D - Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie

Sygn. akt III AUa 449/15
UZASADNIENIE
Decyzją z 3 grudnia 2014 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w R. odmówił wnioskodawcy T. K. prawa do emerytury pomostowej. W uzasadnieniu decyzji podano, iż wnioskodawca
nie spełnia wszystkich warunków określonych w ustawie z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U.
Nr 237, poz. 1656 ze zm.) w zw. z przepisami ustawy z 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), bowiem nie
udowodnił 15 lat zatrudnienia w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Ponadto po 31 grudnia 2008
r. nie wykonywał prac w wyżej określonych warunkach. Organ rentowy, z uwagi na braki formalne świadectwa pracy
wykonywanej w warunkach szczególnych, nie uwzględnił wnioskodawcy okresu takiej pracy od 2 października 1989
r. do 8 stycznia 2007 r. w Spółdzielni (...) w J..
W odwołaniu od powyższej decyzji, T. K. domagał się jej zmiany i przyznania prawa do żądanego świadczenia
podnosząc, iż na potwierdzenie charakteru wykonywanej pracy przedłożył właściwy dokument. Dodatkowo powołał
się na zeznania świadków oraz dokumentację osobową, wnosząc o uwzględnienie okresu zatrudnienia w szczególnych
warunkach.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie z przyczyn, które stanowiły o wydaniu zaskarżonej
decyzji.
Wyrokiem z 13 marca 2015r. Sąd Okręgowy w Przemyślu Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w pkt I zmienił
zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy T. K. prawo do emerytury pomostowej w ustawowej
wysokości, począwszy od 6 listopada 2014 r., w pkt II stwierdził, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. nie
ponosi odpowiedzialność za opóźnienie w ustaleniu prawa do powyższego świadczenia.
Na podstawie dokumentacji z przebiegu zatrudnienia wnioskodawcy, w tym świadectwa pracy wykonywanej w
warunkach szczególnych z 15 października
2012 r., postanowienia Sądu Okręgowego w Przemyślu z 14 października 2014r. wydanego w sprawie sygn. akt III U
998/14, zeznań świadków: A. W. oraz Z. J., zeznań wnioskodawcy, akt osobowych odwołującego się, Sąd pierwszej
instancji ustalił, iż wnioskodawca T. K. urodzony (...), z wnioskiem o emeryturę wystąpił 2 lipca 2014 r., oświadczając
że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz że nie pozostaje w stosunku pracy. Na potwierdzenie
okresów ubezpieczenia oraz charakteru zatrudnienia przedstawił świadectwa pracy. Decyzją z 18 lipca 2014 r. ZUS
O/R. odmówił T. K. przyznania emerytury, stwierdzając, że na dzień 1 stycznia 1999 r. nie wykazał on 15-letniego
okresu pracy w szczególnych warunkach. W związku z odwołaniem wnioskodawcy, Sąd Okręgowy w Przemyślu
prawomocnym postanowieniem z 14 października 2014 r. sygn. akt III U 998/14 umorzył postępowanie i równocześnie
przekazał wniosek o emeryturę według właściwości do ZUS O/R. celem rozpoznania zgodnie z żądaniem tj. o ustalenie
prawa do emerytury pomostowej.
W rozpoznaniu ponownego wniosku organ rentowy wydał decyzję z 3 grudnia 2014 r. będącą przedmiotem
rozpoznawanej sprawy. Do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych nie uwzględniono okresu
zatrudnienia wnioskodawcy od 2 października 1989 r. do 8 stycznia 2007 r. w Spółdzielni (...) w J., a następnie
w Zakładzie Produkcji (...) sp. z o.o. w J. na stanowiskach: konserwatora maszyn i urządzeń, operatora urządzeń
rozdrabniających, sortujących i granulujących, wtryskarkowego i operatora urządzeń zgrzewających. Przyjęto
bowiem, że brak wyszczególnienia okresów, w których wnioskodawca zajmował wskazane stanowiska uniemożliwia
prawidłowe zakwalifikowanie wykonywanych przez niego prac. Ponadto w świadectwie pracy podano błędnie
dział wykazu stanowisk pracy. Natomiast stwierdzono, że wnioskodawca wylegitymował się ogólnym stażem
ubezpieczeniowym w wymiarze 41 lat, 8 miesięcy i 13 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Ponadto Sąd
ustalił, że T. K. z zawodu technik budowlany, 2 października 1989 r. został zatrudniony w Spółdzielni (...) w J.
