Przedmiotowy System Oceniania

Transkrypt

Przedmiotowy System Oceniania
z języka niemieckiego dla klasy drugiej gimnazjum do podręcznika
Aha! Neu- 2A, 2B, 3A, 3B - kurs podstawowy
Poziom III.0
§.I.
1.
Przedmiotowy System Oceniania z języka niemieckiego jest zgodny z WSO Zespołu Szkół w Gardnie.
§.2.
1.
Na początku roku szkolnego uczeń zostanie poinformowany przez nauczyciela przedmiotu o zakresie wymagań z języka oraz o
sposobach i zasadach oceniania z przedmiotu.
2.
Na początku roku szkolnego nauczyciel określi ilość i formy sprawdzania wiedzy ucznia (na cały rok):
3. Skala ocen (testy, kartkówki, odp. ustne, pisanie, wymowa):
Celujący , Bardzo dobry, Dobry, Dostateczny, Dopuszczający, Niedostateczny.
Ocenianie ma na celu:

informować uczniów o poziomie ich osiągnięć edukacyjnych,

pomagać uczniom w samodzielnym planowaniu swojego rozwoju,

zapobiegać niepowodzeniom,

motywować uczniów do dalszej pracy,

informować rodziców (prawnych opiekunów) i nauczycieli o postępach, trudnościach i specjalnych uzdolnieniach ucznia.
1.
Nauczyciel przedmiotu na początku każdego roku szkolnego informuje uczniów podczas lekcji organizacyjnej o wymaganiach
edukacyjnych wynikających z realizowanego przez siebie programu nauczania oraz sposobach sprawdzania osiągnięć edukacyjnych
uczniów. Fakt ten nauczyciel odnotowuje w dzienniku zajęć.
2.
Szczegółowe informacje dotyczące wymagań edukacyjnych oraz sposobów sprawdzania osiągnięć edukacyjnych z przedmiotu są
dostępne przez cały rok szkolny. Nauczyciel na bieżąco informuje uczniów o ich postępach i osiągnięciach edukacyjnych.
3.
Wszystkie oceny są jawne zarówno dla ucznia, jak i jego rodziców (prawnych opiekunów). Sprawdzone i ocenione prace klasowe,
kartkówki nauczyciel przedmiotu przetrzymuje do końca roku szkolnego. Udostępnia je zainteresowanym rodzicom w trakcie zebrań z
rodzicami lub indywidualnych konsultacji. Nauczyciel nie oddaje ich uczniom ani rodzicom do domu. Uczeń może obejrzeć swoją pracę w
szkole.
4.
Ocenianie ma charakter ciągły, a oceny są wystawiane systematycznie i zgodnie z wewnątrzszkolnymi kryteriami oceniania.
5.
Nauczyciel na podstawie pisemnej opinii publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej lub innej publicznej poradni specjalistycznej,
dostosowuje wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb ucznia, u którego stwierdzono trudności w uczeniu się, w tym specyficzne
trudności uniemożliwiające sprostanie wymaganiom.
6.
Przedmiotowy System Oceniania z języka niemieckiego dla klasy drugiej do podręczników aha! Neu- 2,3 A i 2,3 B- kurs podstawowy
1
W przypadku gdy uczeń nie pracuje na miarę swoich możliwości, nauczyciel informuje o tym fakcie wychowawcę.
6.
Przyjęto następującą skalę ocen:






niedostateczny ̵̶̵ 1
dopuszczający ̵̶̵ 2
dostateczny ̵̶̵ 3
dobry ̵̶̵ 4
bardzo dobry ̵̶̵ 5
celujący ̵̶̵ 6
Nie stosuje się skali poszerzonej o znaki „+” i „-”.
7.
Każdy uczeń jest oceniany zgodnie z zasadami sprawiedliwości.
8.
W wyjątkowych sytuacjach losowych uczeń ma prawo być zwolniony przez nauczyciela z bieżącej formy sprawdzania i oceniania.
9.
Nie ma możliwości poprawiania ocen na tydzień przed klasyfikacją.
10.
Terminy prac klasowych (testów) oraz niezapowiedzianych kartkówek nie będą ulegały zmianie.
11.
Nauczyciel zapowiada test z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem i zapisuje ołówkiem w dzienniku jego termin. Kartkówki są
niezapowiedziane i obejmują materiał z trzech ostatnich lekcji. Trwają one 10-15 minut. Uczeń nie może poprawiać ocena z kartkówki.
12.
Nauczyciel powinien poprawić testy, ocenić i oddać je uczniom w ciągu dwóch tygodni od momentu ich napisania. W sytuacjach losowych
dopuszcza się przesunięcie terminu oddania prac pisemnych. Nauczyciel nie może przeprowadzić innych sprawdzianów, dopóki nie
zostanie oddana uczniom wcześniej napisana praca.
13.
Niesamodzielna praca na sprawdzianach i kartkówkach równoznaczna jest z otrzymaniem przez ucznia oceny niedostatecznej. Fakt ten
odnotowany zostaje w dzienniku.
14.
Uczeń ma obowiązek oddać w terminie zadane do wykonania prace pisemne (inne niż w zeszycie przedmiotowym lub książce ćwiczeń).
15.
Uczeń nieobecny w szkole ma obowiązek uzupełnić notatki i wiedzę.
16.
Nie ocenia się uczniów do trzech dni po dłuższej, usprawiedliwionej nieobecności w szkole (1 tydzień i dłużej).
17.
Uczeń, który opuścił więcej niż 50% lekcji, może być nieklasyfikowany.
18.
Uczeń nieobecny na sprawdzianie z przyczyn losowych zobowiązany jest ją napisać w ciągu 2 tygodni od dnia powrotu do szkoły, po
uprzednim ustaleniu terminu z nauczycielem.
19.
Uczeń ma obowiązek prowadzić zeszyt przedmiotowy w sposób schludny i przejrzysty, systematycznie notując notatki z lekcji. Zadania
domowe (inne niż w zeszycie przedmiotowym lub książce ćwiczeń) mogą być oddawane na kartkach.
20.
Za każdy brak zadania domowego uczeń otrzymuje „minus”, pod warunkiem, że wcześniej zgłosi ten fakt nauczycielowi. W przeciwnym
wypadku otrzymuje „1”. Trzy minusy oznaczają ocenę niedostateczną.
21.
Uczeń otrzymuje również ocenę za aktywność w skali od 1 do 6. Oceniając aktywność ucznia, nauczyciel bierze pod uwagę przygotowanie
do zajęć i pracę na lekcji. Ocenę z aktywności można również uzyskać, gromadząc plusy (suma pięciu plusów to ocena bardzo dobra).
Dodatkową ocenę z aktywności uczeń otrzymuje za udział w konkursach szkolnych i pozaszkolnych.
2
22.
Ocena semestralna lub roczna nie jest średnią wszystkich ocen uzyskanych przez ucznia. Nauczyciel, ustalając ocenę semestralną lub
roczną, bierze pod uwagę wszystkie oceny cząstkowe. Oceny z prac pisemnych (testy, kartkówki), odpowiedzi ustnych i aktywności są
ocenami decydującymi.
23.
Nauczyciel systematycznie dokumentuje osiągnięcia i postępy uczniów. Fakt ten odnotowuje na bieżąco w dzienniku lekcyjnym oraz w
zeszytach przedmiotowych uczniów.
Uczeń jest oceniany za:

