rysy na samochodzie

Sygn. akt V W 4260/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 4 lutego 2016 roku
Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny
w składzie:
Przewodnicząca: SSR Anna Walenciak
Protokolant: Agnieszka Gutowska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2015 r. i 4 lutego 2016 r.
sprawy M. T. s. S. i I. z domu C. ur. (...) w W.
obwinionego o to, że:
w dniu 15 maja 2015r. ok. godz. 22:20 w W. na ul. (...) 1 na terenie lotniska C. przed halą "przylotów", kierujący
pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...), wykonując manewr omijania nie zachował bezpiecznego odstępu od omijanego
samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,
t.j. o czyn z art. 86 § 1 kw,
orzeka:
I. obwinionego M. T. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie
art. 86 § 1 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 (pięćset) złotych,
II. zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 100
(sto) złotych tytułem kosztów postępowania.
Sygn. akt V W 4260/15
UZASADNIENIE
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 15 maja 2015 r. (w piątek) ok. godz. 22:20 M. T. kierując samochodem marki O. (...) o nr rej. (...) należącym
do korporacji taksówkowej (...) wjechał na teren podjazdu znajdującego się przed terminalem na terenie L. im. F. C.
w W.. Na terenie podjazdu zatrzymał on kierowany pojazd za samochodem marki A. (...) o nr rej. (...) należącym do
korporacji taksówkowej (...), którego kierujący R. S. zatrzymał się na prawym pasie ruchu, oczekując w tym czasie
na zwolnienie miejsca postojowego przeznaczonego dla korporacji taksówkowych (...), (...) i „S. T. w strefie objętej
przepustką. Następnie M. T. ruszył kierowanym pojazdem omijając zatrzymany pojazd marki A. (...) o nr rej. (...). W
trakcie wykonywania manewru omijania pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) M. T. uderzył kierowanym samochodem
w tylny zderzak z lewej strony samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa
w ruchu drogowym.
W wyniku kolizji w samochodzie marki A. (...) o nr rej. (...) doszło do następujących uszkodzeń: uszkodzony tylny
zderzak z lewej strony na wysokości tylnego lewego koła w postaci dwóch otarć powłoki lakierniczej – pierwsze otarcie
znajduje się na wysokości ok. 48 cm od podłoża, natomiast drugie ok. 54 cm od podłoża, oba otarcia mają długość
ok. 8 cm.
Po wystąpieniu kolizji M. T. wjechał kierowanym pojazdem na postój taksówek. Po zatrzymaniu pojazdu do jego
samochodu podszedł R. S., który wskazał mu, że uderzył on w jego samochód. Gdy M. T. wysiadł z samochodu i obaj
podeszli do zderzaka przedniego jego samochodu, R. S. wskazał na uszkodzenia w postaci dwóch rys, które znajdowały
się na tej samej wysokości co uszkodzenia występujące na tylnym zderzaku z lewej strony w jego pojeździe. M. T.
odnosząc się do uszkodzeń występujących w jego pojeździe wskazał, że te rysy występowały już wcześniej. R. S. wrócił
wówczas do swojego samochodu, aby nie utrudniać ruchu kierowcom innych pojazdów. W tym samym czasie M. T.
zabrał pasażera i odjechał z terenu postoju taksówek.
Po wystąpieniu kolizji R. S. próbował ustalić personalia oraz numer telefonu kierującego samochodem marki O. (...)
o nr rej. (...), który uderzył w jego samochód. W tym celu skontaktował się z centralą korporacji taksówkowej oraz
oczekiwał w dniu 15 maja 2015 r. na terenie L. na powrót taksówkarza. Dzwonił również na jego numer telefonu,
który udało mu się ustalić. Jednakże M. T. zignorował jego próby kontaktu z nim. Gdy dwa dni po zdarzeniu, tj. w
niedzielę, R. S. spotkał M. T. w pobliżu L. im. F. C. w W., w kierowanym przez niego pojeździe nie było już żadnych
śladów wystąpienia kolizji. Z uwagi na postawę kierującego samochodem marki O. (...) o nr rej. (...), który zignorował
jego upomnienie o zadośćuczynienie w związku z uszkodzeniem jego pojazdu, w dniu 18 maja 2015 r. R. S. złożył
zawiadomienie o wykroczeniu w Komisariacie Policji (...).