jako murarz w brygadzie remontowo-konserwacyjnej. W zatrudnieniu pozostawał do 30 kwietnia 2013 r., w tym
czasie korzystał z urlopów bezpłatnych. 25 listopada 1991 r. został przyjęty w poczet członków spółdzielni i jego
stosunek pracy przekształcił się w spółdzielczy stosunek pracy. Natomiast 5 marca 2012 r. w związku ze zmianami
organizacyjnymi części przedsiębiorstwa został pracownikiem Zakładu (...) sp. z o.o. w J.. W Spółdzielni (...), a
następnie w powstałej spółce funkcjonowały dwa zakłady produkcyjne: Zakład (...) oraz Zakład (...). Praca tych
zakładów była zorganizowana w halach urządzonych w odrębnych budynkach. Ponadto był warsztat, kotłownia,
magazyn oraz dział administracyjny. Równocześnie Sąd ustalił, że jako murarz wnioskodawca pracował jedynie przez
kilka pierwszych miesięcy zatrudnienia tj. około pół roku - przy budowie hali produkcyjnej, na której zamontowano
wtryskarki do produkcji tworzyw sztucznych. Równocześnie już w tym okresie pracował przy tzw. młynku do
rozdrabniania (nagrzewania, topienia) odpadów produkcyjnych. W ten sposób odzyskiwano około 20% tworzywa
do dalszej produkcji. Latem 1990 r. po wewnętrznym przeszkoleniu, T. K. został zatrudniony przy wtryskarkach.
Od tej pory, w zasadzie nieprzerwanie do ustania zatrudnienia, swoje obowiązki wykonywał wyłącznie w Zakładzie
(...). Do około 2005 r. pracował na stanowisku operatora wtryskarek tj. maszyn do przetapiania i formowania detali.
Monter urządzeń formujących nakładał na wtryskarki odpowiednią formę, dla konkretnego detalu. Natomiast praca
operatora polegała na obsłudze ustawionej maszyny i dodawaniu, dosypywaniu granulatu tworzyw sztucznych. Na
wtryskarkach produkowano elementy do sprzętu AGD np. węże do odkurzaczy, końcówki do tych węży, szczotki, rączki
do piłek. W zakładzie pracowało równocześnie 8 wtryskarek. Przez kolejne 2 lata do 2007 r. wnioskodawca pracował
na tzw. rolomatach zgrzewających do produkcji worków na śmieci. Urządzenia te służyły do zgrzewania foli. Praca przy
tych automatach była ściśle związana z pracą wytłaczarek, na których produkowano worki na śmieci tzw. „rękawy”.