wypowiedzi ustne z bieżącego materiału

wykonanie ćwiczeń pisemnych w domu lub podczas lekcji

pracę w grupach
Uczeń jest informowany o ocenach na bieżąco.
Wprowadza się ocenę opisową pisemną przynajmniej raz w semestrze:

ocena opisowa może być oceną ustną wraz z uzasadnieniem

ocena opisowa pisemna, polega na komentarzu do oceny, ( dłuższej wypowiedzi ) przy pracy klasowej, informuje o plusach i
minusach ucznia

o ocenie informowani są rodzice w zeszytach przedmiotowych.
§.3.
Ocena na zakończenie semestru
Ocena za pierwsze półrocze i roczna jest tzw. ważoną średnią ocen.
WYSTAWIANIE OCEN KLASYFIKACYJNYCH
Uczniowie oceniani są za:
a) kategoria I (waga 5):
 odpowiedzi pisemne (klasówki, sprawdziany, testy)
 konkursy
b) kategoria II (waga 3):
– projekty,
– kartkówki
– obszerne zadania domowe,
c) kategoria III (waga 2):


krótka odpowiedź ustna
krótka odpowiedź pisemna
 konkurs mistrzowski
d) kategoria IV (waga 1):
 zeszyt przedmiotowy
 aktywność
 praca w grupie
 zeszyt ćwiczeń
Ocenę śródroczną i roczną wystawia się na podstawie poniższej skali średniej ważonej
jeśli średnia ważona jest w przedziale: 5,55 – 6,00 – stopień celujący
jeśli średnia ważona jest w przedziale: 4,55 – 5,54 – stopień bardzo dobry
jeśli średnia ważona jest w przedziale: 3,55 – 4,54 – stopień dobry
jeśli średnia ważona jest w przedziale: 2,55 – 3,54 – stopień dostateczny
jeśli średnia ważona jest w przedziale: 1,55– 2,54 – stopień dopuszczający
jeśli średnia ważona jest w przedziale: 1,00 – 1,55 – stopień niedostateczny
Ocenę śródroczną nauczyciel wystawia na podstawie ocen bieżących z uwzględnieniem wag poszczególnych ocen, a ocenę
roczną na podstawie oceny śródrocznej i ocen cząstkowych drugiego semestru z uwzględnieniem wag poszczególnych
ocen.
Nauczyciel jest zobowiązany dostosować wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i
edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się,
uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom.
3
Wymagania edukacyjne:
Uczeń powinien opanować materiał objęty programem nauczania z języka niemieckiego w zakresie sprawności językowych:
rozumienia ze słuchu, mówienia, rozumienia tekstu pisanego (czytanie) oraz pisania.
Uczeń powinien opanować materiał objęty programem nauczania z języka niemieckiego w zakresie sprawności językowych: rozumienia
ze słuchu, mówienia, rozumienia tekstu pisanego (czytanie) oraz pisania. W bieżącym roku szkolnym na lekcjach języka niemieckiego
uczeń będzie:
1.
Poznawać słownictwo związane z następującymi kręgami tematycznymi:

nazwy pór roku i miesięcy;

podawanie daty;

przyjęcie urodzinowe: zaproszenia (pisemne i telefoniczne), potwierdzanie obecności, przygotowania do przyjęcia, prezenty,
składanie życzeń;

miejsce zamieszkania;

opis domu i pomieszczeń, wyposażenie;

spędzanie wakacji i ferii zimowych;

terminy ferii i wakacji w Polsce i w Niemczech;

środki transportu;

nazwy krajów i języków;

nazwy budynków i instytucji;

opisywanie drogi;

twórcy kultury, nauki i techniki (ich życie i dorobek);

czynności życia codziennego;

części ciała;

lekarze różnych specjalności;

choroby i dolegliwości;

zdrowy tryb życia

sport (dyscypliny sportowe, sportowcy, imprezy sportowe, wybrany sprzęt sportowy, aktywny wypoczynek),

