D - Sąd Okręgowy we Wrocławiu

Sygnatura akt I C 1435/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
10 grudnia 2015 roku
Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:
Przewodniczący: SSO Dominika Romanowska
Protokolant: Anna Gniwek
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 grudnia 2015 r. we Wrocławiu
sprawy z powództwa J. M. i D. T.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) we W.
- o uchylenie uchwały
I. uchyla uchwałę Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) we W. numer (...) w sprawie odmowy wyrażenia zgody na
sprzedaż napojów alkoholowych w lokalu użytkowym Nr (...)(...)
II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki J. M. 200 zł tytułem kosztów sądowych.
UZASADNIENIE
Powódki J. M. oraz D. T., będące współwłaścicielkami lokalu użytkowego nr (...) (...) położonego we W. przy pl.
(...), należącego do Wspólnoty Mieszkaniowej ul. (...), wniosły o uchylenie uchwały nr (...) pozwanej Wspólnoty z
14 lipca 2015 r. podjętej w drodze indywidualnego zbierania głosów w sprawie nie wyrażenia zgody na sprzedaż
napojów alkoholowych w żadnej postaci w lokalu użytkowym nr (...) (...) położonym w budynku pozwanej Wspólnoty
Mieszkaniowej, jednocześnie domagając się zasądzenia na ich rzecz od pozwanej kosztów procesu.
Powodowie wskazywali, że zaskarżona uchwała narusza ich interes jako właścicielek lokalu użytkowego i ma
bezpośredni wpływ nie tylko na ograniczenie możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. Wskazały, iż łączy je
umowa najmu lokalu objętego uchwałą, na mocy której zobowiązane zostały do doręczenia najemcy zgody pozwanej
wspólnoty mieszkaniowej na sprzedaż alkoholu pod rygorem możliwości wypowiedzenia umowy w przepadku zmiany
lub cofnięcia zgody w trakcie trwania umowy.
W ocenie powódek zaskarżona uchwała narusza jej interes, albowiem uniemożliwia jej wynajęcie należącego do nich
lokalu użytkowego zgodnie z jego przeznaczeniem.
W odpowiedzi na pozew (k. 52) pozwana Wspólnota Mieszkaniowa wniosła o oddalenie powództwa w całości jak
bezzasadnego. Wskazała, że przedmiotowa uchwała została podjęta z uwagi na konieczność zabezpieczenia interesu
prawnego Wspólnoty, albowiem sprzedaż alkoholu w lokalu powodowała jego spożywanie w podwórzu na terenie
wspólnoty, co wiązało się z hałasami i zanieczyszczeniami.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W budynku położonym we W. przy ul. (...) znajduje się 15 samodzielnych lokali stanowiących odrębną własność
(łącznie 80,34 % udziału we współwłasności nieruchomości) oraz niewyodrębnione lokale mieszkalne stanowiące
własność Gminy W. ( łącznie 19,66 % udziału we współwłasności nieruchomości)
Powódki J. M. i D. T. są współwłaścicielkami lokalu użytkowego położonego w budynku mieszkalno-usługowym przy
ul. (...) nr (...) (oznaczanego również numerem (...)). Lokal ten umieszczony jest na parterze, podobnie jak drugi
lokal użytkowy nr (...), w którym prowadzona jest działalność gastronomiczna, natomiast powyżej znajdują się lokalu
mieszkalne.
dowód: odpisy z księgi wieczystej – k. 13-15
W dniu 28 czerwca 2013 r. powódki zawarły z firmą (...) Sp. z o.o. Spółka (...) w K. umowę najmu lokalu użytkowego
na okres 10 lat. W lokalu miał być prowadzony sklep ogólnospożywczy tej sieci ze sprzedażą napojów alkoholowych
działający pod nazwą (...). Zgodnie z treścią § 4 ust. 3 a) oraz ust. 4 i 5 umowy najmu Powódki zobowiązane
były do doręczenia Wynajmującemu zgody Wspólnoty Mieszkaniowej na sprzedaż alkoholu pod rygorem możliwości
wypowiedzenia umowy najmu za 1-miesięcznym okresem wypowiedzenia w przypadku zmiany lub cofnięcia zgody w
trakcie trwania umowy.