Wyprodukowane „rękawy” były zgrzewane na rolomacie. Produkcja na wytłaczarkach jak i na 4 rolomatach odbywała
się bez przerwy. Była to praca w oparach tworzyw sztucznych, powstałych z topienia plastiku oraz w oparach granulatu,
którego używano do produkcji detali, przy huku pracujących maszyn. Po 2007 r. w Spółdzielni zaczęły się pierwsze
zmiany organizacyjne, część pracowników zwolniono, część przeniesiono do Zakładu (...). Natomiast wnioskodawca
pozostał w pracy w Zakładzie (...), na bazie którego powstała później spółka tj. Zakład Produkcji (...). Powierzono
mu prace mechanika-konserwatora i nastawiacza maszyn. Odpowiadał za prawidłową pracę m.in. wtryskarek oraz
rolomatów. Zmieniał formy do produkcji detali na wtryskarkach, wymieniał nożyce w rolomatach. Obowiązki te
wykonywał do końca 2010 r. W związku z ograniczaniem produkcji redukowano zatrudnienie. W rezultacie z końcem
2010 r. odwołujący się został przeniesiony do pracy w kotłowni jako pomocnik palacza. Obowiązki te wykonywał do
ustania zatrudnienia w kwietniu 2013 r. Sąd ustalił, iż w spornym okresie zatrudnienia T. K. faktycznie pracował jako
operator maszyn i urządzeń do rozdrabniania, sortowania i granulowania tworzy oraz ich zgrzewania, jako nastawiacz
i konserwator tych maszyn, a także jako pomocnik palacza. Formalnie też niemal przez cały okres zatrudnienia
był przypisany do brygady remontowo-budowalnej, mimo że w zasadzie od połowy 1990 r. pracował wyłącznie w
Zakładzie (...), a w latach 2011-2013 r. w kotłowni. Dodatkowo Sąd przyjął, że także w okresie od 9 stycznia 2007
r. do co najmniej końca 2010 r. wnioskodawca nadal pracował w tych samych tj. warunkach szczególnych. Zmiany
organizacyjne i produkcyjne zakładu pracy nie wpłynęły na istotną zmianę charakteru pracy wnioskodawcy – montera
i nastawiacza m.in. wtryskarek i rolomatów. Po ustaniu zatrudnienia, od 1 grudnia 2013 r., wnioskodawca uzyskał
prawo do świadczenia przedemerytalnego.
Dokonując powyższych ustaleń Sąd uwzględnił przede wszystkim świadectwo pracy wykonywanej w warunkach
szczególnych z 15 października 2012 r., które, zdaniem sądu, odzwierciedla prawdziwe informacje, a którego treść
została potwierdzona wiarygodnymi zeznaniami świadków oraz wnioskodawcy.
W oparciu o powyższe Sąd Okręgowy uznał odwołanie wnioskodawcy T. K. za uzasadnione. Powołując treść art.
3 ust. 1 i 3, art. 4 i art. 49 ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. Nr 237, poz. 1656
ze zm.) przyjął, iż wnioskodawca ukończył 60 lat, wykazał 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, posiada
wymagany okres pracy w warunkach szczególnych, w tym wykonywanej po 31 grudnia 2008r. w rozumieniu art. 32
ustawy emerytalnej i tym samym spełnia wszystkie warunki wymagane do nabycia prawa do emerytury pomostowej,
określone w art. 49 w zw. z art. 4 wyżej powołanej ustawy o emeryturach pomostowych. Sąd uznał bowiem, że
wnioskodawca w czasie zatrudnienia w Spółdzielni (...) w J., a następnie w Zakładzie Produkcji (...)P.’ Sp. z o.o. w J.
pracował w warunkach szczególnych od 2 października 1989 r. do 8 stycznia 2007 r. oraz od 9 stycznia 2007 r. do co
najmniej 31 grudnia 2010 r. na stanowisku: konserwatora maszyn i urządzeń, operatora urządzeń rozdrabniających,
sortujących i granulujących, wtryskarkowego, operatora urządzeń zgrzewających, montera i nastawiacza urządzeń
formujących tj. prace ujęte w wykazie A Dział IV poz. 17 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie
wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U.