świat przyrody (pogoda, klimat, krajobraz, świat roślin i zwierząt),

człowiek (wygląd zewnętrzny, moda i ubiór, cechy charakteru),

zakupy i usługi (rodzaje sklepów, towary, korzystanie z usług),

kultura (wystawy, festiwale, koncerty, kino, teatr, twórcy i ich dzieła),

dom (opis domu, pomieszczeń i wyposażenia),

podróżowanie i turystyka (informacja turystyczna),

żywienie (produkty spożywcze, przygotowywanie potraw),

życie rodzinne i towarzyskie (członkowie rodziny),

szkoła,

praca (zawody i związane z nimi czynności, warunki pracy i zatrudnienia),

elementy wiedzy o krajach niemieckojęzycznych
2.
ćwiczyć umiejętność:

uzyskiwania i udzielania informacji;

relacjonowania;

prowadzenia rozmowy telefonicznej / dialogów;

sporządzania notatki;
4

pisania listu / pocztówki;

pisania e-maila;

pisania zaproszenia;

opisywania zdjęć;

składania propozycji, przyjmowania / odrzucania propozycji;

wyrażania opinii;

przeprowadzania wywiadu;

sporządzania klasowej statystyki;

wykonywania prac projektowych;

opowiadania (o pogodzie w różnych porach roku, przebiegu przyjęcia, wymarzonych prezentach, swoim miejscu zamieszkania,
sposobach spędzania wakacji i ferii zimowych, historii detektywistycznej, zdarzeniu na skrzyżowaniu z perspektywy różnych
uczestników zdarzenia, złym dniu w szkole, wrażeniach z balu karnawałowego, ostatniej chorobie i sposobie leczenia, zdrowym
trybie życia);

opisywania położenia, drogi, swojego pokoju;

korzystania ze słownika dwujęzycznego oraz słownika przysłów.
3.
kształcić umiejętność pracy z różnymi rodzajami tekstów:

tekst czytany,

tekst słuchany,

dialog,

list,

pocztówka,

e-mail,

wywiad,

notatka,

historyjka obrazkowa,

zaproszenie,

zapiski z pamiętnika,

historia detektywistyczna,

przysłowia,

wiersz,

piosenka,

plan miasta,

przepisy ruchu drogowego,

oferta turystyczna,

plakat,

mapa,

recepta, zalecenia lekarza,

diagram,

tabela,

krzyżówka,

wąż wyrazowy,

eliminatka,

łamańce językowe (czyli zdania trudne do wypowiedzenia).
4.
zdobywać podstawowe informacje dotyczące Niemiec, Austrii i Szwajcarii;
5
5.
ćwiczyć umiejętność posługiwania się następującymi strukturami gramatycznymi:

zaimki osobowe w bierniku i w celowniku;

zaimki dzierżawcze w bierniku i w celowniku;

zaimek nieosobowy man;

liczebniki porządkowe;

przyimek für;

przyimki z celownikiem i biernikiem (Wechselpräpositionen);

przyimek mit;

przyimki: von ... bis ... i vom ... bis zum ...;

przyimek zu;

rodzajniki określone i nieokreślone w celowniku;

czasowniki: sein, stehen, sitzen, liegen, hängen;

wyrażenia man muss i man kann;

forma möchte… + Infinitiv;

czasowniki modalne: können, mögen, müssen, dürfen, wollen, sollen;

zdania ze spójnikami: zwar..., aber...oraz darum / deshalb;

spójnik weil wprowadzający zdania podrzędne;

czas przeszły Präteritum dla czasownków sein i haben;

czas przeszły Perfekt.
kl. 3
Ćwiczyć umiejętność posługiwania się następującymi strukturami gramatycznymi:

zdania ze spójnikami: und, oder, aber, sondern, denn,

zdania ze spójnikami: weil, dass i ob wprowadzającymi zdanie podrzędne,

zdania okolicznikowe czasu ze spójnikami als, wenn, bis, bevor,

zdania okolicznikowe celu z damit i um ... zu,

zdania przydawkowe z zaimkami względnymi w mianowniku i bierniku
Rekcja wybranych czasowników,

czasownik werden,

czas przeszły Präteritum czasowników modalnych,

tryb rozkazujący,

czasownik lassen,

regularne i nieregularne stopniowanie przymiotników i przysłówków,

odmiana przymiotnika po rodzajniku nieokreślonym i bez rodzajnika w liczbie mnogiej,

odmiana przymiotnika po zaimku dzierżawczym oraz po przeczeniu kein w liczbie pojedynczej i mnogiej,

odmiana przymiotnika po rodzajniku określonym,

SPRAWNOŚCI JĘZYKOWE
1. Sprawność czytania ze zrozumieniem, polegająca na zrozumieniu głównej myśli tekstu oraz zawartych w nim informacji
szczegółowych, jest sprawdzana za pomocą następujących technik:

zadania wielokrotnego wyboru (spośród kilku odpowiedzi wybierasz właściwą);

zadania typu prawda / fałsz;

odpowiedzi na pytania do tekstu,

przyporządkowanie tekstów do odpowiednich osób / właściwych dat;

ustalanie kolejności fragmentów tekstu;

dopasowanie tekstów do rysunków/ ilustracji / znaków drogowych;

przyporządkowanie przysłów do ich polskich odpowiedników;
6

dopasowanie tytułów do tekstu / do poszczególnych części tekstu;

uzupełnianie tekstu z lukami;

uzupełnianie tabeli na podstawie przeczytanego tekstu;

określenie rodzaju tekstu;

przyporządkowywanie wyrazów do poszczególnych kategorii tematycznych;

podkreślanie w tekście pożądanych informacji;

podawanie numerów wersów tekstu, w których znajdują się pożądane informacje;

