prezentujemy raport

RAPORT Z KONSULTACJI
Wspieranie kreatywności i innowacyjności w organizacjach młodzieżowych)
A. Opis konsultacji:
Konsultacje zostały zorganizowane przez Sieć Organizacji Młodzieżowych Warmii i Mazur 5 lutego 2012 podczas
Zlotu Sieci w Morągu. Spotkanie trwało 3,5 godziny, wzięło w nim udział ok. 40 osób reprezentujących 15
organizacji i grup młodzieżowych z rożnych stron województwa. Spotkanie skierowane było zarówno do
wolontariuszy, którzy dopiero zostali zarażeni aktywnością i działalnością w organizacjach pozarządowych, jak
i bardziej doświadczonych pracowników młodzieżowych, którzy zrealizowali już swoje pierwsze projekty
z młodzieżą, bądź pracują z nią zawodowo.
Znaczna większość osób uczestniczących w konsultacjach to młodzież w wieku 15-20 lat mieszkańcy małych
miejscowości i terenów wiejskich, uczniowie i studenci.
Ok. ¾ uczestników podczas ostatnich wyborów samorządowych, parlamentarnych, prezydenckich i do
parlamentu europejskiego nie mogła jeszcze głosować. Z grupy uprawnionej do głosowania większość brała
udział w wyborach, pojedyncze osoby nie głosowały lub nie pamiętały.
B. Metoda konsultacji:
W trakcie konsultacji wykorzystane były interaktywne metody, pozwalające uczestnikom aktywnie włączyć się
w spotkanie Uczestnicy mieli okazję pracować zarówno w małych grupach, jak i indywidualnie. Odpowiednie
zróżnicowanie zajęć odgrywało istotną rolę, umożliwiało bowiem osobom uczestniczącym w konsultacjach
wyrażenie swojego zdania na różnym poziomie szczegółowości. Opinie uczestników nie były komentowane ani
też podsumowywane przez osoby prowadzące spotkanie. Kluczowe znaczenie miało, aby nie sugerować
odpowiedzi ani też nie naprowadzać na żaden konkretny tor myślenia. W ramach zajęć uczestnicy m.in.
uzupełniali niedokończone zdania; przechodzili do odpowiedniego miejsca w sali, na którym zaznaczona była
odpowiedź najbliższa poglądom uczestników. Poza tym w ramach konsultacji wykorzystana została metoda
‘drzewa potrzeb”. Dzięki niej osoby uczestniczące w spotkaniu mogły zagłębić się w to, co w istocie ma dla nich
największe znaczenie w pobudzaniu kreatywności.
Na zakończenie pozostawiona została przestrzeń do wymiany poglądów w formie moderowanej dyskusji. W tej
części szczególnie ważne były opinie pracowników młodzieżowych, dzielących się doświadczeniem ze
zrealizowanych przez siebie projektów.
Uczestnicy konsultacji mieli również możliwość napisania indywidualnych kartek pocztowych do podmiotów
organizujących konsultacje w Polsce. Zostały napisane 3 kartki, dołączone do raportu.
Równolegle prowadzono również indywidualne wywiady z pracownikami młodzieżowymi działającymi
w organizacjach Sieci, ich stanowiska są dołączone do raportu.
C. Promocja konsultacji:
Informacje o konsultacjach pojawiły się na stronie domowej Sieci Organizacji Młodzieżowych Warmii i Mazur
o zasięgu regionalnym www.atomywsieci.pl:
1. Ogólna informacja o konsultacjach i dialogu usystematyzowanym odsyłająca po więcej informacji do
strony młodzież.org.pl: http://atomywsieci.pl/artykul.php?a=2274
2. Zaproszenie do wzięcia udziału w konsultacjach: http://atomywsieci.pl/artykul.php?a=2295
3. Podsumowanie konsultacji wraz z opublikowaniem raportu http://atomywsieci.pl/artykul.php?a=2304
Podczas konsultacji został wystawiony stolik z nieodpłatnymi publikacjami i plakatami dotyczącymi polityki
młodzieżowej, zaangażowania młodzieży i kreatywności przygotowany przez Regionalny Punkt Informacji
Europejskiej Eurodesk w Elblągu. Dostępne były m.in. Europa dla aktywnych, przewodniki i publikacje FRSE oraz
wiele innych. Wszystkie materiały zostały rozkolportowane.
