D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej

Sygn. akt I C 589/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 listopada 2015 r.
Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący:
SSR Damian Kossowski
Protokolant:
Aleksandra Witek
po rozpoznaniu w dniu 09 listopada 2015 r. w Białej Podlaskiej na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.
przeciwko I. P.
o zapłatę
zasądza od pozwanego I. P. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 4.308,88 (cztery tysiące trzysta
osiem i 88/100) złotych, w tym kwotę 3.612,72 (trzy tysiące sześćset dwanaście i 72/100) z umownymi odsetkami w
wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 19 listopada 2014 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 96,61
zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.
I C 589/15
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 11 grudnia 2014 roku wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym (...) Bank (...) S.A.
z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od I. P. kwoty 4.308,88 zł., w tym kwoty 3.612,72 zł. z odsetkami umownymi w
wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 19 listopada 2014 roku do dnia zapłaty oraz o zasadzenie
zwrotu kosztów sądowych.
W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 15 października 2012 roku udzielił pozwanemu kredytu na podstawie
zawartej umowy o przyznanie limitu kredytowego oraz o wydanie i korzystanie z karty kredytowej. Pozwanemu
przyznano limit kredytowy w wysokości 5000 zł. Pozwany był zobowiązany do spłaty kwoty kredytu zgodnie z
generowanymi comiesięcznymi wyciągami. Pomimo wezwań i monitów pozwany nie dokonał wymaganych spłat. W
związku z powyższym strona powodowa rozwiązała umowę za wypowiedzeniem. W dniu 13 października 2014 roku
cała kwota zadłużenia stała się wymagalna. Pismem z dnia 24 lipca 2014 roku powód ponownie wezwał pozwanego
do spłaty zadłużenia. Powód po odebraniu wezwania w wyznaczonym terminie nie spłacił zadłużenia.
(pozew k. 2-4)
Nakazem zapłaty z dnia 17 grudnia 2015 roku Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie zasądził od pozwanego
całą dochodzoną pozwem kwotę.
(nakaz zapłaty k. 5)
Pismem z dnia 07 stycznia 2015 roku pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty podnosząc zarzut przedawnienia
roszczenia.
(pismo k. 5v)
Postanowieniem Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie z dnia 26 lutego 2015 roku przekazano sprawę do
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białej Podlaskiej.
(postanowienie k. 9v)
W odpowiedzi na sprzeciw powód wniósł pismo procesowe, w którym podniósł, że zgłoszony zarzut przedawnienia
jest niezasadny. Roszczenie dochodzone niniejszym pozwem stało się wymagalne w dniu 16 października 2014 roku - z
dniem uprawomocnienia się wypowiedzenia umowy. Natomiast pozew wniesiony został do Sądu Rejonowego LublinZachód w Lublinie w dniu 15 grudnia 2014 roku. W związku z czym bieg terminu przedawnienia został przerwany.
(odpowiedź na sprzeciw k. 29)
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 15 października 2012 roku I. P. zawarł z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. umowę o przyznanie limitu
kredytowego i wydanie karty kredytowej. W ramach tej umowy przyznano pozwanemu limit kredytowy do kwoty 5000
zł.
(kserokopia umowy k. 26-29)
Pozwany od dnia 20 listopada 2012 roku, w ramach przyznanego mu limitu kredytowego, dokonywał transakcji
bezgotówkowych za pomocą wydanej karty kredytowej. W dniu 21 stycznia 2014 roku pozwany dokonał ostatniej
spłaty minimalnej kwoty tytułem wykorzystanego limitu kredytu. W trakcie obowiązywania umowy pozwany
wykorzystał limit kredytowy w łącznej kwocie 3.612,72 zł.
(kserokopia wyciągu rachunku pozwanego k. 30-32)
Pismem z dnia 24 lipca 2014 roku powód w związku z brakiem wymagalnej spłaty minimalnej za dwa kolejne
miesiące, rozwiązał za wypowiedzeniem umowę o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty kredytowej.
Pozwany przedmowie pismo otrzymał w dniu 14 sierpnia 2014 roku.
(wypowiedzenie k. 39, potwierdzenie odbioru k. 42)
Na dzień 18 listopada 2014 roku łączne zadłużenie pozwanego wobec powoda obejmujące kapitał, odsetki umowne,
opłaty i prowizji wynosiło 4,308,88 zł.
(wyciąg z ksiąg z banku k. 38)
Do dnia wniesienia pozwu pozwany nie spłacił zadłużenia wynikającego z przedmiotowej umowy.
