PRZEKAZ 49 - SWIATY ZAMIESZKALE

PRZEKAZ 49 - ŚWIATY ZAMIESZKAŁE
Wszystkie światy zamieszkałe przez śmiertelników są ewolucyjne w swej
naturze i pochodzeniu. Sfery te są miejscem, gdzie rozmnażają się śmiertelne
gatunki czasu i przestrzeni, ich ewolucyjną kołyską. Każda sekcja wznoszącego
się życia jest prawdziwą szkołą, przygotowującą do następnego stadium
istnienia, a odnosi się to do każdego stadium rozwojowego człowieka
wznoszącego się do Raju; odnosi się to tak samo do wstępnego doświadczenia
śmiertelnika na planecie ewolucyjnej jak i do końcowej szkoły Melchizedeków
w zarządzie wszechświata, szkoły, do której śmiertelnicy uczęszczają nie
wcześniej, jak tuż przed ich transponowaniem do porządku superwszechświata,
tuż przed osiągnięciem przez nich pierwszego stadium egzystencji duchowej.
Wszystkie światy zamieszkałe pogrupowane są przez niebiańską administrację
w systemy lokalne a każdy system lokalny zawiera około tysiąca rozwijających
się światów. Ograniczenie takie nakłada rozporządzenie Pradawnych Czasu, a
odnosi się ono w istocie tylko do planet ewolucyjnych, na których żyją
śmiertelnicy ze statusem wiecznego życia. Do grupy tej nie zaliczają się ani
światy ostatecznie ustanowione w światłości i życiu, ani też planety w
przedludzkim stadium rozwoju życia.
Sama Satania jest systemem nieukończonym, zawierającym tylko 619
zamieszkałych światów. Planety te numerowane są kolejno, zgodnie z ich
rejestracją jako światy zamieszkałe, czyli światy zamieszkiwane przez istoty
obdarzone wolą. W ten sposób Urantii nadano numer 606 w Satanii, co oznacza
606 świat w tym systemie lokalnym, na którym długi ewolucyjny proces życia
osiągnął kulminację w pojawieniu się istot ludzkich. Istnieje trzydzieści sześć
niezamieszkałych planet, zbliżających się do stadium obdarowania ich życiem
a kilka już teraz jest gotowych do działalności Nosicieli Życia. Prawie dwieście
sfer ewoluuje w tym kierunku, aby były gotowe do zaszczepienia życia w ciągu
następnych kilku milionów lat.
Nie wszystkie planety mogą być siedliskiem śmiertelnego życia. Planety małe,
szybko obracające się wokół osi, zupełnie nie nadają się na środowisko dla
życia. W kilkunastu układach materialnych Satanii, planety krążące wokół
centralnego słońca są zbyt wielkie, aby mogły być zamieszkałe; ich wielka
masa powoduje przytłaczające ciążenie. Wiele tych ogromnych sfer posiada
satelity, czasami pół tuzina albo i więcej, a księżyce te mają częstokroć
rozmiary bardzo zbliżone do Urantii, tak więc są prawie idealne do
zamieszkania.
Najstarszy z zamieszkałych światów Satanii, świat numer jeden, to Anova,
który jest jednym z czterdziestu czterech satelitów krążących wokół ogromnej,
ciemnej planety, lecz wystawionej na zróżnicowane światło trzech
sąsiadujących słońc. Anova posiada rozwijającą się cywilizację w
zaawansowanym stadium.
1. ŻYCIE PLANETARNE
Wszechświaty czasu i przestrzeni rozwijają się stopniowo; rozwój życia,
ziemskiego czy niebiańskiego, nie jest ani arbitralny ani magiczny. Kosmiczna
ewolucja nie zawsze może być zrozumiała (być do przewidzenia), jednak
absolutnie nie jest przypadkowa.
Biologiczną jednostką życia materialnego jest protoplazmatyczna komórka,
łączna organizacja energii chemicznych, elektrycznych oraz innych energii
podstawowych. Chemiczne wzory życia są zróżnicowane w każdym systemie,
a sposób rozmnażania się żywej komórki jest nieco odmienny w każdym
wszechświecie lokalnym, jednak Nosiciele Życia są zawsze żywymi
katalizatorami, zapoczątkowującymi podstawowe reakcje życia materialnego;
są inicjatorami funkcjonowania obwodów energii w materii ożywionej.
Wszystkie światy danego wszechświata lokalnego wykazują wyraźne,
materialne pokrewieństwo; tym niemniej każda planeta posiada swoją własną
gamę życia, nie ma dwu światów dokładnie takich samych, gdy idzie o
wyposażenie roślinne i zwierzęce. Te planetarne warianty systemowych
gatunków życia wynikają z postanowień Nosicieli Życia. Istoty te nie są jednak
ani kapryśne ani ekscentryczne; wszechświaty są prowadzone według prawa i
porządku. Prawa Nebadonu są niebiańskimi nakazami Salvingtonu a
ewolucyjna klasa życia w Satanii jest zharmonizowana z jej ewolucyjnym,
nebadońskim wzorem.
Ewolucja jest zasadą rozwoju człowieka, ale sam jej proces jest znacznie
zróżnicowany na różnych światach. Czasami życie inicjowane jest w jednym
skupisku, czasami w trzech, jak to miało miejsce na Urantii. Na światach
atmosferycznych wywodzi się ono zazwyczaj z morza, chociaż nie zawsze;
dużo zależy od fizycznych warunków planety. Nosiciele Życia mają
pozostawioną znaczną swobodę działania, kiedy inicjują życie.
W kształtowaniu się życia planetarnego formy roślinne zawsze poprzedzają
formy zwierzęce i rozwijają się one prawie kompletnie, zanim formy zwierzęce
się zróżnicują. Wszystkie gatunki zwierząt rozwijają się z podstawowych,
poprzedzającego je wzorów, z roślinnego królestwa rzeczy żywych; nie są
organizowane oddzielnie.
Wczesne stadia ewolucji życia niezupełnie są zgodne z waszymi obecnymi
poglądami na te sprawy. Śmiertelny człowiek nie jest ewolucyjnym przypadkiem.