z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) – produkcja i przetwórstwo żywic i tworzyw sztucznych oraz produkcja surowców,
półproduktów i środków pomocniczych stosowanych do ich produkcji i przetwórstwa, produkcja wosków i woskoli
oraz w wykazie A Dział XIV poz. 25 - bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń (…) na oddziałach będących w ruchu,
w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Ponadto Sąd przyjął, że rodzaj stanowisk
pracy zajmowanych przez wnioskodawcę odpowiada też zarządzeniom resortowym. W załączniku do Uchwały Nr
106 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni (...) z 20 lipca 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych
warunkach w jednostkach organizacyjnych spółdzielczości inwalidów w Wykazie A dział IV poz. 17, pkt 6, 11 i
24 wymieniono stanowiska: operatora urządzeń rozdrabniających, sortujących i granulujących, wtryskarkowego,
operatora urządzeń zgrzewających, montera i ustawiacza urządzeń formujących. Natomiast w Dziale XIV poz. 25
pkt 1 wymieniono bieżącą konserwację agregatów i urządzeń (…) na oddziałach będących w ruchu, w których jako
podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Takie prace wymienione są też w Wykazie A dziale IV
poz. 17 pkt 12 (operator urządzeń zgrzewających), pkt 16 (operator maszyn i urządzeń), pkt 17 (operator automatów),
pkt 18 (operator urządzeń rozdrabniających, sortujących i granulujących), pkt 23 (nastawiacz maszyn i urządzeń),
pkt 26 (wtryskarkowy w przemyśle) oraz dziale XIV poz. 25 pkt 1 (bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń (…) na
oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie) - zarządzenia
Nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych
warunkach w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego. Sąd pierwszej instancji wskazał, iż powołane
wyżej przepisy nie wymagają, aby przed 1 stycznia 1999 r. prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym
charakterze, w rozumieniu tych przepisów były wykonywane w wymiarze co najmniej 15 lat. Przesłanka długości
wymaganego stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze określona jest w art. 4 pkt 2
powołanej ustawy. Przesłanka ta musi zostać spełniona dla uzyskania prawa do emerytury pomostowej na podstawie
art. 49 ustawy, jednakże należy ją odnieść do warunku z art. 49 pkt 3 ustawy, tj. legitymowania się okresem pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 w dniu wejścia w życie
ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych, tj. 1 stycznia 2009 r. Przy przyjęciu, że po 31 grudnia
2008 r. wnioskodawca nie pracował w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 2 tej ustawy, możliwe jest
zastosowanie rozwiązania przewidzianego w art. 49 ustawy, gdyż przed 1 stycznia 1999 r. oraz po 31 grudnia 1998r.
wykonywał on stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze w rozumieniu art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i na dzień złożenia wniosku emerytalnego
posiada ponad 17-letni staż pracy w tak określonych warunkach: 8 lat, 2 miesiące i 16 przed 1 stycznia 1999 r. (po
wyłączeniu urlopów bezpłatnych) oraz co najmniej 10 lat po 1 stycznia 1999 r. Spełnił zatem wszystkie warunki do
przyznania żądanego świadczenia.
W podstawie prawnej rozstrzygnięcia powołano ponadto art. 118 ust. 1 i 1a ustawy o emeryturach i rentach z
FUS przyjmując, że ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (przeprowadzenie dowodu z
dokumentacji osobowej oraz zeznań świadków i ich ocena) zwalniają organ rentowy z odpowiedzialności za opóźnienie
w ustaleniu prawa do świadczenia emerytalnego wnioskodawcy, i art. 47714 § 2 k.p.c.
W wywiedzionej od powyższego orzeczenia apelacji, organ rentowy zarzucił naruszenie prawa materialnego, a to art.
49 ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie,
przez przyjęcie że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 2009 r. wykazał konieczny do ustalenia prawa do emerytury
pomostowej piętnastoletni okres pracy w szczególnych warunkach.
W uzasadnieniu pozwany Zakład podniósł, że zgodnie z ustaleniami Sądu Okręgowego, w okresach zatrudnienia w
Spółdzielni (...) w J. wnioskodawca pracował na stanowiskach: konserwatora maszyn i urządzeń, operatora urządzeń
rozdrabniających, sortujących i granulujących, wtryskarkowego, operatora urządzeń zgrzewających, montera i
nastawiacza urządzeń formujących tj. wykonując prace ujęte w wykazie A Dział IV poz. 17 Rozporządzenia Rady
Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) – produkcja i przetwórstwo żywic i tworzyw
sztucznych. Stanowiska te nie zostały wymienione w załączniku nr 1 ustawy o emeryturach pomostowych. Tym samym
wnioskodawca nie spełnił warunków uzasadniających przyznanie prawa do emerytury pomostowej, gdyż nie wykazał
15 lat pracy w warunkach szczególnych.
W konkluzji apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez oddalenie odwołania.
Sąd Apelacyjny w Rzeszowie ustalił i zważył, co następuje :
Apelacja jest zasadna i skutkuje wydanie orzeczenia reformatoryjnego.