D. Wnioski z konsultacji
Proszę o opisanie wniosków z konsultacji wraz z pytaniami źródłowymi, tak aby było wiadomo, do
którego pytania z konsultacji są wnioski.
Jakie powinny być główne zasady finansowania organizacji młodzieżowych, aby były one zdolne do angażowania
swoich członków w kreatywną i innowacyjną pracę młodzieżową? W jaki sposób finansowo wspierać organizacje
młodzieżowe, aby te mogły efektywnie zajmować się pracą z młodzieżą?
Niezbędne jest funkcjonowanie zróżnicowanych funduszy grantowych finansujących projekty
młodzieżowe. Dla rozwoju kreatywności i talentów młodych ludzi niezbędne są małe granty rozdawane lokalnie,
do których dostęp będzie jak najszerszy. Pozwoli to większej liczbie młodych osób spróbować swoich sił
w zorganizowaniu różnego rodzaju akcji, inicjatyw, przedstawień itp.
Dla organizacji i młodzieży, która zdobyła już pierwsze doświadczenia w realizacji projektów i chce swoje
zaangażowanie kontynuować i pogłębiać powinny być dostępne większe granty, umożliwiające zaplanowanie
cyklicznej, długofalowej pracy z młodymi ludźmi/rówieśnikami.
Szczególnego wsparcia wymagają organizacje, które dopiero co się usamodzielniły. Powstały z grup
nieformalnych po z sukcesem zrealizowanym projekcie wspieranym przez większą organizacje.
W usamodzielnieniu widzieli szanse dla siebie i dla dalszych działań i często nie mogą przebrnąć przez
skomplikowaną biurokracje, nie mają wkładu własnego. Często członkami założycielami są studenci, którzy
chcieliby kontynuować swoje zaangażowanie, wciąż dzielić się zdobytym wcześniej doświadczeniem i wiedzą
a stają przed trudnym zadaniem wejścia na rynek pracy. Często tacy ludzie muszą rezygnować z działalności
w organizacjach i w środowiskach lokalnych na rzecz pracy zawodowej. Organizacje w ten sposób tracą
potencjalną kadrę.
Na Warmii i Mazurach naturalnym jest odpływ młodzieży do większych miast, bardzo często do innych regionów
i za granicę. Jak Ci, którzy chcą zostać i pracować dalej z młodzieżą muszą wybierać innego rodzaju prace to jest
to stratą dla organizacji, ilości i jakości działań młodzieżowych.
Fundusze grantowe dla profesjonalizujących się organizacji powinny umożliwiać zatrudnienie
pracowników młodzieżowych. Takie rozwiązanie przyniosłoby wiele korzyści. Młodzież, która zdobyła już
doświadczenie w pracy z młodzieżą, na rzecz środowiska lokalnego, realizowała już pierwsze projekty, ma
doświadczenie wolontariackie, umie prowadzić warsztaty, dzielić się wiedzą i wyraża chęć do dalszej pracy może
z łatwością pełnić funkcje liderów i animatorów nowych działań i inicjatyw, motywując i ciągną za sobą
znajomych. Szansa zatrudnienia w projektach:
- urzeczywistnia twierdzenie, że praca wolontariacka i zdobyte w ten sposób doświadczenie może prowadzić do
zatrudnienia,
- jest to naturalna selekcja osób do profesjonalnej pracy z młodzieżą, zatrudnienie znajdują Ci, którzy „wyrośli”
z organizacji, chcą i mają predyspozycje by aminować, przewodzić grupie,
- uczy odpowiedzialności pozwala się usamodzielniać, rozwijać w twórczych dziedzinach; młodzi którzy chcą
zmieniać otaczającą rzeczywistość nie musieliby wybierać odtwórczej pracy dorywczej (promocje
w hipermarketach itp.), a mogliby sobie pozwolić na angażowanie się w działania rozszerzające horyzonty,
- zatrudnianie „naturalnych liderów” wyłaniających się z grup młodzieżowych jest najprostszą i najbardziej
skuteczną metodą docierania do niezrzeszonej młodzieży (są to osoby z „wewnątrz”, którym młodzi ufają, mówią
tym samym językiem).
