D - Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

Sygn. akt III AUa 594/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 kwietnia 2015 r.
Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący:
SSA Zofia Rybicka - Szkibiel
Sędziowie:
SSA Jolanta Hawryszko (spr.)
SSO del. Beata Górska
Protokolant:
St. sekr. sąd. Elżbieta Kamińska
po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2015 r. w Szczecinie
sprawy J. Ł.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy
na skutek apelacji ubezpieczonego
od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 19 maja 2014 r. sygn. akt IV U 2066/13
oddala apelację.
SSO del. Beata Górska SSA Zofia Rybicka - Szkibiel SSA Jolanta Hawryszko
Sygn. akt III AUa 594/14
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. decyzją z 26.06.2013r. odmówił ubezpieczonemu J. Ł. prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS jest zdolny do pracy.
J. Ł. nie zgodził się z decyzją i wniósł o przyznanie prawa do renty.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie odwołania.
Wyrokiem z 19 maja 2014 roku Sąd Okręgowy w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił
odwołanie.
Sad pierwszej instancji ustalił, że J. Ł., ur. (...), wykształcenie średnie – technikum rolnicze, w przebiegu zatrudnienia
pracował jako traktorzysta, drwal-pilarz, ostatnio jako pracownik przetwórstwa rybnego. Ostatnim pracodawcą
ubezpieczonego był w okresie 1.10.2007/21.09.2012. (...) S.A. w S., gdzie wykonywał pracę jako pracownik
przetwórstwa rybnego, później pracownik działu logistyki wewnętrznej. Stosunek pracy uległ rozwiązaniu z uwagi na
długotrwałą chorobę pracownika. Od 23.12.2011 do 21.06.2012 pobierał zasiłek chorobowy. Decyzją z 26.07.2012r.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił prawa do świadczenie rehabilitacyjnego, Sąd Rejonowy w
Koszalinie wyrokiem z 11 marca 2014 zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał prawo do świadczenia rehabilitacyjnego
na okres 12 miesięcy, od 22.06.2012 r. Wyrok został zaskarżony do Sądu Okręgowego w Koszalinie. Ubezpieczony
w 24.04.2013 złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik ZUS
orzeczeniem z 23.05.2013 uznał ubezpieczonego za zdolnego do pracy, co potwierdziła komisja lekarska ZUS
orzeczeniem z 19.06.2013r.
Sąd okręgowy wskazał, że dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy specjalistów: neurologa, ortopedy i internisty,
którzy rozpoznali schorzenia: przebyty zespół bólowy barku prawego na podłożu uszkodzenia mięśni stożka rotatorów,
przebyte uszkodzenie ścięgna krótkiego mięśnia dwugłowego ramienia prawego, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa
szyjnego bez zespołu bólowego, nadciśnienie tętnicze, otyłość (BMI= 30,25 kg/m2), przebytą amputację paliczka
obwodowego kciuka lewego u osoby praworęcznej nie upośledzająca funkcji chwytnej obu rąk i ocenili, że J. Ł. jest
zdolny do pracy.
Sąd okręgowy rozstrzygnął sprawę kierując się treścią art. 57, art. 12, art. 13 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.). Sąd
wskazał, że biegli opinii sądowej zauważyli, że ubezpieczony nie ma uszkodzonego narządu ruchu w sposób, który
istotnie ograniczałby jego zdolność do pracy, przy czym rozpoznane uszkodzenie mięśni stożka rotatorów barku
prawego, którego następstwem obecnie jest bolesny ruch w zakresie 90-120° stanowi przeciwwskazanie do pracy
ciężkiej. Ponadto, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego nie powodują występowania zespołu bólowego i
neurologicznych objawów ubytkowych, jak też nadciśnienie tętnicze nie jest schorzeniem powodującym niezdolności
do pracy, co najwyżej wymaga skorygowania leczenia. W odpowiedzi na zarzuty ubezpieczonego biegli jednoznacznie
podkreślili, że w toku badania nie stwierdzono u J. Ł. istotnego upośledzenia chwytności ręki lewej spowodowanej
amputacją paliczka obwodowego kciuka, jak też badaniem porównawczym nie stwierdzono osłabienia siły mięśniowej
kończyny górnej prawej. Sąd okręgowy podzielił wnioski opinii biegłych, ponieważ były logiczne, spójne, zdecydowane
i ostatecznie zważył, że rodzaj dolegliwości ubezpieczonego oraz ich aktualny stopień zaawansowania nie były na tyle
istotne, aby znacznie ograniczać wykonywanie pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji zawodowych.
Apelację od wyroku wywiódł ubezpieczony wnosząc o uchylnie wyroku i wydanie rozstrzygnięcia przyznającego mu
prawo do renty na okres do przywrócenia zdolności do pracy oraz o wypłatę zaległego świadczenia rentowego za okres
od 22.06.2013 roku do dnia, w którym uprawomocni się orzeczenie przyznające mu należne świadczenie rentowe. W
uzasadnieniu apelujący wskazał, że przez cały okres pracy wykonywał ciężkie prace fizyczne i takimi były też praca w
przetwórstwie rybnym, jak i praca na stanowisku pracownika działu logistyki wewnętrznej, mimo że została określona
jako praca umysłowa. J. Ł. powołał się również na opinię biegłych z 9.11.2013, w której biegli stwierdzili, że zachował
zdolność do pracy lekkiej oraz na wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie z 30 maja 2014 przyznający prawo do zasiłku
rehabilitacyjnego.
Sąd apelacyjny rozważył sprawę i uznał, że apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.