Istnieje precyzyjny system, wszechświatowe prawo, które stanowi o realizacji
planu życia planetarnego na sferach w przestrzeni. Czas i tworzenie dużej ilości
gatunków nie są czynnikami kontrolującymi. Myszy rozmnażają się znacznie
szybciej niż słonie, jednak słonie rozwijają się szybciej niż myszy.
Bieg ewolucji planetarnej jest uporządkowany i kontrolowany. Rozwój
wyższych organizmów z niższych kombinacji życia nie jest przypadkowy.
Czasami rozwój ewolucyjny zostaje chwilowo opóźniony, przez zniszczenie
pewnych korzystnych linii plazmy życiowej, przenoszonej w
wyselekcjonowanych gatunkach. Czasem potrzeba wielu epok, aby
zrekompensować szkody spowodowane utratą pojedynczej linii w
dziedziczności ludzkiej. Takie wyselekcjonowane i wyższe linie żywej
protoplazmy, kiedy raz się pojawią, powinny być zazdrośnie i inteligentnie
strzeżone. I na większości zamieszkałych światów takie wyższe potencjały
życia ceni się znacznie bardziej niż na Urantii.
2. PLANETARNE TYPY FIZYCZNE
W każdym systemie istnieje standardowy, podstawowy wzór życia roślinnego i
zwierzęcego. Jednak Nosiciele Życia stają często w obliczu konieczności
modyfikacji tych podstawowych wzorów, żeby sprostać zróżnicowanym
warunkom fizycznym, napotykanym na licznych światach w przestrzeni.
Wypracowują typ istoty śmiertelnej generalny dla całego systemu, ale jest
siedem odmiennych typów fizycznych, jak również wiele tysięcy pomniejszych
wariantów tych siedmiu głównych zróżnicowań:
1. Typy atmosferyczne.
2. Typy środowiskowe.
3. Typy grawitacyjne.
4. Typy temperaturowe.
5. Typy elektryczne.
6. Typy energetyczne.
7. Typy nienazwane.
System Satania zawiera wszystkie te typy oraz liczne grupy pośrednie, chociaż
niektóre z nich reprezentowane są tylko w niewielkich ilościach.
1. Typy atmosferyczne. Na zróżnicowanie fizyczne światów zamieszkałych
przez śmiertelników wpływa zasadniczo rodzaj atmosfery; inne wpływy,
przyczyniające się do planetarnego zróżnicowania życia, są relatywnie
drugorzędne.
Obecny stan atmosfery Urantii jest niemal idealny dla podtrzymywania
człowieka typu oddychającego, jednak gatunek ludzki może być tak dalece
zmodyfikowany, że może żyć zarówno na planetach superatmosferycznych jak
i na subatmosferycznych. Modyfikacje takie rozciągają się również na życie
zwierzęce, które jest bardzo urozmaicone na różnych sferach zamieszkałych.
Zarówno na światach subatmosferycznych jak i na superatmosferycznych
istnieje wielka różnorodność gatunków zwierzęcych.
Około dwa i pół procenta, pośród typów atmosferycznych w Satanii, stanowią
suboddychający, około pięciu procent superoddychający a ponad
dziewięćdziesiąt jeden procent średniooddychający; razem wszystkie te typy
zajmują dziewięćdziesiąt osiem i pół procenta światów Satanii.
Istoty takie jak gatunek ludzki Urantii zalicza się do średniooddychających;
reprezentujecie średnią albo typową klasę bytu śmiertelników. Jeśli istoty
inteligentne istniałyby na planecie z atmosferą podobną do tej, jaką ma
sąsiadująca z wami Wenus, zaliczałyby się one do grupy superoddychających,
podczas gdy te, które zamieszkiwałyby planetę z atmosferą tak rozrzedzoną,
jaką ma wasz zewnętrzny sąsiad Mars, określane byłyby jako suboddychający.
Jeśli śmiertelnicy zamieszkiwaliby planetę pozbawioną powietrza, tak jak wasz
Księżyc, należeliby do oddzielnej klasy nie oddychających. Typ ten
reprezentuje radykalne albo ekstremalne dostosowanie do otoczenia
planetarnego i rozważany jest oddzielnie. Nie oddychający zajmują pozostałe
półtora procenta światów Satanii.
2. Typy środowiskowe. Tego rodzaju zróżnicowania związane są z relacją
śmiertelników do wody, powietrza i lądu, a istnieją cztery różne gatunki życia
inteligentnego, uwzględniwszy stosunek do tych środowisk. Gatunek Urantii
jest klasy lądowej.
Trudno wam wyobrazić sobie warunki środowiskowe, jakie panują na
niektórych światach w ich wczesnych epokach. Te niezwykłe warunki
zmuszają rozwijające się życie zwierzęce do pozostawania w swej morskiej
ochronce przez czas dłuższy niż na tych planetach, które bardzo wcześnie
dostarczyły gościnnego środowiska lądowego i atmosferycznego. I na odwrót,
na niektórych światach, gdzie żyją istoty superoddychające, kiedy planeta nie
jest zbyt wielka, czasami celowe jest stworzenie typu śmiertelnika gotowego do
podróżowania w atmosferze. Ci podróżnicy powietrzni czasami wkraczają
pomiędzy grupę wodną a lądową i zawsze żyją w pewnym stopniu na lądzie,
przekształcając się ostatecznie w mieszkańców lądu.
Jednak na niektórych światach wciąż latają całe epoki, nawet po tym, jak
zostaną gatunkiem istot lądowych.
Jest to zarówno fascynujące jak i zadziwiające, kiedy się obserwuje, jak
wczesna cywilizacja istot ludzkich nabiera kształtu, o świcie powstawania
gatunków na takich niezwykłych sferach, w jednym przypadku w powietrzu i
na wierzchołkach drzew, w innym w płytkich wodach osłoniętych,
tropikalnych basenów jak również na ich dnie, na brzegach i na obrzeżach
morskich ogrodów. Nawet na Urantii długo trwała ta epoka, kiedy to człowiek
prymitywny chronił się i rozwijał swą prymitywną cywilizację, żyjąc
najczęściej na wierzchołkach drzew, jak to czynili jego nadrzewni przodkowie.
Na Urantii wciąż macie grupę drobnych ssaków (rodzina nietoperzy), które
latają w powietrzu a wasze foki i wieloryby ze środowiska morskiego także
należą do gatunku ssaków.