W trakcie omawiania poszczególnych elementów pojawiła się także kwestia wsparcia organizacji poprzez
przyznawanie grantów instytucjonalnych. Przedstawiciele organizacji widzą w nich szansę na
profesjonalizację prowadzonych działań i zajęcie się regularnym wspieraniem młodych ludzi a nie koncentracji na
pozyskiwaniu środków.
Przedstawiciele organizacji podkreślali, że w działalności i rozwijaniu się organizacji młodzieżowych potrzebne
jest im wsparcie merytoryczne – dostępność indywidualnych konsultacji oraz szkoleń. Młodzież
w szkoleniach, oprócz celu edukacyjnego, wskazała również na wartość, jaką daje poznanie innych osób
realizujących podobne działania, wymiana doświadczeń, „doładowanie baterii” i możliwość wspólnego
planowania, dlatego ważne jest, by organizowane szkolenia zostawiały przestrzeń dla młodzieży do spotkań,
rozmów, dbały o proces grupowy, umożliwiały jednej grupie wielokrotnie się spotkać np. podczas kolejnych
zjazdów w ramach jednego cyklu szkoleniowego.
Wyraźnie zaznaczono potrzebę kontaktu z profesjonalistami z różnych dziedzin, których znajomość niezbędna
jest do realizacji projektów (finanse, prawo itp.), ale również podkreślono rolę animatorów, z którymi najczęściej
młodzi mają styczność, którzy motywują do działania, inspirują, pokazują gdzie szukać pomysłów, albo pomagają
zrealizować te, które wydają się młodzieży nierealne!
Małe, nowe organizacje młodzieżowe chciałyby mieć „swoje miejsce” – zaplecze do planowania
i realizowania inicjatyw, przechowywania wspólnego sprzętu, organizowania spotkań, warsztatów, prób, do
którego ma się dostęp w różnych godzinach, również wieczorowych, nocnych, weekendowych w zależności od
potrzeb i realizowanych działań. W zależności od poziomu rozwoju organizacji chciałyby one posiadać własne
biuro, drukarkę, komputer, sofę, pufy i móc finansować utrzymanie biura np. z grantów lub mogłoby to być
centrum organizacji młodzieżowych, pełniące rolę inkubatora (świadczące usługi takie jak rozliczenia
księgowe, graficzne przygotowanie logo, wizualizacji organizacji; organizator szkoleń, doradztwa, użyczanie
miejsca w „młodzieżowych” godzinach, czyli również wieczornych, weekendowych)
Przy czym wiele organizacji nie ma zapewnionych podstawowych elementów pozwalających na sprawne
i efektywne funkcjonowanie oraz rozwój takich jak biuro, dostęp do Internetu, drukarka, fax itp. , dlatego w trakcie
konsultacji wyraźnie wskazano potrzebę tworzenia centrów organizacji młodzieżowych i „mówiących ich
językiem”. Dla organizacji młodzieżowych oraz aktywnych młodych osób istotna jest możliwość spotkania
z ekspertami, którzy rozumieją specyfikę realizacji projektów młodzieżowych i problemy, jakie pojawiają się
podczas ich realizacji. Lokalne centra młodzieżowe rozumiane są także jako przestrzeń, w której młodzi ludzie
mogą swobodnie się spotykać i pracować nad wspólnymi inicjatywami mając przy tym dostęp do podstawowych
sprzętów.