(okoliczności bezsporne)
Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie powołanych dowodów. W całości był on bezsporny i nie budził
wątpliwości sądu. Nadto pozwany nie kwestionował okoliczności faktycznych wskazanych w pozwie i innych
doręczonych mu pismach powoda.
Sąd Rejonowy zważył co następuje.
W okolicznościach niniejszej spawy bezsporne jest, że strony zawarły umowę kredytu odnawialnego oraz umowę o
wydanie karty kredytowej. Zgodnie z postanowieniami przedmiotowej umowy oraz stanowiącego jej integralną całość
regulaminu, pozwanemu przyznano limit kredytowy do kwoty 5000 zł. Spłata kredytu następować miała w okresach
miesięcznych poprzez wpłacanie na rachunek kredytowy wymaganej spłaty minimalnej w terminie określonym w
wyciągu generowanym co miesiąc. Od wykorzystanego limitu kredytowego, bankowi przysługiwało oprocentowanie
wyznaczone jak iloczyn zmiennej stopy kredytu lombardowego NBP, które na dzień zawarcia umowy wynosiło 21,50
%. W ramach zawartej umowy pozwany otrzymał kartę kredytową umożliwiającą korzystanie z limitu kredytowego.
Z przyznanego limitu kredytowego pozwany mógł korzystać także bez użycia karty kredytowej. W przypadku braku
spłaty w wymaganym terminie kwoty przyznanego limitu, bank był uprawniony do naliczania odsetek od kapitału
przeterminowanego i wszczęcia postępowania windykacyjnego.
Pozwany w trakcie obowiązywania umowy wykorzystał limit kredytowy w kwocie 3.612,72 zł. Od lutego 2014 roku
zaprzestał dokonywania wymaganych minimalnych spłat na poczet wykorzystanego limitu. Następnie z uwagi, że
pozwany nie spłacił wymagalnego minimalnego limitu za dwa kolejne okresy, powód zgodnie z § 6 ust 1 pkt
c regulaminu wypowiedział pozwanemu umowę o przyznanie limitu i o wydanie karty kredytowej wzywając do
spłaty całej kwoty zadłużenia. Z uwagi, że pozwany w okresie wypowiedzenia nie spłacił zadłużenia, umowa uległa
rozwiązaniu i całość zadłużenia pozwanego obejmująca kwotę kapitału, odsetki i opłaty stał się wymagalna.
Jednakże wbrew stanowisku powoda, w niniejszej sprawie, nie można utożsamiać chwili rozpoczęcia biegu terminu
przedawnienia dochodzonego roszczenia, z datą upływu okresu wypowiedzenia. Z treści art. 120 k.c. wynika bowiem,
że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, przy czym jeżeli wymagalność
roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w
którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.
Wymagalność roszczenia utożsamiania jest więc z chwilą, z której upływem wierzyciel może domagać się od dłużnika
spełnienia świadczenia.
Zgodnie z § 2 pkt 1 działu VII regulaminu, pozwany był zobowiązany do dokonywania co miesiąc spłaty limitu w
wysokości i terminie określanym na wyciągu z rachunku generowanego każdego miesiąca. Wskazana na wyciągu
wymagana spłata minimalna stanowić miała 4% kwoty wykorzystanego kapitału. Należało zatem przyjąć, że brak
spłaty minimalnej w terminie wskazanym na wyciągu powodował, że roszczenie o tę kwotę stawało się wymagalne z
upływem tego terminu i bank mógł go dochodzić na drodze sądowej nie wypowiadając umowy, tak jak zaległej raty
kredytu.
Pozwany nie spłacił minimalnej kwoty wykorzystanego limitu w dniu 17 lutego 2014 roku. Od tego też dnia kwota
ta stała się więc wymagalna. Należy zatem przyjąć, że brak spłaty minimalnej w terminie wskazanym na wyciągu
powodował, że roszczenie o tę kwotę stawało się wymagalne z upływem tego terminu i powód mógł jej dochodzić na
drodze sądowej nie wypowiadając umowy.
Powyższe ustalenie jest istotne w niniejszej sprawie, z uwagi na zgłoszony przez pozwanego zarzut przedawnienia
zgłoszonego roszczenia.
W ocenie sądu zarzut ten okazał się jednak niezasadny. W niniejszej sprawie do zgłoszonego roszczenia zastosowanie
znajduje 3 - letni termin przedawnienia określony w art. 118 k.c., a nie 2 - letni wynikający z nieobowiązującej już
ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. z 2012 r. poz. 1232).
Z treści dołączonej do akt umowy i regulaminu wynika, że pozwany zawarł z powodem w istocie dwie umowy.