dowód: umowa najmu lokalu użytkowego z dnia 28.06.2013 r. – k. 16-23
Na mocy uchwały nr (...) z 02 sierpnia 2013 r. pozwana wspólnota wyraziła zgodę na sprzedaż napojów alkoholowych,
to jest napojów zawierających do 4,5 % alkoholu oraz piwa, napojów zawierających powyżej 4,5 % do 18 % alkoholu
oraz napojów zawierających powyżej 18 % alkoholu w lokalu użytkowym nr (...), którego właścicielkami są D. T. oraz
J. M.. Zgoda została udzielona najemcy - (...) Sp. z o.o. Spółce (...).
dowód: uchwała Wspólnoty Mieszkaniowej z dnia 2 sierpnia 2013 r. nr (...) - k. 24
W dniu 6 grudnia 2013 r. zawarta została umowa cesji praw i obowiązków wynikających z zawartej w dniu 28.06.2013
r. umowy najmu lokalu i w miejsce dotychczasowego Najemcy wstąpiła (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.. W lokalu miała
być prowadzona sprzedaż detaliczna, z przewagą branży spożywczej w tym sprzedaż alkoholu. Paragraf 4 umowy
najmu przewidujący możliwość rozwiązania umowy najmu za zachowaniem 1-miesięcznego okresu wypowiedzenia
w przypadku zmiany lub uchylenia zgody przez Wspólnotę Mieszkaniową na sprzedaż alkoholu pozostał bez zmian.
Umowa cesji miała wejść w życie z chwilą doręczenia nowemu Najemcy zgody Wspólnoty Mieszkaniowej na sprzedaż
alkoholu.
dowód: umowa przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy najmu lokalu z dnia 6 grudnia 2013 r. - k.
25-27
Na mocy uchwały nr (...) z 15 stycznia 2014 r. pozwana wspólnota wyraziła zgodę na sprzedaż napojów alkoholowych,
to jest napojów zawierających do 4,5 % alkoholu oraz piwa, napojów zawierających powyżej 4,5 % do 18 % alkoholu
oraz napojów zawierających powyżej 18 % alkoholu w lokalu użytkowym nr (...), którego właścicielkami są D. T. oraz
J. M.. Zgoda została udzielona najemcy – (...) sp. z o.o. z siedzibą w P..
dowód: uchwała Wspólnoty Mieszkaniowej z 15 stycznia 2014 r. nr (...) - k. 28
Po uzyskaniu zgody na sprzedaż alkoholu (...) sp. z o.o. przeprowadziła generalny remont lokalu polegający między
innymi na wyburzeniu części ścian i montowaniu podciągów w celu przystosowania lokalu do rodzaju prowadzonej
działalności - wcześniej w lokalu była siedziba banku. Na przeprowadzenie prac budowlanych Najemca uzyskał zgodę
Wspólnoty Mieszkaniowej oraz stosowne zgody organów administracji budowlanej (pozwolenie na budowę). Po
wykonaniu prac adaptacyjnych ajentem (...) została Pani K. B., która uzyskała zgodę zarządcy na sprzedaż alkoholu.
dowód: kopia uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej nr (...) z 11 marca 2014 r. - k. 31,
pismo zarządcy, firmy (...) sp. z o.o. z dnia 8 sierpnia 2014 r. - k. 32
wyjaśnienia powódki – protokół elektroniczny k. 83
Po przejęciu prowadzenia sklepu przez nowego ajenta - A. R. – powódki zwróciły się do zarządcy o wyrażenie imiennej
zgody na sprzedaż alkoholu. W dniu 14 lipca 2015 r., pismem z dnia 13 lipca 2015 r. Powódka J. M. oraz właściciel
lokalu użytkowego nr (...) Pan M. L. (1) wystąpili do zarządcy, firmy (...) sp. z o.o. o zwołanie zebrania Wspólnoty
Mieszkaniowej na podstawie art. 31 punkt b) ustawy o własności lokali. Zarządca odmówił zwołania zebrania.
