Boże ręce - Luteranie.pl

BO¯E RÊCE
L. Pflaum
Wydawnictwo „Zwiastun” – Warszawa 1985
Administrator Systemu Internetowego
Koœcio³a Ewangelicko-Augsburskiego w RP
2002 - www.luteranie.pl
NA D£ONIACH SWOICH WYRYSOWA£EM CIÊ
Izaj. 49,16
Rêce
Czy obserwowaliœmy kiedyœ ludzkie
rêce? Czyni¹c to, mo¿emy dokonaæ
ró¿nych odkryæ i prze¿yæ dziwne
zaskoczenia. Jak bardzo rozmaite
bywaj¹ rêce ludzi! Jak ró¿nie siê ich
u¿ywa!
Widujemy rêce delikatne lub silne, wypielêgnowane lub spracowane, leniwe
i skore do pracy. Rêce, które ³apczywie chwytaj¹ i kurczowo trzymaj¹, a
tak¿e otwarte do rozdawania i darowania. S¹ groŸnie zaciœniête piêœci i
d³onie wzniesione do b³ogos³awieñstwa; rêce, które kalecz¹ i zabijaj¹, a
tak¿e, które us³uguj¹ i lecz¹. S¹ rêce, które odpychaj¹ i s¹ takie, które zapraszaj¹. Nie zapomnij te¿, ¿e s¹: - modl¹ce siê rêce. Ka¿dy przypomina sobie
znany i pe³en wyrazu szkic Dürera — „Modl¹ce siê rêce".
Bo¿e rêce
W 49. rozdziale ksiêgi proroka Izajasza czytamy o Bo¿ych rêkach, o
Bo¿ych d³oniach, na których PAN wypisa³ nasze imiona. Te rêce
przybli¿y³y siê do nas w Jezusie Chrystusie, Bo¿ym Synu. Bóg mówi: „Oto
na d³oniach Swoich wyrysowa³em ciê".
Jak móg³by artysta przedstawiæ Bo¿e rêce? Có¿ to s¹ za rêce? Co one
czyni¹?
To s¹ przede wszystkim:
Przebite rêce, które nas zbawiaj¹
Przebite rêce — to straszny widok!
Zranione i krwawi¹ce rêce nie s¹ ani piêkne, ani poci¹gaj¹ce. S¹ raczej
odpychaj¹ce.. Straszny, okropny to widok, tak jak straszne i okropne jest
cierpienie i ból, przemoc i wojna, dziel¹ce ludzkoœæ! Najchêtniej nie
patrzelibyœmy na to.
Przebite rêce — to wstrz¹saj¹cy widok
To my, ludzie, przebiliœmy rêce Jezusa Chrystusa, Bo¿e rêce, na Krzy¿u, na
Golgocie, w miejscu straceñ. My umêczyliœmy Syna Bo¿ego i
zadrêczyliœmy Go na œmieræ. Tak¿e my, ludzie wspó³czeœni, gdy¿ „ON zraniony jest dla wystêpków naszych, starty jest dla nieprawoœci naszych"
(Izaj. 53,5). To wstrz¹saj¹ce!
Przebite rêce — to pocieszaj¹cy widok!
Tylko te przebite rêce mog¹ zg³adziæ nasze winy w obliczu Boga, uwolniæ
nas z wiêzów, wybawiæ z mocy grzechu i szatana i zachowaæ przed wieczn¹
zgub¹. Jesteœmy uzdrowieni przez Jego rany (Izaj. 53,5). Ile w tym
pociechy! Tak wiele Bóg za to zap³aci³, aby nam dopomóc. Kto te przebite
dla nas rêce od siebie odsuwa, traci swój jedyny ratunek, sw¹ nadziejê i
przysz³oœæ.
W przebitych rêkach Jezusa otwieraj¹ siê rêce Boga. Rêce te szukaj¹ nas,
aby nam pomóc i us³u¿yæ.
B³ogos³awione rêce, które darz¹ nas dobrami
Przebite rêce otwieraj¹ siê, aby nas obdarowaæ.
B³ogos³awione rêce Bo¿e w naszym ¿yciu
„Otwierasz rêkê Sw¹ i nasycasz do woli wszystko, co ¿yje" (Ps. 145,16).
