, w której
odnawiamy dzieło niezmierzonej
miłości Pana naszego Jezusa
Chrystusa, za przyczyną św.
Kamila
stanie
się
nam
zbawiennym lekarstwem na
wszelkie słabości ciała i duszy, a
przy konaniu pociechą i obroną.
Przez tegoż Pana.
Ofiarujemy Ci, Panie, te dary
jako wyraz naszego oddania;
przyjmij je łaskawie ku chwale
Twoich Świętych i spraw w
Swoim
miłosierdziu,
aby
przyczyniły się do naszego
zbawienia. Przez Pana.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę
godne
to
i
sprawiedliwe,
słuszne
i zbawienne, abyśmy zawsze
i
wszędzie
Tobie
składali
dziękczynienie, Panie, Ojcze
Święty, wszechmogący, wieczny
Boże, przez Chrystusa, Pana
naszego. Przez Niego Twój
majestat
chwalą
Aniołowie,
uwielbiają Państwa, z lękiem
czczą Potęgi, Niebiosa i Moce
niebios
oraz
błogosławieni
Serafini we wspólnej wysławiają
radości. Z nimi to, prosimy,
dozwól i naszym głosom wołać w
pokornym uwielbieniu:
COMMUNIO:.
Zaprawdę
powiadam
wam,
że
wy,
którzyście opuścili wszystko
i poszliście za mną, stokroć
więcej otrzymacie i posiądziecie
życie wieczne.
Dómini nostri Iesu Christi
imménsæ
caritátis
opus
renovámus, sit, Deus Pater
omnípotens, sancto Gamíllo
intercedénte, contra omnes
córporis
et
animae
infirmitates
salutáre
remedium, et in extrémo
agóne solátium et tutela. Per
eundem.
Ss. Symphorosæ et septem
Filiorum eius Mm
Múnera tibi, Dómine, nostræ
devotiónis offérimus: quæ et
pro tuórum tibi grata sint
honóre Iustórum, et nobis
salutária,
te
miseránte,
reddántur. Per Dominum.
Vere dignum et iustum est,
æquum et salutáre, nos tibi
semper et ubíque grátias
agere: Dómine sancte, Pater
omnípotens, ætérne Deus:
per
Christum,
Dóminum
nostrum.
Per
quem
maiestátem tuam laudant
Angeli,
adórant
Dominatiónes,
tremunt
Potestátes.
Coeli
coelorúmque
Virtútes
ac
beáta
Séraphim
sócia
exsultatióne
concélebrant.
Cum quibus et nostras voces
ut
admitti
iubeas,
deprecámur,
súpplici
confessione dicéntes:
Mt 19,28n
Amen, dico vobis: quod vos,
qui reliquístis ómnia et
secúti estis me, céntuplum
accipiétis, et vitam ætérnam
possidébitis.
POSTCOMMUNIO:
Pokrzepieni
niebieskim
pokarmem i napojem, błagamy
Cię pokornie. Boże nasz, niech
nas bronią modlitwy tego, w
którego święto przyjęliśmy te
dary. Przez Pana.
Przez ten pokarm niebieski,
któryśmy
z
nabożeństwem
przyjęli, obchodząc uroczystość
św. Kamila, Twojego Wyznawcy,
racz sprawić, o Panie, abyśmy w
godzinie
śmierci
swojej
opatrzeni
Sakramentami
i
oczyszczeni
z
wszystkich
grzechów, pełni radości zostali
przyjęci
na
łono
Twojego
miłosierdzia: Który żyjesz.
Prosimy
Cię,
Panie,
za
wstawiennictwem Męczenników
Twoich Symforozy i jej synów,
daj nam przyjąć czystą duszą
Sakrament, który spożyliśmy
ustami. Przez Pana.
B. Simonis de Lipnica Conf.
Refécti
cibo
potúque
coelésti, Deus noster, te
súpplices exorámus: ut, in
cuius hæc commemoratióne
percépimus, eius muniámur
et précibus . Per Dominum.
S. Camilli de Lellis Conf.
Per hæc coeléstia aliménta,
quæ,
sancti
Camílli
Confessóris tui sollémnia
celebrántes, pia devotióne
suscépimus: da, quaesumus.
