1. Nazwisko: Jezus Chrystus 2. Tytuł: Pan i Zbawiciel 3. Data i

CURRICULUM VITAE
1. Nazwisko: Jezus Chrystus
2. Tytuł: Pan i Zbawiciel
3. Data i miejsce urodzenia: 1 r.n.e, Betlejem, Izrael
4. Pochodzenie: Ojciec: Bóg, Stwórca Wszechświata; Matka: Dziewica Maryja
5. Tożsamość: Bóg Prawdziwy - po Ojcu, Prawdziwy Człowiek - po Matce
6. Charakter: Łagodny, Cichy, Pokorny, Czuły, Litościwy, Miłosierny, Kochający,
Wierny i Cierpliwy
7. Zawód: Zraniony Pasterz, nieustannie szukający swoich owiec
8. Misja: Ratowanie każdego, wzywającego pomocy
9. Dyżur: 24 h na dobę, odpowiada na każde wezwanie
10. Miejsce zamieszkania:
a) Aktualne miejsce pobytu: Kościół najbliższy miejscu, w którym jesteś
b) Czasowe miejsce pobytu: Twoje serce. Pragnąłby uczynić z tego miejsca miejsce
pobytu stałego (ale to zależy od ciebie i twojej decyzji)
c) Miejsce stałego zameldowania: Królestwo Ojca. Zarezerwował tam miejsce dla
ciebie zanim się urodziłeś ...
11. Znaki szczególne: Torturowany (by nie pozwolić ci upaść), nosi ślady po
gwoździach - na rękach i stopach, ma przebite serce, ale jest wciąż ŻYWY
12. Grupa krwi: Uniwersalny Dawca, ale całą krew ofiarował tobie, byś miał życie
wieczne w Królestwie Niebieskim
13. Wiza: Do stałej, darmowej wizy mają prawo w pierwszej kolejności: zagubieni z
marginesu, nędzarze, odrzuceni, osoby cierpiące, dzieci i starcy
14. Szczepienia: Przeciw nienawiści, przemocy, zemście, zazdrości, rozwiązłości,
niewierności, pogardzie, rozpaczy, przeciw narkotykom, nałogom, zniewoleniom,
trwodze i strachowi ...
15. Ważność: ponadczasowa, na wieczność ...
CURRICULUM VITAE
PISMO ŚWIĘTE
Łk 1:26-38 26. W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, 27. do Dziewicy
poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. 28. Anioł wszedł do Niej i rzekł:
Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, (błogosławiona jesteś między niewiastami). 29. Ona zmieszała się na te
słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. 30. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś
bowiem łaskę u Boga. 31. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. 32. Będzie On wielki i będzie
nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. 33. Będzie panował nad domem Jakuba na
wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. 34. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?
35. Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się
narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. 36. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest
już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. 37. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. 38. Na to rzekła
Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł.
Łk 1:39-56 39. W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy.
40. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. 41. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się
dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. 42. Wydała ona okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś
między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. 43. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi
do mnie? 44. Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w
moim łonie. 45. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana. 46. Wtedy Maryja
rzekła: Wielbi dusza moja Pana, 47. i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. 48. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy
swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, 49. gdyż wielkie rzeczy uczynił mi
Wszechmocny. Święte jest Jego imię 50. a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go
boją. 51. On przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich. 52. Strąca
władców z tronu, a wywyższa pokornych. 53. Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia. 54. Ujął się
za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje - 55. jak przyobiecał naszym ojcom - na rzecz Abrahama i jego
potomstwa na wieki. 56. Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
Łk 2:4-20 4. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem,
ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, 5. żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.
6. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. 7. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w
pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. 8. W tej samej okolicy przebywali w polu
pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. 9. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich
oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. 10. Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką,
która będzie udziałem całego narodu: 11. dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan.
12. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. 13. I nagle przyłączyło
się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: 14. Chwała Bogu na wysokościach, a na
ziemi pokój ludziom Jego upodobania. 15. Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie:
Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. 16. Udali się też z pośpiechem i
znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. 17. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o
tym Dziecięciu. 18. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. 19. Lecz Maryja
zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.
Łk 2:21-39 21. Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł,
zanim się poczęło w łonie [Matki]. 22. Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego,
przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. 23. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde
pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. 24. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo
dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. 25. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był
to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. 26. Jemu Duch
Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. 27. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do
świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, 28. on wziął Je w
objęcia, błogosławił Boga i mówił: 29. Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego
słowa. 30. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, 31. któreś przygotował wobec wszystkich narodów: 32. światło na
oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. 33. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. 34.
Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu
w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. 35. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły
serc wielu. 36. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego
panieństwa siedem lat żyła z mężem 37. i pozostawała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie
rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. 38. Przyszedłszy w tej właśnie chwili,
sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. 39. A gdy wypełnili wszystko
według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret.