Rêce Bo¿e b³ogos³awi¹ i darz¹ nas ziemskimi darami: zdrowiem,
po¿ywieniem, odzieniem, mieszkaniem, darami Ducha. Daleko wiêksze
znaczenie maj¹ dary, których udziela nam Bóg w Swoim Synu:
„B³ogos³awiony niech bêdzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa,
który nas ub³ogos³awi³ w Chrystusie wszelkim duchowym
b³ogos³awieñstwem niebios" (Efez. l,3).
Czy jednak te b³ogos³awi¹ce rêce nie s¹ czêsto ukryte? Czy Bóg nie cofa ich
i nie pozostawia nas w³asnemu losowi w biedzie i troskach?
Oczywiœcie i to siê dzieje, gdy Bóg „wydaje ludzi na ³up" (Rzym. l,24), co
jest znakiem s¹du i kary. Kto nale¿y do Jezusa Chrystusa, kto zalicza siê do
ludu Bo¿ego, mo¿e byæ jednak pewny, ¿e Pan gotuje mu Swe
b³ogos³awieñstwo w³aœnie na trudnych drogach ¿ycia, w mrokach
cierpienia, pokus i smutku. Tak, trudno nam to poj¹æ. Oczy nasze s¹ jakby
na to przys³oniête, szybko popadamy w zw¹tpienie i szemranie. Lecz S³owo
Bo¿e nas napomina: „Oto nie jest ukrócona rêka Pañska, aby zbawiæ nie
mog³a" (Izaj. 59,1). Promieniem s³oñca w mrokach sta³o siê dla wielu s³owo
apostolskie: „A my wiemy, ¿e Bóg wspó³dzia³a ku dobremu z tymi, którzy
Boga mi³uj¹, to jest z tymi, którzy wed³ug postanowienia Jego s¹ powo³ani"
(Rzym. 8,28). To jest w³aœnie b³ogos³awi¹ca rêka Bo¿a w pe³nych trudnoœci
ciê¿kich dniach. Równie¿ w godzinie konania Bo¿e rêce pragn¹ nam
b³ogos³awiæ. Dlatego pieœniarz œpiewa:
B¹dŸ mi bliski, tu na ziemi,
B¹dŸ, gdy mój siê chyli dzieñ,
Gdy ju¿ zmierzcha, poœród cieni,
Kiedy noc zstêpuje weñ.
B³ogos³awi¹c z³ó¿ Swe rêce
Na strudzon¹ moj¹ skroñ,
Powiedz: dzieciê, ju¿ kres mêce,
PójdŸ ku ¿yciu, podaj d³oñ.
(F. Spitta, 1801-1859)
B³ogos³awi¹ce rêce Bo¿e w ¿yciu Koœcio³a
„I by³a z nimi rêka Pañska" (Dz. Ap. 11,21)
ON obdarza Swój Koœció³ darami, które daje wraz z Duchem Œwiêtym i
które siê rozwijaj¹ w ¿yciu wskutek dzia³ania Ducha Œwiêtego.
Najwa¿niejsze dary Ducha to wiara, nadzieja i mi³oœæ. „Lecz z nich najwiêksza jest mi³oœæ" (I Kor. 13,13).
Rêce PAÑSKIE otwieraj¹ Koœcio³owi drzwi do ludzi, b³ogos³awi¹
œwiadectwo i s³u¿bê dzieci Pañskich: „...wielka te¿ by³a liczba tych, którzy
uwierzyli i nawrócili siê do PANA" (Dz. Ap. 11,21).
A b³ogos³awi¹ce rêce Bo¿e w naszym ¿yciu?
Doœwiadczamy ich, gdy pozwalamy dokonaæ zbawienia przez te d³onie
Pañskie. One zbawiaj¹ i b³ogos³awi¹. Wtedy rozlega siê w naszym ¿yciu
pieœñ: „B³ogos³aw, duszo moja, PANU, i nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw JEGO" (Ps. 103,2).
