eurosieroctwo

EUROSIEROCTWO
Decyzja o wyjeździe za granicę w poszukiwaniu pracy jest zazwyczaj decyzją
niezwykle trudną. Niestety, wielu rodziców, chcąc utrzymać swoją rodzinę i nie mogąc
znaleźć pracy w kraju, jest zmuszonych do wyjazdu poza granice Polski.
Dzieci niepełnoletnie pozostawiane są pod opieką bliskich lub obcych,
zaprzyjaźnionych osób. Jednak nikt nigdy nie będzie w stanie zastąpić dzieciom miłości
i obecności rodziców. Nawet jeŜeli w początkowym okresie dzieci marzą o lepszej
przyszłości, markowych ciuchach, w późniejszym okresie zaczynają odczuwać pustkę, której
nikt i nic nie jest w stanie wypełnić. Pustkę, która zawsze prowadzi do depresji bądź buntu
i wykorzystywania nieobecności rodziców.
Brak rodziców, ich opieki i autorytetu popycha dzieci do poszukiwania innych,
których będą mogli naśladować. Nie ma znaczenia, kim będą osoby naśladowane, waŜne, aby
akceptowały młodych bez zastrzeŜeń. W takiej grupie młody człowiek chce się czuć waŜny
i potrzebny. Dziecko pozostawione bez rodziców czuje się niepotrzebne, a co za tym idzie,
małowartościowe i niekochane. Z tej przyczyny nowe środowisko, które wybiera dziecko, nie
jest środowiskiem wartościowym. Najczęściej składa się ono z osób o małym poczuciu
własnej wartości, poszukujących rekompensaty własnych braków w alkoholu, środkach
psychoaktywnych, ryzykownych zachowaniach. Kontakt z nowymi znajomymi często idzie w
parze z wagarowaniem, niechęcią do nauki, brakiem celów w Ŝyciu. Bezcelowość Ŝycia
prowadzi do apatii, coraz większego zniechęcenia; młodzi ludzie składają i czasem realizują
deklaracje samobójcze.
Rozmawiając z młodzieŜą, której rodzice przebywają za granicą, spotykam się
z opisanymi wyŜej sytuacjami. Szkoła jest instytucją, która zawsze wspiera zarówno uczniów,
jak i ich rodziców w sytuacjach dla nich trudnych. Jednak szkoła nie moŜe zastąpić rodziców.
Dziecko potrzebuje poczucia bezpieczeństwa, a traci je wtedy, kiedy zostaje samo i nawet
najbardziej przyjaźnie nastawiony do młodego człowieka inny dorosły nie jest mu w stanie
zrekompensować braku matki czy ojca.
Zdarzają się sytuacje, kiedy dziecko ulega wypadkowi czy wchodzi w konflikt
z prawem. W pierwszym przypadku do podjęcia leczenia szpitalnego czy wykonania zabiegu
potrzebna jest zgoda rodziców. Kontakt z rodzicami, którzy są za granicą i uzyskanie ich
zgody, czasami trwa zbyt długo. Podobnie jest w sytuacji konfliktu z prawem; tutaj równieŜ
rodzic musi reprezentować swoje dziecko.
Czas, kiedy dzieci dorastają, jest czasem intensywnych doświadczeń przez nie
przeŜywanych. Doświadczeń nowych, z którymi często nie wiedzą, co począć, nie mając przy
sobie rodziców, do których mają zaufanie. Eksperymentują, na oślep szukając rozwiązań.
W tym okresie mogą natrafić na osoby, które je „zrozumieją”, na przedstawicieli sekt.
Członkowie sekt w skuteczny sposób „wyjaśnią” młodemu człowiekowi, jak poruszać się we
współczesnym świecie. Potrafią mu współczuć tłumacząc, Ŝe ma złych i niekochających
rodziców. Często wtedy, kiedy dziecko zostanie zwerbowane do sekty, jego powrót do
rodziny jest bardzo trudny lub wręcz niemoŜliwy.
Zupełnie bezcenny jest czas, który moŜemy przeŜywać z własnym dzieckiem, czas,
kiedy ono najbardziej nas potrzebuje, ale i czas, który jest jedynym w swoim rodzaju. Jest to
czas, który nigdy się nie powtórzy, bowiem dzieci dorastają i opuszczają swoich rodziców po
to, aby przeŜywać go ze swoimi partnerami. Wtedy równieŜ rodzice są potrzebni swoim
dzieciom, ale nie tak bardzo jak w okresie dorastania. Związki emocjonalne, jakie zawieramy
ze swoimi dziećmi w okresie ich wchodzenia w świat, są nie do odtworzenia w późniejszym
okresie ich Ŝycia. Pamiętajmy, Ŝe czas płynie i to, co straciliśmy w przeszłości, jest
w przyszłości nie do nadrobienia, poniewaŜ dzieci stają się inne, starsze, często z powodu
braku rodziców poranione, nieufne i wycofane.