Mt 1:18-25 18. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim
zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. 19. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem
sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. 20. Gdy powziął tę myśl, oto
anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki;
albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. 21. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem
zbawi swój lud od jego grzechów . 22. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez
Proroka: 23. Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: Bóg z nami. 24.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, 25. lecz nie
zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.
J 2:1-11 1. Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. 2. Zaproszono na to
wesele także Jezusa i Jego uczniów. 3. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: Nie mają już wina. 4.
Jezus Jej odpowiedział: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja? 5. Wtedy
Matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. 6. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych
przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. 7. Rzekł do nich
Jezus: Napełnijcie stągwie wodą! I napełnili je aż po brzegi. 8. Potem do nich powiedział: Zaczerpnijcie teraz i zanieście
staroście weselnemu! Oni zaś zanieśli. 9. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - nie wiedział
bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli - przywołał pana młodego 10. i powiedział do
niego: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do
tej pory. 11. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego
Jego uczniowie.
J 19:25-27 25. A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria
Magdalena. 26. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki:
Niewiasto, oto syn Twój. 27. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Dz 1:14 14. Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego.
Dz 2:1-4 1. Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 2.
Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. 3.
Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. 4. I wszyscy zostali
napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Ap 12:1-17 1. Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej
głowie wieniec z gwiazd dwunastu. 2. A jest brzemienna. I woła cierpiąc bóle i męki rodzenia. 3. I inny znak się ukazał
na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów - a na głowach jego siedem diademów
- 4. i ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą,
ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię. 5. I porodziła syna - mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą
żelazną. I zostało porwane jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. 6. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma
przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. 7. I nastąpiła walka na niebie:
Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, 8. ale nie przemógł, i
już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło. 9. I został strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł
i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie. 10. I
usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego
Pomazańca, bo oskarżyciel braci naszych został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym. 11.
A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali dusz swych - aż do śmierci.
12. Dlatego radujcie się, niebiosa i ich mieszkańcy! Biada ziemi i morzu - bo zstąpił na was diabeł, pałając wielkim
gniewem, świadom, że mało ma czasu. 13. A kiedy ujrzał Smok, że został strącony na ziemię, począł ścigać Niewiastę,
która porodziła Mężczyznę. 14. I dano Niewieście dwa skrzydła orła wielkiego, by na pustynię leciała do swojego
miejsca, gdzie jest żywiona przez czas i czasy, i połowę czasu, z dala od Węża. 15. A Wąż za Niewiastą wypuścił z
gardzieli wodę jak rzekę, żeby ją rzeka uniosła. 16. Lecz ziemia przyszła z pomocą Niewieście i otworzyła ziemia swą
gardziel, i pochłonęła rzekę, którą Smok ze swej gardzieli wypuścił. 17. I rozgniewał się Smok na Niewiastę, i odszedł
rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa.
DOKUMENTY KOŚCIOŁA
„Albowiem Maryja Dziewica, która przy zwiastowaniu anielskim poczęła i w sercu, i w ciele Słowo Boże i
dała światu Życie, uznawana jest i czczona jako prawdziwa Matka Boga i Odkupiciela. Odkupiona w sposób
wznioślejszy ze względu na zasługi Syna swego i zjednoczona z Nim węzłem ścisłym i nierozerwalnym,
obdarzona jest tym najwyższym darem i najwyższą godnością, że jest mianowicie Rodzicielką Syna Bożego,
a przez to najbardziej umiłowaną córką Ojca i świętym przybytkiem Ducha Świętego” (Lumen gentium, 53).
„Maryja, nazywana w Ewangeliach <Matką Jezusa> (J 2,1; 19,25), już przed narodzeniem swego Syna jest
ogłoszona przez Elżbietę, pod natchnieniem Ducha Świętego, <Matką mojego Pana> (Łk 1,43). Istotnie, Ten,
którego poczęła jako człowieka z Ducha Świętego i który prawdziwie stał się Jej Synem według ciała, nie jest
nikim innym jak wiecznym Synem Ojca, drugą Osobą Trójcy Świętej. Kościół wyznaje, że Maryja jest
rzeczywiście Matką Bożą (Theotokos)” (KKK 495).
„Dziewica
Maryja
<wolną
wiarą
i
posłuszeństwem
czynnie
współpracowała
w dziele zbawienia ludzkiego>. Wypowiedziała swoje <tak> (...) w imieniu całej ludzkiej natury. Przez swoje
posłuszeństwo stała się nową Ewą, Matką żyjących” (KKK 511).
„Maryja jest Dziewicą, ponieważ Jej dziewictwo jest znakiem Jej wiary <nie skażonej żadnym wątpieniem>
i Jej niepodzielnego oddania się woli Bożej. Właśnie ta wiara pozwala Jej stać się Matką Zbawiciela (...)”
(KKK 506).