Jakie rysy powinien wprowadziæ jeszcze artysta do swego obrazu, aby
oddaæ wiernie Bo¿e rêce? S¹ to:
Silne rêce, które chroniê nas przed upadkiem
Bo¿e rêce s¹ silne, s¹ wyrazem s¹du
Dla cz³owieka, który odwraca siê od Boga, który nie chce nic wiedzieæ o
swym Stwórcy, który jest wrogo nastawiony do PANA, oznacza to s¹d.
Bo¿e rêce s¹ silne, cz³owiek im nie umknie. „Nie masz (nikogo), kto by
wyrwa³ z rêki Mojej" (Izaj. 43,13). - „Straszna to rzecz wpaœæ w rêce Boga
¿ywego" (Hebr. 10,31).
Bo¿e rêce s¹ sunê - jest to s³owo obietnicy
Bóg nie wypuszcza tego, kogo ujmie w Swe rêce. Œwiadomoœæ tego jest
pociech¹ i obietnic¹ dla Bo¿ego ludu i dla dzieci Pañskich.
Silna rêka Bo¿a nie pozwoli upaœæ Swoim
Oczywiœcie mo¿e ona nas upokorzyæ, gdy to jest konieczne dla naszego
duchowego rozwoju i z uwagi na wspania³e dziedzictwo, jakie nam jest
obiecane i które mamy osi¹gn¹æ.
W mojej Biblii znajdujê s³owa: „Oto na d³oniach Swoich wyrysowa³em ciê"
(Izaj. 49,16), a obok dodano o³ówkiem: „Pocz¹tek studiów". Na pierwszym
lub na drugim semestrze moich studiów teologicznych prze¿y³em kryzys.
Zachwia³a siê dotychczasowa pewnoœæ przekonañ, ¿e w Biblii jest
w³aœciwa, wskazana przez PANA droga. Jak czêsto bywa³o, matka wybra³a
wiersz biblijny, który sta³ siê podstaw¹ modlitwy. By³ to werset 16 z
rozdzia³u 49 ksiêgi proroka Izajasza. S³owo to sta³o siê równie¿ póŸniej dla
mnie s³owem pociechy:
Silne rêce Pañskie przenios¹ ciê!
Bywaj¹ godziny, gdy popadamy w g³êbokie zw¹tpienie i za³amujemy siê. W
chwili pokusy wszystko staje pod znakiem zapytania. Bo¿e rêce nie
pozwalaj¹ nam upaœæ. „Ten, który rozpocz¹³ w was dobre dzie³o, bêdzie je
te¿ pe³ni³ a¿ do dnia Chrystusa Jezusa (Filip. 1,6).
M³ody, rokuj¹cy wielkie nadzieje cz³owiek zmar³ niespodziewanie w
dwudziestym trzecim roku ¿ycia. Siedzieliœmy w kaplicy cmentarnej. Przed
nami sta³a trumna. Nabo¿eñstwo ¿a³obne jeszcze siê nie rozpoczê³o. W
takich chwilach ból ci¹¿y na duszy i przys³ania nadziejê powtórnego
przyjœcia Jezusa w Jego wielki dzieñ. Serca przepe³nia³a ¿a³oba, a oczy by³y
pe³ne ³ez. Wtedy wzrok mój pad³ na nawê kaplicy. Obraz imituj¹cy mozaikê
przedstawia³ Dobrego Pasterza. Po prawej i po lewej strome by³ napis: „Nikt
nie wydrze ich z rêki Mojej" (Jan 10,28). Moje serce dozna³o pociechy,
gdy¿ ¿egnaliœmy odchodz¹cego z doczesnoœci m³odego cz³owieka, który
œwiadomie z³o¿y³ swe ¿ycie w rêce swojego Pana, Jezusa Chrystusa. By³o
wiêc jasne — w Jego rêku pozostanie po œmierci, w Jego rêku znalaz³
schronienie i ma je teraz.
Pan nasz i Zbawiciel, Jezus Chrystus, powierzy³ Siebie w chwili konania w
rêce Ojca: „Ojcze, w rêce Twoje polecam ducha Mego!" (£uk. 23,46). A
wiêc i my mo¿emy poruczaæ naszego ducha w rêce Jezusa, tak w ¿yciu, jak i
w œmierci.
