Niepubliczna Katolicka Szkoła Podstawowa

Niepubliczna Katolicka Szkoła Podstawowa, Krystian Górecki, Maciej Kolasa:
Dziękuję Ci dwunastościanie foremny,
ze jesteś taki uparty
Próbuje Cię złożyć trzeci raz
Piszę to nie na żarty.
Jestem bardzo zdenerwowany,
że muszę Cię składać
Chyba zaraz pójdę do mamy
I zacznę głośno płakać.
Choć tej figury nie pojmuję
Jednak bardzo ją szanuję,
Mam na Ciebie małą chęć,
lecz za Ciebie chcę dostać punktów pięć.
Społeczna Szkoła Podstawowa, Sebastian Dolata, Wiktor Żurakowski:
„Figura”
Zacna ta figura,
może być wysoka jak góra.
Nasza taka nie jest
Ale zabawy było fest
pięciokątów w niej wiele
Na sam widok kogut pieje.
To dwunastościan foremny,
lecz trochę senny.
Na kartce leży,
i swą krzywością się szczerzy.
Mickiewicz byłby ze mnie dumny
bo ten wiersz taki schludny,
lecz Da Vinci byłby zasmucony,
bo plastyk ze mnie sknocony.
Szkoła Podstawowa nr 4, Michał Pietrzak, Adrian Skrzypnik:
Bryło moja,
Bryło mała,
Czemuś nie
Współpracowała?
Kilka razy się zepsułaś
Trochę życie nam zatrułaś.
Szkoła Podstawowa nr 6, Michał Bortkiewicz, Tomasz Sierzputowski:
Nasza bryła umie leżeć,
Lecz czy wstanie w to nie wierzę,
Nie chce tłumaczyć się dziś wcale,
Nie pomoże żaden palec,
Choćbym dzisiaj miał rąk sto,
To i tak to będzie zło.
Szkoła Podstawowa nr 8, Jan Koczut, Norbert Majewski:
Dwunastościan foremny
Zawsze zdumionych uczniów jest pełny
Jak go obliczać, jak go rysować?
Kredką ołówkiem go wymalować?
Może wstążeczką trzeba owinąć?
Nad tym figury zaczęły debatować.
Skleić taśmą, klejem czy plasteliną?
A może spróbować ciastoliną?
Dlaczego on jest taki brutalny,
Pięciokątny i nienaturalny
Dlaczego się tak go długo oblicza?
Czemu po prostu Ci nie da spokoju?
Czemu po prostu nie pójdzie, odejdzie?
Jest taki dziwny, równy straszliwy?
Taki realny? To niesprawiedliwe!
Na to wyłania się z kąta ciemnego
Dwunastościan foremny - tak zwą jego.
I mówi z lekkim niedowierzaniem - oszaleliście?
Przecież to ja jestem królem was wszystkich!
Dlaczego chcecie mnie wywalić z listy figur geometrycznych?
Jestem dziwny, ale sprawiedliwy!
Wszystkie figury się pozbierały
I go grzecznie przepraszały.
Morał tego wiersza jest krótki i wszystkich porusza:
Nie liczy się ciało, ważna jest dusza
Gimnazjum nr 1, Kinga Kępa, Konrad Sosnowski:
Nasz sześcioośmiościan rombowy
Z misterną precyzją wykonany
Nasz sześcioośmiościan rombowy kochamy.
Rumieni się swą czerwonością.
Na wszystkich dziś pięknie patrzy z miłością.
Choć humorzasty, to król dostojny
W swoim wyrazie dość jest frywolny.
Jego charakter - taki przewrotny
Udziela się nawet najbardziej obrotnym.
Choć rozmiarem się nie wyróżniający
To powszechne uznanie wierzący.
Czasem niemiły i sprawia problemy,
my dzisiaj ludzi zachwycić nim chcemy.
Gimnazjum nr 3, Oliwia Łuszyńska, Filip Ciunajtis:
Na konkurs pojechaliśmy
i testy napisaliśmy.
Na wojnie z bryłą polegli,
Panią od plastyki zawiedli.
Słomki czerwone runęły,
Jak grom z nieba grzmotnęły.
Plastelina nie chciała współpracować
Postanowiliśmy bryłę narysować.
To też nie wyszło,
Marzenie o wygranej prysło.
Może fraszkę napiszemy?
Choć pięć punktów dostaniemy.
I tak oto ten domek powstał
Z braku umiejętności zbudowany został.