Spornym w sprawie pozostawało, czy wnioskodawca T. K. (ur. (...)) spełnia warunki do przyznania prawa do emerytury
pomostowej.
Tytułem wstępu należy przypomnieć, iż emerytury pomostowe zostały wprowadzone do systemu ubezpieczeń
społecznych ustawą z 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. nr 237/2008 r. poz. 1656 ze zm. –
zwanej dalej "ustawą"), która weszła w życie 1 stycznia 2009r. a dotyczy ubezpieczonych zatrudnionych w warunkach
szczególnych i szczególnym charakterze, urodzonych po 31 grudnia 1948r. Emerytury regulowane powołanym aktem
normatywnym zastąpiły emerytury w niższym wieku przyznawane na podstawie ustawy o emeryturach i rentach
z FUS pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Stosownie do art.
4 wskazanej ustawy, uprawnionym do emerytury pomostowej jest ubezpieczony urodzony po 31 grudnia 1948 r.,
legitymujący się okresem pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszącym co najmniej
piętnaście lat, który osiągnął wiek emerytalny wynoszący odpowiednio dla kobiet 55 lat, a dla mężczyzn 60 lat,
legitymujący się okresem ubezpieczenia wynoszącym odpowiednio dla kobiet 20 lat zaś dla mężczyzn 25 lat, który
przed 1 stycznia 1999 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub pracę w szczególnym charakterze w
rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej lub art. 32 i 33 ustawy emerytalno – rentowej, i który po 31
grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3
ust. 1 i 3 ustawy oraz rozwiązał stosunek pracy. Z kolei art. 49 ustawy zmienia wymagania konieczne do uzyskania
emerytury pomostowej dla osób niespełniających warunku z art. 4 pkt 6, zwalniając je z konieczności świadczenia
po 31 grudnia 2008r. pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust.1
i 3 tej ustawy, wprowadzając jednak w to miejsce wymóg, aby osoba ubiegająca się o to świadczenie spełniała w
dniu wejścia w życie ustawy ( 1 stycznia 2009r.) warunek posiadania co najmniej 15 lat pracy w wyżej określonych
warunkach, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3. Warunek ten został jasno wyrażony, wynika wprost z literalnego brzmienia
art. 49 pkt 3 ustawy i jest zgodny z jej celem. Przypomnieć należy, że definiując w art. 3 ustawy o emeryturach
pomostowych prace w szczególnych warunkach ustawodawca przyjął, że są to prace związane z czynnikami ryzyka,
które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w
szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które
mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami
wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed
osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku. Wykaz tych
prac określa załącznik nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych. Z kolei definiując pojęcie prac o szczególnym
charakterze ustawodawca przyjął, że są to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej
sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu
publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek
pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się. Wykaz takich prac określa załącznik
nr 2 do ustawy. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że wykaz prac określonych w art. 3 ust.
1 i 3 jest zamknięty i nie podlega uzupełnieniu, co oznacza, że cech pracy "o szczególnym charakterze" lub "w
szczególnych warunkach" nie mogą posiadać inne prace, choćby sposób ich wykonywania i ich jakość mogła obniżyć
się z wiekiem (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 29 czerwca 2011 roku, IV SA/Po
335/11, publ. LEX nr 863891). Pogląd ten podziela również tutejszy Sąd. Powyższe oznacza, że osoba ubiegająca się
o emeryturę pomostową, która legitymuje się stażem pracy w szczególnych warunkach ustalonym według przepisów
ustawy emerytalno - rentowej (tj. art. 32 i następne) może nabyć prawo do tej emerytury na podstawie art. 49 ustawy
o emeryturach pomostowych jedynie wówczas, gdy staż jej pracy można równocześnie kwalifikować jako pracę w
szczególnych warunkach lub o szczególnych charakterze ujętą w wykazach prac stanowiących załącznik nr 1 lub
2 do wskazanej ustawy. Innymi słowy brak jest podstaw do przyznania emerytury pomostowej ubezpieczonemu,
którego dotychczasowy okres pracy nie jest okresem pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze
w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych. To ostatnie określenie oznacza okres pracy wskazany w tych
przepisach bez wliczania do niego tak określonych warunków zatrudnienia w rozumieniu art. 32 i art. 33 ustawy
o emeryturach i rentach z FUS (vide : wyrok Sądu Najwyższego z 13 marca 2012 r. sygn. II UK 164/11 oraz z 4
września 2012r. sygn. akt I UK 164/12, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 13 marca 2014r. III AUa 3489/12). W
uzupełnieniu powyższego wywodu nadmienić należy, że w ust. 7 art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych wskazano,
że za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uważa się również
osoby wykonujące przed dniem wejścia w życie ustawy (a więc przed 1 stycznia 2009 roku) prace w szczególnych
warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o
emeryturach i rentach z FUS, niemniej jednak w art. 4 pkt. 6 oraz w art. 49 pkt. 3 ustawy emeryturach pomostowych
ustawodawca zawarł odesłanie wyłącznie do art. 3 ust. 1 i ust. 3 tej ustawy.
