Temat: Druk atramentowy

Temat: Druk atramentowy
1. Technologicznie proces wydruku polega na umieszczaniu na
papierze, folii, płótnie lub innego rodzaju nośniku druku, bardzo
malutkich,
wręcz
maleńkich
kropelek
specjalnie
spreparowanego atramentu do drukowania, który znajduje się
wewnątrz kartridża (z ang. cartridge). Obecnie praktycznie
wszystkie drukarki atramentowe umożliwiają wydruk w kolorze.
Stosowany jest atrament w czterech barwach:
a. CYAN – niebiesko-zielony,
b. MAGENTA - purpurowy,
c. YELLOW- żólty,
d. BLACK – czarny.
Te cztery kolory i ich łączenie się (mieszanie) umożliwia
stworzenie ogromnej palety kolorów. Jak wielkiej? - Jest to
uzależnione od fizycznych możliwości urządzenia drukującego
im mniejsze kropelki tuszu drukarka potrafi uzyskać tym więcej
kolorów jest w stanie wygenerować.
Kolorowy tusz znajduje się w dwóch kartridżach (jeden z tuszem
czarnym, drugi z kolorami CMY lub w czterech osobnych
kartridżach (w każdym znajduje się dany kolor). Ponadto w
niektórych drukarkach można stosować specjalne tusze, tak
zwane tusze fotograficzne, które są nieco jaśniejsze niż
standardowe, dzięki czemu lepiej oddają barwy przy drukowaniu
zdjęć, obrazów i fotografii.
2. Tusz stosowany w drukarkach atramentowych możemy
podzielić na dwie zasadnicze grupy:
Tusz rozpuszczalnikowy jest jednorodną cieczą z
rozpuszczonymi barwnikami i może tworzyć bardzo małe
kropelki, które są niezbędne do tworzenia wydruków o bardzo
wysokiej rozdzielczości. Wadą tego rodzaju tuszy jest ich
podatność na czynniki zewnętrzne, takie jak: promienie UV
(które powodują blaknięcie), woda czy tarcie (ścieranie się).
Tusz pigmentowy zawiera w swoim składzie cząstki stałe pigmenty. Plusem tego rodzaju tuszy jest duża odporność na
czynniki zewnętrzne takie jak: promienie UV, woda, kurz,
tarcie. Wadą jest stosunkowo duża wielkość kropli oraz
utrudnione mieszanie się (łączenie się) ich między sobą. Każdy z
podanych tuszy ma zarówno wady, jak i zalety. Coraz częściej
więc w drukarkach atramentowych stosuje się obydwa typy
tuszu jednocześnie.
3. Istnieją 2 metody druku atramentowago:
Drop-on-Demand (DOD) – mikrokrople atramentu wytwarzane
są tylko wtedy gdy są potrzebne (jest to częściej
wykorzystywana metoda).
Continuous Stream (CS) – krople wytwarzane są stale, ale
tylko część z nich jest użyta do stworzenia obrazu (pozostałe,
przy użyciu elektrod odchylających, trafiają z powrotem do
zbiornika).
4. Istnieją dwa główne typy głowic, różniące się sposobem
tworzenia i wystrzeliwania kropelek tuszu na materiał, na
którym odbywa się wydruk:
Termiczny - bezpośrednio pod każdą z dysz wylotowych w
pokrywie głowicy jest umieszczony opornik pracujący w tym
układzie jako grzałka.
W przypadku żądania wydruku przez drukarkę grzałka zwiększa
swoją temperaturę. Wzrost temperatury przebiega w tak szybkim
czasie, że tylko cienka warstwa atramentu jest podgrzewana
przez grzałkę. W rezultacie powstaje bąbelek powietrza, który w
tym momencie działa jak tłok wypychający kropelki atramentu
na zewnątrz z prędkością około 10 m/s.
Kiedy kropelki opuszczają kartridż atrament napełnia komorę.
Skoro tylko napływający atrament do komory stabilizuje swój
"przypływ" zaczyna się kolejny cykl formowania kropelki.
Piezoelektryczny jest cyfrową technologią powstawania kropli
atramentu w głowicy drukarki oraz techniką przenoszenia kropli
atramentu na nośnik druku. Technologia ta polega na
aktywizacji elementu Piezo poprzez przyłożenie doń napięcia
elektrycznego. Wskutek tego element Piezo zmienia swoją
objętość tworząc membranę i wypycha atrament przez dysze
głowicy na papier. W tej metodzie nie używa się ciepła przy
formowaniu kropelki atramentu.
W rezultacie korzystając z metody PIEZO formowane są
kropelki z większą częstotliwością niż w metodzie termicznej.
Metoda PIEZO używa elektrycznego impulsu w procesie
formowania kropelki przez co uzyskujemy możliwość lepszej
kontroli rozmiaru kropelki oraz jej pozycji. Uzyskujemy przez to
wydruki o większej jakości w porównaniu do metody
termicznej.
Wadą tanich drukarek atramentowych są dość wysokie koszty
ich eksploatacji (wysoka cena kartridży z tuszem w stosunku do
rzeczywistej, ilościowej możliwości pokrycia nim papieru, folii,
płótna lub innego nośnika, na którym odbywa się proces
drukowania).