Gimnazjum nr 4, Bartosz Sierzputowski, Jakub Dudziak:
"Balkon"
Sześcioośmiościan nie ma czterech ścian
Ale dzięki niemu w łazience jest kran
Wszystkich brył jest to królowa
O tym wie nawet sowa.
W budowie ma trójkąty jak i kwadraty
Można go kupić w "biedrze" na raty.
Teraz przerobimy inwokację
I ją zjemy na kolację
Sześcioośmioscianie! Ty bryło moja!
Ty jesteś jak zdrowie
Ile cię trzeba obliczać, ten tylko się dowie
Kto cię obliczył. Dziś piękność twą w całej ozdobie
Wiedzę i opisuje, bo obliczam po tobie.
Społeczne Gimnazjum, Izabela Budis, Liwia Misztal:
O Sześcioośmioscianie
To co się stało, już się nie odstanie.
Czemu tak utrudniasz nam życie?
Żądasz, byśmy zbudowali Cię należycie
Wiele problemów sprawiłeś nam dzi.
Po co to wszystko? Powiesz mi?
A, już wiem! To takie zadanie!
Trudne jest ono niesłychanie
Dzisiaj przez tą złość do Ciebie
Nie będziemy w siódmym niebie
Jedna godzina na to wszystko to mało
Plastelina i rurki tego nie przetrwają
Wiec co nam teraz powiesz Sześcioośmioscianie rombowy?
Bo my się nie poddamy
A zagadkę twej budowy
Niedługo poznamy
Osiemnaście kwadratów, osiem trójkątów.
Powiesz mi, ile przy podstawie kątów?
Orłami z matematyki to my nie jesteśmy,
Lecz geometrię do naszego życia wniesiemy
Szkoła Podstawowa nr 315, Dawid Suppa, Wincenty Wensker:
„Dwunastościan foremny”
Kiedy boli Ciebie ząb,
zaśmiej się i wybierz pięciokąt.
A dwanaście takich ścian,
da nam kątów dziesięć par.
I wrzucamy do piecyka
na kilka chwil Wyjmujemy...
i bryłę otrzymujemy!
Katolickie Niepubliczne Gimnazjum, Aleksandra Kośna, Natalia Męczywór:
„Matematyczny przyjaciel”
Proszę Pani, bo ja mam przyjaciela
Który mnie zawsze będzie rozweselał
Jest sympatyczny- nieskomplikowany
Równy i prosty- wyjątkowo udany
Jest bardzo żarłoczny- bo połyka wiedzę
Dlatego na teście koło niego siedzę
Bo kiedy trzeba, zawsze mi podpowiada
Ogólnie rzecz biorąc- bardzo lubi gadać
A ponieważ jest bryłą matematyczną
Uważam za rzecz oczywistą, logiczną
Że przymruży Pani na to oko
Patrząc na nas razem, tak dyskretnie, z boku
Dzięki niemu setki lekcji matmy przetrwałam
A wszystkie moje testy celująco zdałam
I chcę być dalej przy nim- wesołym, kolorowym
Moim najlepszym- sześcioośmiościanem rombowym.
Szkoła Podstawowa nr 105, Monika Manowska, Aleksandra Krzemińska:
Dwunastościan podszedł do krzesła i spojrzał na niego z podłogi.
"Czym jesteś?" Zdawały się pytać wszystkie jego ściany.
Spiął się, skurczył, by zaraz wyskoczyć w powietrze.
Po chwili już szybował w przestworzach.
Zniżył się, by spaść na krzesło, wytężył wzrok i... Uderzył z głośnym plaskiem w okno.
Gimnazjum nr 2, Łukasz Makowski, Julian Baumgartner:
Cóż za sześcian bombowy?
To sześcioośmioscian rombowy!!
Trudno się go robi, ja dziękuję!
Zaraz do domu wnet popruję!
Gdy byłem w domu mama mi każe,
Wróć już na konkurs i dokończ swą pracę
Zaprzeczyć bardzo chciałem,
lecz nie wyszło mi to wcale,
Na dziś mam nauczkę,
że zrobić mi się nie chce,
Ale jedynki z plastyki
jutro dostać nie chcę.
Szkoła Podstawowa nr 1, Hanna Karwowska, Helena Szmajduch:
Rurki no i plastelina
-dzięki temu to się trzyma
Tnij łącz i przyklejaj
resztki rurek z podłogi zbieraj.
Dzięki temu powstała
nasza bryła nie duża i nie mała ,
lecz według nas - w sam raz.
I to jest właśnie zwycięska bryła
Przynajmniej według nas taka by była.