Ważna jest też możliwość organizacji spotkań kilkudniowych. Nie potrzeba do tego młodzieży specjalnego
projektu, oni sami umieją się zorganizować. Do tego potrzebna jest przychylność władz instytucji i organizacji
lokalnych, które nieodpłatnie udostępniałyby miejsce na nocleg i spotkanie (sala w szkole, bibliotece, świetlicy lub
centrum organizacji młodzieżowych). Młodzież często za pierwszym razem nie wie do kogo się zwrócić o pomoc
w organizacji wydarzenia. Wspomóc by ich mogli lokalni animatorzy lub rzecznicy młodzieży, którzy pomogą
przetrzeć ścieżki, napisać pismo, uzyskać zgodę, poprzeć prośbę. Taki rzecznik, animator powinien działać
w każdej gminie, a nawet szkole, być dostępny dla młodzieży, mobilny i elastyczny, by towarzyszyć ich
działaniom, nawet tym organizowanym wieczorami i w weekendy, pomóc przewieźć sprzęt niezbędny do
organizacji itp. Ludzi gotowych wykonywać taką pracę można rekrutować właśnie spośród tych „wychowanych na
projektach młodzieżowych” – zrobią to z przyjemnością i będą czerpać wielką satysfakcje nie rozliczając czasu
pracy co do godziny i nie wychodząc z biura równo z zegarkiem. Pracę z chęcią będą dokańczać wolontariacko
poza zakontraktowanym czasem pracy, widząc w pracy sens i zysk dla siebie.
Podczas duńskiej prezydencji zostaną przedyskutowane wieloletnie ramy finansowe UE. W jaki sposób powinien
zostać zaprojektowany program młodzieżowy, aby był bardziej przyjazny dla młodych ludzi i wspierał działania
organizacji młodzieżowych, dialogu usystematyzowanego.
Projekty powinny być oparte na zrozumiałych zasadach, zachęcać do działania i w przejrzysty sposób
prezentować cele, być elastyczne i umożliwiać młodym ludziom wszechstronny rozwój.
Jako istotny problem w tworzeniu projektów przez młodzież postrzegany jest wkład własny, który trzeba zapewnić
przy aplikowaniu o fundusze (tak w programach lokalnych, jak i unijnych). Zarówno młodzi ludzie realizujący
projekty, jak i organizacje pozarządowych rozumieją sens wkładu własnego i założenia leżące u jego podstaw,
jednak postrzegają go jako istotną przeszkodę w ubieganiu się o środki finansowe. Szczególnie małe organizacje
oparte na pracy wolontarystycznej nie są w stanie zapewnić odpowiedniego współfinansowania. Dlatego
wielokrotnie zostało powtórzone, by w małych projektach wkład własny nie był wymagany. Małe organizacje
młodzieżowe wykazują też potrzebę przekazywania 100% transzy na realizację projektu przed jego
rozpoczęciem, gdyż wyłożenie 20% wysokości dofinansownia, jak to obecnie wymaga program Młodzież
w działaniu, jest często zaporowe dla organizacji bez „funduszu żelaznego”. W tym kontekście pojawiła się
również kwestia wyceny pracy wolontarystycznej. Przedstawiciele organizacji dostrzegają potrzebę uregulowania
kwestii wyceny pracy społecznej na rzecz danego projektu, potrzebują w tym wskazówek i pomocy. Bardzo
często nie wiedzą ile warta jest ich praca, jak ją liczyć. Warto byłoby opracować broszurę z przykładową
wyceną różnego rodzaju prac wolontariackich (organizator, asystent, ale również trener prowadzący
szkolenie, warsztaty, opracowujący materiały dydaktyczne) i różnym systemem jej rozliczania (np. za godzinę,
dzień, dzieło). Broszura powinna być ogólnie dostępna, rozdysponowywana przez centra, organizacje
młodzieżowe, gminy, organizacje grantodawcze.
Zauważana jest potrzeba finansowania dojazdów uczestników i organizatorów projektów możliwości
założenia w budżetach odpowiedniej kwoty na transport. Bardzo często brak jest możliwości ich rozliczenia
w projekcie. Przez to część młodych ludzi nie może uczestniczyć w wydarzeniach do niej skierowanych. Jest to
szczególnie ważne prowadząc działania na Warmii i Mazurach, gdzie większość terenów to tereny obszary i małe
miasteczka.
