docStruktura Podejście teoretyczne: "Każdy komunikat w procesie
download 
Reklamacja Transkrypt
Struktura Podejście teoretyczne: "Każdy komunikat w procesie
! Struktura ! ! ! ! ! Podejście teoretyczne: "Każdy komunikat w procesie komunikacji posiada dwa oblicza, aspekt zawartości merytorycznej, czyli to co jest przekazywane, oraz aspekt relacji, czyli odniesienie do sposobu w jaki coś zostanie przekazane." – Paul Watzlawick ! Proces komunikacji odbywa się na wielu poziomach. Paul Watzlawick wyróżnił dwa oblicza aspekt zawartości merytorycznej oraz aspekt relacji. (Pięć aksjomatów komunikacji interpersonalnej). Aspekt aspekt zawartości merytorycznej, czyli to co jest przekazywane, oraz aspekt relacji, czyli odniesienie do sposobu w jaki coś zostanie przekazane. Poniższy rysunek wizualizuje znaczenie aspektu relacji w komunikacji i podkreśla fakt, że sukces sytuacji komunikacyjnej uzależniony jest od aspektu relacji. W związku z tym powinniśmy przywiązywać szczególną uwagę do sposobu w jaki coś przekażemy: przy tworzeniu prezentacji lub zajęciach klasowych itp. Poziom relacji komunikacji składa się z wielu różnych tematów, między innymi jednym z nich jest technika "opakowania" informacji, czyli w jaki sposób wiadomość jest skonstruowana, strategie przedstawiające ją i tak dalej. Poniżej zostaną zaprezentowane dwa bardzo przydatne modele, które mogą być pomocne przy planowaniu 'opakowywaniu' dyskursu, mowy, warsztatów itp. 1. AIDA 2. 5 zasad ! ! Oryginalny model AIDA przypisuje się do reklamy i pioniera sprzedaży Elmo Lewisa oraz rok 1898. Wtedy Lewis postulował 4 zasady, z którymi reklama musi być zgodny, aby przyciągnąć kupujących. W ciągu 110 lat swego istnienia, ważności modeli nie zmniejszyła się, a więc nadal odgrywa wielką rolę w reklamie. Model AIDA był jednak rozszerzany wiele razy (np. Aidas, AIDACS, ..), a także pozostałe modele były tworzone na podstawie tego modelu (np. DAGMAR, ...). Podstawową ideą modelu AIDA w dzisiejszych czasach jest także ujmowanie jej i stosowanie w retoryce, bo jako mówca również chcesz skutecznie "sprzedać" swoje pomysły. W świetle tego, oryginalny model AIDA i jedna modulacja modelu (AIDA 2.0) powinny być zaprezentowane w następujący sposób. Oryginalny model AIDA , oprócz wykorzystania w reklamach, jest stosowany w tych sytuacjach komunikacyjnych, gdzie publiczność jest przekonana o idei, osobie lub rzeczy (np. Politycy). Model ten może jednak znaleźć zastosowanie w innych sytuacjach komunikacyjnych. ! A- Przyciągnij uwagę - opisuje jej pierwszy etap - zdobywania uwagi publiczności, np. na Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. początku dyskursu. Istnieją różne metody, których można użyć, aby stać się centrum uwagi: ● nieoczekiwany start: np. cytat lub niedawne wydarzenie, muzyka, ... ● wizualny walor ': np. Obrazki, krótkie sekwencje wideo; ... ● problem: np. prowokujące oświadczenie. Ważne! Faza ta nie powinna trwać długo. WSKAZÓWKA: Najpierw należy przyciągnąć uwagę publiczności, a następnie przedstawić się. W przeciwnym razie może się zdarzyć, że połowa publiczności nie usłyszy wprowadzenia. ! I - Zainteresuj - po zdobyciu uwagi publiczności, trzeba wzbudzić jej zainteresowanie, albo stracisz ich uwagę, tak szybko, jak szybko ją zdobyłeś . Ta część powinna trwać 15% twojego wystąpienia. W tej części należy przedstawić temat i strategię prezentacji (np. wykład, aktywny udział ...) i następnie zdobyć uwagę publiczności. ! ! ! 1. Prezentacja tematu -> podkreśl wartość tematu dla publiczności 1. np.: poprzez odwołanie się do wiedzy ogólnej zmuś słuchacza do myślenia na temat zagadnienia zadając mu pytania otwarte 2. Opisz strukturę 1. wątek i tematy podrzędne, zarządzanie czasem, cele dyskursu 3. Nawiąż kontakt ze słuchaczem 1. np.: odnieś się do ich sytuacji, włącz ich do rozmowy, (np.: Czy wiecie kiedy...?) D – Pożądanie - ma na celu odniesienie się do potrzeb słuchacza, co oznacza, że publiczność ma się wrażenie, że ich życzenia zostały bezpośrednio uwzględnione i że mówca bierze je pod uwagę. W ten sposób można ustalić bardzo ścisły związek z tematem, z którym publiczność się identyfikuje. • Dlaczego temat jest ważny dla słuchaczy? • W jaki sposób informacja jest korzystna dla słuchacza? • W jak dużym stopniu dana informacja wpływa na słuchacza? ! A – Akcja (działanie) - określa żądanie do działania. W dziedzinie reklamy, ta część to aktywność klienta co oznacza, że on / ona kupuje produkt. W dziedzinie retoryki "działanie" to przede wszystkim wygrana nad publicznością. To żądanie o podjęcie działania, może zawierać zaproszenie publiczności np. refleksji na temat prezentowanego tematu (np. zadając pytanie otwarte pod koniec prezentacji) lub zaproszenie do działania (np. zastosowanie w praktyce tego, czego nauczyłem się na podstawie zaprezentowanych informacji). ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. AIDA 2.0 AIDA 2.0 to wersja oryginalnego modelu AIDA, który daje instrukcje, jak merytorycznie zbudować prezentację. A. Przyciągnij uwagę i I - Zainteresuj (15%) odnoszą się do A i I z pierwotnego modelu. D – Prezentacja zawartości, opisuje tą części prezentacji, która jest także często określana jako "część główna". Zajmuje ona około 75% prezentacji. W tej części prezentacji jest w szczególności prezentowany przedmiot sprawy, dotyczący głównego tematu. O czym należy pamiętać podczas prezentacji: 4. Max. 5 – 6 “podzagadnień” 1. Należy zwracać uwagę aby istniał spójny związek z “podzagadnieniami” 5. Zaangażuj i „aktywuj” słuchacza również w trakcie prezentacji. 