Dómine; ut, in hora mortis
nostræ sacraméntis refécti et
culpis ómnibus expiáti, in
sinum misericórdiæ tuæ læti
súscipi mereámur: Qui vivis.
Ss. Symphorosæ et septem
Filiorum eius Mm
Præsta nobis, quaesumus,
Dómine:
intercedéntibus
sanctis
Martýribus
tuis
Symphorósa et fíliis eius; ut,
quod ore contíngimus, pura
mente
capiámus.
Per
Dominum.
1 Kor 4, 9-14
LECTIO:
BIBLIA WUJKA
Bracia: Bo mniemam, iż Bóg nas Apostoły ostatnie pokazał, jakoby
na śmierć naznaczone; albowiem staliśmy się dziwowiskiem światu
i Aniołom i ludziom. My głupi dla Chrystusa, a wy roztropni
w Chrystusie; myśmy słabi, a wy mocni; wy zacni, a my beze czci.
Aż do téj godziny i łakniemy i pragniemy i nadzy jesteśmy
i bywamy policzkowani i tułamy się. I pracujemy robiąc swemi
rękoma. Złorzeczą nam, a błogosławiemy: prześladowanie
cierpiemy, a znosimy: Bluźnią nas, a modlimy się. Staliśmy się jako
plugastwa tego świata, śmieci wszystkich aż dotąd. Nie żebym was
zawstydził, to piszę; ale jako syny moje najmilsze napominam.
BIBLIA TYSIĄCLECIA
Bracia: Wydaje mi się bowiem, że Bóg nas, apostołów, wyznaczył
jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych. Staliśmy się bowiem
widowiskiem światu, aniołom i ludziom; my głupi dla Chrystusa,
wy mądrzy w Chrystusie, my niemocni, wy mocni; wy doznajecie
szacunku, a my wzgardy. Aż do tej chwili łakniemy i cierpimy
pragnienie, brak nam odzieży, jesteśmy policzkowani i skazani na
tułaczkę, i utrudzeni pracą rąk własnych. Błogosławimy, gdy nam
złorzeczą, znosimy, gdy nas prześladują;
dobrym słowem
odpowiadamy, gdy nas spotwarzają. Staliśmy się jakby śmieciem
tego świata i odrazą dla wszystkich aż do tej chwili. Nie piszę tego,
żeby was zawstydzić, lecz aby was napomnieć - jako moje
najdroższe dzieci.
BIBLIA PAULISTÓW
Bracia: Wydaje mi się bowiem, że Bóg wyznaczył nas, apostołów,
jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych, gdyż staliśmy się
widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi. My, głupi z powodu
Chrystusa, wy zaś rozsądni dzięki Chrystusowi; my – słabi, wy –
mocni, my – pozbawieni czci, wy – szanowani. Aż do tej pory
cierpimy głód i pragnienie, brak nam ubrania, policzkują nas i
tułamy się, jesteśmy utrudzeni pracą własnych rąk. Gdy nas
znieważają – błogosławimy, gdy prześladują – znosimy to, gdy nas
obrzucają obelgami – modlimy się. Aż dotąd jesteśmy jakby
śmieciami świata, odrazą dla wszystkich. Nie piszę o tym, aby was
zawstydzić, lecz abyście to, jako moje ukochane dzieci, zrozumieli.
EVANGELIUM:
Łk 12, 32-34
BIBLIA WUJKA
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Nie bójcie się małe
stado! albowiem się upodobało Ojcu waszemu, dać wam królestwo.
Poprzedajcie, co macie, a dajcie jałmużnę, czyńcie sobie mieszki,
które nie wiotszeją, skarb nie ustawający w niebiesiech, gdzie się
złodziéj nie przybliża, ani mól psuje. Albowiem gdzie jest skarb
wasz, tam i serce wasze będzie.
BIBLIA TYSIĄCLECIA
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Nie bój się, mała
trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo.
Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy,
które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się
nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam
będzie i serce wasze.