Wśród typów środowiskowych Satanii, siedem procent stanowią typy wodne,
dziesięć procent powietrzne, siedemdziesiąt procent lądowe a trzynaście
procent mieszane typy powietrzno-lądowe. Jednak te modyfikacje wczesnego
życia istot inteligentnych nie są ani ludzkimi rybami ani ludzkimi ptakami. Są
to typy ludzkie i przedludzkie, nie superryby czy gloryfikowane ptaki, ale
wyraźnie ludzie.
3. Typy grawitacyjne. Dzięki modyfikacji stwórczego planu istoty inteligentne
są tak skonstruowane, że mogą funkcjonować bez przeszkód zarówno na
sferach mniejszych jak i na większych niż Urantia, będąc tym samym w
pewnym stopniu przystosowane do ciążenia na tych planetach, które nie mają
idealnych rozmiarów i gęstości.
Poszczególne, planetarne typy śmiertelników różnią się między sobą wzrostem,
średnia wzrostu w Nebadonie wynosi około dwóch metrów. Niektóre, większe
światy, zaludnione są istotami o wysokości około trzech czwartych metra.
Wzrost śmiertelników rozciąga się od tej wysokości, poprzez średnią na
średniej wielkości planetach, do około trzech metrów na mniejszych sferach
zamieszkałych. W Satanii jest tylko jeden gatunek o wysokości około jednego
metra. Dwadzieścia procent światów zamieszkałych w Satanii zaludnione jest
śmiertelnikami zmodyfikowanych typów grawitacyjnych, którzy zajmują
większe i mniejsze planety.
4. Typy temperaturowe. Można stwarzać istoty żywe, wytrzymujące
temperatury zarówno znacznie wyższe jak i znacznie niższe, niż życiowa skala
temperaturowa gatunku ludzkiego z Urantii. Istnieje pięć odrębnych rodzajów
istot, jak są klasyfikowane w odniesieniu do mechanizmów regulacji ciepła. Na
tej skali gatunek Urantii zajmuje trzecią pozycję. Trzydzieści procent światów
Satanii zaludnione jest gatunkami zmodyfikowanych typów temperaturowych.
Dwanaście procent należy do zakresu temperatur wyższych, osiemnaście do
niższych porównując z Urantianami, funkcjonującymi w grupie temperatur
średnich.
5. Typy elektryczne. Środowiska elektryczne, magnetyczne i elektroniczne
światów są bardzo zróżnicowane. Istnieje dziesięć modeli życia śmiertelnego,
różnie kształtowanych, żeby mogły znosić zróżnicowanie energii różnych sfer.
Te dziesięć odmian reaguje także w nieco odmienny sposób na chemiczne
działanie promieni zwykłego światła słonecznego. Jednak to nieznaczne
zróżnicowanie fizyczne w żaden sposób nie wpływa na życie intelektualne czy
duchowe.
W elektrycznym pogrupowaniu życia śmiertelnego prawie dwadzieścia trzy
procent należy do klasy czwartej – do egzystencji typu Urantii. Występowanie
tych typów jest następujące: 1 – jeden procent; 2 – dwa procent; 3 – pięć
procent; 4 – dwadzieścia trzy procent; 5 – dwadzieścia siedem procent; 6 –
dwadzieścia cztery procent; 7 – osiem procent; 8 – pięć procent; 9 – trzy
procent; 10 – dwa procent ogółu.
6. Typy zasilania energią. Nie wszystkie światy są takie same, gdy idzie o
sposoby pobierania energii. Nie wszystkie światy zamieszkałe posiadają ocean
atmosferyczny, nadający się do oddechowej wymiany gazów, jaki teraz ma
Urantia. We wcześniejszych oraz końcowych stadiach istnienia wielu planet,
istoty waszej obecnej klasy nie mogą istnieć; i kiedy warunki do oddychania na
planecie osiągają bardzo wysokie lub bardzo niskie parametry, a wszystkie inne
warunki dla istnienia inteligentnego życia są odpowiednie, Nosiciele Życia
często wprowadzają na takich światach zmodyfikowaną formę ludzkiej
egzystencji, istoty zdolne do bezpośredniego metabolizmu życiowego przy
pomocy światła-energii oraz do przeobrażeń mocy z pierwszej ręki, od
Nadrzędnych Kontrolerów Fizycznych.
Jest sześć różnych metod odżywiania się zwierząt i śmiertelników:
suboddychający używają pierwszego sposobu odżywiania, mieszkańcy morza
drugiego, średniooddychający trzeciego, tak jak na Urantii. Superoddychający
posługują się czwartą metodą pobierania energii, podczas gdy nie oddychający
należą do piątej kategorii odżywiania się i stosowania energii. Szósta metoda
zasilania energią stosowana jest tylko wobec istot pośrednich.
7. Typy nienazwane. Są liczne dodatkowe warianty fizyczne życia planetarnego,
jednak wszystkie takie odmiany są wyłącznie sprawą modyfikacji anatomicznej,
fizjologicznego zróżnicowania i elektrochemicznego dostosowania. Różnice
takie nie mają wpływu na życie intelektualne czy duchowe.
3. ŚWIATY ZAMIESZKAŁE PRZEZ ISTOTY NIE ODDYCHAJĄCE
Większość planet zamieszkałych zaludniona jest oddychającym typem istot
inteligentnych. Są jednak klasy śmiertelników, zdolne do życia na światach z
małą ilością powietrza lub zupełnie powietrza pozbawionych. Ten gatunek
zajmuje mniej niż siedem procent światów zamieszkałych Orvontonu. W
Nebadonie procent ten schodzi do poniżej trzech. W całej Satanii jest tylko
dziewięć takich światów.
W Satanii jest tak mało światów, zamieszkałych przez gatunki nie oddychające,
ponieważ ta niedawno zorganizowana sekcja Norlatiadeku wciąż zawiera sporo
meteorycznych ciał kosmicznych; a światy bez ochronnego tarcia atmosfery
narażone są na nieustanne bombardowanie przez takich wędrowców. Nawet
niektóre komety złożone są z rojów meteorów, z reguły jednak meteory są
rozproszonymi, mniejszymi skupiskami materii.