M. T. ma 45 lat. Jest rozwiedziony, ma dorosłego syna, który pozostaje na jego utrzymaniu. Prowadzi działalność
gospodarczą – taksówka, odmówił odpowiedzi na temat wysokości dochodów. Niekarany, nieleczony psychiatrycznie
ani odwykowo. /e-protokół rozprawy z dnia 18 grudnia 2015 r. od godz. 00:00:48 do godz. 00:01:31 wyjaśnienia
obwinionego M. T./.
Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień obwinionego M. T. /k. 21-22, e-protokół rozprawy z dnia 18 grudnia
2015 r. od godz. 00:02:26 do godz. 00:18:29/, zeznań świadka R. S. /k. 3-4, 6-7, e-protokół rozprawy z dnia 18 grudnia
2015 r. od godz. 00:18:50 do godz. 00:33:24/, zeznań świadka R. P. /e-protokół rozprawy z dnia 4 lutego 2016 r.
od godz. 00:00:44 do godz. 00:08:36/, a także notatek urzędowych /k. 1, 2/, protokołu oględzin pojazdu /k. 8-10/,
danych osobowych /k. 13/, karty rejestracyjnej /k. 24/ oraz informacji uzyskanych z L. C. w W. /k. 44/.
Obwiniony M. T. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zaprzeczył, aby w dniu 15 maja 2015
r. na terenie lotniska C. spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. dokonał uszkodzenia w
omijanym pojeździe. M. T. wskazał, że w tym czasie na terenie lotniska C. znajdowało się wiele osób i samochodów,
które stały obok jego samochodu i równolegle do niego. Wyjaśnił, że jechał wówczas w ciągu samochodów i przed
wykonaniem manewru wjazdu na miejsce, w którym zatrzymał samochód, ominął ze swojej skrajnej lewej strony ciąg
4-5 samochodów, które w większości były zatrzymane. Obwiniony nie potrafił podać samochodów, które wówczas
ruszały i odjeżdżały. Wskazał on również, że gdy wjeżdżał na miejsce, w którym zatrzymał samochód, w tym samym
czasie taksówka, która znajdowała się przed jego samochodem odjeżdżała z pasażerem.
Odnosząc się do zdarzenia obwiniony M. T. potwierdził, że w okno jego pojazdu zapukał kierowca taksówki z (...),
który wskazał mu, że przytarł on jego samochód. Obwiniony potwierdził, że w samochodzie kierowcy taksówki z
(...) występowała rysa, lecz zaprzeczył, aby powstała ona w wyniku jego zachowania. Wyjaśnił on także, że w jego
samochodzie nie było żadnych śladów wskazujących na wystąpienie kolizji oraz nie poczuł on zderzenia z samochodem
pokrzywdzonego. Obwiniony wyjaśnił, że gdy podczas zdarzenia wskazał kierowcy taksówki, że nie posiada on w
swoim samochodzie żadnego śladu wskazującego na wystąpienie kolizji z samochodem typu taxi, kierowca taksówki
odparł mu, że nie jemu to oceniać. Zdaniem obwinionego kierowca taksówki nie chciał wzywać Policji i chciał mu
wmówić, że spowodował on kolizję z jego samochodem, tak, aby „wyciągnąć” od niego pieniądze. Obwiniony wyjaśnił,
że z uwagi na to, że nie czuł się sprawcą powyższej kolizji odmówił propozycji przekazania kierowcy taksówki pieniędzy
za spowodowanie kolizji. Wskazał on również, że żadna z osób, która w tym czasie przebywała w pobliżu L. nie
podeszła wówczas wskazując, że była świadkiem powyższego zdarzenia. Obwiniony wyjaśnił także, że po niniejszym
zdarzeniu odbierał on połączenia telefoniczne, w tym również z centrali, że kierujący szuka z nim kontaktu. Obwiniony
przyznał, że zignorował powyższe telefony. Wyjaśnił on również, że następnego dnia po zdarzeniu, gdy był na lotnisku
kierowca taksówki zapytał się go, czy załatwi on z nim powyższą sprawę związaną z kolizją, na co on odmówił jego
propozycji, podając mu, żeby pokazał on mu ślad wskazujący na wystąpienie powyższego zdarzenia. M. T. w złożonych
wyjaśnieniach potwierdził, że pokrzywdzony powiedział mu, że uzyska on nagranie z monitoringu oraz że załatwi tę
sprawę w inny sposób. Obwiniony wyjaśnił również, że występuje rywalizacja między korporacjami. Wskazał także,
że S. T. jest obecna w miejscu zdarzenia od lat i mają wypracowane metody pozwalające taksówkarzom obsłużyć jak
najwięcej pasażerów. /k. 21-22, e-protokół rozprawy z dnia 18 grudnia 2015 r. od godz. 00:02:26 do godz. 00:18:29
wyjaśnienia obwinionego M. T./
Sąd zważył, co następuje:
Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego w części, w jakiej obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego
mu wykroczenia z art. 86 § 1 kw, zaprzeczając, aby w dniu 15 maja 2015 r. na terenie lotniska C. spowodował zagrożenie
bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. dokonał uszkodzenia w omijanym pojeździe, wskazując jednocześnie, że nie
posiadał on w swoim samochodzie żadnego śladu wskazującego na wystąpienie kolizji z samochodem typu taxi. Sąd
nie dał również wiary twierdzeniom obwinionego, w których utrzymywał on, że pokrzywdzony chciał mu wmówić,
że spowodował on kolizję z jego samochodem, tak, aby „wyciągnąć” od niego pieniądze. Sąd ocenił, że wyjaśnienia
obwinionego, nieprzyznającego się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia stanowią wyłącznie przyjętą przez
niego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności i są wyrazem braku krytycyzmu wobec swojego
postępowania. Są one we wskazanym zakresie sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami pokrzywdzonego R. S., który w
złożonych zeznaniach potwierdził, że w dniu zdarzenia podczas oczekiwania na zwolnienie się miejsca parkingowego
przeznaczonego dla korporacji taksówkowych znajdującego się na lotnisku F. C. w W. w tylny zderzak z lewej strony
jego samochodu uderzył samochód marki O. (...) z (...) o nr rej. (...), którego kierujący wykonywał manewr omijania
jego zatrzymanego pojazdu. Z zeznań pokrzywdzonego wynika również, że gdy po zatrzymaniu pojazdu podszedł
wraz z obwinionym do jego samochodu i wskazał mu na uszkodzenia występujące na zderzaku jego samochodu w
postaci dwóch rys, które występowały na tej samej wysokości co uszkodzenia występujące w jego pojeździe na tylnym
zderzaku z lewej strony, obwiniony wskazał mu wówczas, że te rysy w jego samochodzie występowały już wcześniej.
Pokrzywdzony wskazał także, że gdy spotkał obwinionego w kolejną niedzielę, to na zderzaku jego samochodu nie
odnalazł on już żadnych rys. Z zeznań pokrzywdzonego wynika również, że uszkodzenia do jakich doszło w obu
pojazdach były możliwe do usunięcia za pomocą pasty polerskiej.
Pozostała część wyjaśnień obwinionego jest wiarygodna, pozostaje zbieżna z pozostałymi dowodami zgromadzonymi
w sprawie, w tym z zeznaniami pokrzywdzonego R. S. oraz jest przekonująca w świetle wskazań doświadczenia
życiowego.
Sąd uznał zeznania pokrzywdzonego R. S. za wiarygodne, są spójne, logiczne i konsekwentne. Sąd nie znalazł
powodów do tego, aby odmówić wiary zeznaniom pokrzywdzonego, który jest osobą obcą dla obwinionego, nie majaca
powodów, by pomawiać go o popełnienie wykroczenia. Oceniając zeznania pokrzywdzonego Sąd stwierdził także,
że zachowanie pokrzywdzonego (potwierdzone w tym zakresie wyjaśnieniami obwinionego), który bezpośrednio po
zdarzeniu kontaktował się z obwinionym a także korporacją, celem doprowadzenia do polubownego załatwienia
sprawy, obrazują, że celem pokrzywdzonego nie było doprowadzenie do obwinienia M. T., lecz chciał on, aby sprawa
została we właściwy sposób zakończona przez obwinionego – nie chciał on pozostawać w sytuacji osoby, która
była uczestnikiem kolizji spowodowanej przez obwinionego, ale również osoby, która po wystąpieniu kolizji została
całkowicie zignorowana przez M. T. w związku z jego upomnieniem się o zadośćuczynienie z uwagi na uszkodzenie
przez M. T. jego pojazdu. Sąd stwierdził, że nie było żadnych motywów, biorąc pod uwagę zebrany materiał dowodowy,
świadczących o tym, że pokrzywdzony, który podobnie jak obwiniony jest taksówkarzem i należy do konkurencyjnej do
niego korporacji taksówkowej, z tego powodu chciałby pomówić obwinionego o popełnienie wykroczenia. W złożonych
zeznaniach pokrzywdzony R. S. k. 6-7, , 3-4, 50-52 szczegółowo i konsekwentnie przedstawił okoliczności zdarzenia,
wskazując, że przed wystąpieniem kolizji przyjechał na L. im. F. C. w W. i następnie z uwagi na występujący w tym
czasie zator drogowy na miejscach postojowych korporacji taksówkowych zatrzymał kierowany pojazd na prawym
pasie ruchu oczekując na zwolnienie się miejsca postojowego. Pokrzywdzony wskazał, że w lusterku wstecznym
kierowanego pojazdu zauważył wówczas samochód, który podjechał w okolice jego samochodu, następnie zatrzymał
się i następnie wykonując manewr omijania jego pojazdu prawym przednim zderzakiem zarysował tylny zderzak
jego pojazdu z lewej strony. Pokrzywdzony potwierdził, że w czasie zdarzenia poczuł on uderzenie w jego samochód.
