D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zgierzu

Sygn. akt I C 2668/15
WYROK
W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 kwietnia 2016 roku
Sąd Rejonowy w Zgierzu I Wydział Cywilny w składzie następującym:
Przewodnicząca: Sędzia SR Małgorzata Nowak
Protokolant : sekr. sąd. Sylwia Domańska
po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2016 roku w Zgierzu na rozprawie sprawy
z powództwa (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny
Zamknięty w W.
przeciwko I. M.
o zapłatę
1. zasądza od I. M. na rzecz (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty
w W. kwotę 10.000 złotych (dziesięć tysięcy) z umownymi odsetkami wynoszącymi czterokrotność stopy lombardowej
NBP od dnia 19 listopada 2015 roku do dnia zapłaty;
2. zasądza od I. M. na rzecz (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny
Zamknięty w W. kwotę 300 złotych (trzysta) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu oddalając wniosek w
pozostałym zakresie.
Sygn. akt I C 2668/15
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 19 listopada 2015 r. wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód
w Lublinie powód (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z
siedzibą W. wystąpił o wydanie przeciwko I. M. nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym,
zasądzającego od pozwanej kwotę 10.000 złotych z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu
lombardowego NBP od dnia 19 listopada 2015 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powód
wskazał, iż wierzytelność dochodzona pozwem wynika z braku zapłaty przez pozwaną należności z tytułu umowy
kredytu konsolidacyjnego zawartego w dniu 5 września 2007 r. z poprzednikiem prawnym powoda (...) Bankiem S.A.
Na dochodzoną kwotę składa się 10.000 zł niespłaconego kapitału.
(pozew – k. 2-8)
Postanowieniem z dnia 16 października 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód
w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu
w Zgierzu.
(postanowienie – k. 9)
Pozwana I. M. wniosła o oddalenie powództwa w całości i obciążenie powoda kosztami postępowania. Pozwana
podniosła, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania, zaś egzekucja prowadzona przeciwko pozwanej przez
(...) Bank S.A. została umorzona.
(odpowiedź na pozew – k. 67-68)
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 5 września 2007 r. I. M. zawarła z (...) Bankiem S.A.
z siedzibą w W. umowę konsolidacyjnego kredytu gotówkowego numer (...) na kwotę 56.662,37 zł z okresem spłaty
do dnia 5 września 2014 r.
W § 3 ust. 1 umowy pożyczkobiorca zobowiązał się dokonywać spłaty kredytu wraz
z odsetkami w równych miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych. W § 7 umowy wskazano, iż w przypadku
opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu, bank będzie pobierał od niespłaconego w terminie kredytu
podwyższone odsetki naliczone według stopy procentowej w wysokości średniego oprocentowania WIBOR dla 3miesięcznych lokat
na rynku międzybankowym z 10 ostatnich dni roboczych ostatniego miesiąca poprzedniego kwartału powiększonej
o 25 punktów procentowych. Tak ustalona stopa oprocentowania nie może jednakże przekraczać wysokości
oprocentowania maksymalnego określonego
w art. 359 § 21 k.p.c.
( bezsporne, nadto poświadczona za zgodność kopia umowy – k. 78-81)
Z dniem 4 stycznia 2010 roku (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w K. została przejęta przez (...) Bank Spółkę Akcyjną
z siedzibą w W. poprzez przeniesienie całego majątku pierwszej z powyższych spółek na drugą z nich, w wyniku czego
powstał (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W..
(bezsporne)
W dniu 14 marca 2012 r. (...) Bank S.A. wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny, któremu Sąd
Rejonowy w Zgierzu nadał klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2012 r w sprawie I Co 933/12.
W dniu 30 maja 2012 r. bank wszczął przeciwko pozwanej postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 4380/12,
które zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Komornik wyegzekwował na rzecz wierzyciela
3.482,67 zł.
(poświadczona za zgodność kopia bte – k. 82, postanowienia – k. 83-84 , załączone akta Km 4380/12)
Powód nabył przedmiotową wierzytelność od poprzedników prawnych.
(bezsporne, nadto poświadczone za zgodność kopie: umowy przelewu wierzytelności – k. 27-30v, Aneksu z dnia 20
marca 2015 r. – k. 31-32v, załącznika zawierającego wykaz wierzytelności – k. 33-35, poświadczona za zgodność kopia
zawiadomienia – k. 58)
Pismem z dnia 4 marca 2015 r. (...) Bank S.A. zawiadomił pozwaną
o przelewie wierzytelności.
(bezsporne, nadto poświadczona za zgodność kopia zawiadomienia – k. 58)
Pismem z dnia 7 kwietnia 2015 r. (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny
Zamknięty z siedzibą W. wezwał pozwaną do zapłaty długu.