1. np.: poprzez zadawanie pytań, realizację zadań w grupach, 2. Optymalnie było by aktywnie angażować widza pomiędzy wszystkimi “podzagadnieniami” 6. Wyszczególniaj nowe informacje: 1. Odniesienia i powtórzenia 2. Używanie przykładów dla lepszego zrozumienia 7. Mów swobodnie mając w pobliżu odręczne notatki (z najważniejszymi zagadnieniami) 1. Swobodny sposób mówienia daje widzowi większe szanse na przetworzenie informacji (=> nie czytaj !) A – Zakończenie nie powinno zajmować więcej jak 10 procent całości prezentacji. Na koniec warto krótko podsumować najważniejsze aspekty prezentowanych treści. To pozwala odbiorcy na refleksję oraz pomaga w lepszym zapamiętaniu. Następnie, na samym końcu można np. zadawać otwarte pytanie które będą bezpośrednio łączyły się z zagadnieniem i zachęcały do dalszej dyskusji. WSKAZÓWKA: Obecnie ostatni slajd prezentacji nie powinien zawierać treści "Dziękuję za uwagę". Lepiej kończyć prezentację jakimś ciekawym cytatem. UWAGA: nie wprowadzaj żadnych nowych koncepcji na koniec prezentacji. To mogłoby to tylko spowodować zażenowanie u odbiorcy. ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. 5 zasad dobrej prezentacji 1. Posiadają silny początek i mają silną koniec. 2. Poprzez treść tworzą określoną strukturę . 3. Struktura jest widoczna dla publiczności. 4. Myślenie o tym, jak korzystać z mediów. 5. Bycie świadomym swojego języka ciała. ! ad 1) Początek i koniec są najważniejszymi aspektami wypowiedzi, ponieważ są one powitaniem i pożegnaniem z widzem i będą miały wpływ na postrzeganie prezentacji. ! Początek wypowiedzi pozwoli Ci na zdobycie uwagi słuchacza i zmotywuje go do śledzenia prezentacji. ! Koniec przemówienia jest elementem, który widzowie zapamiętają. ! Warto poświęcić trochę więcej czasu na planowanie początku i końca przemówienia, a także ćwiczyć intensywnie przed prezentacją. ! W sytuacji gdy masz już napisany całą treść prezentacji, by być w stanie lepiej dotrzeć do sedna sprawy należy pomyśleć o twierdzeniach na początek i na koniec prezentacji. ! ad 2) ! Ważne jest, aby trzymać się jednego myśli przewodniej od początku do końca. Ta zasada pozwoli na utrzymanie stałej uwagi widza i ułatwi mu śledzić prezentację. Tą myślą przewodnią może być anegdota, cytat lub pytanie: Przykład: "Przeczytałem w aktualnościach dzisiaj ..." "Czy można ...?" "Tylko trzy rzeczy są ważne ..." ! Na podstawie zasad narracji trzeba przedstawić tę myśl przewodnią na początku prezentacji i trzeba wrócić do niej w końcu. ! ad 3) ! Aby zachować uwagę publiczności i pomóc im śledzić mowę warto zrobić widoczną strukturę prezentacji. Wybierz sposób wizualizacji zgodnie ze strukturą i zawartością prezentacji: * symbole Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. np. wspierane przez Prezi: przykład: http://prezi.com/6wubchu75u9p/welcome-back-to-school/ * Slajdy programu PowerPoint * .. ! ! Jeśli nie zdecydujesz się korzystać z mediów, to ważnym w takiej sytuacji jest, aby przedstawić strukturę ustnie i poprowadzić wykład poprzez nawiązywanie do niej i jej przewodniego tematu: "Dzięki znajomości x możemy dalej mówić o y" "Wiedząc to pomoże nam zrozumieć, że" "Następnym krokiem będzie teraz .." ! ad 4) ! Wykorzystanie mediów powinny wspierać treść i słowa. ! Uwaga: niewłaściwe wykorzystanie mediów może odciągać uwagę od treści i zmylić odbiorców ! W związku z tym ważne jest, aby przygotować przemówienie w następujących etapach: ! * Zawartość * Struktura * Media ! Jeśli znasz treść i strukturę prezentacji możesz wybrać najlepszą opcję dostępną w postaci mediów: ! * prezentacja powepoint * prezentacja Prezi * Flipchart *... ! ad 5) ! Mimo iż masz zamiar przedstawić informacje ustnie, ważne jest również, aby myśleć i pracować nad mową ciała. Główna różnica między mową werbalną a mową ciała polega na: ! * Możesz zamknąć usta i przestać mówić, ale ciało nadal się komunikuje. ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Dlatego musisz być świadomy mowy swojego ciała i nauczyć się, jak go używać, aby wspierać swoje kluczowe wiadomość i sposób mówienia ! Możesz ćwiczyć to prezentując swoje przemówienie przed lustrem, przed testową publicznością lub przeanalizować nagranie wideo. ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Przygotowanie ! Analiza, analiza, analiza Jednym z najważniejszych elementów każdego publicznego wystąpienia jest przygotowanie. Dobre przygotowanie ułatwia opracowanie występu, przeciwdziała nerwowości podczas prezentacji i może przyczynić się do reagowania w "nadzwyczajnych sytuacjach" (tj. wpadek, zamroczenie ...). ! Przed stworzeniem prezentacji należy przeanalizować i ustalić pewne podstawowe zasady. Istnieją różne podejścia aby to zrealizować: • Trzy aspekty analizy sytuacji • Ws ! Te trzy aspekty analizy sytuacji są oparte na trzech głównych zasadach dotyczących publicznych wystąpień . Odnoszą się one do okoliczności w związku z którą przygotowywane jest wystąpienie. Uwzględniają również zakres ramowy oraz publiczność dla której prezentacja będzie prowadzona. Wnioski z analizy tych trzech aspektów mogą później służyć jako wytyczne, przy przygotowywaniu prezentacji . Przygotowując się, można stwierdzić, czy prezentacja pasuje do okazji i zakresu ramowego i czy będzie ona właściwa dla odbiorców. ! Ws lub też W-pytania to klasyka wśród wszystkich strategii analizy i choć ta strategia może wydawać się zbyt prosta, to mimo wszystko dobrze spełnia swoje zadanie. Szczególnie pięć Ws pytań, których odpowiedzi są służą do zbierania informacji. Często są one stosowane w dziennikarstwie, badaniach, a nawet w śledztwach prowadzonych przez policję. Stanowią wzór do uzyskania całego obrazu sytuacji. W celu przygotowania dobrej prezentacji trzeba także spojrzeć z szerszej perspektywy, aby idealnie dopasować prezentację do określonych ram. • Kto ... słucha? ... czy trzymam się kontekstu? ... • Co ... chcę powiedzieć? ... może chcą usłyszeć? ... •kiedy ... odbędzie się? ... należy rozpocząć przygotowania? ... • Gdzie ... odbędzie się? ... mogę dostać moje materiały do prezentacji z? • Dlaczego ... mam zamiar mówić tam? ... ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Wiadomość kluczowa Główne przesłanie jest ściśle związane z analizą, którą należy przeprowadzić przed przygotowaniem. Gdy chcesz przygotować warsztaty, mowę ... powinieneś być bardzo świadomy tego, co chcesz powiedzieć. Tylko wtedy, gdy znasz odpowiedź na to pytanie, możesz precyzyjnie skonstruować prezentację. W każdym tekście (przekazywanym ustnie czy pisemnie), kluczowe wiadomości są wiadomości, które chcesz aby zostały zauważone i zapamiętane przez odbiorcę. Są to wiadomości istotne, najważniejsze. W ciągu całego przygotowania prezentacji, posiadanie kluczowych wiadomości pozwoli osiągnąć założony cel, to co chcemy przekazać. Zawsze należy pamiętać jednak, że główne przesłanie to istota tego, co chcesz powiedzieć, więc powinieneś być w stanie podsumować prezentację w jednym zdaniu - posługując się wiadomością kluczową. Wiadomość kluczowa w pytaniach: Co ja chcę powiedzieć i co inni chcą usłyszeć? Czy mogę streścić główne przesłanie w jednym zdaniu? Czy odbiegam za bardzo od tematu, który chcę przekazać? Wskazówka: Podczas opracowywania prezentacji napisz kluczową wiadomość na kartce i umieść ją blisko ekranu komputera. ! ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. 7 fragmentów (elementów) ! George A. Miller przedstawił teoretyczną koncepcję, która jest podstawą psychologii poznawczej i ram przetwarzania informacji. Ten pomysł ma również szczególne znaczenie dla struktury prezentacji i dlatego należy go rozważyć podczas przygotowywania prezentacji. Miller przedstawił propozycję, że pamięć krótkotrwała może posiadać tylko 7 ± 2 kawałki (fragmenty) informacji, gdzie kawałek nie przedstawia żadnej jednostki miary. Pojęcie kawałka i ograniczonej pojemności pamięci krótkotrwałej stał się podstawowym elementem wszystkich kolejnych teorii pamięci. Nawet jeśli ten model kawałków odnosi się do pamięci krótkoterminowej, może również pomóc w prezentacji, ponieważ im łatwiej możesz przetwarzać informacje w krótkiej pamięci, tym łatwiej będziesz w stanie przenieść te informacje do pamięci długoterminowej. W prezentacji należy zatem wziąć pod uwagę grupowania informacji w 6 spójnych fragmentów informacji - każdy przeciętny mózg może przetworzyć 6 fragmentów. W trakcie przekazu ułatwi to widzom zapamiętanie informacji jakie prezentujesz i zapewni, że zapamiętają tyle ile będą w stanie. Należy pamiętać, że również połączenia tych fragmentów powinny być spójne (tj. łączenie ich w opowieść; most pamięci, ...). ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Złote nici "Złote nici" opisuje logiczny i spójnej tok myślenia, który charakteryzuje prezentację. To jest dużym stopniu połączone z kluczową wiadomością, jak rzecz "która łączący wszystkie części prezentacji. Dlaczego jest to ważne? • sprawia, że Twoja wiadomość staje się bardziej przyswajalna i łatwiejsza do śledzenia, • utrzymuje uwagę publiczności, • pomaga publiczności ponownie odnaleźć wątek w przemówieniu, w sytuacji gdy go stracą. Sposoby tworzenia złotej nici • określ jasno strukturę i zawartości prezentacji • wyjaśnij widzom, co się stanie - gdzie i jak masz zamiar ich zabrać • wybierz ramy, które będą pasować do tematu • Czy jest obraz który można użyć, a który uczyni twój cel lepiej widoczny? • Czy jest pytanie które chcesz zadać lub na które chcesz odpowiedzieć w podczas swojego wystąpienia? Słowna mapa drogowa • prowadząc do następnego punktu " Przejdę teraz do następnego punktu ..." "Innym aspektem tematu jest ..." • wyjaśniając całkowitą zmianę tematu " Przejdźmy całkowicie do nowego tematu ..." "Z drugiej strony można zobaczyć ..." • wchodząc w głębiej (pokazując szczegóły) "Przyjrzyjmy się teraz bliżej na ..." "W tym celu musimy być świadomi następujących informacji ..." • błądzenie w temacie "Mimo, że nie ma to żadnego związku z naszym tematem, ważne jest również, aby wiedzieć ..." " Będę teraz błądził po temacie ..." • przywołanie "Chcę wrócić do mojego poprzedniego argumentu: ..." "Jak już wspomniałem na początku mojej wypowiedzi ..." ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. ! ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Jakość treści Zawartość może zostać przedstawiona w różnych stylach – teoretycznie (abstrakcja) lub praktycznie (konkrety). Najłatwiejszym sposobem, na zrozumienie różnicy między tymi dwoma pojęciami jest odniesienie się do lekcjach chemii w szkole. Abstrakcyjne to teorie i fakty w podręcznikach szkolnych, konkretne treści to eksperymenty wykonane i opisane w książce, pokazujące praktyczne zastosowanie teorii. Jak bardzo teoretyczna i jak bardzo praktyczna winna być prezentacja, zawsze zależy od sytuacji. Zależy to od celów i ram prezentacji i od widowni. Są to np. słuchacze, którzy mogą przetwarzać łatwiej informacje abstrakcyjne - teoretyczne i są tacy, którzy preferują konkretne informacje (patrz cykl uczenia D. Kolb). Na ogół jednak, przetwarzanie informacji u odbiorcy zachodzi najlepiej, gdy przedstawione są sposób praktyczny i teoretyczny. W trakcie przygotowań warto pomyśleć o obu aspektach dostarczania treści konkretnych i abstrakcyjnych i przygotować obie z nich: Wersja 1: Ramy teoretyczne -> znaleźć pasujące praktyczne przykłady aby podkreślić teorię Wersja 2: Masz konkretne treści (np. opowiadanie) -> zbuduj teoretyczną wersję zgodnie z konkretnymi przykładami. Dlaczego w teorii i praktyce? Abstrakcyjna część prezentacji ujmuje i wyjaśnia niezbędne informacje znajdujące się za przewodnią wiadomością. Konkretna treść zakotwicza w pamięci teoretyczną wiedzę. np.: praktyczne przykłady odnoszące się do teorii; teoretyczna zawartość odnosząca się do doświadczeń widowni ... => Wiedza teoretyczna może być rozumiana i stosowana ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Zarządzanie czasem ! O czym jest ta część? Ktoś kiedyś powiedział: "Spodziewaj się niespodziewanego". Gdy stoisz przed publicznością, powinieneś być gotowy na wszelkiego rodzaju sytuacje, tak jakbyś był niewidomy i musiał się przygotować na nieoczekiwane wydarzenia. ! Problem: Bardzo ciężko jest przewidzieć jakiego rodzaju problemy mogą zaistnieć w trakcie prezentacji. To może być cokolwiek-intymne pytanie od publiczności, trzęsienia ziemi lub problem techniczny. W każdym razie spróbuj zachować spokój. Chcesz czy nie, jesteś osobą, która musi jakoś poradzić sobie z sytuacją. ! Kilka praktycznych porad: 1. Zachowaj spokój, pozostań pewny siebie, spróbuj naprawić problem. ! 2. Komunikuj się z publicznością. Oni zrozumieją, jeśli zaistnieją nieoczekiwane problemy. ! 3. Poproś o pomoc. Wsparcie techniczne, asystentów, kolegów, a nawet ludzie na widowni mogą pomóc poradzić sobie z sytuacją. ! 4. Spróbuj wyjść z kłopotliwej sytuacji, opowiadając żart, a nawet użyj autoironii. ! 5. Użyj tej sytuacji aby płynnie przejść do następnej myśli / slajdu. ! 6. Aby przygotować się wcześniej - uczęszczaj na publiczne prezentacje i wykłady. Nawet najbardziej doświadczeni prelegenci doświadczają nieoczekiwanej sytuacji. Patrz i ucz się od nich jak radzą sobie z takimi sytuacjami. Zawsze można się czegoś nowego nauczyć. ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Przestrzeganie czasu ! Dlaczego przestrzeganie czasu? Złota zasada w odniesieniu do czasu mówi, że czas jest cenny na wiele sposobów. Zwykle ma się tylko pewien przedział czasu dla przeprowadzenia prezentacji, warsztatów itp. Dlatego czas ogranicza treść jaką można przekazać. Po drugie, uwaga słuchaczy ma charakter tymczasowy. W związku z tym, dzieli się prezentację lub warsztaty na moduły, z których każdy składa się z treści i elementów mających na celu uzyskania uwagi publiczności lub po prostu motywowanie ich. Po trzecie, choć może masz więcej czasu na przygotowanie prezentacji niż odbiorców którzy będą w niej uczestniczyć, to musisz jednak uwzględnić ich życzenia i potrzeby. Jednym z tych życzeń jest to, że ich potrzeby są brane pod uwagę. W odniesieniu do czasu oznacza to, że trzymasz się planowa elementów przewidzianych w programie. Jeżeli nie słuchacze będą zajęci robieniem innych rzeczy. ! Problem: Jak więc rozwiązać dylemat z jednej strony potrzeby nieograniczoności czasu, a z drugiej strony trzymania się zaplanowanego czasu prezentacji? Rozwiązanie - Praktyczny przykład tego, jak zaplanować czas prezentacji i dostosować go do publiczności: 1. Pierwsza rzeczą, którą musisz wiedzieć, kiedy zacząć przygotowania, to ile masz czasu. 2. Bądź świadomy faktu, że w niektórych przypadkach "czasu na mowę" jest mniej, niż całkowity czasu który został zaplanowany. ! Wstęp Przygotowy wanie & inne opóźnienia czas mówienia ! ! ! czas na pytania 20-25% zakończenie w zaplanowan ym czasie koniec (czas na pytania) 3. Ponieważ na żywo prezentacje trwają dłużej niż podczas prób, dąż do znacznie krótszego czasu prezentacji lub warsztatu. Aby to osiągnąć, można spróbować zoptymalizować przygotowanie poprzez uwzględnienie następujących czynności: - podczas planowania określaj czas potrzebny do realizacji. W ten sposób można zapobiec przygotowaniu zbyt wielkiej ilości materiału, który jest zwykle trudno pominąć jak już zostanie przygotowany. - Zawsze podczas próby stój i mów głośno. Pomocnym okazuje się mówienie tego co będę robił kolejny krok. Np.: Podejdę w stronę widowni, po to aby być bliżej, a następnie poproszę ją o opinię. - Przygotuj czasowe harmonogramy do próby generalnej. ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. 13.00 Oficjalne rozpoczęcie 13.03 Otwarcie 13.08 Część 1 13.15 Część 2 13.25 Część 3 13.35 Zamknięcie 13.40 Koniec przemowy Do ! 14.00 Pytania i odpowiedzi ! 4. Często improwizacja jest potrzebna w trakcie prezentacji lub warsztatów, aby dopasować je do okoliczności. Łatwiej jest dokonywać zmian, gdy zawartość jest podzielona na bloki. Każdy z nich ma kluczowy punkt i wszystkie razem tworzą kluczową wiadomość. Aby usystematyzować swoje myśli należy: - napisać każdy punkt pełnym zdaniem (nie tylko hasłowo), który jasno wyraża to, co chcesz przekazać, - możesz później zredukować to do jednego hasła lub wyrażenia w notatkach, ale wymaga to intensywnego myślenia. ! 