łączenie fragmentów tekstu;

wyszukiwanie antonimów;

wybieranie, która z propozycji pasuje / nie pasuje do podanego słowa;

oddzielanie w wężu literowym poszczególnych słów;

wyszukiwanie słów w diagramie literowym;

uzupełnianie brakujących liter w danym wyrazie;

układanie zdań z podanego słownictwa;

rysowanie na podstawie przeczytanego tekstu;

opowiadanie po polsku treści przeczytanego tekstu.
Kryteria oceny sprawności czytania ze zrozumieniem
Ocenie podlegają wszystkie rodzaje czytania: szczegółowe, selektywne i całościowe.
Ocena celująca:
W zakresie czytania ze zrozumieniem uczeń:

spełnia wszystkie kryteria na ocenę bardzo dobry,

bez trudu rozumie przedstawiane mu teksty informacyjne oraz użytkowe i nawet jeśli występują w nich nowe struktury gramatyczne
lub nieznane słownictwo, radzi sobie ze zrozumieniem tekstów w oparciu o kontekst sytuacyjny i umiejętność wysnuwania wniosków
przyczynowo-skutkowych.
Ocena bardzo dobra:

bez trudu rozumie proste teksty użytkowe i informacyjne (list, e-mail, pocztówka, ogłoszenie, wywiad, zaproszenie, zapiski z
pamiętnika, oferta turystyczna, recepta, zalecenia lekarza);

sprawnie znajduje potrzebne informacje szczegółowe w tekstach użytkowych i informacyjnych;

swobodnie rozumie ogólny sens czytanych tekstów.
Ocena dobra:

rozumie ogólnie większość prostych tekstów użytkowych i informacyjnych (list, e-mail, pocztówka, ogłoszenie, wywiad, zaproszenie,
zapiski z pamiętnika, oferta turystyczna, recepta, zalecenia lekarza);

znajduje większość potrzebnych informacji szczegółowych w tekstach użytkowych i informacyjnych;

w zasadzie rozumie ogólny sens większości czytanych tekstów.
Ocena dostateczna:

rozumie ogólnie dużą część prostych tekstów użytkowych i informacyjnych (list, e-mail, pocztówka, ogłoszenie, wywiad,
zaproszenie, zapiski z pamiętnika, oferta turystyczna, recepta, zalecenia lekarza);

znajduje dużą część potrzebnych informacji szczegółowych w tekstach użytkowych i informacyjnych;

rozumie ogólny sens dużej części czytanych tekstów.
Ocena dopuszczająca:
7

rozumie tylko niektóre proste teksty użytkowe i informacyjne (list, e-mail, pocztówka, ogłoszenie, wywiad, zaproszenie, zapiski z
pamiętnika, oferta turystyczna, recepta, zalecenia lekarza);

znajduje tylko niektóre potrzebne informacje szczegółowe w tekście użytkowym i informacyjnym;

rozumie ogólny sens tylko niewielkiej części czytanych tekstów.
Ocena niedostateczna:
–
rozumie bardzo nieliczne proste teksty użytkowe i informacyjne (list, e-mail, pocztówka, ogłoszenie, wywiad,
zaproszenie, zapiski z pamiętnika, oferta turystyczna, recepta, zalecenia lekarza);
–
sporadycznie znajduje znikomą ilość potrzebnych informacji szczegółowych w tekście użytkowym i informacyjnym;
–
z trudem rozumie ogólny sens bardzo nielicznych czytanych tekstów.
Uczeń dyslektyczny powinien mieć możliwość kilkukrotnego przeczytania tekstu.
2. Sprawność rozumienia ze słuchupolega na rozumieniu globalnym, czyli zdolności rozumienia ogólnej tematyki tekstu oraz
rozumieniu detalicznym, czyli selektywnym, w którym chodzi o wydobycie ze słuchanego tekstu konkretnych informacji.
Sprawność rozumienia ze słuchu ćwiczona jest za pomocą następujących technik:

zadania wielokrotnego wyboru (spośród kilku odpowiedzi wybierasz właściwą),

zadania typu prawda / fałsz,

uzupełnianie luk w zapisie na podstawie wysłuchanych informacji,

łączenie informacji w oparciu o wysłuchany tekst,

odpowiedzi na pytania do wysłuchanego tekstu,

przyporządkowanie wypowiedzi do poszczególnych osób występujących w tekście,

przyporządkowanie obrazków do wysłuchanego tekstu,

ustalenie kolejności fragmentów tekstu,

rysowanie na podstawie wysłuchanego tekstu,

streszczanie w języku polskim treści wysłuchanego tekstu,

streszczanie w języku niemieckim treści wysłuchanego tekstu.
Kryteria oceny sprawności rozumienia ze słuchu
Ocena celująca:
W zakresie rozumienia ze słuchu uczeń:

spełnia wszystkie kryteria na ocenę bardzo dobry;

bez trudu rozumie prezentowane wypowiedzi niemieckojęzyczne oraz, nawet jeśli występują w nich nowe struktury gramatyczne lub
nieznane słownictwo, radzi sobie ze zrozumieniem wypowiedzi w oparciu o kontekst sytuacyjny i umiejętność wysnuwania wniosków
przyczynowo-skutkowych.
Ocena bardzo dobra:

bez trudu rozumie ogólnie wypowiedź niemieckojęzyczną wypowiadaną przez różne osoby w normalnym tempie, zawierającą oprócz
znanej leksyki i struktur gramatycznych również niezrozumiałe elementy, których znaczenia można domyślić się z kontekstu;

rozumie ogólny sens sytuacji komunikacyjnych, w tym intencję rozmówcy w różnych warunkach odbioru;

sprawnie wyszukuje informacje szczegółowe w wypowiedziach i dialogach;

w pełni rozumie instrukcje nauczyciela formułowane w języku niemieckim i prawidłowo na nie reaguje.
Ocena dobra:

rozumie ogólnie większość wypowiedzi niemieckojęzycznych wypowiadanych przez różne osoby w normalnym tempie,
zawierających oprócz znanej leksyki i struktur gramatycznych również niezrozumiałe elementy, których znaczenia można domyślić
się z kontekstu;

rozumie ogólny sens większości prostych sytuacji komunikacyjnych, w tym intencję rozmówcy w różnych warunkach odbioru;