Przepisy prawne dotyczące obowiązków rodziców
i realizowania władzy rodzicielskiej
Art. 92. Dziecko pozostaje aŜ do pełnoletności pod władzą rodzicielską.
Art. 96. § 1. Rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują
nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je
naleŜycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień.
Art. 109. § 1. JeŜeli dobro dziecka jest zagroŜone, sąd opiekuńczy wyda odpowiednie
zarządzenia.
§ 2. Sąd opiekuńczy moŜe w szczególności:
1) zobowiązać rodziców oraz małoletniego do określonego postępowania lub skierować
rodziców do placówek albo specjalistów zajmujących się terapią rodzinną, poradnictwem lub
świadczących rodzinie inną stosowną pomoc z jednoczesnym wskazaniem sposobu kontroli
wykonania wydanych zarządzeń,
2) określić, jakie czynności nie mogą być przez rodziców dokonywane bez zezwolenia
sądu, albo poddać rodziców innym ograniczeniom, jakim podlega opiekun,
3) poddać wykonywanie władzy rodzicielskiej stałemu nadzorowi kuratora sądowego,
4) skierować małoletniego do organizacji lub instytucji powołanej do przygotowania
zawodowego albo do innej placówki sprawującej częściową pieczę nad dziećmi,
5) zarządzić umieszczenie małoletniego w rodzinie zastępczej albo w placówce
opiekuńczo-wychowawczej.
§ 3. Sąd opiekuńczy moŜe takŜe powierzyć zarząd majątkiem małoletniego ustanowionemu
w tym celu kuratorowi.
§ 4. W wypadku, o którym mowa w § 2 pkt 5, sąd opiekuńczy zawiadamia o wydaniu
orzeczenia właściwą jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, która udziela rodzinie
dziecka odpowiedniej pomocy i składa sądowi opiekuńczemu sprawozdania dotyczące
sytuacji rodziny i udzielanej pomocy, w terminach określonych przez sąd, a takŜe
współpracuje z kuratorem sądowym. Sąd opiekuńczy, ze względu na okoliczności
uzasadniające umieszczenie małoletniego w rodzinie zastępczej albo w placówce opiekuńczowychowawczej, moŜe takŜe ustanowić nadzór kuratora sądowego nad sposobem
wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnim.
Art. 111. § 1. JeŜeli władza rodzicielska nie moŜe być wykonywana z powodu trwałej
przeszkody albo jeŜeli rodzice naduŜywają władzy rodzicielskiej lub w sposób raŜący
zaniedbują swe obowiązki względem dziecka, sąd opiekuńczy pozbawi rodziców władzy
rodzicielskiej. Pozbawienie władzy rodzicielskiej moŜe być orzeczone takŜe w stosunku do
jednego z rodziców.
§ 1a. Sąd moŜe pozbawić rodziców władzy rodzicielskiej, jeŜeli mimo udzielonej pomocy nie
ustały przyczyny zastosowania art. 109 § 2 pkt 5, a w szczególności gdy rodzice trwale nie
interesują się dzieckiem.
PRZEPISY PRAWA OŚWIATOWEGO ODNOŚNIE
OBOWIĄZKU SZKOLNEGO
OBOWIĄZEK SZKOLNY I OBOWIĄZEK NAUKI
Przepisy ogólne:
Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty,
Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
1. Nauka jest obowiązkowa do ukończenia 18 roku Ŝycia.
2. Obowiązek szkolny dziecka rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w tym roku
kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat, oraz trwa do ukończenia gimnazjum, nie
dłuŜej jednak niŜ do ukończenia 18 roku Ŝycia.
3. Obowiązek szkolny spełnia się przez uczęszczanie do szkoły podstawowej i gimnazjum,
publicznych albo niepublicznych.
4. Po ukończeniu gimnazjum obowiązek nauki spełnia się przez uczęszczanie do publicznej
lub niepublicznej szkoły ponadgimnazjalnej albo w formach pozaszkolnych.
5. Za spełnianie obowiązku szkolnego i obowiązku nauki uznaje się równieŜ udział dzieci
i młodzieŜy upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim w zajęciach rewalidacyjnowychowawczych, organizowanych zgodnie z odrębnymi przepisami.
6. Na wniosek rodziców dyrektor publicznej szkoły podstawowej lub gimnazjum w obwodzie,
w których dziecko mieszka, lub dyrektor szkoły ponadgimnazjalnej, do której dziecko
uczęszcza, moŜe zezwolić na spełnianie przez dziecko odpowiednio obowiązku szkolnego lub
obowiązku nauki poza szkołą oraz określa warunki jego spełniania. Dziecko spełniając
odpowiednio obowiązek szkolny lub obowiązek nauki w tej formie moŜe otrzymać
świadectwo ukończenia poszczególnych klas danej szkoły lub ukończenia tej szkoły na
podstawie egzaminów klasyfikacyjnych przeprowadzonych przez szkołę, której dyrektor
zezwolił na taką formę spełniania obowiązku szkolnego lub nauki.