Wskazał on również, że żaden z innych pojazdów, które znajdowały się w pobliżu nie mogły uderzyć w jego samochód,
gdyż w miejscu tym było wąsko i występował zator drogowy. Potwierdził on także, że gdy poczuł, że doszło do uderzenia
w jego samochód, zobaczył pojazd, który w tym czasie omijał pojazd, w którym się on znajdował. Zeznania świadka
są szczegółowe, opisywane zachowanie świadka po zdarzeniu jest logiczne w świetle zasad doświadczenia życiowego i
obrazuje poczucie pokrzywdzenia występujące u świadka w związku z zachowaniem obwinionego. Zeznania świadka
w zakresie treści pozostają spójne z rzetelną i szczerą postawą świadka prezentowaną na rozprawie, obserwowaną
przez Sąd.
W niniejszej sprawie przesłuchano również świadka R. P. k. 56, który jest funkcjonariuszem Policji. Z powodu
upływu czasu od dnia, w którym pokrzywdzony złożył zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia oraz wykonywanych
w tym czasie czynności służbowych, nie potrafił on podać szczegółowych danych na temat podjętych czynności
służbowych związanych z analizowanym zdarzeniem drogowym. W początkowej fazie wypowiedzi omyłkowo przed
Sądem przedstawił on również okoliczności innego zdarzenia drogowego z udziałem pojazdu, który wykonał manewr
skrętu w lewo z niewłaściwego pasa ruchu. Świadek po okazaniu mu protokołu oględzin pojazdu pokrzywdzonego z
k. 8-10 akt sprawy w złożonych zeznaniach potwierdził, że to on jest autorem powyższego protokołu oględzin pojazdu
pokrzywdzonego z k. 8 (w powyższym protokole widnieje nazwisko świadka R. P. jako osoby, która przeprowadziła
powyższe oględziny) i w związku z tym to on również jest prawdopodobnie autorem fotografii z k. 9-10 obrazujących
uszkodzenia w pojeździe pokrzywdzonego. Odnosząc się zaś do notatki urzędowej z k. 2, w której opisał on przebieg
oględzin nagrania z monitoringu zainstalowanego przed halą przylotów – postój pojazdów taxi z dnia 15 maja 2015 r.
ok. godz. 22:20 na ul. (...) 1, świadek potwierdził autentyczność niniejszej notatki urzędowej, wskazując, że nie potrafi
podać żadnych informacji na temat oględzin niniejszego nagrania z monitoringu oraz wskazując jednocześnie, że w
przypadku, gdyby zauważył na powyższym nagraniu, że doszło do popełnienia wykroczenia, to wówczas powyższą
informację podałby w sporządzonej notatce urzędowej. R. P. odnosząc się do treści notatki urzędowej z k. 2, w której
wskazał, że na nagraniu z monitoringu nie zarejestrowano jak doszło do zdarzenia drogowego oraz nie zarejestrowano
samego miejsca zdarzenia, wskazał, że mogło się zdarzyć, że na powyższym nagraniu nie zarejestrowano kolizji
drogowej, w związku z tym, że kamera monitoringu nie obejmowała swoim zasięgiem tego miejsca. Zeznania świadka
R. P. we wskazanym zakresie Sąd uznał w całości za wiarygodne, spójne i logiczne. Wskazać należało, iż świadek ten
jest funkcjonariuszem Policji, a tym samym osobą zaufania publicznego i nie miał żadnego zauważalnego dla Sądu
powodu do składania zeznań mogących bezpodstawnie obciążać, bądź przeciwnie chronić obwinionego. Dodatkowym
elementem wpływającym na ocenę wiarygodności zeznań tego świadka jest fakt, że jest on osobą obcą zarówno w
stosunku do obwinionego, jak i do pokrzywdzonego, a zatem w żaden sposób nie jest zainteresowany sposobem
rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.
