Organizacja, Wladze, Inne Fakty

ZWIĄZEK HARCERSTWA RZECZYPOSPOLITEJ
Początki ZHR
(Z materiałów hm. Michała Stasiaka, hm. Tomasza Strzembosza hm. Wojciecha Hausnera i własnych)
„Ciepły powiew "Sierpnia 80" dotarł także do harcerstwa. Zrodziły się Kręgi Instruktorów Harcerskich
im. Andrzeja Małkowskiego. Rozpoczęła się walka o odrodzenie Harcerstwa Polskiego, która toczyła
się w całym kraju.” KIHAM operował legalnie w ZHP krajowym gdyż Statut organizacji pozwalał na
tworzenie Kręgów o specyficznym charakterze. Jednocześnie, wiosną 1981 roku zaczął działad
Niezależny Ruch Harcerski. KIHAM chciał doprowadzid do odrodzenia harcerstwa od wewnątrz a
członkowie NRH niemając zaufania do możliwości takiego odrodzenia ruszyli do powołania nowego
jakościowo odmiennego związku harcerskiego.
W prowadzenie stanu wojennego 13.grudnia 1981 roku spowodowało utratę łączności pomiędzy
kierownictwem NRH i organizacja przestała swą działalnośd a gro członków zajeła się pracami w
podziemnej „Solidarności”. „W czerwcu 1982 roku władze ZHP zdelegalizowały Radę Porozumienia
KIHAM, a jej przewodniczący Stanisław Czopowicz został internowany„. Na tle rozwiązania KIHAM i
zaprzestaniu działalności NRH pozostała niejawna, krajowa organizacja harcerska znana przez
uczestników jako „Ruch Harcerski”. Podziemny Ruch Harcerski się silnie rozwinął efektem
zorganizowania "Białą Służbę" podczas wizyt Ojca Świętego do Polski oraz na tle zasięgu
popularnego, niezależnego pisma harcerskiego Bratnie Słowo redagowanego przez phm. Leszka
Truchlewskiego (także internowany).
W latach 1982 1984 istniał regularny kontakt pomiędzy Naczelnictwem ZHP pgK a „niepokornym”
harcerstwem i odbyły sie spotkania z hm. Tomaszem Strzembosz (reprezentujący byłe NRH) oraz hm
Jerzym Parzyoskim (pierwszym Przewodniczącym niejawnego Ruchu Harcerskiego). W styczniu 1985
roku ustalono formy współpracy na skutek którego Ruch uzyskał pomoc w postaci materiałów
programowych i sprzętu drukarskiego oraz szkolenia instruktorów na kursach ZHP pgk. Działania te
spotykały się czasami z bardzo ostrą reakcją władz ZHP.
Efektem tych działao był ogłoszony 22.05.1988 "List otwarty do społeczeostwa polskiego" wyrażający
zaniepokojenie sytuacją zaistniałą w ZHP, a podpisany przez 80 przedstawicieli środowisk harcerskich
i autorytety ówczesnego życia społecznego.
Ruch brał udział w Światowym Zlocie ZHP pgK w Rising Sun w 1988 roku i jesienią ujawnił się w
Polsce, jako Ruch Harcerski Rzeczypospolitej. W grudniu 1988 władze RHR zgłosiły swój akces do
tworzącego się przy Lechu Wałęsie Komitetu Obywatelskiego. Dzięki temu przy okrągłym stole po
stronie "Solidarności" sprawy harcerskie reprezentował przewodniczący RHR.
Na początku 1989 roku, na skutek różnic w spojrzeniu na metodę odradzania harcerstwa wyłoniły się
z RHR dwie organizacjie, Związek Harcerstwa Polskiego r.zał. 1918 (Przewodniczący hm. Wojciech
Wróblewski) oraz Zwiazek Harcerstwa Rzeczypospolitej (Przewodniczący hm. Jacek Chodorski). Na
Walnym Zjeździe w Sopocie 1-2 Kwietnia 1989 przewodniczącym ZHR zostaje hm Tomasz Strzembosz
a na Zjeżdzie ZHP r.z.1918 w czerwcu, przewodniczącym zostaje hm Kazimierz Wiatr.
W okresie 1990-1994 odbywały sie częste spotkania w Londynie i w Warszawie pomiędzy władzami
ZHP pgK, ZHR i ZHP r.z.1918. Poza normalną współpracą harcerską i wymianą instruktorów
organizacje w Polsce uważały, iż ZHP działające poza granicami Kraju jest autentycznym i
nieustannym kontynuatorem pracy harcerskiej z 1939 roku i więc mający moralny autorytet.