Odnosząc powyższe do rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że w postępowaniu sądowym w pierwszej kolejności
ustalenia wymagało, czy T. K. po 31 grudnia 2008r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3
ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Ta bowiem okoliczność warunkowała przyjęcie normy prawnej według
której winna być dokonana ocena uprawnień wnioskodawcy do żądanego świadczenia. Sąd Okręgowy ustalił, iż po 8
stycznia 2007r. ( do końca 2010r.) odwołujący się wykonywał obowiązki montera i nastawiacza maszyn i urządzeń
przy produkcji tworzyw sztucznych, wykonując tym samym pracę w warunkach szczególnych o której stanowi art. 32
ustawy o emeryturach i rentach z FUS, co oznacza, iż nie pracował on w szczególnych warunkach, ani w szczególnym
charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Rodzaj wykonywanych wówczas
przez wnioskodawcę prac nie został bowiem ujęty w wykazie prac w szczególnych warunkach jak i w wykazie prac o
szczególnym charakterze, stanowiących odpowiednio załączniki nr 1 i nr 2 do ustawy. Powyższe ustalenie przesądza z
kolei, że wnioskodawca nie spełnia określonej w art. 4 pkt. 6 przesłanki przyznania prawa do emerytury pomostowej,
co skutkowało koniecznością dalszej oceny jego uprawnień pod kątem spełnienia przesłanek wymienionych w art. 49
ustawy, o których mowa wyżej, a w szczególności przesłanki legitymowania się do 1 stycznia 2009 r. piętnastoletnim
stażem pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy.
Zdaniem tut. Sądu, wykonywane przez wnioskodawcę prace przyporządkowane przez Sąd Okręgowy do wykazu A
Działu IV poz. 17 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników
zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze
zm.) – produkcja i przetwórstwo żywic i tworzyw sztucznych oraz produkcja surowców, półproduktów i środków
pomocniczych stosowanych do ich produkcji i przetwórstwa, produkcja wosków i woskoli oraz do wykazu A Działu XIV
poz. 25 - bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń (…) na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe
wykonywane są prace wymienione w wykazie, nie stanowiły prac, o których mowa w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o
emeryturach pomostowych, a tym samym w myśl art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy, nie mogą być kwalifikowane jako okresy
pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Słuszny jest zatem zarzut apelacji niewykazania
przez wnioskodawcę piętnastoletniego okresu pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w
rozumieniu wyżej powołanego przepisu, a tym samym niespełnienia przesłanki określonej w art. 49 pkt 3 ustawy.
Reasumując, skoro wnioskodawca, po 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub o
szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i ust. 3, a dalej nie wykazał, aby na dzień wejścia w życie ustawy o
emeryturach pomostowych tj. 1 stycznia 2009r. legitymował się co najmniej piętnastoletnim kwalifikowanym stażem
pracy, o którym mowa w przepisach tej ustawy, przyjąć należy, że nie spełnia on warunków do przyznania prawa do
przewidzianego - powołanym wyżej aktem normatywnym - świadczenia.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji - na podstawie art. 386 § 1 kpc.
Z.:
(...):
(...)
(...)
(...)