Wiarygodny dowód w sprawie stanowiły ponadto ujawnione na rozprawie dokumenty, ich treści nie budziły
wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy ani nie były kwestionowane przez strony. Wskazane
nagranie z monitoringu nie było dostępne k. 44. Zdjęcia uszkodzeń w pojeździe pokrzywdzonego - A. i protokół ich
oględzin k. 8 są zgodne z zeznaniami złożonymi przez pokrzywdzonego.
Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wina i sprawstwo obwinionego w zakresie wyczerpania
znamion zarzucanego mu wykroczenia drogowego z art. 86 § 1 kw nie budzi żadnej wątpliwości.
M. T. w dniu 15 maja 2015r. ok. godz. 22:20 w W. na ul. (...) 1 na terenie lotniska C. przed halą "przylotów", kierujący
pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...), wykonując manewr omijania nie zachował bezpiecznego odstępu od omijanego
samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.
Zachowanie sprawcy naruszającego wskazany przepis art. 86 § 1 kw polega na niezachowaniu na drodze publicznej,
w strefie zamieszkania lub strefie ruchu należytej ostrożności, czego następstwem jest spowodowanie zagrożenia
bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zgodnie z przepisami Prawa o ruchu drogowym (art. 3) uczestnik ruchu i inna
osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo, gdy ustawa tego wymaga – szczególną
ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu
drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić
kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie.
Na obwinionym, z uwagi na wykonywany w czasie zdarzenia manewr omijania samochodu marki A. (...) o nr rej. (...)
ciążył określony w art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, obowiązek zachowania bezpiecznego odstępu
od omijanego pojazdu, czego nie uczynił doprowadzając do kolizji.
Wymierzając obwinionemu karę, Sąd kierował się przesłankami zawartymi w art. 33 kw oraz szczególnie w art. 24 § 1 i 3
kw i ustawowymi granicami zagrożenia przewidzianymi przez ustawodawcę, oceniając stopień społecznej szkodliwości
czynu, a także cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele, jakie ma ona osiągnąć w stosunku do
ukaranego. Wymierzając karę Sąd miał też na względzie rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem.
Sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości zachowania obwinionego jako średni. W wyniku działania obwinionego
doszło do naruszenia dobra prawnego, jakim jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym. Obwiniony winien w czasie
wykonywania manewru omijania pojazdu zachować bezpieczny odstęp od omijanego pojazdu. W przypadku, gdyby
powyższy manewr wykonał prawidłowo – nie doszło by do kolizji. Zdarzenie miało jednakże miejsce w warunkach
poruszania się z niską prędkością, co Sąd potraktował jako okoliczność łagodzącą. Jako okoliczność łagodzącą Sąd
potraktował także niewielki rozmiar uszkodzenia – w pojeździe obwinionego. Jako okoliczność obciążającą Sąd
potraktował determinację obwinionego w realizacji chęci, za wszelką cenę, ominięcia stojącego przed nim pojazdu
pokrzywdzonego, w celu wjechania na zwolnione miejsce oczekujących taksówek, pomimo braku dostatecznych
warunków dla bezpiecznego wykonania manewru.
Wykroczenie wskazane w art. 86 § 1 kw zagrożone jest karą grzywny. Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny
w wysokości 500 zł, uznając tę karę za adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości przedmiotowego
wykroczenia z uwzględnieniem okoliczności łagodzących. W ocenie Sądu wymierzona kara stanowi odpowiednią
dolegliwość dla obwinionego uwzględniając jego postawę. Pozwoli ona także na osiągnięcie celów kary na płaszczyźnie
społecznego jej oddziaływania, ugruntowując słuszne społeczne przekonanie, że sprawcy wykroczeń drogowych muszą
liczyć się z odpowiednimi konsekwencjami niezgodnego z przepisami zachowania. W ocenie Sądu orzeczona kara
sprzyjać będzie pohamowaniu się przez obwinionego od podobnych zachowań w przyszłości.
Orzeczenie o zryczałtowanych wydatkach postępowania oraz o opłacie Sąd wydał na podstawie art. 118 § 1 kpw w zw. z §
1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych
wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o
wykroczenia i art. 119 kpw w zw. z art. 3 ust. 1 i art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach
karnych. Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane koszty postępowania, które w sprawie o
wykroczenie, rozpoznanej na rozprawie wynoszą 100 złotych i wymierzył obwinionemu opłatę w wysokości 50 złotych,
stanowiącą 10 % orzeczonej kary grzywny.