Boża stajenka

Boża stajenka
W noc Wigilijną gwiazda stajeneczkę rozświetla
A w niej zamieszkuje wół osioł i owieczka
Dziwią się w tą noc, że przybyła do nich św. rodzina
Józef i Maryja, co porodziła w niej Boskiego maleńkiego syna
Wół bardzo przejęty, że zimno im przyskwiera
Mając serce ciepłe w dobroć się przemienia
Daje od siebie swe sianko i ścieli żłobek dla Jezuska
Mu mu mu stara się zaśpiewać kolędę dla maluszka
A owieczka widzi, że królewicz smacznie sobie śpi
A matka jego i ojciec zziębnięci w ich stające
Pełna miłosierdzia oddaje swą wełnę z litości
By ciepłość i miłość poczuli boga w swej opiece
Kłopot wielki ma osioł, bo cóż on może im dać
Biega tupie po stajecie oddam dla niego moją radość
Gdy tylko się zbudzi będę klapał wielkimi uszami
A tagrze łepem kiwał i rozśmieszając go do wesołości
A ojciec niebieski gwiazdą stajęnkie nadal oświetla
Głosząc światu narodziny człowieczego zbawiciela
Aniołowie prowadzą pasterzy by ujrzeli te wielkie cuda
Nawet trzej królowie składają hołd królowi z niebiosa
On narodził się dla miłości w sercu dla każdego człowieka
Luckości go nie przyjęła dziwi domów przed nim zamknęła
Ten największy dar Boga radości dla naszego zbawienia
A on dzisiaj jest królem błogosławionego naszego życia
Hieronim Borkowski