7. Dyrektorzy publicznych szkół podstawowych i gimnazjów kontrolują spełnianie
obowiązku szkolnego przez dzieci zamieszkujące w obwodach tych szkół, a gmina kontroluje
spełnianie obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki przez młodzieŜ w wieku 16 - 18 lat,
:
a w szczególności:
1) kontrolują wykonywanie obowiązków, o których mowa w art. 18 pkt 1, 2 i 5, a takŜe
współdziałają z rodzicami w realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 18 pkt 3 i 4,
2) prowadzą ewidencję spełniania obowiązku szkolnego oraz obowiązku nauki.
Niespełnianie obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki podlega egzekucji w trybie ustawy
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
KOMENTARZ NA TEMAT EGZEKUCJI OBOWIĄZKU SZKOLNEGO
Rodzice dziecka podlegającego obowiązkowi szkolnemu są obowiązani do dopełnienia
czynności związanych ze zgłoszeniem dziecka do szkoły, zapewnienia regularnego
uczęszczania dziecka na zajęcia szkolne i zapewnienia warunków do przygotowania się
dziecka do zajęć. Obowiązkiem rodziców jest powiadamianie organów gminy o formie
spełniania obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki przez młodzieŜ w wieku 16-18 lat
i zmianach w tym zakresie.
Niespełnianie obowiązku szkolnego podlega egzekucji w trybie ustawy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji. Oznacza to, Ŝe na ustawowego przedstawiciela dziecka moŜe
być nałoŜona grzywna w celu przymuszenia do spełnienia ciąŜącego na nim obowiązku.
Ustawa ta określa tryb postępowania i środki egzekucji administracyjnej stosowane w celu
doprowadzenia wykonania obowiązków.
Obowiązek szkolny w rozumieniu art. 2 par.1 pkt 3 tej ustawy jest obowiązkiem
„o charakterze niepienięŜnym, przekazanym do egzekucji administracyjnej na podstawie
przepisu szczególnego”, którym jest art. 20 ustawy o systemie oświaty.
Dyrektor publicznej szkoły podstawowej i gimnazjum, w rozumieniu art. 5 ustawy
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jest “wierzycielem”, uprawnionym do
Ŝądania wykonania obowiązku szkolnego w drodze egzekucji administracyjnej. W tym celu,
po stwierdzeniu niespełniania przez dziecko obowiązku szkolnego, dyrektor publicznej szkoły
podstawowej, w której obwodzie dziecko mieszka, kieruje do jego rodziców (opiekunów
prawnych) upomnienie zawierające stwierdzenie, Ŝe obowiązek szkolny nie jest realizowany,
wezwanie do posyłania dziecka do szkoły z wyznaczeniem terminu, informację, Ŝe nie
spełnianie obowiązku jest zagroŜone skierowaniem sprawy na drogę postępowania
egzekucyjnego. Stanowi o tym art. 15 ustawy.
W przypadku konieczności skierowania sprawy na drogę egzekucji administracyjnej
(niezastosowania się do wezwania mimo upływu terminu określonego w upomnieniu przez
dziecko obowiązku szkolnego) dyrektor publicznej szkoły podstawowej (gimnazjum) kieruje
wniosek o wszczęcie egzekucji administracyjnej do organu egzekucyjnego, którym zgodnie
z art. 20 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji jest właściwa gmina. Do
wniosku dołącza się tzw. tytuł wykonawczy, sporządzony zgodnie z przepisami art. 27 ustawy
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz dowód doręczenia upomnienia.
Postępowanie egzekucyjne moŜe być wszczęte po upływie siedmiu dni od dnia doręczenia
upomnienia. Kosztami upomnienia (w wysokości czterokrotnej wartości pobieranej przez
Pocztę Polską za nadanie przesyłki jako poleconej) obciąŜą się rodziców dziecka na rzecz
wierzyciela, tj. szkoły, na konto wskazane przez dyrektora (art. 15 § 2 ustawy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji oraz § 1 rozporządzenia RM z dnia 27.VIII.1991 r. w sprawie
kosztów upomnienia oraz przypadków, w których egzekucja administracyjna moŜe być
wszczęta bez uprzedniego doręczenia upomnienia – Dz. U. 1991/81/354 z późniejszymi
zmianami).
Środkiem egzekucji administracyjnej obowiązku szkolnego jest grzywna w celu
przymuszenia. Grzywnę nakłada się na ustawowego przedstawiciela dziecka, tj. rodziców lub
prawnych opiekunów (art. 120 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji).
W art. 59 par.1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji określono przypadki,
w których postępowanie egzekucyjne podlega umorzeniu.
Przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji przedstawiono ogólnie.
NaleŜy zwrócić szczególną uwagę na prowadzenie postępowania ściśle z ustaloną w tych
przepisach procedurą.