dowód: pismo powódki i oraz M. L. (1) z dnia 13 lipca 2014 r. - k. 37
pismo zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej z dnia 16 lipca 2015 r. - k. 39
Na mocy uchwały nr (...) z 14 lipca 2015 r. pozwana wspólnota odmówiła wyrażenia zgody na sprzedaż napojów
alkoholowych, to jest napojów zawierających do 4,5 % alkoholu oraz piwa, napojów zawierających powyżej 4,5 % do
18 % alkoholu oraz napojów zawierających powyżej 18 % alkoholu w lokalu użytkowym nr (...), którego właścicielkami
są D. T. oraz J. M..
dowód: uchwała Wspólnoty Mieszkaniowej z 14 lipca 2013 r. nr (...) - k. 35
W dniu 24 lipca 2015 r. Powódka J. M. otrzymała zawiadomienie o podjęciu zaskarżonej uchwały oraz uchwały nr (...)
r. w sprawie odmowy wyrażenia zgody na sprzedaż alkoholu w drugim lokalu użytkowym należącym do Pana M. L. (1).
dowód: pismo zarządcy z 22 lipca 2015 r. - k. 34
uchwała nr (...) z 14 lipca 2015 r. nr (...) - k. 36
Prowadzenie sklepu (...) bez możliwości sprzedaży alkoholu powoduje zmniejszenie zysków o ok. 50 %.
dowód: zeznania świadka A. R. – protokół elektroniczny - k. 83
W okolicy budynku wspólnoty znajdują się również inne sklepy, w których prowadzona jest sprzedaż alkoholu.
W okresie od stycznia 2014 do listopada 2015 r. w pobliżu sklepu (...) przy ul. (...) przeprowadzone były trzy
interwencje Policji – dwie z nich (z 06 stycznia 2015 r. oraz 25 marca 2015 r.) wiązały się ze spożywaniem alkoholu
w miejscu publicznym. Sporadycznie zdarzają się sytuacje, że osoby nie będące mieszkańcami pozwanej wspólnoty,
spożywają alkohol w podwórzu, zakłócając spokój mieszkańców i zanieczyszczając teren należący do wspólnoty.
Powódka wystąpiła z inicjatywą ograniczenia dostępu przez zamontowanie bramy lub monitoringu, no co wspólnota
nie wyraziła zgody.
dowód: dokumentacja zdjęciowa - k. 56-65
informacja Komisariatu Policji W.-(...) z 10.11.2015 r. - k. 78
zeznania świadka M. L. (2), wyjaśnienia powódki oraz członka zarządu pozwanej Wspólnoty R. S. – protokół
elektroniczny - k. 83
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo o uchylenie uchwały nr (...) pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej okazało się zasadne.
Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zaoferowane przez obie strony, których
prawdziwości i rzetelności żadna z nich nie kwestionowała, jak również na podstawie zeznań świadków oraz
przesłuchania powodów i przedstawiciela pozwanej Wspólnoty. Zeznania te Sąd uznał za wiarygodne, bowiem są one
jasne i logiczne, mają walor spójności wewnętrznej i wzajemnej zgodności, a nadto korespondują ze zgromadzonymi
w sprawie dokumentami.
W myśl art. 25 § 1 ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali (Dz.U.2000.80.903 j.t.), właściciel lokalu może
zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z prawem lub z umową właścicieli albo jeśli narusza ona zasady
prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Powództwo o uchylenie
uchwały może być skutecznie wniesione w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały, a w przypadku uchwały
podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów – w terminie 6 tygodni od dnia powiadomienia wytaczającego
powództwo o treści uchwały.
Wprawdzie strona pozwana nie zgłosiła zarzutu, że powódki wniosły pozew po upływie powyższego terminu, jednakże
niezależnie od tego, Sąd ustalił, że zachowany został wskazany w ustawie termin.
W ocenie Sądu powódki słusznie zarzuciły, że zaskarżona uchwała narusza ich uzasadniony interes oraz jest sprzeczna
z prawem.