Wiele milionów meteorytów wchodzi codziennie w atmosferę Urantii, z
prędkością dochodzącą do trzystu kilometrów na sekundę. Na światach bez
oddychania zaawansowane gatunki muszą robić wiele, żeby zabezpieczyć się
przed szkodami meteorytowymi, budując instalacje elektryczne działające na
zasadzie niszczenia meteorów lub zmiany ich tras. Kiedy istoty te zapuszczają
się poza strefy chronione, narażają się na wielkie niebezpieczeństwo. Na
światach takich szaleją również niszczycielskie burze elektryczne, nieznane na
Urantii; w okresach gigantycznych fluktuacji energii ich mieszkańcy muszą
szukać schronienia w specjalnych strukturach o izolacji ochronnej.
Życie na światach bez oddychania różni się radykalnie od życia na Urantii. Nie
oddychający nie jedzą ani też nie piją wody, tak jak gatunek ludzki Urantii.
Reakcje systemu nerwowego, mechanizmy regulacji ciepła i metabolizm tych
wyspecjalizowanych ludzi, różnią się radykalnie od takich samych funkcji u
śmiertelników Urantii. Prawie każda ich czynność życiowa jest odmienna,
prócz rozmnażania a nawet sposoby ich rozmnażania są w pewnym sensie inne.
Na światach bez oddychania gatunki zwierzęce są zupełnie odmienne od tych,
jakie istnieją na planetach z atmosferą. Sposób życia bez oddychania różni się
znacznie od metod egzystencji na świecie atmosferycznym; tamtejsi ludzie,
będąc kandydatami do zespolenia z Duchem, mają nawet odmienną metodę
przeżywania śmierci. Tym niemniej istoty te cieszą się życiem i prowadzą je w
swojej domenie ze względnie takimi samymi troskami i radościami, jakich
doznają śmiertelnicy żyjący na światach atmosferycznych. Umysłem i
charakterem nieoddychający nie różnią się od innych typów istot śmiertelnych.
Życie planetarne tego rodzaju śmiertelników mogłoby was bardzo
zainteresować, ponieważ istoty tego gatunku zamieszkują sferę znajdującą się
bardzo blisko Urantii.
4. EWOLUCYJNE ISTOTY OBDARZONE WOLĄ
Istnieją znaczne różnice pomiędzy śmiertelnikami pochodzącymi z różnych
światów, nawet między tymi, co należą do takich samych typów
intelektualnych i fizycznych, jednak wszyscy, posiadający wolę śmiertelnicy,
są wyprostowanymi zwierzętami dwunożnymi.
Jest sześć zasadniczych ras ewolucyjnych: trzy podstawowe – czerwona, żółta i
niebieska oraz trzy wtórne – pomarańczowa, zielona, i indygo. Większość
zamieszkałych światów posiada wszystkie te rasy, ale wiele planet, gdzie żyją
istoty o mózgu trójdzielnym, zawiera tylko trzy podstawowe rodzaje istot. Tak
samo niektóre systemy lokalne mają zaledwie trzy takie rasy.
Istoty ludzkie mają zazwyczaj dwanaście oddzielnych zmysłów fizycznych,
chociaż zmysły specjalne u śmiertelników z mózgiem trójdzielnym wykraczają
nieco poza te, jakie mają gatunki z mózgiem jedno- i dwudzielnym; mogą oni
widzieć i słyszeć znacznie więcej, niż gatunek ludzki Urantii.
Na wszystkich typach planet potomstwo rodzi się zazwyczaj pojedynczo,
porody wielorakie są wyjątkiem a życie rodzinne jest dość ujednolicone.
Równość płci panuje na wszystkich zaawansowanych światach; mężczyźni i
kobiety są jednakowi w wyposażeniu umysłowym i statusie duchowym. Tak
długo nie uważamy, że planeta wyszła ze stadium barbarzyństwa, jak długo
jedna płeć usiłuje tyranizować drugą. Ten aspekt życia istot stworzonych
zostaje zawsze znacznie zaawansowany po przybyciu Materialnego Syna i
Córki.
Pory roku i zmiany temperatury występują na wszystkich oświetlanych i
ogrzewanych słońcem planetach. Rolnictwo występuje powszechnie na
wszystkich światach atmosferycznych; uprawa roli jest wspólnym zajęciem
zaawansowanych gatunków na wszystkich planetach.
We wczesnych dniach swej egzystencji wszyscy śmiertelnicy mają generalnie
takie same problemy z mikroskopijnymi wrogami, jakie teraz przeżywacie na
Urantii, choć być może nie na taką skalę. Długość życia zróżnicowana jest na
rozmaitych planetach, od dwudziestu pięciu lat na światach prymitywnych, do
blisko pięciuset lat na bardziej zaawansowanych, starszych sferach.
Wszystkie istoty ludzkie grupują się zarówno plemiennie jak i rasowo. Takie
grupowe podziały są nieodłączne ich pochodzeniu i naturze. Tendencje te mogą
być przekształcone jedynie przez zaawansowanie cywilizacyjne i przez
stopniowe uduchowianie. Problemy społeczne, ekonomiczne i rządowe
światów zamieszkałych są zróżnicowane, w zależności od wieku planety i od
stopnia, w jakim planety ulegały wpływowi kolejno przybywających Boskich
Synów.
Umysł jest darem Nieskończonego Ducha i funkcjonuje praktycznie tak samo
w rozmaitych środowiskach. Umysły śmiertelników są jednorodne, niezależnie
od pewnych strukturalnych i chemicznych różnic, charakteryzujących natury
fizyczne obdarzonych wolą istot w systemach lokalnych. Niezależnie od
osobowych czy fizycznych zróżnicowań planetarnych, życie psychiczne
wszelkich takich, rozmaitych klas śmiertelników, jest bardzo do siebie podobne
a ich egzystencja zaraz po śmierci jest prawie identyczna.
Śmiertelny umysł nie może jednak przetrwać śmierci bez nieśmiertelnego
ducha. Umysł człowieka jest śmiertelny, tylko obdarzający go duch jest
nieśmiertelny. Przetrwanie zależy od uduchowienia, prowadzonego przez
Dostrajacza, co się wiąże z narodzinami i rozwojem nieśmiertelnej duszy;
przynajmniej nie powinien się wykształcić antagonizm wobec misji
Dostrajacza, powodującej duchowe przekształcenie materialnego umysłu.
