W związku z modernizacją i rozbudową od 1 marca 2011 roku

W związku z modernizacją i rozbudową od 1 marca 2011 roku

W związku z modernizacją i rozbudową od 1 marca 2011 roku Muzeum
Karkonoskie w Jeleniej Górze będzie nieczynne dla zwiedzających,
pomimo to nie zaprzestaje na swojej działalności wystawienniczej,
organizuje wystawy objazdowe w kraju i za granicą. Jedną z takich
wystaw jest ekspozycja szkła:
„Od secesji do modernizmu 1900-1950”,
która to będzie prezentowana w następujących Muzeach ;
Muzeum Narodowym w Gdańsku (16.XI 2010-6.02.2011) , Muzeum Narodowym w
Kielcach (25.02-30.06 2011), Muzeum Narodowym w Poznaniu (lipiec-wrzesień
2011). Od 4 marca do 30 maja 2011 r. ekspozycje będzie można oglądać w
Glasmuseum Weisswasser w Niemczech W 2012 roku zagości w Schlesisches
Museum Goerlitz.
Wystawa czasowa „Od secesji do modernizmu 1900-1950” ze zbiorów
Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, prezentuje ponad 300 unikatowych
obiektów ze szkła, pochodzących z huty Josephine w Szklarskiej Porębie na Śląsku.
Obiekty te pozyskano do zbiorów w 1995 roku z przekazu z wzorcowni huty w
Piechowicach. Po raz pierwszy zaprezentowano publicznie perfekcyjnie wykonane
obiekty unikatowe, jak również zastawy stołowe, czy liczne remery, bole do ponczu,
patery i bomboniery.
Ekspozycja ukazuje dorobek śląskich mistrzów rzemiosła szklarskiego i ich
wysoki poziom artystyczny. Niniejsza prezentacja jest możliwa po gruntownym
opracowaniu przez autorkę monografii huty i wnikliwych badaniach archiwalnych,
które umożliwiły precyzyjne przypisanie poszczególnych obiektów konkretnym
artystom-projektantom. Na podstawie badań źródłowych powstała - w formie
trójjęzycznej monografii- udokumentowana historia najlepszej huty europejskiej i jej
międzynarodowego znaczenia. 1 Możemy obserwować ciągłe zmagania huty celem
pozyskania renomowanych projektantów, zazwyczaj z wykształceniem akademickim,
jak i nowych rynków zbytu.
Na początku XX wieku , a następnie w latach dwudziestych dla huty Josephine
znów pracowali najlepsi projektanci wzorów dla form szklanych. Należą do nich: prof.
Siegfried Haertel rektor Szkoły Rzemiosł we Wrocławiu, Hans Mauder, Alexander i
Erwin Pfohl, prof. Max Rade, prof. Julius Camillo de Maess, prof. Rudolf Wille, prof.
Edelbert Niemeyer, prof. Roux, prof. M. Esser, dr Hermann Gertsch, Georg Müller,
Bernardine Bayerl i wielu innych. Na uwagę zasługują najlepsi grawerzy XX w.:
1
Stefania Zelasko, Huta Josephine Secesja Art. Deco Modernizm 1900-1950, Glasmuseum Passau 2009
Wenzel Benna i jego syn Edgar pracujący w Szklarskiej Porębie na potrzeby huty.
Sława przedsiębiorstwa rosła i znowu zdobywano nowe rynki zbytu.
Nazwa Josephine przez dziesięciolecia była symbolem szlachetnego wyrobu
sztuki szklarskiej, słynącego daleko poza granicami kraju.
Stosowano różnorodne
techniki: grawerowanie, szlifowanie, malowanie na szkle oraz galwanizację srebrem.
Szlifowano przy pomocy kół szlifierskich o rozmaitym stopniu twardości, rytowano
zaś przy pomocy kółeczek miedzianych, wszystko jednakże obrabiano ręcznie,
podobnie jak dekoracje malarskie w rozmaitych wariantach. Każdy wyrób Josephine
był pracą artystyczną zarówno pod względem formy, jak i dekoracji. Huta
otrzymywała nadal liczne medale i odznaczenia. Zarówno Siegfried Haertel ( 18701943), jak i Alexander Pfohl (1894-1953) należeli do najważniejszych projektantów
Josephine w XX wieku. Z wielkim talentem, wyczuciem i wrodzonym smakiem
wybierali do swoich projektów najszlachetniejsze formy do produkcji.
Od 1921 r. Huta Josephine była wiodącym producentem garniturów toaletowych,
zaprojektowanych przez A. Pfohla i prof. S. Haertela. Przez cały czas jednak
wytwarzała luksusowe karafki, nieraz ze srebrnym montażem firm wrocławskich
Lemour i Somme, oraz komplety serwisów do napojów.
W Hucie Josephine stosowano ponad 5000 rodzajów szlifu, ale tylko dwa z nich: szlif
krawędziowy i fasetowy nr 8 wykorzystywano przez cały okres istnienia Huty.
W produkcji paralelnie dominowały dwie tendencje; jedna dążąca za wymogami
światowej mody, druga zaś tradycyjna, zaspokajająca gusty konserwatywnych
klientów.
Jedno było niezmienne przez cały okres istnienia manufaktury: wyrafinowany
smak, perfekcja wykonania i elegancja wytworzonych form. To odróżniało kosztowne
wyroby Josephine od produkcji hut czeskich, czy niemieckich
dr Stefania Żelasko