5. Aby twoja prezentacja lub warsztaty przebiegały zgodnie z harmonogramem czasowym: • przygotuj się w miarę możliwości wcześniej, • miej zegar lub urządzenie do odmierzania czasu oraz harmonogram w pobliżu, • miej świadomość, że zawsze pojawią się spóźnialscy, którzy nie będą słyszeć początku prezentacji. Aby dać im szansę odnalezienia się w temacie nie zaczynaj od razu z najważniejszymi informacjami. • Jeżeli pojaw się ewentualność braku czasu, mimo tego pozwól sobie na ponowne rozpatrzenie prezentacji. Słuchacze będą wdzięczni, że nie wybrałeś szybkiego tempa prezentacji. ! ! ! ! ! ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Prezentowanie treści ! Jaki jest mój słuchacz w kontekście uczenia się? ! Istnieje wiele różnych sposobów, w jaki ludzie przyswajają informacje. W szkole można było słyszeć o różnych typach absorbujących wiedzę. Są na przykład tacy, którzy uczą się rzeczy łatwiej, gdy czytają je, a następnie są inni, którzy są uczą się poprzez wykonywanie czynności. Podczas przekazu informacji np. poprzez mowę różnica pomiędzy tym jak informacja jest przyswajana przez publiczność jest całkiem podobna. Są na przykład tacy słuchacze którzy lepiej zapamiętują informacje przekazywane w formie wizualnej i tacy którzy preferują formę mówioną. Dlatego też różne modele w dziedzinie retoryki i technik prezentacji zostały opracowane, które dotyczą preferencji widzów w kontekście absorpcji informacji. Przedstawiając informacje powinniśmy orientować się co do naszych odbiorców. W zależności od tego, kto nas słucha, musimy zdecydować, w jaki sposób przygotować i przedstawić informacje (tj. wykorzystanie mediów, przykłady, abstrakcja vs konkrety ...). Po dostosowaniu się do publiczności, robimy wielki krok w kierunku osiągnięcia dobrych wyników. ! Dwa bardzo wybitnie i użyteczne przykłady typów absorpcji informacji: • 3 typy uczenia się Ernsta Meumann, • Cykl uczenia się Davida Kolba. ! ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. 3 typy uczenia się opracowane przez E. Meumann ! Na początku 20 wieku Ernst Meumann analizował postrzeganie i zdolności absorpcyjnych ludzi i zróżnicowanie między wizualnym oraz słuchowym sposobem uczenia się. Później został dodany typ kinestetyczny. ! • • Typ wizualny: Postrzega informacje przede wszystkim jej/jego oczyma i tak zdobywa najwięcej informacji. Wzrokowcy mają dwa sub-kanały-językowy i przestrzenny. Uczniowie, którzy są wzrokowcami-językowymi lubią uczyć się poprzez język pisany, np: czytanie i pisanie zadań. Uczniowie, którzy są wzrokowcami-przestrzennymi zwykle radzą sobie lepiej z wykresami, pokazami, filmami i innymi materiałami wizualnymi. Możliwe do stosowania techniki: grafy, wykresy, ilustracje, lub inne pomoce wizualne (filmy tj., mapy, wykresy do przedstawienia liczb i relacji ...) ! Typ słuchowy: Typ słuchowy odbiera informacje przede wszystkim za pomocą jego / jej uszu, a zatem zyskuje najwięcej informacji dzięki słuchaniu lub też dzięki rozmowom. ! Możliwe techniki: ustne wprowadzenia i podsumowania, burza mózgów, grupy dyskusyjne, dyskusje ... ! • Typ kinestetyczny: Typ kinestetyczny odbiera informacje przede wszystkim poprzez aktywność ruchową, a zatem najlepszą formą przekazu dla tego typu jest metoda prezentacji aktywnej i interaktywnej. Typ ten charakteryzują również dwa sub-kanały możliwości poznawczych: kinestetyczny (ruch) i dotykowy (poprzez zmysł dotyku). Możliwe techniki: Pozwól publiczności wstać i przemieścić się, używaj kolorowych markerów podkreślaj, rób eksperymenty lub pozwól odgrywać role ... ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Cykl uczenia się Davida Kolba Model uczenia się w oparciu o doświadczenie - opisuje model dydaktyczny, oparty na założeniu, że tylko natychmiastowe zastosowanie informacji i praktyczne zdanie egzaminu może umożliwić osobie skuteczne i znaczące postępy w przyswajaniu informacji. Dalszego rozwoju tego modelu dokonał Lucas Welter w odniesieniu do różnych typów kształcenia. Oznacza to, że w zależności od rodzaju uczenia się, informacje mogą być przetwarzane albo analityczne, teoretyczne, z praktycznego punktu widzenia lub dynamicznie. Te style uczenia się są następujące: • Converger – myślenie, zbieżność. • Diverger – obserwacja, różnicowanie. • Assimilator – przyswajanie, • Accommodator – odczuwanie, działanie, dostosowanie. ! * ! ! ! Dialogi konfucjańskie ! ! „Powiedz mi, a zapomnę. Pokaż mi, a zapamiętam. Pozwól mi zrobić, a zrozumiem.” – Konfucjusz Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Oprócz teorii uczenia się przedstawionych na poniższym rysunku, ogólnie przyjmuje się, że informacje mogą być przetwarzane i zapamiętywane najlepiej, jeśli stymulowane są wszystkie zmysły. Oznacza to, że niezależnie od konkretnego typu uczenia się, łatwiej jest zapamiętać informacje, kiedy postrzegane są w więcej niż jeden sposób. Opierając się na tym założeniu F. Vester stworzył model opisujący ilość informacji zatrzymywanych przez osobę – określił tzw. kwotę retencji. Tipp: Jeśli nie znasz swojej publiczności i jednocześnie nie możesz stwierdzić jaki preferują sposób uczenia się, model F. Vester jest przydatny w takiej sytuacji i pomaga przedstawić informację w sposób przystępny dla odbiorcy. ! * ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. ! ! ! ! ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Korzystanie z mediów Myśląc o niekończącej się dyskusji na temat dzieci oglądających lub nie oglądających telewizję, a jeśli tak, to jak długo, staje się oczywiste, że korzystanie z mediów nie oznacza, że informacje tą drogą są przekazywane. Więc, gdy omawiamy korzystanie z mediów w kontekście wystąpień publicznych, nasza uwaga skupia się na tym jak te media mogą wesprzeć nasze przemówienie i jak mogą pomóc publiczności w łatwiejszym zapamiętywaniu. To wymaga od Ciebie myślenia strategicznego. Ta sytuacja łączy 3 kluczowe punkty dotyczące: mówcy, ciebie i mediów. ! Bazując na komputerze ! Obecnie wykorzystanie technologii stało się naturalnym sposobem wspierania prezentacji. Google bardzo łatwo dostarczy tysięcy "porad i wskazówek", jak stworzyć obrazową, interesującą i pouczającą prezentację. Chociaż większość z nich to tylko kwestia stylu (np.: powinienem użyć ciemnej czcionki na białym tle lub na odwrót?), istnieją dwa istotne punkty, o których każdy mówca powinien mieć na uwadze przed i podczas prezentacji: ! ! Technologia to technologia. - Nigdy jej zbytnio nie ufaj. Upewnij się, kilka minut przed prezentacją, że wszystko działa i sprawdź, czy plik jest kompatybilny z urządzeniem z którego aktualnie korzystasz. Jeśli planuje się odtwarzać filmy podczas prezentacji, sprawdź dwa razy nagłośnienie i upewnij się, że wiesz, gdzie można znaleźć osoby odpowiedzialne za pokój i jego zaplecze techniczne. ! Prelegent najpierw. - Spędziłeś godziny na tworzeniu doskonałej prezentacji, jest dobrze zorganizowana i wygląda świetnie, zrobiłeś test techniczny i wszystko powinno działać idealnie. Jednak jest jeden główny element, o którym nie powinieneś zapomnieć podczas przygotowywania prezentacji - TY. Ty, twój głos, język ciała, twoja pewność siebie i doświadczenie, twoje improwizacje i reakcje, twoje żarty. Bez prelegenta, prezentacja nie jest niczym innym niż kilkoma zdaniami i wiązką kolorowych zdjęć. Jednak kombinacja dobrego mówcy i dobrze przygotowanej prezentacji może wywołać „och” i „ach” publiczności. Podajemy kilka sposobów, aby pomóc prezentacji dotrzeć do odbiorców na poziomie różnych zmysłów poprzez różnego rodzaju media. ! * Tradycyjny - Powerpoint: Mówiąc o komputerach i prezentacji, większość ludzi pomyśli o programie Power Point. Ugruntowany, zaufane i funkcjonalny program Power Point jest pierwszym wyborem jeżeli mówimy o prezentacji. Ważne są następujące punkty: zachowaj przejrzystość, nie używaj zbyt wielu efektów i animacji, a nie zapomnij, że mniej informacji i kolorów na slajdach rzeczywiście mają większy wpływ na odbiorców. Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. ! * Nowy duch - Prezi.com ! Alternatywą dla Power Point jest Prezi.com. Ten program jest dostępny online i daje możliwość projektowania w ciekawym stylu, który jest nadal dość imponujący i zaskakujący dla większości ludzi. Możliwość powiększania, pomniejszania i ciągłego przyciągania uwagi. Należy pamiętać o tej samej zasadzie - nie przesadzaj! ! * Stara szkoła - pisanie: Flipcharts, biała/czarna tablica: Tutaj jesteś szefem. Brak Internetu, brak dźwięku, zepsuty projektor - nic nie może Cię powstrzymać od prezentacji. Potrzebujesz tylko narzędzie do pisania i jakiś wyraźny charakter pisma + parę rysunków prostych, ale twórczych. Jeśli masz jakieś bardziej skomplikowane zagadnienia do przedstawienia lepiej wcześniej przygotuj flipcharts. Swoje wystąpienie uzupełniaj informacjami i pilnuj, aby publiczność nadążała za twoim tokiem myślenia. ! * Prawdziwe rekwizyty: Wybierz kapelusz lub książkę, pokaż im ze sceny. Bardzo dobre narzędzie do uzupełnienia opowieści, którą mówisz jest (np.: http://www.sunnyskyz.com/feel-good-story/111/A-teacher-s-lifelessons-using-a-jar-and-some-golf-balls). Jeśli rekwizyty nie pomagają w prezentacji, nie należy używać więcej niż jednego elementu w trakcie prezentacji. Więcej spowoduje odwrócenie uwagi publiczności od słuchania ciebie. Oczekiwać będą natomiast na następnego królika, który zostanie wyciągnięty z kapelusza. ! ! ! ! * Materiały dla słuchaczy: ! Rozdawanie materiałów informacyjnych z najważniejszymi informacjami dotyczącymi prezentacji jest dobrym narzędziem, ale trzeba się zastanowić czy rzeczywiście sytuacja tego wymaga. Drukowanie materiałów informacyjnych może być kosztowne i okazać się tylko marnowaniem papieru, jeśli nie zostaną prawidłowo wykorzystywane. Zadaniowanie publiczności na podstawie materiałów informacyjnych pomoże utrzymać uwagę publiczności. Można również rozesłać materiały w 2 dni po szkoleniu drogą mailową. ! * Nic: Różne narzędzia, programy i możliwości interakcji zostały wyżej wymienione. Jednak czasami odsuwając wszystko na bok i stając sam na sam z tym co mamy do przekazania przed publicznością może być najskuteczniejszym rozwiązaniem. ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Metody przekazywania treści ! Podejście praktyczne vs teoretyczne Techniki w zakresie wystąpień publicznych są wielorakie. Byłoby ryzykowne zaprezentować je wszystkie tutaj. Niektóre z nich stanowią nawet zawód. Ten rozdział ma za zadanie uświadomić Ci jakie aspekty należy brać pod uwagę aby twoja myśl przewodnia została zrozumiana. Ta sekcja skupia swą uwagę na tworzeniu równowagi pomiędzy podejściem praktycznym i teoretycznym. Złota zasada jest taka, że nigdy nie powinno się mówić o abstrakcyjnych pojęciach dłużej niż 10 minut ciągiem. To jest absolutne maksimum czasu przez jaki publiczność jest w stanie zachować koncentrację. ! Jasno określ strukturę sesji 1. Zmniejsz zawartość do trzech kluczowych punktów (nie mylić z wiadomością kluczową) - To pomaga trzymać się tematu - Odbiorca może to lepiej zrozumieć, niż rozmyte wyjaśnienia. Ma kamienie milowe do orientacji 2. Dodawaj pośrednie wnioski - Wskazują koniec części sesji - To jest moment, w którym można sprawdzić, czy słuchacze aktywnie uczestniczą, lub można odpowiedzieć na pytania - Każdy może śledzić postęp sesji Rozrywka 1. Opowiadanie historyjek, 2. Korzystanie z mediów, 3. Wykorzystanie materiału wizualnego, aby wesprzeć swój punkt widzenia. ! Zaangażuj swoich słuchaczy Bardziej aktywna publiczność śledzi sesję bardziej zaangażowanie. To nie znaczy, że można przekazać im zadania do samodzielnej realizacji. W wielu przypadkach jest to stymulowanie publiczności poprzez odnoszenie się do wiedzy, kreatywności i zainteresowań. Nasz umysł staje się bardziej spostrzegawczy, kiedy my reagujemy i aktywnie uczestniczymy. Jest jak małe dziecko, które ciągle o coś pyta i nigdy go to nie męczy. ! 