Proszono o interwencje w rozmowach z Międzynarodowym Biurem Skautowym (WOSM) w sprawie
przyjęcia Harcerstwa spowrotem do Biura. Na skutek tych rozmów, WOSM podał dwa warunki do
dalszej współpracy (a) połaczenie się ZHP r.z. 1918 z ZHR oraz (b) wprowadzenie zmian w prawie i
przyżeczeniu ZHP uwzględniając chrześcijaoski charakter organizacji. 3go pażdziernika 1992 roku
odbył się zjazd zjednoczeniowy ZHR i ZHP r.z. 1918. Połączona organizacja zatrzymuje nazwę ZHR i
wybrano hm Tomasza Strzembosza jako Przewodniczącego. W kwietniu 1995 roku, ZHP dokonuje
zmian w Prawie i Przyżeczeniu harcerskim powracając do tekstu przedwojennego.
Rozmowy z WOSM o powrocie polskiego harcerstwa do WOSM toczyły się naokoło struktury
federacyjnej ZHR, ZHP i innych mniejszych organizacji harcerskich. Ostatecznie WOSM całkowicie
zmienił stanowisko i stwierdził, iż struktura federacyjna nie zdaje egzaminu, nie nadaje się na warunki
Polskie i że w Polsce powinna byd tylko jedna organizacja. WOSM nie brał pod uwagę żadnych
argumentów a szczególnie to, że federacje zupełnie spełniają zadanie międzyinnymi we Francji,
Niemczech i we Włoszech. WOSM zażądał przyjęcie przez ZHR warunku połaczenia się pełnego z ZHP
w przeciągu 5 lat. ZHR uważał taki warunek jako nie do wypełnienia i odstąpił od dalszych rozmów.
W 1996 roku WOSM uznał ZHP jako organizację skupiającą harcerstwo w Polsce i zażądał by
wszystkie organizacje członkowskie i afiliowane do WOSM natychmiast zerwały wszelkie stosunki z
innymi organizacjami w Polsce z groźbą wstrzymania im praw.
Podsumowanie Struktury Organizacyjnej, Upoważnieo Władz i Inne Fakty
Zjazd ZHR: Najwyższą Władzą Związku. Zjazd zwyczajny zbiera się co 2 lata
- Wybiera Przewodniczącego
- Wybiera Naczelnika i Naczelniczkę oraz 22 członków RN,
- Wybiera Komisję Rewizyjną i Sąd Harcerski
W Zjeżdzie mają prawo udziału: Rada Naczelna, Naczelnictwo i Delegaci Instruktorów wybrani według
klucza
Rada Naczelna Jest najwyższą władzą ZHR pomiędzy Zjazdami. Zbiera się co najmniej kwartalnie.
- Wybiera 2 x Wice Przewodniczących; Skarbnika Generalngo; Sekretarza;
Generalnego; Komisarza Zagranicznego oraz 2 członków
- Wybiera Kapelana Naczelnego (w prozumieniu z właściwą władzą kościelną)
- Nadzoruje prace Naczelnictwa
- Uchwala budżet i zatwierdza bilans Związku
- Tworzy i likwiduje Okręgi
Przewodniczący: hm. Michał Butkiewicz,
Kieruje pracą Związku; Koordynuje prace RN; Jest najwyższą władzą Naczelnictwa
Naczelnictwo jest Zarządem ZHR
- Kieruje bieżącą pracą Związku
- Nadzoruje terenowe jednostki (Okręgi) oraz centralne podmioty
- Zarządza majątkiem Związku
Naczelniczka Harcerek: hm. Maria Brzeska-Deli - kieruje pracą Organizacji Harcerek
Naczelnik Harcerzy: hm. Radosław Podogrocki - kieruje Organizacją Harcerzy
Siedziba jest w Warszawie i obszar działania jest Ogólno Polski ale może działad zagranicą zgodnie z
podpisaną umową z lokalną organizacją harcerską.
Podmioty Prawne w Związku: ZHR sam oraz mogą byd Okręgi
Członkostwo: instruktor (ka), uczestnik (czka); harcerz (ka) starsza oraz członek współdziałający
(harcerz starszy to osoba >18 lat która nie złożyła obietnicy instruktorskiej; członek współdziałajacy to
osoba pełnoletnia działająca w KPH)
Ilośd osób w ZHR i struktury terytorialne – około 16,000 z żeszonych w 12 Okręgach; w sumie około
800 jednostek harcerskich. Okręg jest terytorialnym organem łączący i koordynujacy prace w
Chorągwiach harcerzy i Chorągwiach harcerek. Chorągiew jest terytorialnym podmiotem organizacji
harcerek lub harcerzy, łączącym hufce tej organizacji.