Jedną dotyczącą wydania i korzystania z karty kredytowej, do której zastosowanie znajduje ustawa o elektronicznych
instrumentach płatniczych. Drugą, która zawierała wszystkie elementy istotne umowy o kredyt wskazane w art. 69
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe.
W tej drugiej umowie bank zobowiązał się do oddania do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie
środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z tych środków
na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych
terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. W przypadku kredytu odnawialnego z jakim mamy
do czynienia w niniejszej sprawie, w umowie zawarty jest dopuszczalny limit kredytu i termin, w którym można
go wykorzystywać. Wypłata środków z rachunku powyżej aktualnego salda powoduje automatyczne zaciągnięcie
kredytu. Każda spłata całości lub części zaciągniętego kredytu powoduje odnowienie wielkości potencjalnego kredytu
do dopuszczalnego w umowie salda.
Stosownie do treści art. 14 ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych z dnia 12 września 2002 r. (Dz.U.
Nr 169, poz. 1385) przez umowę o kartę płatniczą wydawca karty płatniczej zobowiązuje się wobec posiadacza karty
płatniczej do rozliczania operacji dokonanych przy użyciu karty płatniczej, a posiadacz zobowiązuje się do zapłaty kwot
operacji wraz z należnymi wydawcy kwotami opłat i prowizji lub do spłaty swoich zobowiązań na rachunek wskazany
przez wydawcę.
Zestawiając powyższe przepisy, z treścią zawartej przez strony umowy i regulaminu, brak jest podstaw do uznania, że
udzielenie kredytu stanowiło jedynie dodatkowy element umowy o wydanie i korzystnie z karty kredytowej. Stwierdzić
należy, że wydanie karty kredytowej ułatwiało wykorzystywanie przez jej posiadacza przyznanego limitu, poprzez
możliwość dokonywania transakcji bezgotówkowych. Udzielenie kredytu odnawialnego w rachunku bankowym
doprowadziło jedynie do powiązania dwóch odrębnych umów, obejmujących dwie odrębne czynności bankowe.
Prawną podstawę udzielenia powodowi kredytu była odrębna umowa, zawarta obok umowy o wydanie i korzystnie
z karty kredytowej. Na odrębność tych umów wskazuje fakt, że pozwany mógł korzystać z kredytu, bez użycia karty
kredytowej (§ 2 ust 1 regulaminu k. 36). Nadto w przypadku umowy o kredyt odnawialny z limitem, możliwe jest
powstanie na rzecz jego posiadacza salda ujemnego na rachunku, czego nie przewiduje regulacja umowy o kartę
płatniczą.
Z tych względów uznano, że w niniejszej sprawie powód dochodzi roszczeń wynikających wyłącznie w umowy
kredytowej, które przedawniają się w terminie 3 lat.
Bieg terminu przedawnienia rozpoczął się w dniu 18 lutego 2014 roku wraz z brakiem spłaty w wymaganym terminie
kwoty minimalnej, zaś pozew został wniesiony w dniu 11 grudnia 2014 roku. Tym samym dochodzone roszczenie w
żadnym zakresie nie uległo przedawnieniu.
Na marginesie podnieść należy, że gdyby nawet przyjąć, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajduje 2-letni termin
przedawniania to i tak w dniu wniesienia pozwu dochodzone roszczenie nie byłoby jeszcze przedawnione.
Z tych względów uwzględniono w całości żądanie pozwu i zasądzono na rzecz powoda dochodzoną kwotę wraz z
odsetkami. Istnienie oraz wysokość dochodzonego roszczenia wynika z przedłożonych dokumentów. Nadto pozwany
nie zaprzeczył faktowi istnienia zadłużenia i jego wysokości.
O zasądzonych odsetkach orzeczono na podstawie art. 359 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. Strony ustaliły, iż w
przypadku przekroczenia terminów płatności naliczane będą odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy
kredytu lombardowego NBP (§ 4 ust. 7 umowy - k. 27).
O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie,
z którym strona przegrywająca obowiązana jest na żądanie strony wygrywającej zwrócić koszty procesu. Zasądzone na
rzecz powoda koszty procesu obejmują uiszczoną opłatę sądową od pozwu w kwocie 54,00 zł. oraz opłaty notarialne
za poświadczenie odpisów pełnomocnictw w łącznej kwocie 8,61 zł. oraz opłaty skarbowe od pełnomocnictw w kwocie
34,00 zł.
Z tych względów i w oparciu o powołane w treści uzasadnienia przepisy orzeczono jak w wyroku.