Dodatkowo dla organizacji istotna jest możliwość zakupienia sprzętu w ramach projektu. Buduje on jej
potencjał i pozwala w większym stopniu wspierać młodych ludzi. Organizacje, które występują o środki na sprzęt,
który pozostanie po zrealizowaniu działania nie chcą być postrzegane jako te, którym zależy tylko na zwiększaniu
swojego staniu posiadania, sprzęt bowiem nawet po zakończeniu działania wykorzystywany jest do realizacji
celów statutowych. Większość inicjatyw młodzieżowych realizowana jest bezfinansowo, z wykorzystaniem
zasobów, jakie dotychczas udało się pozyskać młodzieży. Zatem jednorazowy zakup bębnów, sprzętu do tańca
z ogniem, strojów, aparatów fotograficznych pozwoli wielokrotnie prowadzić kolejne próby, warsztaty, pokazy
nawet po zakończeniu projektu.
W jaki sposób powinny zostać przygotowane kolejne programy? Czego powinny dotyczyć, aby wspierały
organizacje młodzieżowe i projekty, które mają na celu zaangażowanie młodzieży niezrzeszonej w życie
społeczne i obywatelskie? Proszę o wskazanie rozwiązań.
Młodzi ludzie biorący udział w konsultacjach jednoznacznie wskazali, że pożądanym dla nich rozwiązaniem
byłoby funkcjonowanie kilku wyraźnie sprofilowanych programów grantowych (dla małych organizacji i grup
nieformalnych oraz dla tych, które profesjonalnie zajmują się pracą z młodzieżą. Żadnej z grup nie straszna jest
wielość terminów czy zasad, stawiają tu na dobrą informację dostarczoną na czas. Dostrzegają natomiast
zagrożenie w łączeniu programów w jeden. Ich główną obawę budzi fakt, że brak wyspecjalizowanych
programów w znaczącym stopniu zmniejszy środki na działania istotne dla młodzieży i zmarginalizuje je oraz, że
w sięganiu po te same środki będą konkurować z doświadczonymi pracownikami różnych instytucji (szkół,
świetlic, bibliotek)
Dostrzegana jest potrzeba realizacji projektów zarówno lokalnych, jak i międzynarodowych. Przy czym nie
odosobnione były głosy, iż projekty międzynarodowe są trudniejsze w realizacji i warto nabierać doświadczenia
realizując działania w lokalnej społeczności. Projekty międzynarodowe są atrakcyjne dla młodzieży, chcieliby brać
w nich udział, lecz boją się je sami tworzyć.
Zapytaliśmy także o przykładowe działania na jakie młodzi ludzie chcieliby pozyskiwać fundusze. Wskazali oni
m.in. wyjazdy szkoleniowe, warsztatowe, integracyjne, organizacje wydarzeń służących przeprowadzeniu zbiórek
charytatywnych, organizacje warsztatów cyklicznych na miejscu służących rozwojowi ich zainteresowań, szeroko
pojęte działania służące integracji młodzieży takie jak zloty młodzieżowe, wyjazdy wakacyjne. Wymieniono także
wydarzenia kulturalne takie jak np. koncerty, pokazy, teatr uliczny, taniec z ogniem.
Osoby biorące udział w konsultacjach opowiadały się raczej za rozdzielaniem grantów na poziomie lokalnym.
Wśród przytaczanych argumentów wskazywano: większą znajomość decydentów lokalnych uwarunkowań,
łatwiejszy dostęp do osób zaangażowanych w przeprowadzanie konkursów a co za tym idzie możliwość
konsultacji pomysłów. W dyskusji wskazano jednak także zagrożenia płynące z takiego rozwiązania.
W szczególności nieuczciwą konkurencję, znajomości.
Konkretnym przykładem na angażowanie nowych osób w działania młodzieżowe, który funkcjonuje w naszych
organizacjach jest organizacja warsztatów albo zlotów animacyjnych (takich jak ten, na którym jesteśmy).
Jedna grupa przygotowuje spotkanie jedno albo kilkudniowe: warsztaty, gry animacyjne, noclegi, wyżywienie itp.
i zaprasza inne grupy do siebie. Grupy, organizacje, które chcą przyjechać organizują sobie transport i się dzieje!
