Zadania na 21.11.2016r. A# – ćwiczenie 205 – dokonać syntezy

Zadania na 21.11.2016r.
A# – ćwiczenie 205 – dokonać syntezy strukturalnej automatu (z użyciem przerzutników i
bramek) w oparciu o podane wyrażenie regularne: np.: S1 = (z1z2 + z1z1z2)*z2z1 | y1, S2 = /S1 | y2, /
oznacza negację); Uwaga! powyższe wyrażenie regularne jest przykładowe; na ćwiczeniach, do
realizacji podane będzie inne o tej samej trudności; przygotowując się do ćwiczenia należy:
zgodnie z zasadami podanymi w instrukcji umieć przejść z zapisu w postaci wyrażenia na graf oraz
umieć dokonać syntezy strukturalnej automatu (przykład syntezy podany jest na stronie
antoni.sterna.staff.iiar.pwr.wroc.pl).
B# – ćwiczenie 206 – stosując metodę przedstawioną w instrukcji do ćwiczenia (przeczytać
również dodatek) wykonać syntezę automatu parametrycznego dla podanych automatów A1 i A2.
A1
z0
z1
y0
q0
q0
q1
y1
q1
q1
q2
y0
q2
q1
q0
A2
z1
z2
y0
q0
q0
q1
y0
q1
q1
q2
y1
q2
q0
q0
C# – ćwiczenie 207 – przygotować się zgodnie z instrukcją do wykonania zawartych w Modułach 1
– 4; przykłady na ćwiczeniach mogą się różnić od podanych w Modułach.
D# – ćwiczenie 208 – określić graf automatu Moore’a dla:
1. detektora sekwencji 1001 w wersji „zazębiającej się” (gdzie ostatni symbol wykrytej
sekwencji jest pierwszym symbolem nowej sekwencji).
2. sumatora szeregowego
3. komparatora szeregowego
Uwaga! zadania przykładowe (powyżej) nie wyczerpują zbioru możliwych zadań na ćwiczenia.
Konieczna jest również umiejętność przejścia z automatu Moore’a na równoważny mu automat
Mealy i odwrotnie.
E# – ćwiczenie 209 – zadania zgodnie z instrukcją; numery automatów do zbadania zostaną
podane bezpośrednio przed ćwiczeniem
F# – ćwiczenie 212 – zaprojektować automat asynchroniczny działający wg podanego schematu.
Dany jest automat A1 ma dwa wejścia bitowe X1 i X2 oraz dwa wyjścia bitowe Y1 i Y2. Automat A1
rozpoczyna swoją pracę w stanie początkowym q0 oraz stany wejść X1 = X2 = 0. Podanie na
wejście X1 sygnału „1” powoduje ustawienie wyjść: Y1 = 0 i Y2 = 1. Podanie kolejnych „1” na X1
powoduje ustawienie wyjść: Y1 = 1 i Y2 = 0. Każdorazowe podanie (w dowolnej dyskretnej chwili
czasu) sygnału „1” na wejście X2 powoduje ustawienie wyjść: Y1 = Y2 = 0. Założenie: na wejściach
nigdy nie pojawiają się jednocześnie stany „1”. Układ zaprojektować w dwóch wersjach: ze
sprzężeniem zwrotnym i przerzutnikami.