wyszukuje większość informacji szczegółowych w wypowiedziach i dialogach;
8

rozumie większość prostych instrukcji nauczyciela formułowanych w języku niemieckim i prawidłowo na nie reaguje.
Ocena dostateczna:

rozumie ogólnie dużą część wypowiedzi niemieckojęzycznych wypowiadanych przez różne osoby w normalnym tempie,
zawierających oprócz znanej leksyki i struktur gramatycznych również niezrozumiałe elementy, których znaczenia można domyślić
się z kontekstu;

rozumie ogólny sens dużej części prostych sytuacji komunikacyjnych, w tym intencję rozmówcy w różnych warunkach odbioru;

wyszukuje dużą część informacji szczegółowych w wypowiedziach i dialogach;

rozumie dużą część prostych instrukcji nauczyciela formułowanych w języku niemieckim i prawidłowo na nie reaguje.
Ocena dopuszczająca:

rozumie ogólnie tylko niektóre wypowiedzi niemieckojęzyczne wypowiadane przez różne osoby w normalnym tempie zawierające
oprócz znanej leksyki i struktur gramatycznych również niezrozumiałe elementy, których znaczenia można się domyślić z kontekstu;

rozumie ogólny sens tylko niektórych prostych sytuacji komunikacyjnych, w tym intencję rozmówcy w różnych warunkach odbioru;

wyszukuje tylko niektóre informacje szczegółowe w wypowiedziach i dialogach;

rozumie tylko nieliczne proste instrukcje nauczyciela formułowane w języku niemieckim i prawidłowo na nie reaguje.
Ocena niedostateczna:

rozumie ogólnie bardzo nieliczne wypowiedzi niemieckojęzyczne wypowiadane przez różne osoby w normalnym tempie zawierające
oprócz znanej leksyki i struktur gramatycznych również niezrozumiałe elementy, których znaczenia można domyślić się z kontekstu;

rozumie ogólny sens bardzo nielicznych prostych sytuacji komunikacyjnych, w tym intencję rozmówcy w różnych warunkach odbioru;

wyszukuje bardzo nieliczne informacje szczegółowe w wypowiedziach i dialogach;

rozumie bardzo nieliczne proste instrukcje nauczyciela formułowane w języku niemieckim.
Uczeń dyslektyczny powinien mieć możliwość kilkakrotnego wysłuchania nagrania.
3. Sprawność mówieniajest bardzo istotnym elementem w nauczaniu języka obcego. Wynika to z faktu, że ogólnym celem nauczania jest
opanowanie języka w stopniu umożliwiającym w miarę sprawną komunikację językową w różnych sytuacjach życia codziennego.
Sprawność mówienia sprawdzana jest za pomocą następujących technik:

udzielanie i uzyskiwanie informacji;

relacjonowanie wydarzeń;

negocjowanie z partnerem dogodnego dla Ciebie rozwiązania danego problemu;

opisywanie zdjęcia;

odgrywanie ról;

wyrażanie przypuszczenia;

udzielanie rad;

tworzenie dialogów;

wyrażanie opinii na dany temat;

prezentacja pracy projektowej na forum klasy;

streszczanie przeczytanego tekstu;

opowiadanie (o przebiegu przyjęcia, wymarzonych prezentach,swoim miejscu zamieszkania, sposobach spędzania wakacji i ferii
zimowych, planach na nadchodzący weekend, historii detektywistycznej, zdarzeniu na skrzyżowaniu z perspektywy różnych
uczestników zdarzenia, złym dniu w szkole, chorobach i dolegliwościach oraz sposobie ich leczenia, zdrowym trybie życia);

opisywanie położenia, drogi, swojego pokoju.
Kryteria oceny sprawności mówienia
9
Ocena celująca
W zakresie sprawności mówienia uczeń:
–
tworzy wypowiedź spełniającą wszystkie kryteria na ocenę bardzo dobry;
–
tworzy wypowiedzi wyróżniające się w jednym lub kilku zakresach (np. wyjątkowe bogactwo leksyki, spontaniczna i naturalna
wypowiedź, ciekawe ujęcie tematu, biegła znajomość struktur gramatycznych).
Ocena bardzo dobra
 tworzy wypowiedź, która zawiera bogate słownictwo i frazeologię, pozwalające na przekazanie wszystkich wymaganych informacji;
 samodzielnie tworzy płynną wypowiedź;
 w zakresie poprawności gramatycznej tworzy wypowiedź zawierającą sporadyczne błędy, które nie zakłócają w żaden sposób
komunikacji;
 pod względem fonetycznym tworzy wypowiedź całkowicie poprawną, bez błędów w wymowie i intonacji;
 współtworzy niczym nie zakłóconą komunikację.
Ocena dobra
–
tworzy wypowiedź, którą cechuje dobry poziom znajomości słownictwa i struktur językowych, zawierającą wyrażenia odpowiednie do
przekazania większości wymaganych informacji;
–
tworzy płynną wypowiedź przy pewnej pomocy nauczyciela;
–
tworzy wypowiedź zawierającą nieliczne usterki gramatyczne, które mają charakter pomyłek i nie występują systematycznie;
–
tworzy wypowiedź w dużej mierze poprawną fonetycznie i intonacyjnie, zawierającą nieliczne usterki;
–
współtworzy komunikację z drobnymi usterkami.
Ocena dostateczna
–
tworzy wypowiedź, którą cechuje podstawowy poziom znajomości słownictwa i struktur językowych oraz niektóre, odpowiednie
wyrażenia pozwalające na przekazanie zasadniczej części wymaganych informacji;
–
tworzy wypowiedź płynną w znacznej części, poszerzenie jej wymaga pomocy nauczyciela;
–
tworzy wypowiedź zawierającą błędy gramatyczne o charakterze przeoczeń, świadczące o niepełnym opanowaniu niektórych
struktur;
–
tworzy wypowiedź zrozumiałą pod względem fonetycznym pomimo błędów w wymowie niektórych wyrazów i w intonacji;
–
pomimo trudności w formułowaniu lub rozumieniu pytań i odpowiedziwspółtworzy komunikację w podstawowym zakresie.
Ocena dopuszczająca
–
tworzy wypowiedź zawierającą ubogie słownictwo i bardzo proste struktury językowe pozwalające na przekazanie tylko nielicznych
wymaganych informacji;
–
tworzy wypowiedź płynną jedynie we fragmentach i wyłącznie dzięki pomocy nauczyciela;
–
tworzy wypowiedź zawierającą błędy gramatyczne wskazujące na nieznajomość niektórych struktur;
–
tworzy wypowiedź zrozumiałą pod względem fonetycznym w ograniczonym zakresie;
–
współtworzy komunikację w wąskim zakresie.
Ocena niedostateczna
–
tworzy wypowiedź, którą cechuje bardzo ograniczona znajomość słownictwa i nieporadne użycie struktur językowych, co powoduje,
że nie zawiera ona wystarczającej liczby wymaganych informacji;
–
mimo pomocy nauczyciela nie tworzy płynnej wypowiedzi;
–
tworzy wypowiedź zawierającą liczne, rażące błędy gramatyczne różnego typu;
–
tworzy wypowiedź niezrozumiałą pod względem fonetycznym;
–
nie współtworzy komunikacji: pytania nie są zrozumiałe, a odpowiedzi są nie na temat.
4. Sprawność pisania jest zintegrowana z innymi sprawnościami. Jest systematycznie rozwijana podczas całego procesu nauczania
języka i uwzględnia różne formy tekstów użytkowych.
Sprawność pisania jest sprawdzana za pomocą następujących technik:

tworzenie wybranych form użytkowych (list, e-mail, pocztówka, zaproszenie);

tworzenie swobodnej wypowiedzi pisemnej na zadany temat (miejsce, do którego chciałabyś / chciałbyś pojechać w czasie wakacji,
spotkanie klasowe, wczorajszy dzień, zdrowy styl życia);

tworzenie / uzupełnianie dialogu dotyczącego konkretnej sytuacji;

opisywanie ilustracji;
10

podpisywanie zdjęć;

sporządzanie notatki;

udzielanie pisemnej odpowiedzi na pytania;

przekształcanie zdań;

uzupełnianie zdań, tabeli, krzyżówki;

układanie zdań z podanego słownictwa;

przygotowywanie prac projektowych (np. ilustrowanej prezentacji, plakatu).
Kryteria oceny sprawności pisania
Ocena celująca
W zakresie sprawności pisania uczeń:
–
tworzy wypowiedź pisemną spełniającą wszystkie kryteria na ocenę bardzo dobry;
–
tworzy wypowiedzi pisemne, które wyróżniają się w jednym lub kilku zakresach (np. wyjątkowe bogactwo leksyki, inwencja
stylistyczna, biegła znajomość struktur gramatycznych).
Ocena bardzo dobra
–
bezbłędnie wykonuje polecenia zawarte w ćwiczeniach (pisanie odtwórcze);
–
tworzy wypowiedzi pisemne bogate pod względem treści (słownictwo, struktury gramatyczne), logiczne, harmonijne i spójne;
–
tworzy wypowiedzi pisemne poprawne językowo, w których sporadycznie występują błędy gramatyczne i leksykalne nie zakłócające
komunikacji oraz nieliczne błędy w pisowni nie zmieniające lub nie zniekształcające znaczenia wyrazu.
Ocena dobra
–
samodzielnie z niewielkimi uchybieniami wykonuje polecenia zawarte w ćwiczeniach (pisanie odtwórcze);
–
tworzy proste wypowiedzi pisemne, wykorzystując większość poznanych środków językowych;
–
tworzy wypowiedzi pisemne, które zawierają nieliczne błędy gramatyczne, leksykalne i ortograficzne i w nieznacznym stopniu
zakłócają zrozumienie treści.
Ocena dostateczna
–
w większości poprawnie wykonuje polecenia zawarte w ćwiczeniach (pisanie odtwórcze);
–
tworzy wypowiedzi pisemne,stosując liczne powtórzenia leksykalne i mało urozmaicone struktury gramatyczne;
–
tworzy wypowiedzi pisemne, które czasami cechują dość liczne usterki ortograficzne i gramatyczne oraz niewłaściwy dobór słów, co
częściowo zakłóca komunikację i świadczy o niepełnym opanowaniu struktur.
Ocena dopuszczająca
–
w sposób niepełny realizuje polecenia zawarte w ćwiczeniach (pisanie odtwórcze);
–
tworzy tylko niektóre proste wypowiedzi pisemne, ponadto wypowiedzi te są chaotyczne, tylko częściowo zgodne z tematem,
zawierają ubogie słownictwo i bardzo mało urozmaicone struktury gramatyczne;
–
tworzy wypowiedzi pisemne, które charakteryzują się niewłaściwym doborem słów, licznymi usterkami ortograficznymi i
gramatycznymi, co w dość znacznym stopniu zakłóca komunikację i świadczy o słabym opanowaniu struktur.
Ocena niedostateczna
–
pomimo pomocy nauczyciela nie jest w stanie w sposób pełny wykonywać poleceń zawartych w ćwiczeniach (pisanie odtwórcze);
–
z powodu bardzo ograniczonej znajomości słownictwa, nieporadnego użycia struktur językowych i gramatycznych z trudem tworzy
tylko niektóre proste wypowiedzi pisemne,ponadto wypowiedzi te są chaotyczne, niespójne, pozbawione logiki, w większości
przypadków nie na temat;
–
nie opanował umiejętności budowania prostych zdań, popełnia błędy stylistyczne, liczne, rażące błędy ortograficzne, gramatyczne i
leksykalne, które w znacznym stopniu zakłócają komunikację i świadczą o nieopanowaniu struktur.
DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH DLA UCZNIÓW
ZE SPECYFICZNYMI TRUDNOŚCIAMI W UCZENIU SIĘ
JĘZYK NIEMIECKI
– indywidualne traktowanie ucznia dyslektycznego i stawianie mu wymagań stosownie do jego możliwości
– w razie potrzeby ocenianie ucznia na podstawie jego wypowiedzi ustnych
11
–
–
–
–
ewentualne ocenianie prac pisemnych z pominięciem błędów ortograficznych
umożliwienie uczniowi kilkakrotnego wysłuchania nagrania lub przeczytania tekstu
egzekwowanie od ucznia zadań samodzielnie przygotowanych bądź rozwiązanych w domu
w razie konieczności umożliwienie uczniowi korzystania z komputera przy wykonywaniu zadań
pisemnych
1. Uczniowie posiadający opinię poradni psychologiczno - pedagogicznej o specyficznych trudnościach w
uczeniu się oraz uczniowie posiadający orzeczenie o potrzebie nauczania indywidualnego są oceniani z
uwzględnieniem zaleceń poradni.
2. Nauczyciel dostosowuje wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i