Koło Przyjaciół Harcerstwa może istnied przy jednostce lub przy Przewodniczącym Związku ale nie ma
organizacji KPH.
Podział wiekowy:
Skrzaty od lat 5-6; Zuchy od lat 7-10; Hacerze(ki) od lat 10-16; Wędrownicy (czki) > 16 lat;
Harcerze(ki) Starsi > 18 lat (podobne do naszego Starszego Harcerstwa); Instruktorzy >18 lat
Przyżeczenie: Ten sam tekst jak ZHP pgK;
Prawo: Rożni się tylko w punkcie 10 gdzie utrzymano słowa „nie pali tytoniu i nie pije napojów
alkoholowych”.
Symbole i Odznaki: Główną odznaką to Krzyż Harcerski (ten sam). Lilijka jest stylyzowana z flagą
polską po środku. Na mundurze nosi się znaczek biało czerwony nad prawą kieszenią z literami ZHR.
Informacja z Witryny: www.zhr.pl
„Metodyka
Działania podejmowane przez ZHR opierają się na konkretnej metodzie, zwanej metodą harcerską.
Źródła jej powstania sięgają przełomu XIX i XX wieku, kiedy jej twórca - Robert Baden Powell zaobserwował skutecznośd działania za pomocą małych grup. Opracowany przez niego system
wychowania młodzieży, na polskie realia początków XX wieku zaszczepił Andrzej Małkowski. Metoda
harcerska oparta jest o naturalne potrzeby i zjawiska obserwowane w rozwoju młodego człowieka –
takie jak potrzeba osiągnięd, potrzeba akceptacji, potrzeba sprawdzenia siebie, skłonnośd do
organizowania się w małe grupy, pragnienie przeżycia przygody. Ważnym atutem metody harcerskiej
jest jej przydatnośd w działaniu wychowawczym, z tą intencją jest wykorzystywana w ZHR.
Punktem wyjścia wszelkich harcerskich działao jest dobrowolnośd. Harcerzem jest tylko ten, kto
świadomie tego chce. Bez dobrowolności wszystkie pozostałe elementy metody tracą swój sens i
moc. Członkowie ZHR potwierdzają akceptację idei harcerskiej kilka razy na różnych etapach
harcerskiej drogi. Działania harcerskie w istocie swej mają byd naturalne – wykorzystywad to, co się
dzieje w otaczającym nas świecie, bez stwarzania sztuczności, a także podążad za naturalnymi
zainteresowaniami młodych ludzi. Dzięki temu harcerstwo daje możliwośd rozwoju tego, co już w
zalążku tkwi w każdym młodym człowieku. Ważnym aspektem jest pośredniośd oddziaływao – młody
człowiek uczy się poprzez zbieranie doświadczeo w konkretnych sytuacjach, gdzie ma możliwośd
podjęcia odpowiedniej decyzji i ma wpływ na dalszy bieg zdarzeo. Harcerstwo unika biernych form
uczenia się – takich jak wykłady, przemówienia, rozkazy – gdzie brak aktywności. Stawia na uczenie w
działaniu i bezpośrednie przeżycie. Sprzyja temu pozytywnośd podejmowanych aktywności – metoda
harcerska polega też na wykorzystywaniu jedynie pozytywnych i budujących przykładów, zachęcaniu i
inspirowaniu do tego, co dobre i wspieraniu dobrych cech młodych ludzi, rozwijaniu ich potencjału.
Ważnym aspektem jest zwrócenie uwagi na wzajemnośd oddziaływao – podział na wychowawców i
wychowywanych jest niwelowany dzięki możliwości czerpania od siebie nawzajem.
Aktywna forma działao, uczestniczenie w zadaniach i przygodach i wspólne ponoszenie ich
konsekwencji daje niepowtarzalną okazję do obustronnych wniosków, obserwacji, inspiracji i
doświadczeo – wszyscy się od siebie uczą, każdy głos jest ważny. Instruktorzy harcerscy oddziałują
indywidualnie na każdego podopiecznego oferując mu szansę rozwoju w tempie dopasowanym do
potrzeb i możliwości. Stosowanie metody harcerskiej jest możliwe dzięki podziałowi na małe grupy –
zastępy, w których toczy się znakomita większośd harcerskich działao. System zastępowy pozwala na
rozwinięci samorządności, samodzielności i twórczości i jest niezwykle atrakcyjny przez swoje
podobieostwo do naturalnie powstających grup koleżeoskich. Niezbędnym elementem powodzenia
stosowania metody harcerskiej jest wzorzec osobowy instruktora, dzięki któremu zachowaną mamy
pośredniośd działao (przykład własny) oraz motywację do samorozwoju. Elementem zapewniającym
ciągłą atrakcyjnośd stawianych wyzwao jest stopniowanie trudności. Dzięki temu zawsze jest miejsce
na nowe doświadczenia, a sprawdzanie siebie w nowych sytuacjach jest kształcące i pociągające.
