„Lament na odejście Stefanii Domańskiej” Feminizmu świat

„Lament na odejście Stefanii Domańskiej”
Feminizmu świat krzykliwy
Znosić trudno, lecz żal mi.
Na odejście Twe rychliwe
Taki lament piszę Ci.
W zimie mrozy, kopne śniegi
Ty w orkiestrze Jurka grasz
I skarbony aż po brzegi
Zapełnione sercem masz.
Do Bad Berki w czas wakacji
Wozisz szkoły naszej kwiat
Kwitnie przyjaźń w demokracji
Niemiec jest Polaka brat.
Przez lat wiele, orząc glebę,
Plewiąc zagon, chwasty rwąc
Kiedy spojrzysz hen za siebie
Więcej z życia mogłaś wziąć.
Kwitnie jaśmin, pachną lipy
Wiatr ożywczą wilgoć dmie
Bieg papieski już odbyty
Usiądź wreszcie, spocznij że.
Przyjmij życzeń bujne zioła
Zdrowia, szczęścia w długi czas.
Inna jest bez Ciebie szkoła,
Lecz odwiedzaj często nas.
Życzę wiele Ci uśmiechu
I spełnienia wszelkich snów
Warta jeszcze jesteś grzechu
Panie Pawle bądź pan zdrów.
Fiołków wonnych i konwalii
Niech owionie Ciebie mgła
Są wakacje Miła Pani
Z nimi słodkie tra la la.
Jeszcze chce się grać w zielone
I to życie nęci nas.
Odpoczynek zasłużony
Nadszedł czas, ach nadszedł czas.
Żabno. 22.06.2011