edukacyjnych ucznia o specyficznych trudnościach w uczeniu się posiadającego opinię poradni psychologiczno pedagogicznej.
3. Uczniowie z dysfunkcją powinni być oceniani według kryteriów ustalonych w PSO z uwzględnieniem
dostosowanych do nich wymagań edukacyjnych. Obowiązuje ich ta sama podstawa programowa co pozostałych
uczniów.
4. Stwierdzenie dysfunkcji nie zwalnia uczniów z obowiązków szkolnych. Przeciwnie: uczeń taki powinien
wykazać się samodzielną pracą, wykonywać dodatkowe zadania i ćwiczenia, zalecone specjalnie dla niego, które
pomogą mu w przezwyciężeniu trudności.
5. Każdy uczeń mający jakiekolwiek trudności z opanowaniem materiału na lekcji języka niemieckiego, może
zwrócić się o pomoc do nauczyciela. Pomoc zostanie udzielona na dodatkowych zajęciach dydaktyczno wyrównawczych z języka niemieckiego.
Rodzaje dysfunkcji i zaburzeń oraz sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych:
Dysleksja - trudności w czytaniu przekładające się często również na problemy ze zrozumieniem treści.
Prezentacja materiału:
- w fazie prezentacji leksyki zwolnić tempo wypowiadanych słów i zwrotów
- nowe wyrazy objaśniać za pomocą polskiego odpowiednika, kontekstu, w formie opisowej, podania
synonimu, antonimu, obrazka, tworzenia związku z nowym wyrazem
- w zapamiętywaniu pisowni stosować wyobrażanie wyrazu, literowanie, pisanie palcem na ławce, pisanie ze
zróżnicowaniem kolorystycznym liter
- w nauczaniu gramatyki wykorzystywać wykresy, tabele, rysunki
- podczas prezentacji materiału zestawiać zjawiska gramatyczne języka polskiego ze zjawiskami
gramatycznymi charakterystycznymi dla języka obcego
- częściej sprawdzać zeszyty szkolne, zadania pisemne, zaznaczać ilość błędów, mobilizować do ich
poprawienia
- przy trudnościach z przyswajaniem pisowni słówek z języka obcego stosować techniki ułatwiające, np.
pisanie ze zróżnicowaniem kolorystycznym liter, sylab, utrwalanie wyrazów poprzez wyobrażenia
wzrokowe
- dawać łatwiejsze zadania pisemne, zachęcać do stosowania pisma drukowanego
- zachęcać do częstszych powtórzeń wyrazu ustnie
- zachęcać do świadomego stosowania odpowiednich strategii uczenia się
- jeśli jest to możliwe, zachęcać do pisania zadań domowych na komputerze
- dostrzegać i podkreślać na forum klasy najmniejsze postępy uczenia
- posadzenie ucznia w pobliżu nauczyciela, który w każdej chwili może pomóc w zapisie i na bieżąco
kontroluje jego poprawność
Sprawdzanie wiedzy i umiejętności:
- dawać więcej czasu na opanowanie określonego zestawu słówek lub struktur gramatycznych
- zachęcać do stosowania podczas sprawdzianów pisma drukowanego
- oceniać liberalnie poprawność ortograficzną i graficzną pisma
- dawać więcej czasu na wypowiedzi ustne i prace pisemne
- częściej sprawdzać poziom wiadomości i umiejętności ustnie
- oceniać za wiedzę i wysiłek włożony w opanowanie języka
- przesunąć na ostatnie miejsce w hierarchii ocenianych sprawności sprawność poprawnego pisania
- stosować więcej technik sprawdzania wiadomości i umiejętności bazujących na uzupełnianiu luk,
dopasowywaniu zapisów do obrazków, itp.
Dysgrafia - brzydkie, nieczytelne pismo
Dostosowanie wymagań będzie dotyczyło formy sprawdzania wiedzy, a nie treści. Wymagania merytoryczne, co
do oceny pracy pisemnej powinny być ogólne, takie same, jak dla innych uczniów, natomiast sprawdzenie pracy
może być niekonwencjonalne. Np., jeśli nauczyciel nie może przeczytać pracy ucznia, może go poprosić, aby
uczynił to sam lub przepytać ustnie z tego zakresu materiału. Może też skłaniać ucznia do pisania drukowanymi
literami lub na komputerze.
12
Zaburzenia percepcji słuchowej:
- zapewnienie siedzenia w pierwszej ławce
- zwracanie się twarzą do ucznia podczas omawiania materiału
- sprawdzanie rozumienia złożonych poleceń słownych
- wprowadzanie licznych powtórzeń
- wydłużanie czasu na pamięciowe uczenie się wierszy, ciągów słownych, nowego słownictwa
- stosowanie historyjek obrazkowych, ilustracji
- unikanie oceniania intonacji czytanych treści
- unikanie obniżania oceny za przekręcanie nowych słów lub za problemy z wypowiadaniem słów dłuższych
- nie uwzględnianie błędów wynikających z faktu zaburzonej percepcji słuchowej przy ocenie prac pisemnych
- branie pod uwagę trudności z zapisem głosek dźwiękopodobnych
- stosowanie różnego rodzaju wzmocnień, tj. pochwały i zachęty
- unikanie omawiania błędów w obecności całej klasy
