Język IV RP – kruszejący monolit? O roli medialnych dyskursów

Język IV RP – kruszejący monolit? O roli medialnych dyskursów
opozycyjnych (na przykładzie programu telewizyjnego „Szkło
kontaktowe”)
Bogusław Skowronek
Pracownia Edukacji Medialnej, Instytut Filologii Polskiej,
Wydział Humanistyczny, Akademia Pedagogiczna im. KEN w Krakowie
ul. Podchorążych 2, 30-084 Kraków
W referacie przedstawiam analizę komunikacyjno-medialną oraz lingwistyczną
programu telewizyjnego „Szkło kontaktowe”. Jest on przykładem aktywności
semiotycznej odbiorców, wyrażającej dyskurs opozycyjny wobec oficjalnego języka
polityki – tzw. języka IV RP.
W analizie koncentrował się będę na różnorodnych formach uczestnictwa widzów w
programie „Szkło kontaktowe” oraz powstających w wyniku tego „tekstach
trzeciorzędowych” (termin J.Fiska), czyli wypowiedziach na temat własnego
rozumienia (interpretacji) politycznego dyskursu. Punktami odniesienia w mych
rozważaniach są: „Internet drugiej generacji” (WEB 2.0) oraz medialna „kultura
konwergencji” (łączenie się mediów i „oddolnych” form uczestnictwa).
W konkluzji wyrażam opinię, iż program „Szkło kontaktowe” dobrze ilustruje
fenomen współczesnej komunikacji – aktywność semiotyczną użytkowników mediów,
styk różnorodnych strategii kreacji, hybrydyzację środków przekazu oraz rozmaite
sprzężenia dyskursów (np. prywatnych, opozycyjnych z dominującymi, politycznymi).