5. PLANETARNE GRUPY ŚMIERTELNIKÓW
Raczej trudno będzie dokonać odpowiedniego przedstawienia planetarnych
grup śmiertelników, ponieważ mało o nich wiecie, oraz dlatego, że tak wiele
jest ich odmian. Istoty śmiertelne można jednak rozpatrywać z rozmaitych
punktów widzenia a mianowicie:
1. Według dostosowania do środowiska planetarnego.
2. Według rodzajów mózgu.
3. Według wrażliwości duchowej.
4. Według planetarnych epok śmiertelników.
5. Według pokrewieństwa istot stworzonych.
6. Według zespolenia z Dostrajaczem.
7. Według metod opuszczania planety.
Sfery zamieszkałe siedmiu superwszechświatów zaludnione są śmiertelnikami,
którzy klasyfikują się do jednej albo równocześnie do większej ilości kategorii
tych siedmiu, ogólnych klas ewolucyjnego życia. Jednak te ogólne klasyfikacje
nie obejmują takich istot jak midsonici, ani też pewnych innych form
inteligentnego życia. Światy zamieszkałe, przedstawione w tych narracjach,
zaludnione są śmiertelnymi istotami ewolucyjnymi, ale istnieją również inne
formy życia.
1. Dostosowanie do środowiska planetarnego. Z punktu widzenia dostosowania
życia istot stworzonych do środowiska planetarnego, zamieszkałe światy dzielą
się na trzy zasadnicze grupy: grupa normalnego dostosowania, grupa
radykalnego dostosowania i grupa eksperymentalna.
Normalne dostosowanie do warunków planetarnych zgodne jest z generalnymi,
fizycznymi wzorcami uprzednio rozważanymi. Światy istot nie oddychających
stanowią rodzaj dostosowania radykalnego albo ekstremalnego, jednakże do tej
grupy zaliczają się również inne typy istot. Światy eksperymentalne są
zazwyczaj idealnie dostosowane do typowych form życia i na takich planetach
dziesiętnych Nosiciele Życia próbują wytworzyć wartościowe odmiany
standardowego planu życia. Wasz świat jest planetą eksperymentalną i dlatego
różni się on znacznie od siostrzanych sfer Satanii; na Urantii pojawiło się wiele
form życia nieistniejących gdzie indziej; tak samo wiele pospolitych gdzie
indziej gatunków nie występuje na waszej planecie.
We wszechświecie Nebadon wszystkie światy o życiu zmodyfikowanym
zgrupowane są razem i stanowią specjalną domenę spraw wszechświatowych,
której poświęcają uwagę odpowiedni administratorzy; a wszystkie takie
eksperymentalne światy są okresowo kontrolowane przez korpus
wszechświatowych szefów, którym przewodzi finalista-weteran, znany w
Satanii jako Tabamantia.
2. Rodzaje mózgu. Jedyną fizyczną cechą wspólną wszystkich śmiertelników
jest mózg i system nerwowy; tym niemniej istnieją trzy podstawowe systemy
mechanizmów mózgowych: mózgi jedno-, dwu- i trójdzielne. Urantianie należą
do typu dwudzielnego, niejako bardziej obdarzonego wyobraźnią, bardziej
ryzykanckiego i filozoficznego, niż śmiertelnicy z mózgiem jednodzielnym,
jednak w pewnym sensie mniej duchowego, etycznego i pełnego uwielbienia,
niż typy trójdzielne. Takie zróżnicowanie mózgowe charakteryzuje nawet
przedludzkie byty zwierzęce.
Dzięki dwupółkulowemu typowi kory mózgowej Urantian możecie nieco
zrozumieć, przez analogię, mózg typu jednodzielnego. Trzeci mózg klas
trójdzielnych najlepiej można zrozumieć jako rozwinięcie waszej niższej, albo
rudymentarnej formy mózgu, który kształtuje się do tego punktu, kiedy działa
głównie jako kontroler funkcji fizycznych, pozostawiając dwa wyższe mózgi
wyższym funkcjom: jeden dla działań intelektualnych a drugi jako duchowy
duplikat funkcjonowania Dostrajacza Myśli.
Podczas gdy ziemskie osiągnięcia gatunków z mózgiem jednodzielnym są
nieco zawężone w porównaniu z klasą mózgu dwudzielnego, starsze planety
grupy trójdzielnej charakteryzują się cywilizacją, która zdumiałaby Urantian i
która mogłaby w pewnym sensie was zawstydzić przy porównaniu. W
wynalazkach mechanicznych i cywilizacji materialnej, nawet w postępie
intelektualnym, światy śmiertelników z mózgiem dwudzielnym potrafią się
zrównać ze sferami o mózgu trójdzielnym. Jednak jesteście nieco opóźnieni w
wyższej kontroli umysłowej oraz w rozwoju wymiany intelektualnej i
duchowej.
Przy dokonywaniu wszystkich takich ocen porównawczych, dotyczących
postępu intelektualnego czy osiągnięć duchowych jakiegokolwiek świata, czy
grupy światów, należy rzetelnie wziąć pod uwagę wiek planetarny; wiele,
bardzo wiele zależy od wieku, pomocy niesionej przez udoskonalaczy
biologicznych i od kolejnych misji różnych klas Boskich Synów.
Podczas gdy gatunki z mózgiem trójdzielnym są zdolne do nieco bardziej
zaawansowanego rozwoju planetarnego, niż klasy jednodzielne czy dwudzielne,
wszystkie mają ten sam typ plazmy życiowej i prowadzą działalność planetarną
w sposób bardzo zbliżony do tego, jakim żyją istoty ludzkie na Urantii. Na
światach systemów lokalnych występują wszystkie trzy rodzaje śmiertelników.
W większości wypadków warunki planetarne niewiele mają wspólnego z
decyzjami, podejmowanymi przez Nosicieli Życia, w trakcie planowania tych
różnych klas śmiertelników na różnych światach; te plany, oraz ich
wprowadzanie w życie, to prerogatywy Nosicieli Życia.
