Streszczenia niektórych artykułów

Streszczenia (do nr 3/2011 „SW”)
Kosendiak J.: Metody rejestracji obciążeń treningowych, cz. I - sporty indywidualne
Autor rozpoczyna od ukazania, jak w historycznej perspektywie kształtowało się rozumienie – obciążenie treningowe. Poprawniej, uważa, jest używać w tym przypadku liczby mnogiej – obciążenia
treningowe. Posiadają one wiele wymiarów, przede wszystkim wymiar energetyczny, jakościowy,
związane z ich intensywnością, a także ilościowy związany z objętością. Te wymiary obciążeń treningowych są potrzebne do rejestracji wykonywanej pracy treningowej. Jest to czynność niezbędna, podkreśla autor, dla identyfikacji procesu treningowego – jego analizy i wykorzystywania jej wyników do
dalszego planowania treningu.
W dalszej części pracy autor zajmuje się sposobami rejestracji obciążeń treningowych, omawia
modele jednowymiarowe, wielowymiarowe oraz o sprzężeniu zwrotnym w sportach indywidualnych.
Druga część artykułu będzie poświęcona tym zagadnieniom w odniesieniu do sportów zespołowych.
Kurzawski K. i in.: Komputerowe systemy wspomagania procesu szkolenia w strzelectwie sportowym
– cz. I
Autorzy prezentują nowe podejście do procesu treningowego, dla którego wyznacznikami są: racjonalizacja i optymalizacja oraz aktywny, świadomy udział zawodnika. Osiągnięcie tych celów w
znacznym stopniu może ułatwić wykorzystanie urządzeń komputerowych. Tym bardziej, że strzelectwo sportowe jest dyscypliną, w której duża liczba danych występuje w postaci łatwej do przetworzenia komputerowego.
Autorzy omawiają przykłady urządzeń i aplikacji, które służą w treningu strzeleckim do różnych
celów: Pierwsza część opracowania ukazuje aplikacje wspomagające: planowanie, rejestrację i analizę
obciążeń treningowych.
Soroka A., Kasprowicz M.: Modelowa struktura gry najlepszych zespołów piłkarskich Mistrzostw
Świata w 2010 r.
Do analizy zasadniczych elementów gry wykorzystano dane zebrane przez system Castrol Performance Indem. Dotyczyły one 599 zawodników uczestniczących w finałach XIX Mistrzostw Świata
w piłce nożnej w 2010 r. Analizowano strzały, podania oraz dystans pokonany przez zawodników
podczas meczu. Potwierdzono, iż wielkość dystansu oraz aktywność strzelecka świadczą o jego przygotowaniu sprawnościowym i technicznym, jednak nie są to czynniki przesądzające o wygraniu me-
czu. Parametrami wskazującymi mistrzostwo zespołu, potwierdzone zajęciem wysokiego miejsca w
turnieju, okazały się - skuteczność i niezawodność strzałów, a szczególnie efektywność podań piłki.
Frączek K.: Znaczenie koordynacyjnych zdolności motorycznych zawodników w grze w piłkę
siatkową
Artykuł przeglądowy, w którym autor dowodzi tezy, iż dobrze rozwinięta koordynacyjna
sfera motoryczności odgrywa ważną rolę w grze w piłkę siatkową i wywiera wpływ na skuteczność gry siatkarzy. W tym celu autor dokonuje analizy czynności ruchowych w grze w
piłkę siatkową i w oparciu o opinie specjalistów i naukowców ukazuje, które spośród koordynacyjnych zdolności motorycznych mają największe znaczenie dla skuteczności gry siatkarzy.
Okazuje się, iż najczęściej wymieniają oni zdolności: różnicowania, szybkiej reakcji i
orientacji przestrzennej, szczególnie w warunkach rywalizacji z przeciwnikiem. Dlatego autor
uważa, że w procesie treningu siatkarza działania ukierunkowane na rozwój procesów sterownia i regulacji ruchu powinny zajmować stałe miejsce.
Ryś J.: Szkoła Mistrzostwa Sportowego w systemie szkolenia siatkarzy
System szkół mistrzostwa sportowego funkcjonuje w Polsce od 1995 roku i przynosi dobre wyniki. Decyduje o tym szereg czynników: organizacja, program i warunki treningu.
Autor charakteryzuje czteroletni makrocykl w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Spale, w której
uczą się i trenują utalentowani siatkarze. Z charakterystyki i analizy elementów periodyzacji treningu
(mikrocykli, okresów w rocznym cyklu treningu) wynika, że program treningowy SMS, którego założeniem był stopniowy rozwój dyspozycji fizycznych (sprawnościowych), a następnie umiejętności
technicznych i taktycznych, został prawidłowo zaplanowany (charakter, wielkość i zakres obciążeń
treningowych) i zrealizowany. Szkolenie w SMS w zasadniczym stopniu przyczyniło się do wzrostu
wyszkolenia siatkarzy.. Dowodem na to były wyniki reprezentacji Polski kadetów i juniorów, opartych w większości na zawodnikach SMS
We wnioskach autor wskazuje na potrzebę rozwiązania pewnych problemów związanych z okresem przechodzenia zawodników z kategorii juniora do seniora. Uważa, że ukończenie nauki w SMS
nie może oznaczać zakończenia procesu szkolenia zawodnika.
Zatoń M. i in.: Zmiany fizjologiczne u kolarzy szosowych i górskich pod wpływem wieloletniego treningu
Celem badań było porównanie zmian fizjologicznych u zawodników uprawiających kolarstwo
szosowe (n=16) i górskie (n=15) w następstwie wieloletniego treningu i uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym. W trakcie 4 lat badań wykonywano regularne próby wysiłkowe (test progresywny) z pomiarem parametrów fizycznych (m.in. moc mięśniowa, praca całkowita), fizjologicznych
(m.in. pobór tlenu, wentylacja minutowa płuc, częstość skurczów serca) i biochemicznych (m.in. pH,
stężenie wodorowęglanów, mleczanu we krwi). Na podstawie analizy danych stwierdzono istotny
wzrost ilości wykonanej pracy, poziomu pH oraz obniżenie maksymalnej częstości skurczów serca u
obu badanych grup. Kolarze górscy charakteryzowali się wyższymi wartościami maksymalnego poboru tlenu oraz wykonanej w teście pracy w trakcie całego eksperymentu niż kolarze szosowi. Uzyskane
wyniki wskazują, że wysiłki treningowe i startowe kolarzy górskich i szosowych pozostawiają odmienny obraz zmian fizjologicznych w organizmie badanych.
Dziarnowska A., Piechota R.: Sportowe cele polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej
Od 1 lipca Polska przewodniczy pracom Rady Unii Europejskiej. Stwarza to szansę przedstawienie na forum Unii najistotniejszych tematów i własnych inicjatyw. W artykule autorzy
wymieniają, opisują i uzasadniają ich wybór. Obejmują one m.in. zwalczanie dopingu w sporcie, ustawiania wyników zawodów sportowych, wolontariat sportowy oraz sport jako element
polityki społecznej.