U podstaw sporu istniejącego pomiędzy stronami legło to, że zaskarżona uchwała nr (...) cofnęła udzieloną wcześniej
przez wszystkich członków Wspólnoty zgodę na sprzedaż alkoholi w lokalach użytkowym stanowiącym współwłasność
powódek.
Pozwana Wspólnota wnosząc o oddalenie powództwa wskazywała, że podjęcie zaskarżonej uchwały było jedynym
rozwiązaniem umożliwiającym ochronę ładu i porządku. Analizując treść przedmiotowej uchwały pod kątem
sformułowanych w pozwie zarzutów, za słuszne zdaniem Sądu należy uznać twierdzenia powódek, dotyczące
naruszenia ich interesu, jako członków pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej. Zarzut powyższy wydaje się zasadny
szczególnie wobec faktu, iż zgoda na sprzedaż alkoholu została udzielona najemcy – (...) sp. z o.o. z P. na mocy
uchwały nr (...) z 15 stycznia 2014 r. Zważyć należy, iż podmiot ten w dalszym ciągu jest najemcą lokalu, którego
dotyczy zaskarżona uchwała, a uchwała o wyrażeniu blankietowej zgody z 15 stycznia 2014 r nie została uchylona
ani zmieniona. W tym stanie rzeczy niezrozumiałe i nieracjonalne jest podjęcie uchwały sprzecznej z uchwałą nr (...),
albowiem w razie pozostawienia w obrocie zaskarżonej uchwały powstałaby sytuacja, w której wprawdzie podmiot
będący najemcą dysponuje zgodą na sprzedaż alkoholu, ale już osobie będąca ajentem sklepu i podnajmująca on
najemcy sporny lokal takiej zgody odmówiono. Zdaniem Sądu podjęcie tej treści uchwały, w kontekście wyrażonej
wcześniej zgody blankietowej, nie jest w żaden sposób uzasadnione.
Abstrahując od powyższych uwag zdaniem Sądu podjęta uchwała narusza interes powódek albowiem prowadzi do
zmiany warunków, na jakich dotychczas powódki korzystały z lokalu. Zdaniem Sądu, nie ulega wątpliwości, że wskutek
podjęcia zaskarżonej w pozwie uchwały numer (...) korzystanie przez powódki ze stanowiącego ich własność lokalu
użytkowego zgodnie z ich przeznaczeniem, zostało w istotnym zakresie ograniczone.
Uchwałą tą bowiem pozwana Wspólnota Mieszkaniowa de facto cofnęła zgodę na sprzedaż napojów alkoholowych,
to jest napojów zawierających do 4,5 % alkoholu oraz piwa, napojów zawierających powyżej 4,5 % do 18 % alkoholu
oraz napojów zawierających powyżej 18 % alkoholu w lokalu użytkowym nr (...), czyli tam gdzie obecnie prowadzona
jest - przez najemcę tego lokalu- działalność w formie sklepu (...). Cofnięcie zgody na sprzedaż alkoholu uniemożliwia
prowadzenie dalszej działalności i może skutkować brakiem możliwości wywiązania się przez powódki z zawartej
przez nie umowy najmu a w konsekwencji do wypowiedzenia umowy przez najemcę, zgodnie z postanowieniami
umowy. Zatem nie może być wątpliwości, że uchwała ta narusza interesy powódek jako właścicielek lokalu, nadużywa
uprawnienia do ochrony interesu swoich członków nadmiernie ingerując w sposób korzystania z lokalu. Ograniczenie
w prowadzeniu działalności gospodarczej, które nakłada na powódki Wspólnota jest też sprzeczne z przepisami ustawy
z dnia 02 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.2013.672 j.t.). Przepis art. 6 ust. 1 wskazanej
ustawy stanowi, że podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na
równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa.