Gdy idzie o wznoszenie się, te trzy klasy są na równych prawach. Każda z nich
musi przebyć tą samą, intelektualną drogę rozwoju i każda musi przejść te
same sprawdziany postępu. Dla tych, zróżnicowanych światów, zarówno
administracja systemu jak i kontrola nadrzędna konstelacji są na równi wolne
od dyskryminacji; nawet rządy Książąt Planetarnych są identyczne.
3. Wrażliwość duchowa. Gdy idzie o kontakty ze sprawami duchowymi,
istnieją trzy grupy planów umysłu. Klasyfikacja ta nie odnosi się do grup
śmiertelników z mózgiem jedno-, dwu- lub trójdzielnym; odnosi się ona
zasadniczo do chemii gruczołów, dokładniej, do organizacji pewnych
gruczołów, porównywalnych z przysadką mózgową. Gatunki zamieszkujące
niektóre światy mają jeden taki gruczoł, inne dwa tak jak Urantianie, podczas
gdy na innych jeszcze sferach ich mieszkańcy mają trzy takie unikalne ciała.
Wrodzone zdolności wyobraźni i wrażliwości duchowej wyraźnie podlegają
wpływom tak różnorodnych wyposażeń chemicznych.
Gdy idzie o grupy wrażliwości duchowej, sześćdziesiąt pięć procent
śmiertelników jest w drugiej grupie, tak jak gatunek Urantii. Dwanaście
procent należy do typu pierwszego, z natury mniej wrażliwego, podczas gdy
dwadzieścia trzy procent ma większe inklinacje duchowe w trakcie swego
ziemskiego życia. Jednak takie zróżnicowania nie pozostają po naturalnej
śmierci; wszystkie te różnice gatunkowe odnoszą się tylko do życia w ciele.
4. Planetarne epoki śmiertelników. Klasyfikacja ta uwzględnia kolejność
systemów sprawiedliwości, jak oddziałują one na ziemski status człowieka i
jego reagowanie na niebiańską opiekę.
Życie na planetach inicjowane jest przez Nosicieli Życia, którzy nadzorują jego
rozwój do pewnego momentu po ewolucyjnym pojawieniu się śmiertelnego
człowieka. Zanim Nosiciele Życia opuszczą planetę, wprowadzają na nią
Księcia Planetarnego, jako władcę danej domeny. Razem z tym władcą
przybywa pełen kontyngent podwładnych, przybocznych i usługujących
pomocników a pierwsze sądzenie żywych i umarłych następuje równocześnie z
przybyciem Księcia.
Wraz z pojawieniem się różnych grup ludzkich przybywa Książę Planetarny,
żeby zapoczątkować cywilizację i scentralizować społeczność ludzką. Wasz
zdezorientowany świat nie może stanowić kryterium oceny wczesnych dni
rządów Książąt Planetarnych, gdyż to właśnie w początkach takiej
administracji na Urantii wasz Książę Planetarny, Caligastia, związał swój los z
buntem Władcy Systemu, Lucyfera. Od tego czasu wasza planeta podąża
burzliwą drogą.
Na normalnym, ewolucyjnym świecie, rozwój gatunku osiąga swój naturalny
szczyt biologiczny za rządów Księcia Planetarnego i krótko po tym Władca
Systemu ekspediuje na taką planetę Materialnego Syna i Córkę. Te
pozaplanetarne istoty służą jako udoskonalacze biologiczni; ich odstępstwo na
Urantii dodatkowo skomplikowało waszą planetarną historię.
Gdy intelektualny i etyczny rozwój gatunku ludzkiego osiąga swe ewolucyjne
granice, przybywa na misję arbitrażową Rajski Syn Avonalny; a potem, kiedy
status duchowy takiego świata zbliża się do swych naturalnie osiągalnych
limitów, planetę odwiedza Rajski Syn obdarzający. Zasadniczą misją
obdarzającego Syna jest ugruntowanie planetarnego statusu i wypuszczenie
Ducha Prawdy, ażeby działał na planecie i przygotował podłoże dla
powszechnego przybycia Dostrajaczy Myśli.
Tutaj znowu Urantia odeszła od normy: na waszym świecie nigdy nie było
misji arbitrażowej, ani też wasz Syn obdarzający nie należał do klasy
Avonalnej; planeta wasza miała niezwykły zaszczyt zostać planetą ojczystą
śmiertelnika, Syna Władcy, Michała z Nebadonu.
W wyniku działalności wszystkich kolejnych klas Boskiego synostwa, światy
zamieszkałe i ich zaawansowane narody zaczynają osiągać szczyt ewolucji
planetarnej. Światy takie są teraz dojrzałe do kulminacyjnej misji, do przybycia
Nauczycieli-Synów Trójcy. Ta epoka Nauczycieli-Synów jest wstępem do
końcowej epoki planetarnej – do ewolucyjnej utopii – epoki światłości i życia.
Powyższa klasyfikacja istot ludzkich będzie szczegółowo rozważana w
kolejnym przekazie.
5. Pokrewieństwo istot stworzonych. Planety nie są organizowane jedynie
pionowo, w systemy, konstelacje i tak dalej, ale administracja wszechświatowa
umożliwia także ich grupowanie poziome, odpowiednio do typów, serii i
innych związków. Ta pozioma administracja wszechświata zajmuje się
zwłaszcza koordynacją działań pokrewnej natury, jakie są niezależnie
rozwijane na różnych sferach. Te spokrewnione klasy istot wszechświatowych
są okresowo kontrolowane przez pewien mieszany korpus wysokich
osobowości, działających pod przewodnictwem finalistów o długiej praktyce.
Takie czynniki pokrewieństwa przejawiają się na wszystkich poziomach,
ponieważ pokrewne grupy występują tak samo pomiędzy osobowościami nie
będącymi ludźmi, jak i pomiędzy istotami śmiertelnymi. Inteligentne istoty są
spokrewnione pionowo, w dwunastu wielkich grupach, po siedem głównych
sekcji każda. Koordynacja pomiędzy tymi, unikalnie spokrewnionymi grupami,
utrzymywana jest prawdopodobnie pewnymi, nie w pełni zrozumiałymi
metodami Istoty Najwyższej.