BIBLIA PAULISTÓW
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Nie bój się, mała
trzódko, bo spodobało się waszemu Ojcu dać wam królestwo.
Sprzedajcie swoje dobra i wspomóżcie potrzebujących! Sprawcie
sobie sakiewki, które się nie zużyją, skarb niewyczerpany w niebie,
gdzie złodziej nie ma dostępu ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest
wasz skarb, tam będzie też wasze serce.
Święty Kamil de Lellis, prezbiter i zakonnik
Kamil urodził się 25 maja 1550 r. w Abruzzach. Matka Kamila, po
przedwczesnej śmierci pierwszego syna, wybłagała sobie u Pana Boga
narodziny Kamila; miała już wówczas prawie 60 lat. Przed urodzeniem
dziecka miała tajemniczy sen: ujrzała swojego syna w otoczeniu wielu
mężów z krzyżami na piersiach. Przerażona odczytała ten sen jako
napomnienie Boże, że jej syn skończy jako herszt bandy i zawiśnie wraz ze
swoją szajką na krzyżu. Pierwsze lata życia Kamila zdawały się
potwierdzać przeczucia matki. Syn prowadził życie odległe od ascezy
chrześcijańskiej. Podobnie jak ojciec, był porywczego i niespokojnego
charakteru.
Gdy Kamil miał około 20 lat, utworzyła mu się rana w nodze. Udał się więc
do Rzymu, do szpitala św. Jakuba dla nieuleczalnie chorych. Nie wyleczył
się zupełnie z rany, ale opuścił szpital i udał się na wojnę z Turkami:
najpierw do Dalmacji (1571), potem nawet do Tunisu (1571-1574). Kiedy w
grze w karty przegrał uzbierany kapitał, udał się do Manfredodi, do
klasztoru kapucynów, jako pracownik fizyczny. Tam przeżył nawrócenie.
2 lutego 1575 r. postanowił pozostać na zawsze w zakonie, który mu
udzielił dachu nad głową. Niestety, rana ponownie się otworzyła i tak
dalece zaczęła mu dokuczać, że musiał powrócić do szpitala w Rzymie. Tu
przebywał 4 lata. W czasie choroby z niezwykłym poświęceniem oddawał
się posłudze nieuleczalnie chorym. Kiedy zaś rana jako tako się zagoiła,
Kamil powrócił do kapucynów. Po pewnym czasie rana ponownie się
odnowiła; Kamil zrozumiał, że jego miejsce nie jest u kapucynów.
Święty Kamil de Lellis
Powrócił więc do Rzymu, gdzie w Kolegium Rzymskim odbył studia
teologiczne. Po ich ukończeniu przyjął święcenia kapłańskie (1584). W tym
samym roku w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP w kościółku
Matki Bożej Cudownej z kilkoma towarzyszami, których w czasie studiów
zdołał pozyskać dla swoich planów, wdział habit nowej rodziny zakonnej
i złożył trzy śluby proste: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, z dodaniem
ślubu czwartego: oddania się bez reszty posłudze chorym. Wszyscy udali się
do szpitala Świętego Ducha, gdzie pod kierunkiem Kamila przez 28 lat
spełniali tę samarytańską posługę.
Święty Kamil de Lellis 18 marca 1586 r. Kamil otrzymał od papieża
Sykstusa V zatwierdzenie nowej rodziny zakonnej: Towarzystwa Sług
Chorych. Tego samego roku papież zezwolił na noszenie osobnego habitu
Kleryków Regularnych, koloru czarnego z czerwonym krzyżem na piersi.
8 grudnia 1591 r. Kamil wraz z 25 towarzyszami złożył śluby uroczyste
z dodaniem ślubu czwartego: "wiecznej obecności ciałem i duszą przy
chorych, nawet zarażonych". Dzieło zaczęło wydawać owoce. Liczba
członków zakonu rosła, powstawały też nowe placówki: w Neapolu,
Mediolanie, Genui, Florencji, Mantui, Bolonii, Chieti, Viterbo, Mesynie
i Palermo. Kamil napisał ustawy dla nowego zakonu, a także szczegółowy
regulamin i wskazania, jak należy zajmować się chorymi. Są one
najpiękniejszym świadectwem miłości chrześcijańskiej. Za życia Kamila
jego duchowi synowie otworzyli 65 własnych szpitali. W tym samym czasie
ponad 100 kamilianów zmarło wskutek zarażenia od chorych, którym
służyli.