Silna rêka Bo¿a nie dopuœci, aby zachwia³ siê Koœció³
„Bramy piekielne nie przemog¹ go" (Mat. 16,18). Chrzeœcijanie musieli
nieraz znosiæ niewymowne cierpienia i byli wystawieni na szatañskie
pokusy. Niejednemu mog³o pêkn¹æ serce. A jak przetrwamy zbli¿aj¹ce siê
dni ostateczne? Mo¿emy jedynie zaufaæ silnym rêkom Bo¿ym, które s¹
uchwytne w Jezusie Chrystusie i przed którymi musz¹ zatrzymaæ siê moce
ciemnoœci. Mo¿emy pocieszaæ siê przyœwiecaj¹cym nam obrazem ¿ycia i
drog¹ wskazan¹ Koœcio³owi Jezusa.
Ujmij m¹ d³oñ! Jam s³aby i bezsilny,
Nie wa¿ê siê bez Ciebie ni na krok.
Ujmij m¹ d³oñ, a wtedy, mi³y Zbawco,
Nie bêdzie miejsca w sercu mym dla trwóg!
Ujmij m¹ d³oñ. Przyci¹gnij mnie do Siebie,
W bliskoœci serca Twego pragnê byæ!
Ujmij m¹ d³oñ, inaczej zb³¹dziæ mogê,
Po drodze prawej Sam przede mn¹ idŸ!
(F.Crosby,+1915)
Bo¿e rêce
Stwarzaj¹ cz³owieka na nowo i prowadz¹ go do celu
Nie chodzi o to, aby nas silna rêka wiod³a do celu, który mamy sami
osi¹gn¹æ. Celem powo³ania i wszelkiego dzia³ania Boga w naszym ¿yciu
jest stworzenie na nowo. Religia i œwiatopogl¹dy mog¹ jedynie sw¹
m¹droœci¹ i si³¹ poprawiæ dotychczasowy stan rzeczy. Bóg zaœ jako Pan i
Zbawiciel mówi: „Oto wszystko nowym czyniê" (Obj. 21,5).
Rêce Stwórcy tworz¹ce nowe rzeczy obejmuj¹ nasze przemijaj¹ce ziemskie
¿ycie, gdy znajdujemy znów przez Jezusa Chrystusa spo³ecznoœæ z Bogiem.
W dniu pierwszego zmartwychwstania do ¿ycia, bêdziemy zupe³nie — nie
pomijaj¹c cia³a — na nowo stworzeni.
To jest wiêc celem Bo¿ego dzia³ania, gdy ujmuje On nasze ¿ycie w Swe
rêce: Wszystko ma staæ siê nowym!
Rêce Bo¿e s¹ to rêce pe³ne mi³osierdzia i pociechy
Jeszcze nie doszliœmy do celu. Jak wiele ³ez cicho p³ynie w ukryciu. Bóg je
widzi. ON zna nasze biedy, troski i cierpienia. Nie znamy dziœ odpowiedzi
na pytanie, dlaczego tyle bólu i ³ez jest na drodze naszego ¿ycia. Ale tym,
którzy nale¿¹ do Boga i Jezusa Chrystusa przys³uguje obietnica: „I otrze
wszelk¹ ³zê z oczu ich, i œmierci ju¿ nie bêdzie, albowiem pierwsze rzeczy
przeminê³y" (Obj. 21,4).
Mi³osierne rêce Bo¿e otr¹ nasze ³zy. Có¿ to bêdzie za chwila! Jakie
pokrzepienie!
Oto Bo¿e rêce
przebite rêce, które ciê zbawiaj¹;
b³ogos³awi¹ce rêce, które ciê obdarzaj¹;
silne rêce, które ciê chroni¹ przed upadkiem;
rêce stwarzaj¹ce na nowo, które doprowadz¹ ciê do celu;
mi³osierne rêce, które ciê pocieszaj¹.
Na tych d³oniach ma byæ wypisane twoje imiê. W nich
masz znaleŸæ schronienie.
BO¯E RÊCE ZAPRASZAJ¥ CIEBIE!
Format elektroniczny przygotowany przez Administratora Systemu
Internetowego Koœcio³a Ewangelicko-Augsburskiego w RP
2002 - www.luteranie.pl
Opracowanie: Bogus³aw Arminajtis, Micha³ Huca³