Sąd okręgowy przeprowadził w sprawie wyczerpujące postępowanie dowodowe, korzystając przy tym z wiedzy
specjalistycznej jaką dysponowali biegli sądowi z zakresu medycyny o specjalizacjach adekwatnych do schorzeń
ubezpieczonego; przy tym biegli sądowi wnioski opinii sformułowali po zbadaniu ubezpieczonego jak też po
zapoznaniu się z dokumentacją lekarską. Trafnie sąd okręgowy ocenił opinię biegłych jako miarodajny dowód w
sprawie. Nie może zatem stanowić uzasadnionej podstawy apelacyjnej polemika ubezpieczonego oceną dowodów i z
wynikiem postępowania dowodowego. Ocena ta, w przekonaniu sądu apelacyjnego jest swobodna, ale nie dowolna
i nie narusza granic zakreślonych treścią przepisu art. 233 § 1 k.p.c. Sąd okręgowy również prawidłowo zastosował
prawo materialne. Sąd apelacyjny w całości aprobuje ustalenia i ocenę prawną sądu okręgowego.
Sąd pierwszej instancji trafnie podkreślił, że rozstrzygnięcie o całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy w
zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania
pracy zgodnej z kwalifikacjami, z istoty wymaga wiadomości specjalnych z zakresu medycyny, wyrażających się
opinią biegłego z zakresu medycyny. W takiej sytuacji procesowej sąd nie może orzekać wbrew opinii biegłych
sądowych, o ile ta jest logiczna i spójna z wynikiem badania lekarskiego oraz zapisami dokumentacji medycznej.
Z poszanowaniem powyższego i bez naruszenia zasady swobodnej oceny materiału dowodowego sąd okręgowy
ocenił, że opinie biegłych sądowych neurologa, ortopedy i kardiologa-internisty były wiarygodne, co doprowadziło
do pozytywnej weryfikacji orzeczenia lekarzy orzeczników ZUS i tym samym decyzji. Sąd apelacyjny przy tym
zauważa, że sąd pierwszej instancji wziął pod uwagę zastrzeżenia zgłoszone przez ubezpieczonego do pierwszej opinii
biegłych i wbrew oczekiwaniom skarżącego, zastrzeżenia jedynie ugruntowały stanowisko biegłych sądowych. Mając
na względzie, że ubezpieczony ma 57 lat, dotychczas pracował jako traktorzysta, drwal-pilarz, pracownik przetwórstwa
rybnego, pracownik działu logistyki wewnętrznej, biegli wyczerpująco uzasadnili, że u ubezpieczonego nie stwierdza
się osłabienia siły mięśniowej kończyny górnej prawej, a rozpoznane schorzenia, jak upośledzenie chwytności ręki
lewej, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy. Natomiast
rozpoznane uszkodzenie mięśni stożka rotatorów barku prawego, którego następstwem był bolesny ruch w zakresie
90-120º stanowiło przeciwwskazanie do pracy ciężkiej. Należy też zauważyć, że przy ocenie zdolności do pracy dla
potrzeb rentowych analizuje się przede wszystkim kwalifikacje rzeczywiste, tak wyuczone i poparte doświadczeniem,
ale również nabyte wskutek doświadczenia zawodowego. W tym zakresie należało więc zgodzić się z oceną sądu
okręgowego, że rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia powodują ograniczenie zdolności do wykonywania jedynie
pracy ciężkiej, a za taką nie można uznać pracy w przetwórstwie rybnym, czy też w dziale logistyki wewnętrznej.
Rację ma skarżący twierdząc, że praca w przetwórstwie rybnym jest pracą wykonywaną w warunkach szczególnych.
Jednakże taka kwalifikacja wynika z czynników szkodliwych związanych ze środowiskiem pracy, jak przykładowo
zimny mikroklimat, wilgoć. W błędzie pozostaje apelujący wywodząc, że uznanie pracy przy przetwórstwie rybnym za
pracę w szczególnych warunkach determinuje zaliczenie jej do pracy ciężkiej fizycznie, czyli wymagającej sprawności
fizycznej przekraczającej możliwości zdrowotne ubezpieczonego. Sąd apelacyjny nie zaaprobował też argumentów
apelującego, jakoby praca w dziale logistyki wewnętrznej była pracą ciężką fizycznie. W tej mierze brak jakiejkolwiek
dokumentacji pracowniczej pozwalającej na weryfikację takich oświadczeń ubezpieczonego. Sąd apelacyjny wskazuje
również, że apelujący w toku postępowania przed Sądem I instancji powoływał się na wyrok Sądu Okręgowego
w Koszalinie z dnia 11 marca 2014 r., którym przyznano mu świadczenie rehabilitacyjne na okres 12 miesięcy od
22.06.2012. Mimo precyzyjnego wyjaśnienia tej kwestii przez sąd I instancji, skarżący w dalszym ciągu eksponuje
treść wskazanego orzeczenia w kontekście jego prawa do renty. Nie powtarzając w tej mierze wywodów sądu I
instancji, należy podkreślić, że świadczenie rehabilitacyjne oraz renta z tytułu niezdolności do pracy to dwa różne
świadczenia, które są przyznawane w oparciu o odmienne przesłanki. To, że ubezpieczonemu przyznano świadczenie
rehabilitacyjne, wskazuje że w tym okresie rokuje powrót do zdrowia i odzyskanie sprawności pracowniczej; gdyby
organ rentowy nie stwierdził tego rodzaju rokowań, odmówiłby świadczenia.
W ocenie sądu apelacyjnego ubezpieczony ma kwalifikacje do wykonywania różnorodnych prac fizycznych i do takich
prac, w myśl prawidłowych ustaleń sądu okręgowego jest zdolny.
Mając na względzie przedstawioną ocenę, sąd apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację ubezpieczonego.
SSO del. Beata Górska SSA Zofia Rybicka-Szkibiel SSA Jolanta Hawryszko