FE LIKS B£OC KI

INSTYTUT TELEKOMUNIKACJI
błocki
FELIKS B£OCKI
(1905–1975)
Feliks B³ocki urodzi³ sie 18 listopada 1905
roku w ¯urawnie nad Dniestrem. Studia na
Oddziale Elektromechanicznym Wydzia³u
Elektrycznego Politechniki Lwowskiej ukoñczy³ z dyplomem in¿yniera elektryka w 1931
roku. Pracê naukowa i dydaktyczna rozpocz¹³ w 1930 roku na Politechnice Lwowskiej
jako asystent w Katedrze Fizyki, a w 1937 roku
zosta³ adiunktem w Laboratorium Teletechniki
przy tej Katedrze W latach 1940 –1941 pe³ni³
funkcjê asystenta w Katedrze Radioelektroniki
w Lwowskim Instytucie Politechnicznym, prowadz¹c równoczeœnie wyk³ady z teletechniki.
W latach 1942–1944 wyk³ada³ „Teletechnikê”
na tzw. Teletechnicznych Kursach Fachowych
we Lwowie, dok¹d doje¿d¿a³ z Warszawy.
Pracê na Politechnice Warszawskie rozpocz¹³ w 1945 roku, najpierw na stanowisku
adiunkta w Katedrze Techniki Przenoszenia
Przewodowego, a ju¿ rok póŸniej zosta³ zastêpca profesora i kierownikiem Katedry Urz¹dzeñ
Przenoszenia Przewodowego, przemianowanej póŸniej na Katedrê Teletransmisyjnych
Urz¹dzeñ Przewodowych. W 1955 roku otrzyma³ nominacje na profesora nadzwyczajnego.
Równoczeœnie z prac¹ na wy¿szych uczelniach Feliks B³ocki by³ zatrudniony w wielu
instytucjach œciœle zwi¹zanych z zakresem jego
zainteresowañ. W latach 1932–1938 pracowa³
w Dyrekcji Okrêgowej Poczt i Telegrafów we
Lwowie, w latach 1941–1947 — w Biurze Studiów firmy Standard Electric Company w Warszawie, w latach 1947–1951 — w Pañstwowym Instytucie Telekomunikacyjnym, a w latach 1951–1953 — na stanowisku wicedy-
rektora Departamentu Techniki w Ministerstwie
Poczt i Telegrafów. W 1953 roku obj¹³ stanowisko doradcy w Instytucie £¹cznoœci, a w latach 1964–1967 stanowisko wicedyrektora ds.
naukowych w tym Instytucie. Po piêcioletniej
nieobecnoœci powróci³ w 1969 roku do pracy
w Politechnice Warszawskiej i zosta³ pracownikiem naukowym w Katedrze Teletransmisji
Przewodowej, a po jej wcieleniu do Instytutu
Teleelektroniki (obecnie — Telekomunikacji)
by³ kierownikiem Studium Podyplomowego.
W 1971 roku, ze wzglêdu na z³y stan zdrowia,
przeszed³ na emeryturê.
Feliks B³ocki by³ aktywnym cz³onkiem wielu rad naukowych, m.in. Instytutu £¹cznoœci,
Instytutu Telekomunikacji i Akustyki Politechniki Wroc³awskiej, Instytutu Automatyki Politechniki Poznañskiej, Wojskowego Instytutu
£¹cznoœci, a tak¿e konsultantem Centralnego
Oœrodka Badañ i Rozwoju Techniki Kolejnictwa.
Słowa kluczowe
n urządzenia teletransmisyjne
n systemy transmisyjne impulsowo-kodowe
INSTYTUT TELEKOMUNIKACJI
B
By³ autorem dwóch skryptów — Laboratorium teletransmisyjnych urz¹dzeñ przewodowych (1962) i Telefoniczne systemy wielokrotne o podziale czasowym (1973), wspó³autorem dwóch ksi¹¿ek — Podrêcznik teletechnika (1974) i Wielokrotne systemy czasowe (1978) oraz kilkunastu artyku³ów i referatów naukowych. By³ kierownikiem oko³o 1000
prac magisterskich i promotorem 5 rozpraw
doktorskich.
W uznaniu zas³ug zosta³ dwukrotnie wyró¿niony zespo³ow¹ nagrod¹ pañstwow¹ w 1964
roku za prace w dziedzinie tranzystoracji traktów liniowych i w 1974 roku za opracowanie
i wdro¿enie nowego telefonicznego systemu
o modulacji kodowej.
Za osi¹gniêcia zawodowe zosta³ odznaczony Krzy¿em Kawalerskim Orderu Odrodzenia
Polski (1965), Krzy¿em Oficerskim Orderu
Odrodzenia Polski (1971), Medalem Komisji
Edukacji Narodowej (1974) i Z³ot¹ Odznak¹
Honorow¹ Stowarzyszenia Elektryków Polskich (1974), a tak¿e wieloma odznaczeniami resortowymi. Ponadto Feliks B³ocki i jego
wspó³pracownicy otrzymali w 1973 roku tytu³ honorowy „Mistrza Techniki Polskiej” za
opracowanie 24-krotnej telefonii o modulacji
impulsowo-kodowej sytemu TCK-24.
Zmar³ w Warszawie 10 kwietnia 1975 roku.