Praca z dzieckiem z zespołem Aspergera
Transkrypt
Praca z dzieckiem z zespołem Aspergera
PRACA Z DZIECKIEM Z ZESPOŁEM ASPERGERA rady specjalisty dla Rodziców i Nauczycieli Zespół Aspergera (ZA) to całościowe zaburzenie rozwoju mieszczące się w spektrum autyzmu, które łączy objawy w trzech zasadniczych dla rozwoju człowieka sferach: kontaktów społecznych, komunikacji, a także zachowań i zainteresowań. Nieprawidłowości te dotyczą wszystkich obszarów życia danej osoby, choć ich nasilenie może być różne. Mianem Zespołu Aspergera określa się łagodniejsze przypadki autyzmu, cechujące się głównie zaburzeniami w funkcjonowaniu społecznym dziecka. Strategie wspierania dziecka z ZA w zakresie zaburzeń społecznych: 1. Otocz dziecko z ZA dyskretną opieką – pamiętaj, że stać się ono może łatwym celem dla zaczepek i prowokacji. Wiele dzieci z ZA staje się łatwą ofiarą rówieśników. 2. Postaraj się pracować z dzieckiem nad zachowaniami, które są trudne do zaakceptowania przez otoczenie, lecz nie przejmuj się tymi, które są po prostu dziwaczne. nie wyśmiewaj, nie próbuj go zawstydzać. 3. Zaplanuj strategię pracy nad higieną i wyglądem. Opracuj wspólnie z dzieckiem plan aktywności, w którym znajdzie się czas na dbałość o własny wygląd. 4. Nie oczekuj od dziecka z ZA spontanicznej empatii. Zawsze wytłumacz, co czujesz i odwołuj się do jego doświadczeń. jeśli zauważysz u dziecka zachowanie empatyczne czy współczujące, zawsze nazwij je i pochwal dziecko – w ten sposób pomożesz mu zrozumieć, jakich zachowań oczekuje od niego otoczenie. 5. Zachowaj cierpliwość, gdy dziecko wpada w złość lub jest agresywne. Jeśli to możliwe postaraj się usunąć dziecko z obszaru działania bodźca, który wywołał atak złości. Nie stosuj przemocy, po opanowaniu sytuacji zawsze postaraj się wyjaśnić, co spowodowało złość. Strategie wspierania dziecka w zakresie zaburzeń związanych z aktywnością i zachowaniem: 1. Zawsze informuj dziecko o czynnościach, które mają nastąpić. 2. Wprowadź w codzienne życie plan aktywności – pozwoli on dziecku w łatwy sposób ogarnąć całość wydarzeń zaplanowanych na dany dzień. 3. Spróbuj rozpoznać, jakie sytuacje wywołują u dziecka największą frustrację i próbuj ich unikać. 4. Nie oczekuj, że dziecko będzie zachowywać się tak, jak jego rówieśnicy. Nie karaj je za to, że jest inne. 5. Jeśli coś obiecujesz, to zawsze dotrzymuj słowa. Jeśli coś planujesz i przedstawiasz plan dziecku – nie zmieniaj go. 6. Zawsze pochwal, jeśli dziecko samo będzie pamiętało o czymś, czego zazwyczaj zapomina. 7. W rozmowie z dzieckiem unikaj idiomów ( np. „podaruj sobie!”, „ nie bądź taki szybki Bill”, „ nie taki diabeł straszny”), podwójnych znaczeń, sarkazmu, przezwisk, miłych odzywek (np. „chłopcze”, „Koleś”, „Mądralo”). 8. Unikaj wielomóstwa. Bądź konkretny. Używaj krótkich zdań. Pamiętaj, że większość osób dotkniętych ZA ma trudności z odczytywaniem wyrazu twarzy oraz mowy ciała. 1 9. Nie licz na to, że dziecko dotknięte ZA przekaże rodzicom istotne wiadomości o wydarzeniach w życiu szkoły, zadaniach domowych itp. najskuteczniejsza w tej sytuacji okaże się częsta i precyzyjna komunikacja między rodzicem a nauczycielem. Wskazówki dydaktyczne: 1. Dziecko z ZA wymaga stałej motywacji do pracy. Uczenie musi być powiązane z nagradzaniem i nie może powodować niepokoju. 2. Nie zakładaj, że dziecko z ZA cokolwiek zrozumiało, tylko dlatego, że powtarza to, co właśnie usłyszało. 3. Wykorzystuj nadzwyczajną pamięć swojego dziecka – zapamiętywanie faktów jest często jego mocną stroną. 4. Dziecko z ZA nie jest zmotywowane do dokładania starań w obszarach leżących poza jego zainteresowaniami – zadania szkolne mogą charakteryzować się mierną jakością. Opracowała: Aleksandra Graczykowska 2