1. Zmuszanie publiczności do używania wyobraźni, kreatywności i wiedzy Benjamin Disraeli: “Największym dobrem jakie możesz wyświadczyć drugiemu jest nie tylko podzielenie się z nim swoim bogactwem, ale odkrycie przed nim jego własnego bogactwa.”. - Wymagaj czegoś od publiczności • Porozmawiaj ze swoim sąsiadem - zadania i wymagane wyniki powinny być jasno określone - Technika World Café • Określamy różne stacje. Każda ma temat i osoba która rządzi stacją. Pewien czas ma zostać określony i podzielony pomiędzy stacje. Cała grupa dzieli się na mniejsze i mniej więcej równe pod względem ilościowym. Na stacji grupa omawia dany temat i tworzy mapę Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. myśli podsumowującą ich wyniki. Następnie grupy odwracają się i po zaprezentowaniu wyników pierwszej grupy przez osobę odpowiedzialną za grupę reszta omawia ten sam temat. Odbywa się to do momentu, aż wszystkie grupy przejdą wszystkie stacje. W końcu osoby kierujące stacją przedstawiają wyniki. ! ! b. Wykorzystywanie wyobraźni publiczności b.i. Formy wypowiedzi Mają na celu podkreślenie podstawowych wiadomości znanych już publiczności b.ii. Obrazy pozwalają łatwiej wyobrazić sobie rzeczy oraz lepiej je zapamiętać b.iii. Dodaj trochę intrygujących szczegółów c. Za pomocą znanych rzeczy opisuj nieznane / Podkreśl prezentowane zagadnienie przez rzeczy znane i łatwe do zrozumienia dla odbiorców c.i. Odwołuj się do źródeł i przypominaj posiadaną wiedzę c.i.1. Zadawaj pytania c.i.2. Odwołuj się do poprzednich sesji lub innych źródeł informacji C.II Oczywiste statystyki C.III. Wyniki badań ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Kontakt z publicznością ! Przyciągający uwagę Przyciągający uwagę to retoryczne, stylistyczne i strategiczne elementy, które pomagają utrzymać lub ponownie przyciągnąć uwagę publiczności. Stąd mogą być potrzebne w różnych sytuacjach, na początku, w międzyczasie, po długiej części teoretycznej, tuż przed końcem, aby mieć pewność, że publiczność zapamięta kluczową wiadomość. Ale jak to często bywa trzeba urozmaicić swoją prezentację, przemowę itp. To jest tak jak z dodawaniem przypraw podczas gotowania: zbyt wiele zepsuje posiłek, za mało przyczyni się do powstania nudy. To co chcesz osiągnąć to zadowolenie publiczności. Co to oznacza, w kontekście publicznych przemówień? Będziemy opisywać przyciągających uwagę: * na początku * w trakcie sesji ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. Na początku Jednym z najważniejszych elementów prezentacji jest jej początek. Poświęć trochę czasu i zastanów się nad oryginalnym i niezapomnianym wprowadzeniu. Poniższe pytania mogą pomóc znaleźć odpowiedni start do sesji: - Czego publiczność oczekuje od sesji? - Jaki najprostszy sposób przyjmiesz, aby odnieść się do tematu? - Jakie początki lubisz? - Czego publiczność potrzebuje? Czy wcześniej już ktoś prowadził z nimi wykład? Czy są zmęczeni? Czy nie stracili zainteresowania do tej pory? Opowiedz jakąś historię: To jest dobry sposób, na utrzymanie uwagi publiczności podczas całej prezentacji. Opowiadając krótką historię na początku tworzysz metaforę, do której możesz się odnieść w każdej chwili swojej prezentacji. Przykład: • "Gdybyś zapytał 10 lat temu o higienę w czasie miesiączki, to najprawdopodobniej bym się zarumienił i nie byłbym w stanie powiedzieć ani słowa. Wyzwanie jakie niosło ze sobą badanie nad tym zagadaniem dał mi szansę na przezwyciężenie mojego zakłopotania. Minęły lata, a ja rozmawiałem o tym z wieloma ludźmi, również z księżmi katolickimi. Mimo, że teraz bez skrępowania potrafię rozmawiać o temacie, nigdy nie zapomnę, jak wiele trudu sprawiał mi on na początku. Dlatego rozumiem każdego, kto jest nieśmiały i nie potrafi na ten temat rozmawiać i uważam, że konieczne jest stworzenie atmosfery zaufania i komfortu, aby umożliwić dyskusję na ten temat. Dlatego również uważam, że każdy potrzebuje odpowiedniej przestrzeni i warunków aby podjąć taki temat. Jeśli sobie tego ktoś nie życzy, szanuję to. " ! • Zapytaj publiczność: rozpocznij od zadawania pytania. Odwołaj się do osobistych doświadczeń ludzi, daj im możliwość identyfikowania się z tematem prezentacji lub po prostu zbadaj ich poziom wiedzy na dany temat. Przykład: Jakie jest Twoje dotychczasowe doświadczenia związane z tematem? Jak można wyjaśnić problem omawiany podczas tej sesji? Dlaczego publiczność jest zainteresowana tematem? Czego widzowie oczekują prezentacji? - Użyj mediów: zaprezentuj film, piosenkę lub zdjęcie. Materiałów dla słuchaczy i dyskusja: Rozdaj kilka prospektów informacyjnych, które wcześniej wydrukowałeś i zaaranżuj krótką dyskusję. • Prowokuj: Przykład: Rzuć banknot na scenie i każ publiczności przyjść i podnieść go. Zazwyczaj ludzie