Na spotkanie dodatkowo zapraszamy nowych uczestników, jak tym razem: podopiecznych z domu dziecka i tym
sposobem zarażamy nowych ludzi do działania. We wszystkim młodzież jest wspierana przez pracowników
młodzieżowych: animatorów, opiekunów itp. Największe doświadczenie w organizacji takich spotkań, którym
zarażane są kolejne organizacje, ma młodzież działająca przy Towarzystwie Przyjaciół Dzieci z Morąga
(członkowie MKISU, którzy działają w grupach nieformalnych, wspierani przez animatorkę Adę Sałak).
Podobnie działają drużyny harcerskie, które organizują sobie zimowiska i biwaki we własnym zakresie
(program, nocleg, przejazd itp.), są wspierani przez instruktorów harcerskich
Jakie konkretne działania są niezbędne, aby wspierać kreatywność młodych ludzi, ich zdolności innowacyjne
i talent postrzegane jako narzędzia do ich aktywnego zaangażowania w życie społeczne?
Uczestnicy wskazali liczne elementy takie jak: dostęp do animatorów, motywację, finanse, akceptację i wsparcie
lokalnej społeczności, grupa rówieśnicza, z którą można pracować, własny rozwój, miejsce spotkań, widoczne
rezultaty działań, wsparcie materiałowe. Spośród wymienionych elementów uczestnicy konsultacji wskazali trzy
mające ich zdaniem kluczowe znaczenie były to: finanse, motywacja oraz grupa rówieśnicza, której chce się
działać. W podtrzymywaniu ich motywacji i pobudzaniu do działania po raz kolejny podkreślona została
rola animatora. Dostęp do takich ludzi jest kluczowy w celu rozwoju, młodzi doceniają tych, którzy pomagają im
spełniać swoje pomysły, ale też, po osiągnięciu swoich sukcesów, chcą takie role w swoich społecznościach
pełnić.
Młodzi ludzie wskazali, że realizacja inicjatyw młodzieżowych jest szansą na rozwój pasji i zdobycie
nowych umiejętności, są możliwością na upust kreatywności i sprawdzenie się w praktyce. Projekty tego
typu odpowiadają na realne potrzeby młodych ludzi i są najbliższe ich zainteresowaniom. W trakcie konsultacji
inicjatywy młodzieżowe określono niejednokrotnie jako ‘inwestycję w przyszłość’. Uczestnicy konsultacji
podkreślali także, że realizacja inicjatyw daje im cel i umożliwia realizacje marzeń, wskazywali także, że młodzi
ludzie mają świeże spojrzenie na wiele kwestii i decydują się podejmować innowacyjne działania – podpatrzone
na różnych wyjazdach i szkoleniach z powodzeniem powielają w swoich miastach, wsiach, szkołach. W celu
umożliwienia realizacji inicjatyw powinny funkcjonować lokalne fundusze młodzieżowe przydzielające małe
granty i stypendia (500-1500 zł) z uproszczonym do minimum wnioskiem aplikacyjnym, dostępne dla grup
nieformalnych i osób indywidualnych, nie wymagające wkładu własnego, środki na realizacje przekazane
w całości z góry.
W realizacji projektów młodzież powinna móc uzyskać wsparcie w centrach młodzieżowych. Tam też powinna
móc nieodpłatnie skorzystać z Sali, komputera, ksera, wypożyczyć rzutnik itp.
Jak przez następne programy grantodawcze wpływać na wzrost liczby wolontariuszy oraz młodzieży
zorganizowanej w organizacjach i poprzez to działanie rozwijać i wzmacniać aktywność obywatelską?