(bezsporne, nadto poświadczona za zgodność kopia wezwania do zapłaty – k. 59-59v)
W dniu 19 listopada 2015 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji
analitycznej, w którym stwierdził zadłużenie pozwanej z tytułu kredytu numer (...).
(wyciąg – k. 55)
Pozwana spłacała kredyt do 2010 r., ale komornik zajął jej pensję, gdyż była zadłużona w innych instytucjach. Wówczas
zaprzestała spłaty kredytu. Była zatrudniona
w szpitalu im. Sterlinga, ale straciła pracę, gdy przenosili szpital. Potem pracowała
w magazynach pod S., ale i tam „praca się skończyła”. Obecnie jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. Utrzymuje
się z prac dorywczych. Mieszka z rodzicami, ma na utrzymaniu 23-letnią córkę.
(przesłuchanie pozwanej – k. 105)
Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie zebranego materiału dowodowego, który Sąd uznał za
wiarygodny. Pozwana nie kwestionowała faktu zawarcia umowy o kredyt konsumpcyjny , jak i nie kwestionowała
kwoty dochodzonej pozwem . Natomiast okoliczności te zostały potwierdzone złożonymi przez powoda dokumentami .
Sąd zważył, co następuje:
Stosownie do art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U.
z 2015, poz. 228), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony
w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem
na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu
kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami
w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
W przedmiotowym stanie faktycznym pozwana zobowiązała się do zwrotu kredytu
w terminach i kwotach określonych umową. Nie wywiązała się z przedmiotowego zobowiązania. Na rzecz powoda
należało zatem zasądzić dochodzoną pozwem kwotę. Stanowisko pozwanej zgłoszone w niniejszej sprawie odnosiło się
jedynie do jej złej sytuacji finansowej i uwzględnienia tego faktu przy orzekaniu w sprawie . Zobowiązanie pozwanej
wynika jednak z zawartej i nie kwestionowanej przez nią umowy , których spełnienia warunków pozwana musi
dotrzymać .
O obowiązku zapłaty odsetek za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 k.c., zasądzając
odsetki zgodnie z żądaniem powoda od zaległego kapitału kredytu w wysokości czterokrotności stopy kredytu
lombardowego NBP od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.
O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zasądzając na rzecz powoda 300 zł poniesionej opłaty
sądowej. Powód nie wykazał przy tym, aby poniósł 1,25 zł
dla dostawcy usług płatności.
Odnośnie pozostałych kosztów procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. Zgodnie z powołanym przepisem,
w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie
obciążać jej w ogóle kosztami.
Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 9 sierpnia 2012 r. (V CZ 26/12, LEX nr 1231638), przepis art.
102 k.p.c. wyraża zasadę słuszności w orzekaniu o kosztach, stanowiąc wyjątek od zasady odpowiedzialności za wynik
procesu. Podstawę do jego zastosowania stanowią konkretne okoliczności danej sprawy, przekonujące o tym,
że w rozpoznawanym przypadku obciążenie strony przegrywającej kosztami procesu na rzecz przeciwnika
byłoby niesłuszne, czy wręcz niesprawiedliwe. Art. 102 k.p.c. znajduje zastosowanie "w wypadkach szczególnie
uzasadnionych", które nie zostały ustawowo zdefiniowane i są każdorazowo oceniane przez sąd orzekający na
tle okoliczności konkretnej sprawy. Do okoliczności tych zalicza się m.in. sytuację majątkową i osobistą strony,
powodującą, że obciążenie jej kosztami może pozostawać w kolizji z zasadami współżycia społecznego. Przy
zastosowaniu art. 102 k.p.c. mogą być również brane pod uwagę okoliczności dotyczące charakteru sprawy (zob. też
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 września 2012 r., II CZ 95/12, LEX nr 1232771, postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 14 września 2012 r., I UZ 86/12, LEX nr 1228427).
W postanowieniu z dnia 26 września 2012 r. (II CZ 100/12, LEX nr 1232760) Sąd Najwyższy wskazał, iż ocena, czy
w sprawie zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony należy do swobodnej decyzji sądu ze względu na konieczność
zapewnienia poczucia sprawiedliwości oraz realizacji zasady słuszności.
W niniejszej sprawie pozwana znajduje się w bardzo ciężkiej sytuacji życiowej
i majątkowej. Obecnie jest bezrobotna, bez prawa do zasiłku. Przestała spłacać kredyt, kiedy komornik zajął jej pensję.
Straciła pracę w szpitalu, a potem w magazynie. Pozwana starała się zatem spłacać kredyt, jednakże znalazła się w
bardzo trudnym położeniu finansowym.
W tej sytuacji obciążenie pozwanej kosztami procesu godziłoby w poczucie sprawiedliwości
i zasady słuszności.
W tym stanie faktycznym należało orzec jak w sentencji.