6. Zespolenie z Dostrajaczem. Duchowa klasyfikacja wszystkich grup
śmiertelników, podczas ich doświadczeń poprzedzających zespolenie,
całkowicie jest zdeterminowana odniesieniem ich statusu osobowego do
zamieszkującego ich Nieodgadnionego Monitora. Prawie dziewięćdziesiąt
procent światów zamieszkałych Nebadonu zaludnione jest śmiertelnikami,
zespalającymi się z Dostrajaczem, w przeciwieństwie do pobliskiego
wszechświata, gdzie tylko ponad połowa światów posiada te istoty, które są
zamieszkałymi przez Dostrajacza kandydatami do wiecznego zespolenia.
7. Metody opuszczania planety. Zasadniczo jest tylko jeden sposób, jakim życie
indywidualnego człowieka może być zapoczątkowane na światach
zamieszkałych a jest to jego spłodzenie i naturalne narodziny; jest jednak wiele
metod, dzięki którym człowiek opuszcza swój ziemski stan i zyskuje dostęp do
płynącego do wewnątrz strumienia istot wznoszących się do Raju.
6. OPUSZCZANIE ZIEMI
Wszystkie, zróżnicowane fizycznie typy i grupy planetarnych śmiertelników,
tak samo korzystają ze służby Dostrajaczy Myśli, aniołów stróżów i
różnorodnych klas zastępów posłańców Nieskończonego Ducha. Wszyscy tak
samo wyzwalają się z więzów ciała, przez równouprawnienie naturalnej
śmierci i wszyscy tak samo idą do światów morontialnych duchowej ewolucji i
rozwoju umysłowego.
Od czasu do czasu, na wniosek władz planetarnych lub władców systemu,
przeprowadzane są specjalne zmartwychwstania śpiących przetrwałych. Takie
zmartwychwstania zdarzają się przynajmniej raz na millennium czasu
planetarnego, kiedy to nie wszyscy, ale „wielu spośród tych, którzy śpią w
prochu, się zbudzi”. Te zmartwychwstania specjalne są okazją dla
uaktywnienia się określonej grupy wznoszących się istot, działających w
służbach specjalnych planu wznoszenia się śmiertelnika we wszechświecie
lokalnym. Z tymi, specjalnymi zmartwychwstaniami, wiążą się zarówno
względy praktyczne jak i czynniki uczuciowe.
We wcześniejszych epokach zamieszkałego świata wielu śmiertelników
powoływanych jest do sfer mieszkań, podczas specjalnych i milenijnych
zmartwychwstań, jednak większość przetrwałych istot zostaje uosobiona
ponownie podczas inauguracji nowego systemu sprawiedliwości, związanego z
nadejściem Boskiego Syna, odbywającego służbę na planecie.
1. Śmiertelnicy przetrwania grupowego albo według systemu sprawiedliwości.
Wraz z przybyciem na zamieszkały świat pierwszego Dostrajacza, pojawiają
się też na tym świecie serafini opiekunowie, nieodzowni przy opuszczaniu
planety. W okresie zawieszenia życia u śpiących przetrwałych, wartości
duchowe i wieczne rzeczywistości nowo ukształtowanych, nieśmiertelnych
dusz, przechowywane są jako święte powiernictwo przez osobistego albo
grupowego serafina opiekuna.
Grupa opiekunów, przydzielonych do śpiących przetrwałych, zawsze działa z
Synami sądzącymi, kiedy przychodzą do danego świata. „I pośle anioły swoje,
i zgromadzą wybrane jego od czterech wiatrów”. Razem z każdym serafinem,
przydzielonym do ponownego uosobienia śpiącego śmiertelnika, działa
powracający Dostrajacz, ten sam nieśmiertelny fragment Ojca, który żył w
śmiertelniku za jego dni w ciele, i tym sposobem tożsamość jest odtworzona a
osobowość zmartwychwstała. Gdy podopieczni śpią, oczekujące ich
Dostrajacze służą na Diviningtonie; w tym okresie przejściowym nigdy nie
zamieszkują umysłu innego śmiertelnika.
Podczas gdy starsze światy zamieszkałe posiadają wysoce rozwinięte i
znakomicie uduchowione typy istot ludzkich, które są praktycznie zwolnione z
życia morontialnego, wczesne epoki gatunków pochodzących od zwierząt
charakteryzują się śmiertelnikami prymitywnymi i tak niedojrzałymi, że ich
zespolenie z Dostrajaczami jest niemożliwe. Przebudzenia tych śmiertelników
dokonuje serafin opiekun, w połączeniu ze zindywidualizowaną częścią
nieśmiertelnego ducha Trzeciego Źródła i Centrum.
Tym właśnie sposobem, śpiący przetrwali z danej epoki planetarnej zostają
ponownie uosobieni podczas apeli systemów sprawiedliwości. Jednak, co się
tyczy niemożliwych do zbawienia osobowości z danej domeny, nie ma żadnego
nieśmiertelnego ducha, aby działał z grupowymi opiekunami przeznaczenia, a
to stanowi o zakończeniu bytu istoty. Chociaż niektóre wasze zapisy
przedstawiają te wydarzenia, jako zachodzące na planetach śmierci, w
rzeczywistości wszystkie one zdarzają się na światach-mieszkaniach.
2. Śmiertelnicy indywidualnych porządków wznoszenia się. Indywidualny
postęp istot ludzkich mierzony jest ich kolejnymi osiągnięciami oraz
przejściem (opanowaniem) siedmiu kręgów kosmicznych. Te kręgi postępu
śmiertelnika są poziomami łącznych wartości intelektualnych, społecznych,
duchowych i wnikliwości kosmicznej. Śmiertelnicy zaczynają od kręgu
siódmego i dążą do pierwszego a wszystkim tym, którzy dotarli do trzeciego,
natychmiast przydziela się osobistych opiekunów przeznaczenia. Ci
śmiertelnicy mogą zostać ponownie uosobieni w życiu morontialnym,
niezależnie od orzeczeń systemu sprawiedliwości czy jakichkolwiek innych.