Uczestnicy konsultacji zapytani zostali o to, co ich motywuje do działania w organizacjach, do pracy
wolontariackiej. Jako kluczowe wskazano następujące kwestie:
przynależność do grupy, czucie się ważnym
możliwość uczestnictwa w spotkaniach, warsztatach, wyjazdach, szkoleniach
również możliwość organizacji czegoś dla innych, sprawdzenie się w roli organizatora, lidera
włączanie w planowanie i realizowanie razem z kadrą organizacją, odpowiadanie za jakieś działanie
realizacja ciekawych, atrakcyjnych działań, do których normalnie nie mieli by dostępu
możliwość rozwoju, szkolenia
powierzanie coraz bardziej odpowiedzialnych zadań, wyzwań,
zdobycie doświadczenia zawodowego, pierwszej pracy, szansa na spotkanie przyszłych pracodawców
bycie docenionym, nagrodzonym, zauważonym
jasne zdefiniowanie celu działania i drogi do jego realizacji;
danie wolontariuszom szansy realizowania się i rozwijania swoich pasji podczas pracy na rzecz innych;
jasne określenie zasad współpracy;
wykazywanie aktywności ze strony organizatorów wolontariatu, odpowiadanie na potrzeby
wolontariuszy.
Młodym ludziom zależy, aby doświadczenie, jakie nabywają pracując jako wolontariusze było traktowane
poważnie. Liderzy młodzieżowy cały czas bardzo często spotykają się z opinią, że to co robią jest zabawą.
Chcieliby, by to co robią w organizacjach było docenione i rozpoznane jako wartość przez przyszłych
pracodawców, ale również co ważniejsze przez nauczycieli, wychowawców, rodziców.
Warto przy tym wyraźnie zaznaczyć, że młodzi ludzie chętnie realizują działania młodzieżowe jako wolontariusze.
Widzą ich celowość, czują, że dokonują zmiany. Jednak po zakończeniu edukacji, gdy chcą się usamodzielnić
i nie mają perspektywy zamienienia pracy społecznej na pracę zarobkową muszą zacząć przeliczać
i niejednokrotnie pomimo bardzo bogatego doświadczenia rezygnują z funkcji animatora
społecznego/młodzieżowego. Kontynuowanie pracy z młodzieżą i zapewnienie jej odpowiednio wysokiej jakości,
a co za tym idzie poświęcanie jej odpowiedniej ilości czasu bez możliwości otrzymania za nią wynagrodzenia
uniemożliwia podjecie dodatkowej pracy i utrzymanie się.
Elbląg, 9 lutego 2012
Raport sporządziły:
Agnieszka Mróz
Anna Śledzińska
Uczestnicy konsultacji:
Grupa nieformalna Error działająca przy Towarzystwie Przyjaciół Dzieci w Morągu
Adrianna Kilińska
Jakub Horoszczuk
Magdalena Chojnacka
Patryk Gonera
Weronika Markiewicz
Marta Smutek
Kinga Domżała
Sylwester Majewski
Grupa nieformalna Jambe Team działająca przy Morąskim Stowarzyszeniu Wspierania Rodzin
Magdalena Dutkowska
Monika Dutkowska
Hufiec Elbląg ZHP
Magdalena Witkowska
Morąskie Stowarzyszenie Wspierania Rodzin
Kornelia Jabłońska
Marzena Nowakowska
Stowarzyszenie Aktywne Społeczeństwo AS
Dybich Karol
Stowarzyszenie „roZruSZnik” przy ZSZ w Piszu
Jakub Łoszewski
Joanna Duda
Marlena Szok
Kinga Bialik
Stowarzyszenie Elbląg Europa
Aneta Dorsz
Łukasz Marcinkowski
Emilia Kalinowska
Anna Śledzińska
Beata Nowak
Stowarzyszenie Morena w Gdańsku
Agnieszka Mróz
Stowarzyszenie na Rzecz Młodzieży w Braniewie
Bogdan Płonka
Daniel Wojtas
Martyna Drozdowicz
Piotr Paszkiewicz
Żaneta Sak
Urszula Kulesza
Ada Jakubowska
Jakub Pleskot
Łukasz Palczewski
Stowarzyszenie Partnerstw Sztuk w Gołdapi
Magdalena Engelbardt
Stowarzyszenie Strefa Działań Kreatywnych w Elblągu
Kacper Bork
Laura Murkowska
Stowarzyszenie Wspierania Aktywności Lokalnej „Kuźnia Pruska”
Aleksandra Przygoda
Łukasz Pietrucha
Przemyslaw Gajczewski
Adam Makarewicz
Towarzystwo Przyjaciół Dzieci Oddział w Morągu
Adriana Sałak