It`s all about humanity

It’s all about humanity
Był taki czas… nie tak dawno temu, kiedy dla designu punktem odniesienia były elitarne koncepcje
estetyczne. Flirtował z nimi, ustawiając się w kontrze lub zaciągając się pod ich sztandary, nie
przejmując się przy tym sprawami zwykłych ludzi oraz ignorując pojawiające się wyzwania
współczesności. Ten czas dobiegł już jednak końca.
Dzisiaj, jak nigdy dotąd, projektowanie przesiąknięte jest humanizmem i zmierza ku egalitaryzmowi.
Socjologowie i antropologowie przekonują nas, że kolektywna mądrość jest najważniejszym
wspólnym mianownikiem, a projektowanie świata może stać się udziałem nas wszystkich. Wbrew
pozorom to podejście odległe jest od haseł radykalnych architektów z lat 70. XX w., którzy niegdyś
ogłaszali, że „każdy jest projektantem!”. Buntując się przeciwko więzom i kagańcom wyznaczanym
przez dominującą politykę trwali oni wciąż w zamkniętym kręgu myślenia, w którym aktualne
pozostawały podziały na odbiorców i twórców, władców i poddanych. Dziś dojrzewa innego typu
podejście, oparte na zasadzie open source, wspierane przez globalny Internet i ciągłą demokratyzację
technologii. Nadszedł czas utalentowanych amatorów i aktywnych prosumentów. Jest to możliwe
dzięki możliwościom twórczym stwarzanym przez kolejne wynalazki (drukarki 2d, 3d,
oprogramowanie udostępniane na zasadzie open source, otwarte platformy do instalacji dowolnych
aplikacji multimedialnych). Towarzyszy temu renesans wytwórczości opartej na rzemieślniczych
umiejętnościach.
Fundamentalnym wymiarem ‘nowej’ roli projektanta jest skupianie się na cechach definiujących
wszystkie ludzkie istoty, takich jak uczucia, emocje, potrzeby, godność czy odpowiedzialność.
Koncepcja społecznego designu nie jest nowa. Jednym z pierwszych głoszących takie wartości był
Victor Papanek. Starał się on, w swojej pracy zawsze mieć na uwadze najszerszy możliwy kontekst
społeczny. Współpracował z UNESCO i WHO nad problemem ubóstwa, niesprawności, czy rozwoju
gospodarki w krajach Trzeciego Świata. Jego tezy można odnaleźć w książce ‘Design for the Real
World: Human Ecology and Social Change’ wydanej w 1971r. Dla wielu projektantów- takich jak np.
Hilary Cottam- koncepcje Papanka stały się inspiracją do pracy. Cottam stworzyła interdyscyplinarny
zespół młodych designerów, przedsiębiorców, antropologów i konsultantów, pracujących nad
projektami o międzynarodowym zasięgu, wnosząc piękno i zdrowy rozsądek nie tylko do praktyki
projektowej, ale także do kształtowania polityki, zarządzania w sektorze publicznym i prywatnym, czy
po prostu do życia.
Świadomość ograniczonych zasobów, jakimi dysponujemy, zniechęca do nadprodukcji rzeczy.
Projektanci coraz częściej wykorzystują swoje umiejętności do tworzenia niematerialnych aplikacji,
począwszy od interfejsów skończywszy na różnorodnych usługach. Szukają rozwiązań dla rodzin i
młodych osób w chronicznym kryzysie, przeprojektowują systemu więziennictwa, zajmują się
starzeniem się społeczeństwa, uświadamiają ludziom ich wpływ na zanieczyszczenie środowiska i
wskazują konkretne sposoby na jego zmniejszanie. Niektórzy designerzy wchodzą w role
konsultantów. Dołączając do zespołów badawczych, wielkich korporacji, grup polityków, decydentów
i zwykłych ludzi pokazują zainteresowanym w praktyce siłę i sprawczość myślenia projektowego.
Tak oto, projektowanie przeżyło ewolucję- z „formy podążającej za funkcją” do „projektowania jako
narzędzia do rozwiązywania problemów”. Nadal liczą się edukacja i zaangażowanie, konieczne do
tego, aby stać się profesjonalnym projektantem. Nie można także lekceważyć talentu i wrażliwości
potrzebnych do tego, by stać się projektantem doskonałym. Współczesny design otworzył jednak w
niespotykany sposób swoje drzwi na świat ludzi. Trudno jest wyobrazić sobie bardziej obiecującą i
sprzyjającą chwilę ku temu.
‘It’s all about humanity’ rozpatrywać będziemy w trzech wymiarach: Spożywanie, Zamieszkiwanie i
Empatia.
Dyrektor Programowa Łódź Design Festival, Małgorzata Żmijska