Wskazane powyżej okoliczności świadczą nie tylko o naruszeniu interesu powodów ale również, wedle Sądu, treść
skarżonej uchwały wkracza w sferę uprawnień właścicielskich wszystkich powodów zagwarantowanych w art. 140 k.c.,
i 144 k.c. ograniczając możliwość prowadzenia w spornych lokalach działalności gospodarczej. Tym samym prowadzi
to do ograniczeń w korzystaniu ze swojej własności zgodnie z wolą i społeczno – gospodarczym przeznaczeniem
tej nieruchomości. Osoby trzecie, którym nie przysługują żadne prawa do lokalu powódek, w tym także członkowie
pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej, nie mogą ograniczać ich w tym korzystaniu. Zgodnie z ugruntowanym w tym
zakresie stanowiskiem Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych, które Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w pełni
podziela, właściciele lokali nie mogą podejmować żadnych uchwał, które ingerowałyby w prawa odrębnej własności
lokali. Taki zaś charakter ma bez wątpienia zaskarżona uchwała Wspólnoty dotycząca zakazu sprzedaży alkoholu na
terenie nieruchomości przy ulicy (...) we W..
W ocenie Sądu wspomniany zakaz pozostaje również w sprzeczności z bezwzględnie obowiązującymi przepisami art.
12 i 13 ust. 1 ustawy z 24.06.1994 r. o własności lokali (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., numer 80, poz. 903). Wskazać
też należy, że zgodnie z art. 27 ustawy o własności lokali każdy z właścicieli lokalu ma ponadto prawo i obowiązek
współdziałania w zarządzie tylko i wyłącznie nieruchomością wspólną.
Zaskarżona uchwała narusza więc zarówno prawo własności powódek oraz prawo do prowadzenia przez nich
działalności gospodarczej zgodnej z przeznaczeniem posiadanego lokalu, jak również interes powodów w rozumieniu
art. 25 ust. 1 ustawy, który stanowi kategorię obiektywną, ocenianą m.in. w świetle zasad współżycia społecznego.
Cofnięcie zgody na sprzedaż napojów alkoholowych należy potraktować też jako sprzeczne z zasadami współżycia
społecznego.
Odnieść należy się również do zarzutów strony pozwanej, która podnosiła, że podjęcie tej spornej uchwały
motywowane było tym, że działalność sklepu generuje niepożądane zachowania klientów sklepu, znajdujących się
pod wypływem alkoholu, którzy swoim głośnym zachowaniem zakłócali spokój mieszkańców oraz zanieczyszczali
teren wokół budynku a także rozważyć zasadność jej podjęcia w kontekście przepisów ustawy z dnia 26.10.1982 r. o
wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.
W ocenie Sądu pozwana nie wykazała, aby istotnie działalność sklepu (...) prowadzona w lokalu powódek była
niezgodna z przepisami tej ustawy i mogła być podstawą do cofnięcie jej zezwolenia na prowadzenie dalszej sprzedaży
napojów alkoholowych, zaś incydenty prowadzące do zanieczyszczania części wspólnych nieruchomości nie są na tyle
nasilone by uzasadniały podjęcie takiej treści uchwały.
Przypomnieć należy, że okoliczności w jakich ustawodawca przewidział możliwość cofnięcia zezwoleń na sprzedaż
alkoholi wymienione zostały w sposób enumeratywny w art. 18 ust. 10 ustawy , przy czym podkreślić trzeba, że
wycofanie zgody na sprzedaż przez Wspólnotę, już po wydaniu zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, nie
stanowi przesłanki cofnięcia takiego zezwolenia.
Zezwolenie, może zostać cofnięte tylko w sytuacji:
1) nieprzestrzegania określonych w ustawie zasad sprzedaży napojów alkoholowych, a w szczególności:
a) sprzedaży i podawania napojów alkoholowych osobom nieletnim, nietrzeźwym, na kredyt lub pod zastaw;
b) sprzedaży i podawania napojów alkoholowych z naruszeniem zakazów określonych w art. 14 ust. 3 i 4;
2) nieprzestrzegania określonych w ustawie warunków sprzedaży napojów alkoholowych;
3) powtarzającego się co najmniej dwukrotnie w okresie 6 miesięcy, w miejscu sprzedaży lub najbliższej okolicy,
zakłócania porządku publicznego w związku ze sprzedażą napojów alkoholowych przez dany punkt sprzedaży, gdy
prowadzący ten punkt nie powiadamia organów powołanych do ochrony porządku publicznego;
4) wprowadzenia do sprzedaży napojów alkoholowych pochodzących z nielegalnych źródeł;
5) przedstawienia fałszywych danych w oświadczeniu, o którym mowa w art. 111 ust. 4;
6) popełnienia przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez osobę odpowiedzialną za działalność
przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie;
7) orzeczenia, wobec przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną albo wobec osoby odpowiedzialnej za działalność
przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie, zakazu prowadzenia działalności gospodarczej objętej zezwoleniem.