Zaburzenia percepcji wzrokowej:
- nie krytykowanie ucznia, jego brzydkiego pisma, powolnego tempa pracy
- wydłużanie czasu na opanowanie nowego materiału
- tolerowanie przestawiania i opuszczania liter, mylenia liter i wyrazów o podobieństwie graficznym
- tolerowanie wadliwego odczytywania wyrazów lub opuszczania końcówek
- dostosowanie sprawdzianów w formie testu z lukami i testu wyboru o wydłużonym czasie do możliwości
ucznia
- nie ocenianie zeszytów od strony graficznej
- nie ocenianie staranności rysunków, wykresów, diagramów
- ocenianie prac pisemnych pod kątem umiejętności motywowania i wyciągania wniosków
- ocenianie przygotowania ucznia do zajęć i jego zaangażowania
Zaburzenia orientacji przestrzennej i lateralizacji:
- przy ocenie prac pisemnych uwzględnianie możliwości występowania błędów graficznych, tj. mylenia kształtu
liter lub braku drobnych elementów liter, także mylenia znaków graficznych różniących się położeniem w
stosunku do osi pionowej (p-g) i poziomej (m-w, u-n, b-p, d-g)
- nie ocenianie graficznej strony pisma
- ocenianie zadań klasowych pod względem merytorycznym, a nie graficznym
- ocenianie poprawności toku rozumowania i właściwego wyniku, a nie poprawności zapisu
- udzielanie dziecku czasu do namysłu
- uwzględnianie możliwości mylenia znaków przy ocenianiu zadań i prac pisemnych
Zaburzenia i odchylenia rozwojowe:
W przypadku uczniów ze sprawnością intelektualną niższą od przeciętnej konieczne jest dostosowanie nauczania
zarówno w zakresie formy jak i treści wymagań.
- omawianie niewielkich partii materiału o mniejszym stopniu trudności
- pozostawienie więcej czasu na utrwalenie materiału
- podawanie poleceń w prostszej formie
- odrębne instruowanie ucznia
- unikanie wyrywania do odpowiedzi
- unikanie trudnych, czy bardzo abstrakcyjnych pojęć oraz pytań problemowych czy przekrojowych
- częste odwoływanie się do konkretu, czy przykładu
- stosowanie wolniejszego tempa pracy
- objaśnianie nowych wyrazów za pomocą polskiego odpowiednika, kontekstu, w formie opisowej, podania
synonimu, antonimu, obrazka, tworzenia związku z nowym wyrazem
- stosowanie dla zapamiętania pisowni literowania, pisania palcem po ławce, pisania ze zróżnicowaniem
kolorystycznym liter
- zestawianie materiału gramatycznego języka polskiego ze zjawiskami gramatycznymi charakterystycznymi dla
języka obcego podczas prezentacji materiału
- stosowanie wykresów, tabeli, rysunków w nauczaniu gramatyki
- wzmacnianie motywacji do nauki
- zadawanie do domu tyle, ile dziecko jest w stanie wykonać samodzielnie
- wydłużanie czasu na wypowiedzi ustne i prace pisemne
13
- liberalne ocenianie poprawności ortograficznej i graficznej pisma
- pisemne sprawdziany powinny ograniczać się do sprawdzanych wiadomości. Wskazane jest zatem stosowanie
testów wyboru, zadań na uzupełnianie luk. Pozwoli to uczniowi skoncentrować się na kontrolowanej tematyce a
nie na poprawności pisania.
- kontrolować stopień zrozumienia samodzielnie przeczytanych przez ucznia poleceń, szczególnie podczas
sprawdzianów
- ocenianie za wiedzę i wysiłek włożony w opanowanie języka
Obniżona sprawność grafomotoryczna:
- uczeń sam czyta własną pracę
- pisze pismem drukowanym
- prace domowe może pisać z użyciem komputera
- odpowiada ustnie
- ma więcej czasu na rozwiązywanie zadań pisemnych
- pisze krótsze prace domowe
- nie jest oceniany poziom graficzny prac pisemnych ucznia oraz estetyka zeszytów
Trudności z koncentracją i organizacja pracy:
- nie omawianie błędów ucznia na forum klasy
- zwrócenie uwagi na wzmożoną męczliwość ucznia i jego problemy z koncentracją uwagi
- odpytywanie z miejsca, ponieważ gwałtowne wywołanie do tablicy zwiększa napięcie emocjonalne i utrudnia
myślenie
Sfera emocjonalna:
- stwarzanie możliwości odniesienia sukcesu, opieranie pracy na mocnych stronach ucznia
- ocenianie wysiłków ucznia
- obrona przed ośmieszaniem ze strony rówieśników
- wspieranie wiary we własne możliwości
14

Przedmiotowy System Oceniania

Transkrypt

Podobne dokumenty

jmn.-język niemiecki

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA JĘZYK NIEMIECKI i

przedmiotowy system oceniania język angielski szkoła podstawowa

język polski – zasady

Regulaminu międzyszkolnego konkursu z j.niemieckiego

Szkoła podstawowa

Szkolenie indywidualne: Nauka języka niemieckiego

NIEMIECKI JEST FAJNY!

Język francuski średnia ważona