We wczesnych epokach świata ewolucyjnego niewielu śmiertelników idzie na
sąd trzeciego dnia. Jednak w miarę upływu epok coraz więcej osobistych
opiekunów przeznaczenia przydziela się zaawansowanym śmiertelnikom, a
zatem coraz większa liczba rozwijających się istot uosabiana jest ponownie, na
trzeci dzień po swej naturalnej śmierci. W takich wypadkach powrót
Dostrajacza oznacza przebudzenie duszy ludzkiej i jest to ponowne uosobienie
zmarłego, tak dosłowne jak wtedy, kiedy masowy apel jest zwoływany na
koniec systemu sprawiedliwości na światach ewolucyjnych.
Są trzy grupy indywidualnych, wznoszących się istot. Mniej zaawansowani
lądują na wstępnym albo pierwszym świecie-mieszkaniu. Grupa bardziej
zaawansowana może zacząć swą egzystencję morontialną na którymkolwiek ze
światów pośrednich, zgodnie ze swoim uprzednim rozwojem planetarnym.
Najbardziej zaawansowani z tych klas zaczynają swe doświadczenie
morontialne na siódmym świecie-mieszkaniu.
3. Śmiertelnicy próbno-zależnej klasy wznoszenia się. Przybycie Dostrajacza
ustanawia tożsamość w oczach wszechświata i wszystkie istoty przezeń
zamieszkałe stają na apelu sprawiedliwości. Jednak życie doczesne na światach
ewolucyjnych jest niepewne i wielu ludzi umiera zanim wybierze rajską
egzystencję. Wtedy takie, zamieszkałe przez Dostrajacza dzieci i młodzież,
podążają śladami rodzica najbardziej zaawansowanego w statusie duchowym, a
zatem idą do świata finalistów systemu (ochronki próbnej) na trzeci dzień, lub
podczas zmartwychwstań specjalnych czy regularnych apeli milenijnych i
systemu sprawiedliwości.
Dzieci, które umarły zbyt młodo żeby mieć Dostrajacza Myśli, uosabiane są
ponownie na światach finalistów systemów lokalnych, równocześnie z
przybyciem któregokolwiek z rodziców do światów-mieszkań. Dziecko
zdobywa tożsamość fizyczną w czasie ziemskich narodzin, jednak w tym, co
dotyczy wiecznego życia, uznaje się, że wszystkie pozbawione Dostrajacza
dzieci są za nadal związane ze swoimi rodzicami.
W odpowiednim czasie przybywają Dostrajacze Myśli, żeby zamieszkać tych
malców, podczas gdy służba seraficzna, dla obu próbno-zależnych klas
przetrwania, jest generalnie taka sama jak u rodzica bardziej zaawansowanego,
albo jak u jednego z rodziców, gdy tylko jedno przeżyje śmierć. Te dzieci,
które docierają do trzeciego kręgu, mają przyznawanych opiekunów osobistych,
niezależnie od statusu ich rodziców.
Podobne ochronki próbne prowadzone są na sferach finalistów w zarządzie
konstelacji i wszechświata, dla pozbawionych Dostrajacza dzieci
pierwszorzędnych i drugorzędnych zmodyfikowanych klas wznoszących się
istot.
4. Śmiertelnicy drugorzędnych zmodyfikowanych klas wznoszenia się. Są to
zaawansowane istoty ludzkie z pośrednich światów ewolucyjnych. Z reguły nie
są odporne na naturalną śmierć, ale są zwolnione z przechodzenia przez siedem
światów mieszkań.
Ich mniej doskonała grupa budzi się ponownie w stolicach swych systemów
lokalnych, pomijając tylko światy-mieszkania. Grupa pośrednia idzie do
światów szkoleniowych konstelacji i pomija cały porządek morontialny
systemu lokalnego. Jeszcze później, w planetarnych epokach dążeń duchowych,
wielu przetrwałych śmiertelników budzi się w zarządzie konstelacji i stamtąd
zaczynają się wznosić do Raju.
Zanim jednak jakakolwiek z tych grup może pójść naprzód, musi najpierw iść
wstecz, jako instruktorzy do tych światów, których nie przeszli i jako
nauczyciele zdobywać wiele doświadczeń w tych domenach, które minęli jako
uczniowie. Potem wszyscy idą do Raju trasami wyznaczonymi dla rozwoju
śmiertelników.
5. Śmiertelnicy pierwszorzędowych zmodyfikowanych klas wznoszenia się.
Śmiertelnicy ci należą do tego ewolucyjnego typu życia, które zespala się z
Dostrajaczem, jednak reprezentują oni najczęściej końcowe stadia rozwoju
ludzkiego na rozwijającym się świecie. Te gloryfikowane istoty zwolnione są z
przechodzenia przez bramy śmierci; przejmuje ich Syn; są transponowani
spośród żywych i pojawiają się wprost przed Synem Władcą w zarządzie
wszechświata lokalnego.
Są to ci śmiertelnicy, którzy zespalają się ze swymi Dostrajaczami podczas
ziemskiego życia i takie zespolone z Dostrajaczem osobowości przemierzają
bez przeszkód przestrzeń, zanim zostaną ubrane w formy morontialne. Te
zespolone dusze udają się do hal zmartwychwstania wyższych sfer
morontialnych, dzięki bezpośredniemu przelotowi Dostrajacza, gdzie
otrzymują wstępną inwestyturę morontialną, tak samo jak wszyscy inni
śmiertelnicy przybywający ze światów ewolucyjnych.
Pierwszorzędowa, zmodyfikowana klasa wznoszenia się śmiertelników, może
się odnosić do jednostek z jakiejkolwiek grupy planetarnej, od najniższych do
najwyższych stadiów tych światów, gdzie zespalają się z Dostrajaczem, jednak
znacznie częściej funkcjonuje ona na starszych sferach, po tym, jak skorzystały
one z pobytu licznych Boskich Synów.
Wraz z zaprowadzeniem planetarnej epoki światłości i życia, wielu ludzi idzie
do światów morontialnych wszechświata według pierwszorzędowej,
zmodyfikowanej klasy transponowania. Później, w zaawansowanych stadiach
stabilnej egzystencji, kiedy większość śmiertelników opuszczających domenę
zalicza się do tej klasy, uważa się, że planeta również należy do tej grupy. Na
sferach długo ustanowionych w światłości i życiu naturalna śmierć staje się
coraz rzadsza.
[Przedstawione przez Melchizedeka z Jerusemskiej Szkoły Administracji
Planetarnej].
powrót do spisu treści