potrzebują trochę czasu, aby dotrzeć i go podnieść. Nagrodą dla pierwszej osoby, która odważyła się stanąć z banknotem w ręce będzie możliwość mówienia o pro-aktywności i inicjatywie itd. • Kim jesteś? Przykład: Wymień najciekawsze ze swojego życia (oczywiście te związane z tematem). Zaletą tej metody jest to, że nie tylko opowiadasz osobistą historię, ale także przedstawiasz się Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. publiczności, co pomaga im w lepszym zrozumieniu treści prezentacji. • Milczenie: sztuczka dla bardziej doświadczonych prelegentów. Stań przed publicznością i zachowaj milczenie przez co najmniej kolejnych 30 sekund. Jeśli odpowiednio wykorzystasz ten czas, to pozwoli ci na zdobycie szacunku publiczności. • Przyciągnij uwagę publiczności tytułem prezentacji, mowy itp. Przykład: Wyda - yoga Celtów " Nespresso "Co jeszcze?" Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. W trakcie sesji ! Są różni zdobywcy uwagi. Ze względu na praktyczność, są oni podzieleni na dwie grupy: jedna skupia się na tworzeniu powiązań między publicznością i tematem. Druga skupia się na rytmie sesji. ! Pomoc publiczności w odniesieniu się do tematu ! Motto brzmi: łatwiej jest dla publiczności, aby odnosić się lepiej! • Znajdź element łączący temat z codziennym życiem publiczności. Kiedy publiczność pierwszy raz miała styczność z tematem? Co publiczność czuła? Jakie reakcje powodował temat? Gdzie publiczność miała do czynienia z tematem, o którym mówisz? Czy publiczność ma z nim problemy? Czy nie zgadza się z kimś innym? ! • Skrajności i rzeczy niezwykłe przyciągają naszą uwagę. Ludzie mają siódmy zmysł który służy do zapamiętywania niezwykłych szczegółów Poprzedni Papież nosili czerwone skarpetki Einstein powiedział, że nigdy nie umył zębów przed północą, • Pieniądze, skarby i kosztowności sprawiają, że ludzie zaczynają marzyć i być kreatywnymi Czy wiesz, jak wiele milionów Euro wynieść mogą szkody, jeśli nie będziesz miał naszego produktu, aby zapobiec tym szkodom? ! • Myślenie w szerszym kontekście Zazwyczaj publiczność już wie coś na temat który jest omawiany. Aby aktywować ich wiedzę należy zmusić publiczność do myślenia o temacie w nietypowym kontekście: Jak można wytłumaczyć cudzoziemcowi / małego dziecku, o czym jest temat? Co byś zrobił, bez niego? à Jakie faktyczne znaczenie ma omawiany temat w naszym życiu? ! • Najważniejsza wiadomość Najlepsza w formie hasła reklamowego: łatwe do zrozumienia, szybkie do zapamiętania, fantazyjne i chwytliwe Przykład: Życie jest zbyt krótkie na problemy z komputerem. Jeśli jest to możliwe ułóż trzy zdaniowe hasło, które możesz powtórzyć kilka razy. Motto Obamy na początku kampanii: Tak, my możemy! • Niech publiczność doświadczy tego, o czym mówisz Przykład: Kurator muzeum nauki eksperymentalnej w swojej prezentacji przygotował zestaw z kawałków papieru, lustro, marshmallows, taśmy i wiele innych rzeczy. W trakcie prezentacji zachęcał słuchaczy aby użyli każdego przygotowanego przedmiotu do zaprezentowania małego eksperymentu naukowego. W ten sposób wyjaśnił, jak jego muzeum stara się przedstawiać naukę w sposób realny, tak że wywołuje zainteresowanie ludzi i pragną oni dowiedzieć się więcej. Jego celem było: Aby dowiedzieć się czegoś należy to przećwiczyć, tylko, że w szkolnych kasach nie ma Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji. wystarczającej przestrzeni na takie eksperymenty. Dlatego twierdził, że temu celowi poświęcone zostało to muzeum. ! • Magiczna tajemnica Umieszczenie pojemnika na biurku wyzwala ciekawość ludzi. Może to spowodować przyciągnięcie uwagi po raz kolejny, gdyż będą chcieli się dowiedzieć, co jest w pojemniku. Aby być uczciwym względem publiczności należy na końcu coś powiedzieć o pojemniku, nawet jeśli nie padnie pytanie na ten temat ze strony publiczności. • Podejście indywidualne słowne: użyć sformułowania, które bezpośrednio odnosi się do publiczności. - Retoryczne my kontakt wzrokowy • Nie mów o sobie, ale o publiczności! Odnoś się do ich nadziei, pragnień, potrzeb ! Zmiana tempa lub roli Podobne jak w muzyce, prezentacja jest bardziej atrakcyjne do śledzenia, jeśli pojawia się zróżnicowane tempo i jeśli zachodzą zmiany instrumentu. Oczywiście, ten ostatni element to mówca lub użyty środek przekazu. 2. Wymuszone przerwy dają trochę czasu do indywidualnych przemyśleń ➢ Głęboki oddech, ➢ Patrzenie na publiczność, ➢ Zmiana środka przekazu, ➢ Poruszanie się ! ! 3. Zmiana mówcy • Podania piłki - Przekaż głos publiczności - Co oni rozumieli? - Co myślą? - Czego nie zrozumieli? - Co ich interesuje? • Przekaż głos komuś innemu / czemuś innemu - Zacytuj kogoś, kto popiera twój punkt widzenia, - Przedstaw krótką sekwencję filmu 4. 10 min sekwencja uwagi Ludzki mózg jest leniwy. Jeżeli nie jest pobudzany, to co 10 minut, ma on tendencję do tracenia uwagi. Tą tendencję należy wziąć pod uwagę, gdy temat jest prezentowany w teorii. Teoretyczne rozwinięcia nie powinny trwać dłużej niż 10 minut lub należy je podzielić na kilka bloków z których każdy powinien trwać nie dłużej niż 10 minut, z przerwami między nimi. ! ! Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja powstała w wyniku projektu zrealizowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”. Publikacja odzwierciedla jedynie stanowisko autora. Komisja Europejska ani Narodowa Agencja nie ponoszą odpowiedzialności za umieszczoną w niej zawartość merytoryczną ani za sposób wykorzystania zawartych w niej informacji.