Obowiązujące przepisy eliminują swobodę uznania organu wydającego zezwolenia co do wydania czy cofnięcia takiego
zezwolenia. Oznacza to, że w sytuacji gdy przedsiębiorca spełnia warunki określone w ustawie ma prawo oczekiwać
otrzymanie zezwolenie na taką działalność.
Ustawodawca jednocześnie przewidział, że wszystkie przypadki niewłaściwego zachowania po stronie podmiotu
otrzymującego zezwolenie, muszą zostać potwierdzone dowodami. Takich dowodów jakie wymaga ustawa pozwana
w niniejszej sprawie nie przedstawiła. Nie wykazała, że w ogóle zaistniały sytuacje uzasadniające cofnięcie udzielonej
uprzednio koncesji.
Z zeznań członka zarządu pozwanej wspólnoty wynika jedynie, że dochodziło do przypadków zaśmiecania terenu
wspólnoty, jednakże nie sposób tych przypadków jednoznacznie powiązać ze sprzedażą alkoholu w tym konkretnym
sklepie, skoro w najbliższej okolicy (plac (...)) znajdują się inne lokale, w których prowadzona jest sprzedaż napojów
alkoholowych. Z informacji policji udzielonej na żądanie sądu (k. 78) nie wynika, aby którakolwiek z trzech interwencji
przeprowadzony w pobliżu sklepu (...) prowadzonym w lokalu powódek miała istotnie związek z alkoholem
sprzedanym w tym konkretnym lokalu. Ponadto powódki podjęły inicjatywę w kierunku ograniczenia osobom
postronnym dostępu na teren wspólnoty mieszkaniowej, jednakże propozycja nie została zaakceptowana przez
Wspólnotę. Podkreślić jednak trzeba, że problem osób spożywających alkohol wokół sklepów nie jest okolicznością
odosobnioną, występująca na terenie tej tylko lokalizacji i nie można całą odpowiedzialnością obarczyć osoby
prowadzące punkty sprzedaży. Rozwiązywanie problemów zakłóceń porządku publicznego należy do kompetencji
właściwych służb powołanych do ochrony tego porządku, a więc straży miejskiej i Policji. Organy te dysponują
środkami skutecznej interwencji i możliwości ich dokumentacji w sposób służący dalszym krokom prawnym –
zarówno w stosunku do podmiotów prowadzących sprzedaż alkoholu jak i osób zakłócających porządek publiczny.
W związku z powyższym przedstawione przez pozwaną zarzuty dotyczące tego, że działalność sklepu prowadzona jest
w sprzeczności z przepisami ustawy, a ponadto prowadzi do naruszenia ładu i porządku mieszkańców nieruchomości
nie zostały przez pozwaną wykazane.
Mając na uwadze powyższe rozważania, należy stwierdzić, że uchwała nr (...) Wspólnoty Mieszkaniowej właścicieli
lokali w budynku przy ulicy (...) we W., narusza interes powódek w rozumieniu art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali
oraz jest niezgodna z prawem, tj. art. 12 i 13 wskazanej ustawy, art. 140 i 144 k.c., przepisami ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej. Z tym względów, na podstawie art. 25 ustawy o własności lokali, sporna uchwała podlegała
uchyleniu, o czym Sąd orzekł w punkcie I sentencji wyroku.
Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c.,
zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić koszty procesu poniesione przez przeciwnika.
W niniejszej sprawie koszty te ograniczają się do opłaty od pozwu w kwocie 200 zł, którą uiściła powódka J. M..