Święty Kamil de Lellis Kamil zmarł 14 lipca 1614 r. w domu macierzystym
swojego zakonu w Rzymie. Jego ciało spoczywa dotąd w kościele przy
centralnym domu w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Pan Bóg obdarzył
Kamila darem kontemplacji, proroctwa oraz cudów za życia i po śmierci.
Do chwały świętych wyniósł go papież Benedykt XIV w 1746 roku. Papież
Leon XIII ogłosił Kamila de Lellis wraz ze św. Janem Bożym patronem
szpitali i chorych (1886), papież Pius XI oddał mu także patronat nad
służbą zdrowia - pielęgniarzami i pielęgniarkami (1930).
W ikonografii św. Kamil przedstawiany jest w sutannie, na której widnieje
czerwony krzyż. Jego atrybutami są: anioł, krzyż, księga, różaniec.
Św. Symforozy i Siedmiu Jej Synów, Męczenników
Św. Symforoza z Tivoli- Święta wdowa i męczenniczka (zm. ok. 138).
Znana również jako: Synforoza.
Była wdową po trybunie św. Getuliuszu, który poniósł śmierć męczeńską
około roku 120, razem ze św. Amancjuszem, Cerealisem i Prymitywem.
Symforoza pochowała ich ciała w arenarium (wyrobisko po pyle
wulkanicznym lub tufu) na terenie swojego majątku. Legenda mówi, że
kiedy cesarz Hadrian ukończył budowę swego wspaniałego pałacu w Tibur
(Tivoli) i zaczął w nim składać ofiary bożkom, miał usłyszeć, że wdowa
Symforoza i jej siedmiu synów dręczą ich codziennie zanosząc modlitwy do
Boga. Jeśli cesarz przekona ich, aby złożyli ofiarę bożkom, sam otrzyma
wszystko czego zapragnie. Hadrian i jego służba próbowali nakłonić
Symforozę najpierw prośbami, a później groźbami do złożenia ofiary
bożkom, a gdy niczego nie wskórali, widząc że nie złamią oporu pobożnej
wdowy i jej siedmiu synów, wydali na nich wyrok śmierci. Symforozę
zaprowadzono do świątyni Herkulesa i po strasznych torturach, wrzucono
ją do rzeki Anio, z ciężkim kamieniem u szyi. Dzień później cesarz wezwał
jej siedmiu synów przed siebie i po nieudanej próbie nakłonienie ich do
odstąpienia od wiary, w tej samej świątyni w której zabito ich matkę,
rozłożono ich wszystkich na olbrzymich kołowrotach, rozciągając
niemiłosiernie ich ciała. Po długich godzinach męczarni każdemu z nich
zadano inną śmierć. Krescencjanowi przebito gardło, Julianowi wbito
miecz w piersi, Nemezjuszowi - w serce, Prymitywusowi rozpłatano brzuch,
Justynowi złamano kręgosłup, Strakteusowi przeszyto boki, a Eugeniusza
rozcięto na pół. Ciała chłopców wrzucono do głębokiego rowu. Odnalazł je
i pochował na obrzeżach miasta brat Symforozy, Eugeniusz. W XVII wieku
przy Via Tiburtina odkryto ruiny bazyliki w miejscu nazywanym "la sette
Fratte" (siedmiu braci). Relikwie w 752 roku przeniósł do kościoła p.w. św.
Anioła (Sant'Angelo in Pescheria) w Rzymie papież Stefan II. W 1610 roku
odnaleziono sarkofag z napisem: "Hic recquiescunt corpora SS. Martyrum
Simforosae, viri sui Zotici (Getulii) et Filiorum ejus translata papa
Stefan".
Patronka: Tivoli, wdów. Ikonografia: Najczęściej przedstawiana razem ze
swoimi siedmioma synami. Jej atrybutem jest: palma.