Stopniowanie trudności odpowiada na naturalną potrzebę osiągnięd i nowych przeżyd. Nie bez
znaczenia jest też tło – harcerskie wychowanie odwołuje się przede wszystkim do naturalności, czyli
do przyrody - która jest niezwykle bogatym środowiskiem pozytywnych doświadczeo i kształcących
obserwacji.
Metoda harcerska jest prosta i spójna, lecz skuteczna jedynie wtedy, gdy stosowana z
uwzględnieniem wszystkich elementów. Każdy z nich jest tak samo istotny i nie wolno stosowad ich
wybiórczo. Stanowią jednośd, której nie można dzielid na mniejsze części.”
Członkowie wybrani przez Zjazd
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
31.
32.
33.
34.
35.
36.
37.
hm. Michał Butkiewicz HR (Przewodniczący ZHR)
hm. Maria Brzeska-Deli HR (Naczelniczka Harcerek)
hm. Radoslaw Podogrocki HR (Naczelnik Harcerzy)
hm. Renata Adrian-Cieślak HR
hm. Ewa Borkowska-Pastwa HR (Sekretarz Rady Naczelnej)
hm. Ewa Ciosek HR
hm. Elżbieta Czuma HR
phm. Włodzimierz Dola HR
hm. Joanna Filipowicz-Adamowicz HR
hm. Marek Gajdzioski HR
hm. Bartłomiej Godzisz HR
o. hm. Michał Gutkowski HR
hm. Wojciech Hausner HR
hm. Marek Jędrzejowski HR
phm. Łukasz Kamioski HR
hm. Maciej Karmolioski HR
hm. Magdalena Karowska-Koperwas HR
hm. Adam Komorowski HR
phm. Katarzyna Ossowska HR
phm. Andrzej Smolioski HR
phm. Przemysław Stawicki HO
hm. Szymon Tatar HR
hm. Wiesław Turzaoski HR
o. hm. Marcin Wrzos HR
hm. Anna Wysocka HR
Osoby wchodzące w skład Rady Naczelnej z urzędu:
phm. Krzysztof Szpala (Okręg Dolnośląski)
hm. Iwona Betcher (Okręg Górnośląski)
phm. Wojciech Smolak (Okręg Kujawsko-Pomorski)
phm. Krzysztof Pawluk (Okręg Lubelski)
phm. Michał Grelewski (Okręg Łódzki)
hm. Marta Serwin (Okręg Małopolski)
phm. Grzegorz Karczmarczyk (Okręg Mazowiecki)
phm. Leszek Węgrzyn (Okręg Podkarpacki)
hm. Anna Reda (Okręg Pomorski)
hm. Monika Rudnicka (Okręg Wielkopolski)
hm. Jarosław Zamorski (Okręg Północno-Zachodni)
Przewodniczący: hm Michał Butkiewicz
Wiceprzewodnicząca: hm. Urszula Kret
Wicerzewodniczący: hm. Lech Najbauer
Naczelniczka Harcerek: hm. Maria Brzeska-Deli
Naczelnik Harcerzy: hm. Radosław Podogrocki
Sekretarz Generalny: phm. Katarzyna Woś
Skarbnik: hm. Monika Kobus
Komisarz Zagraniczny: hm. Jarosław Błoniarz
Kapelan Naczelny: ks. hm. Kazimierz Chudzicki
Członek Zarządu: hm. Mariusz Ossowski
Członek Zarządu: hm. Renata Adrian-Cieślak
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
hm. Jacek Broniewski
phm. Piotr Giczela
phm. Piotr Kucharczyk
hm. Radosław Kucharczyk
hm. Magdalena Masiak
phm. Karol Siergiej
hm. Anna Zagrajek
1.
2.
3.
4.
5.
hm. Krzysztof Woś
hm. Monika Jakubowska
hm. Radosław Kurek
hm. Ewa Gronkiewicz
hm. Piotr Popławski